แต่เมื่อออกจากห้องน้ำมาก็ต้องแปลกใจ เพราะคนที่เธอคิดว่าเขาคงจะเดินสวนเธอเข้าไปอาบน้ำทันที กลับอยู่ใส่ชุดเสื้อยืด กางเกงขายาวเนื้อนิ่มใส่สบายพร้อมนอนแล้ว
สุทธิรักษ์มองใบหน้าเรียวขาวผ่องที่ปราศจากเครื่องสำอางตาค้าง ผิวพรรณของเธอขาวเนียนละเอียดไร้ที่ติ ปากอวบอิ่มสีชมพูอมแดงเป็นธรรมชาติ ยิ่งทำให้เธอดูเด็กลงไปอีก และเขาไม่เชื่อแน่นอน ว่าเธอจะอายุมากกว่าเขาจริงๆ
“คุณ ไม่อาบน้ำหรือคะ”
“ผมไปอาบอีกห้องมาแล้วครับ”
“เอ่อ อีกห้องเหรอ มีห้องนอนสองห้องสินะ ให้ฉันไปนอนอีกห้องดีไหมคะ”
“ห้องนั้นเป็นห้องเก็บของ ไม่มีที่นอนหรอกนะครับ”
คนที่กำลังมีความหวังหน้าม่อยลงไปในทันที ตอนแรกก็ใจกล้าอยู่หรอก แต่พอสร่างเมาแล้วเริ่มมีสติ ก็อดที่จะกังวลไม่ได้ ไม่น่าเลย อยากจะเขกหัวตัวเองเท่าอายุนัก หาเรื่องใส่ตัวไม่เข้าท่า
คนตัวโตลุกขึ้นจากที่นอน เดินก้าวย่างอย่างสง่างามเพียงไม่กี่ก้าวก็เข้าประชิดคนตัวบางที่มีท่าทีลังเลอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่เข้าใจว่าความหล่อของเขามันไม่ทำให้เธอรู้สึกดีเท่าผู้ชายคนอื่นที่เธอเคยนอนด้วยเลยหรืออย่างไร ถึงดูมีท่าทีกังวลและตื่นกลัวเขาจนเห็นได้ชัดในแววตากลมโตคู่นั้น
“คุณกลัวผมหรือครับ ปั้นหยา”
มือใหญ่ร้อนผ่าวข้างหนึ่งยกขึ้นประคองใบหน้าเรียวรูปไข่ แล้วลูบไล้ปลายนิ้วที่แก้มสาวเบาๆ
คนตัวบางหัวใจเต้นระรัว เบิกตาโตขึ้นแล้วมองสบดวงตาคมกริบแสนมีเสน่ห์นั้นด้วยแววตาสั่นระริกราวกับสาวน้อยแสนบริสุทธิ์
เธอน่ารักเหลือเกิน ทั้งสวย ทั้งเย้ายวน จนเขาไม่อาจทานทนไหวอีกต่อไป จึงเอียงใบหน้าแล้วโน้มลงมาจนปากของตนเองแตะเบาๆ ที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสด
ความรู้สึกแรกที่เขาสัมผัสเธอ ริมฝีปากบอบบางคู่นั้นช่างนุ่มนิ่มราวพุดดิ้งเนื้อดี อยากรู้เหลือเกินว่าถ้าเขาสัมผัสเธอลึกซึ้งกว่านี้ พุดดิ้งเนื้อดีนั้นจะให้ความรู้สึกดีและมีรสหวานเพียงใด
จึงกดริมฝีปากร้อนรุ่มบดเบียดกลีบปากเธอเบาๆ สองสามครั้ง แล้วค่อยๆ ผละห่างออกมามองใบหน้าสวยที่แก้มแดงปลั่งราวลูกตำลึงสุก
“สะ เสร็จแล้วใช่ไหม ฉะ ฉันกลับนะ”
สาวมั่นลุกลี้ลุกลน พูดรัวเร็วจนลิ้นแทบจะพันกัน ความนุ่มนวลที่เขามอบให้เมื่อครู่ ยังฝังตราตรึงอยู่บนริมฝีปากของเธอจนร้อนรุ่มลามเลยไปทั่วทั้งตัว
