Share

Chapter 2

Author: MissMissy
last update Last Updated: 2025-07-07 11:51:25

“Girl, sigurado ka ba talaga?” Cam asked for the fourth time habang naka-park kami sa harap ng five-star hotel. “You’re literally swaying like a drunk flamingo in heels.”

I unbuckled my seatbelt with all the grace ng isang queen na bagong galing bar. “Camille, I’m fine. I’ve walked on stilettos through snow in Milan. A little tequila won’t kill me.”

Cam rolled her eyes. “Hindi snow ‘to, Erena. Carpeted floor. With walls. And elevators. And coordination.”

“Whatever,” I said, grabbing my bag and opening the door with confidence na hindi aligned sa kalagayan ng katawan ko.

The cold air slapped me the moment I stepped out. My head spun like a poorly made cocktail.

Cam called out, “Text me kung sumuka ka ulit, ha!”

“Bastos,” I muttered, waving her off while clutching my purse like it could stabilize me.

Inside the lobby, everything looked... shiny. Too shiny. The chandelier sparkled like it was mocking me. Even the marble floors felt smug.

“Miss Lopez,” greeted the concierge with that overly polite tone that said we pretend not to judge rich people doing dumb things.

I tried to confidently walk as if I'm not drunk. Para ipakita sa kanila na kaya ko ang sarili ko.

Pero sa loob loob ko hindi ko na sigurado ang room number ko. "I can do this. I'll surely remember it once I'm there. They only have two doors sa floor na yun", pampalubag ko sa utak ko.

At ng makarating ng maayos sa tapat ng elevator, I strutted toward it, barely holding myself upright. I pressed the button with the elegance of someone who hadn’t almost vomited on a man less than an hour ago.

The doors slid open. I stepped in.

I blinked at the panel.

“Eight...teen...zero...something?” I mumbled, hitting buttons like a drunk DJ. My vision doubled for a second, but I shook it off. “No. I’m Erena Lopez. I don't get drunk. I glow under pressure.”

Ding.

Floor eighteen.

I stepped out, stumbling slightly but managing to throw in a hair flip like it was intentional.

Room 1809 Or 1808?

Whatever.

I pulled out the keycard, squinted at it, and swiped it at the first door I saw. The green light blinked. Unlocked. See? Perfect.

Erena Lopez: undefeated.

I stepped inside, kicked off my heels, and dropped my purse like a war trophy. The room was dark but smelled expensive. Like wood, leather, and something masculine.

“Damn,” I whispered, slowly making my way to the bed. “Y’all really clean fast here.”

I didn’t even bother turning on the lights. My head was pounding. My dress was tight. I face-planted onto the mattress, relishing the cold silk sheets and the temporary peace.

My eyes feel heavy. I finally can stop pretending that the alcohol did nothing to me. Everything is blurry and I feel sleepy.

The bathroom door clicked open.

Then... footsteps.

I barely lifted my head, one eye squinting at the tall, dripping-wet figure that just walked out of the bathroom, towel slung low on his hips, hair slicked back, water sliding down perfectly sculpted abs like he was auditioning for a sin.

Holy.

Living.

Greek. Statue.

He was wiping his face with another towel, unaware that I was very much awake and having what I assumed was a wild, vivid, high-definition, tequila-powered dream.

Because that? That man?

Was definitely not a hotel ghost. Or an illusion. Or someone my drunk brain had the right to imagine.

“Wow,” I whispered. “Even my hallucinations are rich and hot.”

He stopped mid-step. His head turned.

“Huh?” he muttered, confused.

I propped myself up on one elbow, grinning like a fox. “You’re a very detailed dream, you know that? The abs? The dripping water? The towel barely hanging on for dear life? 10 out of 10. Would fantasize again.”

His mouth dropped open. Then slowly... he smiled. Smirked, actually.

Oh no.

Smirking dream men meant one thing: I was about to say something humiliating.

“I bet your voice is deep, too,” I added, voice slurring just a little as I blinked lazily at him. “Do you talk in this dream, or do we just skip to the scandalous part?”

He raised a brow. “Scandalous part?”

I sat up more, eyes half-lidded. “The part where you fall in love with the heiress-slash-drunk goddess on your bed.”

There was a pause. A very long pause.

Then the man—the real, live, actual man—laughed.

It wasn’t a loud laugh. More like that rich, low chuckle you’d expect from someone amused and very aware he had the upper hand.

Wait. He looked like someone earlier. The one I bumped into and puked on. Geez.

I grinned. “You’re not real. You’re the sexy karma from earlier. Back for revenge and maybe a little seduction.”

Still grinning. “Do you talk too, or are you here to model and moisturize?”

He smirked. “You think this is a dream?”

“Oh absolutely. Real life isn’t this generous.”

I tried to sit up, dramatically flipping my hair—then everything spun. My head went sideways.

“Wait—”

Too late.

My stomach lurched.

With the grace of a dethroned queen, I vomited all over the pristine sheets.

Again.

Silence.

Then, faintly, just as I slumped back down—

"...Again?!" His voice was so full of disbelief, I would've laughed if I wasn’t semi-dead.

