“ที่รัก ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ เดี๋ยวกินยาก็ดีขึ้น ดูสิ อุตส่าห์ได้มาฮันนีมูนกันทั้งที แต่ผมดันมาเป็นอะไรก็ไม่รู้ ทำแป้งหมดสนุกเลย”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรื่องเจ็บป่วยมันกำหนดวันได้ที่ไหน ว่ามันจะมาเมื่อไหร่ แต่คุณจะกินยาได้ยังไง ข้าวยังไม่ตกถึงท้องเลย”เขาเห็นแววตากังวลของเธอก็ใจไม่ดี ไม่อยากทำให้เธอคิ
วันแรกของการฮันนีมูน เริ่มต้นด้วยการที่เขาหลอกพาเธอไปนอนดูพระอาทิตย์ตกดิน แต่เขากลับจับเธอกินริมหาดส่วนตัวจนมืดมิดคาตา พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าอะไรไม่ได้เห็นทั้งนั้น เห็นแต่หน้าหล่อๆ แสนเซ็กซี่จนใจสั่นในตอนที่เขากำลังจะเสร็จสมเธองอนเขานิดหน่อย เขาจึงรีบอุ้มเธอเข้ามาอาบน้ำในบ้านพัก แล้วโทรสั่งอาหารทะเลชุ
ริมฝีปากร้อนรุ่มจูบเบาๆ ที่ปลายนิ้วหัวแม่เท้า ก่อนจะแลบลิ้นแล้วลากไล้ตวัดเลียนิ้วของเธอทีละนิ้วจนครบทั้งห้าอย่างเสมอภาค“อืม..”“ชอบไหมครับ ที่รัก”“ชอบค่ะ”สิ้นสุดเสียงหวานสั่นกระเส่า เขาก็อ้าปากอมหัวแม่เท้าของเธอลงไปจนสุดโคนแล้วดึงดูดรูดรั้งเชื่องช้า ความนุ่มนิ่มอุ่นร้อนของลิ้นและโพรงปากของเขาทำเอ
แสงไฟสปอร์ตไลท์ส่องลงมายังคู่บ่าวสาวที่สวยหล่อราวเจ้าหญิงและเจ้าชายซึ่งยืนโอบกอดกันอยู่หน้าเค้กแต่งงานจำนวนเก้าชั้นบนโต๊ะกลางเวทีที่ประดับตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีขาวนำเข้าและดอกไฮเดรนเยียสีฟ้าอย่างสวยงามอลังการ ซึ่งเจ้าบ่าวทุ่มทุนเนรมิตห้องจัดเลี้ยงให้กลายเป็นสวนดอกไม้ที่เธอชอบที่สุดในธีมเดียวกันทั้งงา
“ได้แล้วค่ะ ถ้ามีแก้ตรงไหน ก็มาที่ร้านได้เลยนะคะ”เขารับชุดแต่งงานมาจากมือเธอ แต่กลับไม่ยอมขยับตัวไปไหน แววตาชิงชังเย้ยหยันยังคงส่งมาให้เธอตลอดเวลาจนคนตัวบางอึดอัด“ไหนว่าได้ผัวรวย ทำไมมาเป็นช่างตัดชุดต๊อกต๋อยอยู่ที่นี่ล่ะ หรือว่าโดนผัวรวยมันเขี่ยทิ้ง”เขาเหยียดยิ้มหยัน ตั้งใจพูดดูถูก แม้จะรู้ว่าการ
งานแต่งงานที่บ่าวสาวคิดเอาไว้ว่าจะจัดเล็กๆ แบบเป็นกันเองในสวนสวยสไตล์อังกฤษที่ห้อมล้อมไปด้วยดอกไม้ เป็นอันต้องล้มเลิกไปเมื่อทั้งคู่เขียนรายชื่อแขกแล้วมันเกินกว่าที่ร้านอาหารสไตล์สวนอังกฤษอย่างที่เธอชื่นชอบจะรองรับไหวห้องจัดเลี้ยงที่ใหญ่ที่สุดของโรงแรมในเครือตระกูลของเธอจึงคือคำตอบของทั้งหมด โดยว่าท