รสจูบที่ใครๆ ปรารถนาจะได้รับ มันเป็นแบบนี้นี่เองหรือ แค่เพียงเขาสัมผัสเบาๆ ที่ปาก ยังทำเธอสั่นไปทั้งตัว..ทั้งหัวใจ
“หึหึ เดี๋ยวสิครับ ผมแค่จูบคุณเบาๆ เองนะ ยังไม่ได้ทำอะไรคุณซะหน่อย จะเสร็จได้ยังไงครับ ใจร้อนหรือ”
“บะ บ้า ไม่ต้องทำแล้วก็ได้ ฉันขอจ่ายเงินเลย กลับก่อนนะคะ”
คนตัวบางหมุนตัวเตรียมผละห่างจากเขา แต่ก็ไม่สามารถทำได้อย่างที่คิด เมื่อเขาดึงข้อมือเธอให้หันกลับมายืนในตำแหน่งเดิม แล้วถอดเสื้อยืดสีขาวของตัวเองออกทิ้งลงพื้น
ภาพเรือนกายใหญ่โตที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อขนาดกำลังดี ต้นแขนแกร่งมีรอยสักรูปมังกรพลิ้วไหวตัวเขื่อง ดูดุดันและทรงเสน่ห์เหมือนเขาไม่มีผิด หน้าอกหนั่นแน่นแต่งแต้มด้วยปลายยอดสีชมพู กล้ามท้องขึ้นลอนสวย กางเกงนอนเอวยางยืดที่ใส่ไว้ต่ำแสนต่ำโชว์กล้ามเนื้อวีไลน์ที่วิ่งลงลึกสุดจะลึกชวนใจสั่น
ผิวพรรณขาวผ่องเนียนละเอียดราวผิวผู้หญิงยิ่งชวนใจสาวสะท้านสะเทือน ปัณยตากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่กับภาพความสมบูรณ์แบบของเรือนกายสุดเพอร์เฟค เขาหล่อเหลาและมีเสน่ห์มากล้นไปทั้งตัวแบบนี้นี่เอง ถึงรุ่งเรืองในอาชีพนี้จนมีเงินมากมายมาซื้อคอนโดมิเนียมสุดหรูหราแห่งนี้ได้
“ผมจะไม่ยอมให้ลูกค้าของผม เสียเงินเพื่อซื้อเวลามาฟรีๆ โดยที่ผมไม่ได้ทำอะไรเป็นการตอบแทนหรอกนะครับ”
“ไม่เป็นไร บอกแล้วไง เรื่องเงินฉันไม่ซีเรียส อยากกลับห้องไปนอนแล้ว”
“อยู่ที่นี่ก็ได้นอนครับ อยู่กับผมก่อนนะ อย่าเพิ่งทิ้งผมไปไหนเลย นะครับ ปั้นหยา”
พูดจบก็โน้มใบหน้าลงไปจูบเธอเบาๆ อีกครั้ง ความนุ่มนิ่มเกือบทำให้เขาตบะแตก อยากจะบดขยี้กลีบปากของเธอให้แหลกคาปาก แต่ก็ต้องข่มใจ แล้วค่อยๆ เพิ่มแรงเคล้าคลึงกลีบปากแสนบอบบางของเธออย่างเชื่องช้าแต่หนักเน้นขึ้นตามแรงอารมณ์
“อือ”
เสียงหวานดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบาราวกับต้องการประท้วง แต่ริมฝีปากไม่รักดี กลับเผยอขึ้นช้าๆ แล้วหลับตาพริ้ม ยอมสิ้นแล้วตามแต่เขาจะนำพา
เขายกมือขึ้นสอดเข้าที่ท้ายทอยเอียงหน้าปรับองศาให้พอดีแล้วออกแรงเคล้าคลึงบดเบียดในจังหวะที่เริ่มทวีความเร่าร้อนขึ้นตามลำดับ ล่อลวงให้เธอหลงวนอยู่ในห้วงฝันอันแสนหวาน ไม่อาจทัดทานความต้องการตามธรรมชาติได้อีก
กระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางถูกปลดออกทีละเม็ดในขณะที่เขายังร่ายมนตร์ให้เธอหลงงงงวยด้วยรสจูบแสนหวานของเขา เพียงชั่วพริบตา เสื้อเชิ้ตตัวนั้นก็หล่นลงมากองแทบเท้า
คนตัวบางสะดุ้งเล็กน้อยเพราะความเย็นเยียบจากเครื่องปรับอากาศต้องผิวจนขนลุกซู่ไปทั้งร่าง
ทันทีที่เธอเริ่มมีสติรู้ตัวอีกครั้ง เขาก็เพิ่มแรงบดเบียดอย่างเร่าร้อนหิวกระหาย แล้วกดแทรกลิ้นร้ายเข้าไปกวาดต้อนความหวานที่เขาถวิลหาจนทั่วถ้วน
ลิ้นน้อยโดนลิ้นสากไล่ต้อนเกี่ยวพันจนต้องค่อยๆ ยื่นลิ้นนั้นออกมาทีละนิดตามที่เขาต้องการ
สุทธิรักษ์ยกยิ้มมุมปากแล้วดูดดึงลิ้นน้อยนุ่มนิ่มอย่างเอาแต่ใจสลับกับเกี่ยวกระหวัดแลกลิ้นกับเธอนัวเนียจนคนตัวบางหัวหมุนเคว้ง หูอื้อตาพร่ามัวด้วยไม่เคยลิ้มรสมาก่อน
มือใหญ่ร้อนผ่าวที่ลูบไล้วนเวียนอยู่ที่สะโพกผาย ลากเลื้อยขึ้นมาลูบคลำเบาๆ ที่หน้าอกอวบอิ่มใหญ่โตเกินตัว เขาออกแรงเคล้นคลึงหนักเบาอย่างมันมือเมื่อความนุ่มหยุ่นนั้นเด้งสู้มือดีเหลือเกินจนอยากจะเห็นว่ามันสวยงามขนาดไหน
จึงผละใบหน้าออกมาแล้วกวาดสายตามองดอกบัวตูมใหญ่โตของเธออย่างตกตะลึง ความงดงามตรงหน้าทำเอาเขาแทบลืมหายใจ
รูปร่างบอบบางของเธอขาวผ่องนวลเนียน เอวคอดกิ่วไร้ไขมันส่วนเกิน และที่สำคัญ ดอกบัวตูมคู่นั้น มันสวยงามเกินกว่าที่เขาจินตนาการไปถึงเสียอีก
มันตั้งเต้าตูมเต่งแทบเบียดกันจนชิด รูปทรงสวยงามไม่มีหย่อนคล้อยแม้แต่น้อย เขาจ้องมองไปที่ปลายยอดสีชมพูสด อยากจะรู้เหลือเกินว่ามันจะให้รสชาติหวานล้ำเพียงใด
และความสงสัยของเขา จำต้องกระจ่างในเสี้ยววินาทีนี้เท่านั้น จึงก้มหน้าลงกดจูบแล้วตวัดลิ้นเบาๆ ที่ปลายยอดสีชมพูจนมันแข็งตั้งเป็นไตดูน่ารัก
“อุ๊ย คุณ..”
สาวสวยท่าทางมั่นใจสะดุ้งเล็กน้อยที่เขาสัมผัสเธอแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอตกใจนาน เมื่อเขาตวัดลิ้นระรัวที่ปลายยอดนั้นหนักเบาสลับกับดูดดึงอย่างหิวกระหาย
ปัณยตากัดริมฝีปากล่างกลั้นเสียงแปลกประหลาดที่ถูกเปล่งออกมาเบาๆ เธอยกมือขึ้นมากำจิกที่บ่าบึกบึน ร่างกายสั่นสะท้านเมื่อปลายยอดสีหวานโดนเขาดูดดึงสลับกันไปมาทั้งสองข้าง
“อื้อ”
ในที่สุด เสียงแห่งความหฤหรรษ์ที่พยายามกลั้นก็ถูกเปล่งออกมาจนได้ คนตัวโตย่ามใจ ช้อนอุ้มคนตัวบางไปวางลงที่กลางเตียงกว้าง ก่อนจะก้าวขึ้นไปคร่อมร่างเย้ายวนขาวโพลนไร้ที่ติของเธอเอาไว้โดยไม่พลาดที่จะกวาดตามองความงามตรงหน้าจนทั่วอีกครั้ง
“ขะ คุณ..”