And then—darkness.

Total blackout.

.............

Sunlight slapped my face.

My head throbbed like a hangover mixtape. My tongue felt like it hosted a sandpaper convention.

I groaned, rolling onto my side, when I realized—

Wait.

Where the hell am I?

This wasn’t my room.

These sheets were crisp. Fresh. Not the vomit-soaked battlefield from last night.

I bolted upright and instantly regretted it. “Ow—ow—ow.”

My head felt like it was being drilled by a jackhammer wearing stilettos.

I blinked at my surroundings.

Hotel suite.

Classy. Quiet. Familiar... in a horrifying way.

I looked down.

NO. NO. NO.

The blanket slid slightly and—OH MY GOD I’M NAKED.

I grabbed the covers and wrapped them around me like armor. My clothes? Nowhere. No purse. No phone. No heels. Nothing.

“WHERE IS MY LIFE?!”

I screamed internally, clutching the bedsheet and checking every inch of the bed.

Nothing.

No receipts, no clues, not even the ghost of my dignity.

And my memory?

BLANK.

Completely. Utterly. Black.

I pressed my palms into my forehead. “What did I do last night...?”

I said it out loud. Frustrated. Panicked. As if the sheets could answer.

Images flickered in my head—bar. Cam. Tequila. Glitter? Wait, no, someone’s abs. Towels? Laughter?

I froze.

“Oh. My. God.”

My last clear thought was seeing a very wet, very shirtless man with a towel and a smile that could melt corporate stocks.

I groaned, falling backward onto the pillows. “I swear to God if I touched him... if I did anything...”

The door clicked.

My heart stopped.

PLEASE BE ROOM SERVICE. PLEASE BE A NUN.

But no.

Of course not.

It was him.

That man.

Wearing a black shirt, sleeves rolled up, holding a cup of coffee like he didn’t just find a stranger unconscious in his suite the night before.

His eyes swept the room. Landed on me.

Wrapped in his hotel blanket.

Hair wild.

Face frozen.

“Mornin’,” he said casually, sipping his coffee.

I stared at him, horrified.

He tilted his head. “You look... rested.”

“Where are my clothes?”

He raised a brow. “Dry-cleaning.”

My eyes widened. “Did you—did I—did we—?”

He smirked, the kind of smirk that made me want to either slap him or marry him. “What do you remember?”

I groaned, collapsing into the pillows again.

Nothing.

Absolutely. Nothing.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Hostile Takeover (of My Heart)   Chapter 42

    "We need to find her as soon as possible. Hanggat hindi tayo nakakasigurong wala na siya, we can't proceed with our next plan." patuloy ng lalaki. Tinitigan ng mariin ni Erena ang dalawang tao na naguusap. Pilit inaaninag kung sino ang mga ito. Abala si Erena sa pagtanaw ng biglang may lalaking tumakbo papunta sa dalawang naguusap. Hingal at mabilis itong tumakbo sa kanila. "Nakita na raw po siya pero nakatakas. Nahirapan silang habulin dahil po sa sukal ng kagubatan at dilim ng gabi." paliwanag ng lalaki. "Huwag niyo akong bigyan ng ganyang dahilan! Hindi maaring mahinto ang paghahanap. Halughugin ang buong kagubatan!" galit na saad ng lalaki. Muling napaisip si Erena kung saan niya narinig ang boses na iyon ng mahinuha niyang pamilyar din ang tinig nito gaya ng kausap nitong babae. Kumikirot man ang sugat sa kanyang braso, maingat ang bawat paggalaw at paghinga ni Erena upang hindi siya mapansin ng mga taong naroroon. Nang akmang haharap siya sa kanyang likuran, is

  • Hostile Takeover (of My Heart)   Chapter 41

    Matagal bago muling nagsalita si Julian. Nanatiling nakatanaw ito kung saan nagtungo si Mikhaela. Makalipas ang ilang minuto, nilingon nito si Joaquin sa ginagawa nito. "We've got some progress. After hours of questioning, we got something from him. And I also need to discuss something with you." seryosong saad nito kay Joaquin. Nagbalik ng tingin si Joaquin dito. Saglit niyang tinitigan ito bago tumango. "Sabay na tayong pumunta dun. We'll discuss it on the road." sagot ni Joaquin. Agad naglakad palabas si Julian upang ipahanda ang sasakyan. Sumunod naman si Joaquin sa kaibigan. Maya maya pa ay naulinagan na sa kalaliman ng gabi ang pag-alis ng sasakyang lulan ni Joaquin at Julian. ---- Nagising si Erena na hinahabol ang kanyang paghinga. Ramdam ng katawan niya ang pagod at tumatagaktak ang pawis sa kanyang mukha. Paglibot ng kanyang paningin sa paligid, nasa isang madilim at masukal na kagubatan siya. 'Paano ako nakarating dito?' Sinubukan niyang igalaw ang kanyang braso.