เขาส่งยิ้มให้คนประหม่าแล้วกดจูบที่ลิ้นปี่ ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากร้อนรุ่มลงไปเรื่อยๆ จนถึงเนินเนื้ออวบอูมภายใต้กางเกงชั้นในลูกไม้สีดำแสนเซ็กซี่
นิ้วยาวเกี่ยวกางเกงชั้นในที่แสนเกะกะตัวนั้นลงจนสุดปลายเท้า แล้วโยนมันทิ้งลงที่พื้นข้างเตียงอย่างไม่ไยดี
ทันทีที่เนินเนื้ออวบอูมขาวโพลนปราศจากเส้นขนมาบดบังแบบที่เขาชอบปรากฏแก่สายตา เขาก็สบตากับคนที่นอนนิ่งๆ ใบหน้าแดงซ่าน ดวงตาหวานฉ่ำปรือปรอยราวกับโดนมนต์สะกด
ที่จริงก็ไม่ต่างจากเขานัก เพราะความสวยงามของเธอมันสะกดเขาจนใจสั่น แทบไม่เป็นตัวของตัวเองไปทุกที
เขาก้มลงกดจูบเบาๆ ที่เนินขาวอวบนั้น แล้วจับขาทั้งสองข้างของเธอให้แบอ้ากว้าง
“เอามือออกไปนะ ที่รัก”คนตัวบางร่างกายเปลือยเปล่าร้องขู่ชายหนุ่มที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลังในอ่างอาบน้ำใบโตที่ตั้งอยู่นอกระเบียงห้องพักหรูหราราคาแพงที่สุดของรีสอร์ตแห่งใหม่ของเธอที่เพิ่งตกแต่งภายในเสร็จหมาดๆมือร้อนของเขายังคงเคล้นคลึงหน้าอกอวบที่ขยายใหญ่โตของเธออย่างหนักเน้น ในขณะที่บั้นท้ายงอนงามถูกตัวตนแข็งเกร็งถูไถทิ่มแทงเบาๆ อย่างหยอกเย้าล่อลวงให้เธอหลงมัวเมาไปกับสัมผัสวาบหวาม..งานถนัดของเขา“หยาอย่าใจร้ายกับผมสิครับ เรามาฮันนีมูนทั้งทีนะ ให้ผมได้รักหยาหน่อยนะครับ ได้ไหม”เขาพาเธอมาฮันนีมูนที่ภูเก็ต หลังจากแต่งงานได้เพียงหนึ่งวัน เป็นรางวัลสามีดีเด่นที่เนรมิตงานแต่งงานซึ่งเรียบง่ายแสนหวานในสวนสวยของโรงแรมของเธอที่สร้างไว้เพื่อให้เช่าจัดงานเลี้ยงต่างๆ ซึ่งเป็นธุรกิจใหม่ที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ไม่กี่เดือนตั้งแต่วันนั้นที่เขาขอโอกาสกับเธอ แม้เธอจะยังไม่ตอบเขา แต่เพราะภาวะจำเป็นทำให้เธอยอมให้มีงานแต่งงานเกิดขึ้นและยอมฉีกเอกสารการขอหย่าร้างทิ้งลงถังขยะแม้เขากับเธอจะพูดคุยกันเป็นปกติ แม้เขาจะบอกรักเธอทุกคืน แต่เธอกลับไม่อนุญาตให้เขาทำรักกับเธออีกเลย นี่ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนเต็มๆ แล้ว เขาต้องมีชี
“ก็ฉันบอกว่าไม่ท้อง ก็ไม่ท้องสิ คุณจะซักไซ้อะไรให้มากความ ฉันจะกลับบ้านแล้ว อยากได้นักก็เอาไปไอ้ที่ตรวจเนี่ย เอาไปให้ผู้หญิงของคุณใช้เลยนะ บอกว่าเมียหลวงซื้อให้”“หึหึ หยาของผมปากร้ายใหญ่แล้วนะ อารมณ์หึงหวงของหยาก็รุนแรงเหมือนกันนะครับ ผมไม่ได้มีใครอีกเลยตั้งแต่ที่มีหยา หยาก็รู้ ผมมีหยาแค่คนเดียว แล้วจะเรียกตัวเองว่าเมียหลวงได้ยังไงครับ หยาเป็นเมียสุดที่รักเท่านั้นนะครับ”“ไม่ต้องมาทำตาหวานใส่ฉัน ฉันไม่หลงกลคุณหรอกนะ”“ไม่หลงกล แต่หลงรักผมแทนได้ไหม”“ที่รัก..”“ครับ ที่รัก”“ฉันไม่พูดกับคุณแล้วจริงๆ นะ ฉันจะกลับ หลีกทางด้วยค่ะ”เธอดึงกระเป๋ากลับคืนมาแล้วเดินผ่านเขาเพื่อกลับบ้าน แต่เขากลับรั้งเอาไว้ด้วยการกอดเธอแน่นๆ จากด้านหลัง ริมฝีปากร้อนรุ่มจูบที่ขมับแล้วกระซิบเบาๆ ชิดใบหู“หยาของผม ให้อภัยผมสักครั้งได้ไหม อย่าทิ้งผมไปเลยนะครับ”ดวงตากลมโตเบิกขึ้นเล็กน้อย แววตาสับสนมีน้ำตามาเอ่อคลอ สัมผัสจากอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขากระตุ้นความรู้สึกในใจของเธอให้อุ่นวาบ เธอรักเขามากจริงๆ นั่นแหละ แต่ก็เสียใจและเจ็บปวดที่เขาเห็นความรู้สึกของเธอเป็นเรื่องตลก“ปล่อยค่ะ ฉันไม่อยากอยู่กับคุณแล้ว”“ถ้าหยาจะไ
“หยา รอผมก่อน หยาครับ”สามีที่ยังไม่ได้รับการให้อภัยจากภรรยาเดินตามเธอต้อยๆ ผ่านห้องนั่งเล่นที่สมาชิกทุกคนในบ้านรวมทั้งบิดาของเขากำลังนั่งพูดคุยกันอย่างออกรส แต่เธอก็ไม่ยอมหันกลับมาเหลียวแลเขาแม้สักนิดหลังจากที่เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาในเวลาบ่ายโมงตรงตอนที่เขากำลังขยับโยกในกายเธออย่างเมามัน เธอก็ลุกพรวดพราดขึ้นมานั่งแล้วถีบเขาลงจากเตียงอย่างแรงจนเขากลิ้งตกลงไปนอนแอ้งแม้งที่พื้นในสภาพเปลือยเปล่า น่าสมเพชสุดๆทั้งตกใจทั้งเจ็บจึงวิ่งไล่ปล้ำเธอแล้วไปจบด้วยการที่เขาจับเธอกระแทกแรงๆ เพื่อลงโทษที่ถีบเขาตกสวรรค์ ผลลัพธ์ก็คือหลังจากที่เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ไม่ยอมพูดจากับเขาแม้แต่คำเดียว ทำราวกับเขาเป็นอากาศธาตุก็ไม่ปาน“หยาครับ เปิดประตูรถให้ผมก่อน หยา”เขาเคาะกระจกรถยนต์ฝั่งคนนั่ง แต่คนที่อยู่หลังพวงมาลัยกลับเชิดหน้าขึ้นแล้วเหยียบคันเร่งออกตัวจนฝุ่นตลบ จึงทำได้เพียงวิ่งไปที่รถยนต์ของตัวเองแล้วเหยียบคันเร่งตามเธอไปติดๆเธอใช้เวลาตลอดบ่ายในการเดินชอปปิ้งแก้เซ็ง เข้าร้านนู้นออกร้านนี้อย่างเพลิดเพลิน โดยไม่รู้เลยว่ามี Stalker กำลังจับตามองเธออยู่ทุกฝีก้าวร้านสุดท้ายที่เธอตั้งใจแวะก่อนกลับบ้านคือร้า
“ที่รัก คุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง ปีนบ้านฉันขึ้นมาเหรอ ฉันจะแจ้งตำรวจ”ทันทีที่อารมณ์พิศวาสหมดไป มือเล็กก็ทุบตีเขาไม่ยั้ง แม้จะไม่เจ็บมากแต่ก็ทำเอาแสบๆ คันๆ เหมือนกัน จึงรวบข้อมือทั้งสองข้างขึ้นมาตรึงไว้กับที่นอน“ผมไม่ได้ปีนบ้านหยาขึ้นมานะ ผมเดินขึ้นมาทางบันไดนี่แหละ”“นี่คุณงัดบ้าน งัดห้องนอนฉันเหรอ”“ไม่ได้งัด ผมมีกุญแจ”เขาบุ้ยปากไปที่โต๊ะข้างเตียงทำให้เธอมองตาม ก็เห็นลูกกุญแจสำรองของห้องเธอวางอยู่บนนั้น“คุณเอากุญแจดอกนี้มาจากไหน”“พ่อหยาให้ผมมา”“ไม่จริง คุณโกหก”“ถ้าหยาไม่เชื่อ พรุ่งนี้เช้าก็ถามพ่อของหยาเอาเองนะครับ”“พ่อฉันจะให้กุญแจกับคุณทำไม