  • Hostile Takeover (of My Heart)   Chapter 40

    Hinayaan ni Erena na patuloy na magkwento si Cam habang siya ay naghahanda na upang matulog. "At pagdating ni Joaquin kanina, inasikaso agad ng pinsan mo. Para silang may own world. Kaya naglibot libot ako dito sa villa." patuloy ni Cam sa kanyang kwento. Muling inayos ni Erena ang pagkakalapat ng kanyang likuran sa headboard ng higaan. "Narinig ko pa na naguusap yung mga nagbabantay kanina." dagdag ni Cam. Wari naman ay nakuha nito ang interest ni Erena. Mariin itong nakinig sa sasabihin ni Cam. "They are conducting the interrogation dun sa namaril dito na daw sa resort. They also said na they think may kasabwat yung tao dito sa loob. Kaya nakapasok and naabisuhan daw ng pasikot sikot dito. Kaya nahirapan sila mahuli kanina." seryosong sambit ni Cam na may kasama pang kumpas ng kamay. "Did Joaquin say anything pagdating niya kanina? About earlier?" tanong ni Erena. Umiling si Cam bilang sagot sa kanya. "Hinanap ka niya pagdating niya. I didn't get to ask him. Binakuran agad

  • Hostile Takeover (of My Heart)   Chapter 39

    Naisip ni Erena na bilisan na ang pagkain para makatakas sa usapan ng dalawa sa hapag kainan. Kahit hindi na mawari ni Erena kung kakasya pa ang pagkain sa punong punong bibig niya ng pagkain, patuloy pa din siya dito. "Uhmm-", panimula ni Mikhaela. Si Erena na nakakaramdam ng kaba at hindi mapakali dahil sa kung ano man ang sabihin nito. Pinipilit na lunukin ang ibang pagkain sa bibig habang maluha luha na siya sa pagkain. Mabilis na kinuha niya ang tubig habang nanginginig ang kamay. Napansin naman ni Cam ang ginagawang ito ni Erena. "Are you okay? Nabulunan ka ba?" tanong ni Cam at sinilip ang mukha ni Erena. Sinenyas ni Erena ang kamay kay Cam na ang ipinaparating rito ay huwag siya intindihin at ituloy na ang usapan nila. Ngunit hindi inintindi ni Cam ang gusto nitong iparating. Agad nagpakuha pa ng tubig si Cam ng maisip na baka kulang pa ang tubig na hawak ni Erena ngayon. Marahan ding hinimas ni Cam ang likod ni Erena at nakaabang na rin ito kung sakaling mabulun

  • Hostile Takeover (of My Heart)   Chapter 38

    'Ano na naman kaya ang naisip nun? Bakit ako ang nandito?' "Nasa baba lang po ako Ma'am kung may kailangan po kayo." magalang na nagpaalam ang babae kay Erena. Tumango siya rito at ngumiti. "Thank you." Nang makaalis ang babae, ipinaglakbay ni Erena ang mata sa buong silid. Simple ang disenyo ng kwartong ito, na tingin niya ay akma kay Joaquin. Kung ito nga ang tinutuluyan na silid ng lalaki. Marahan siyang naupo sa gilid ng higaan at hinaplos ang malambot na kumot na maayos na nakabalot sa higaan. Ibinagsak niya ang katawan rito at hindi nga siya nagkamali, nakakaginhawa sa pakiramdam ang mahiga rito. Napangiti siya sa ginhawang nararamdaman. Dahan dahan niyang itinaas baba ang kamay sa paghaplos sa higaan sa magkabilang gilid niya. Nasa ganoong sitwasyon si Erena ng maabutan ni Joaquin. Dahan dahan itong sumandal sa gilid ng pinto at pinagkrus ang dalawang braso habang mariing tinitingnan si Erena sa sitwasyong iyon. Unti unting napangiti si Joaquin na masaksihan si Erena na

  • Hostile Takeover (of My Heart)   Chapter 37

    Magulo ang buong paligid dahil sa paghabol sa misteryosong lalaki patungo sa masukal na kagubatang parte ng resort. Kahit mapanganib ang sitwasyon, dali daling tumakbo palabas ng spa si Cam upang masigurong ligtas si Erena. Ngunit napigil ni Julian ang braso niya. "It's dangerous to go out now. Just stay here." seryosong saad nito na kakakitaan ng awtoridad sa boses nito. "Okay lang ba siya? Hindi ba siya napaano sa labas? Naprotektahan ba siya ni Joaquin?" kinakabahan na sunod sunod na tanong ni Cam. "Hindi hahayaan ni Joaquin na may mangyareng masama sa kanya." saad ni Julian sa tinig na sigurado at kakakitaan ng tiwala kay Joaquin. Hinawakan nito ang balikat ni Cam at bahagyang pinisil ito upang magbigay katiyakan na magiging maayos ang lahat. ---Mahigpit na pinaghawak ni Erena ang kamay habang lulan ng sasakyang palayo sa kanina lamang na kaguluhan. 'Maaari kayang siya ang puntirya ng taong iyon? Wala naman siyang maalalang naging kaaway. Simula ng makabalik sa bansa ngayo

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status