ก็เราหย่ากันแล้ว”“แค่หยาเซ็นชื่อลงไปในใบขอหย่าเพียงคนเดียวไม่ถือว่าคำร้องขอหย่าร้างมันสมบูรณ์หรอกนะครับ”“นี่คุณยังไม่ได้เซ็นอีกเหรอ ทนายฉันให้เอกสารคุณไปตั้งนานแล้วนี่ มัวทำอะไรอยู่ ทำไมไม่รีบเซ็นให้มันจบ”“ผมไม่เซ็น ไม่มีวันเซ็น ถ้าหยาอยากเป็นอิสระจากผม มีทางเดียวเท่านั้นคือฆ่าผมซะ”“อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ”เขาปล่อยมือทั้งสองข้างของเธอที่ตรึงไว้กับที่นอน มองจ้องลงไปในดวงตากลมโตคู่นั้น ก่อนหลับตาลงอย่างยอมจำนนเสียงของแข็งกระทบศีรษะเข
เจ้าของบ้านทั้งสามคนมองแขกผู้มาเยือนในยามวิกาลแล้วก็ต้องถอนหายใจยาว ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาและทรงเสน่ห์ที่ห่างหายจากบ้านหลังนี้ไปร่วมสัปดาห์ดูทรุดโทรมราวกับซากศพ ดวงตาหม่นแสงราวร่างไร้วิญญาณ“ทำไมที่รักอยู่ในสภาพนี้คะพี่ก้อง”อริสามองหลานชายที่ยังคงอยู่ในตำแหน่งลูกเขยด้วยแววตาสั่นระริกอย่างสงสารจับใจ อย่าว่าแต่ลูกชายของก้องภพเลยที่อยู่ในสภาพร่างไร้วิญญาณเช่นนี้ ลูกสาวของเธอเองก็ไม่ต่างกัน ทุกวันนี้ทั้งซูบผอม ใบหน้าอมทุกข์ไร้ความสุข ข้าวปลาอาหารแทบไม่ยอมแตะ จนโรคกระเพาะถามหาเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นเธอไม่เข้าใจเลย ว่าเด็กพวกนี้จะทรมานตัวเองเล่นกันทำไม ในเมื่อดูก็รู้ว่าหัวใจคนทั้งคู่รักและโหยหากันขนาดไหน“ก็เล่นข้าวปลาไม่กิน กินแต่เหล้า หมกตัวอยู่แต่ที่บาร์ ไม่ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันบ้างเลยก็เป็นแบบนี้แหละ แล้วตัวแสบของพี่ล่ะ เป็นยังไงบ้าง”“ไม่ต่างกันหรอกค่ะ”“หยาเป็นอะไรครับคุณอา”“เป็นโรคกระเพาะจ้ะ ก็ข้าวปลาไม่ยอมกินเหมือนเรานี่แหละ ปกติก็บ้างานไม่ค่อยกินข้าวจนเป็นโรคประจำตัวอยู่แล้ว”เขาเงยหน้ามองขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้านผ่านโถงบันไดกว้าง ที่ในวันนั้นเขาเห็นเธอวิ่งหายไปที่ฝั่งปีกขวาของ
“อ้าว ที่รัก มานี่ก่อนสิ”สุทธิรักษ์ยอมกลับบ้านตามคำสั่งของแม่ที่โทรมาสั่งทางภิภพอีกทีเพราะเขาไม่ยอมรับสายแม่อีกเลยตั้งแต่วันนั้น แต่เมื่อมาถึงก็รู้เหตุผลที่แม่เรียกเขากลับมาเพราะรถยนต์คันคุ้นตาจอดอยู่หน้าบ้าน จึงตั้งใจจะขึ้นไปบนห้องส่วนตัว ไม่อยากจะเจอหน้าใครบางคนแต่สุดท้ายก็ต้องเดินเข้าไปนั่งในห้องรับแขกตามที่แม่ต้องการ ท่ามกลางความตกตะลึงของผู้หญิงจอมเจ้ากี้เจ้าการทั้งสองคน“ที่รัก ทำไมโทรมแบบนี้ลูก กินนอนยังไง ทำไมอยู่ในสภาพนี้”สภาพใบหน้าหมองคล้ำ แก้มตอบ ใต้ตาดำและบวม หนวดเครารุงรัง ดวงตาหม่นแสงแสนเศร้า ทำเอาทุกคนตกใจ ไหนจะร่างกายที่ผ่ายผอมลงจนเห็นได้ชัดนั่นอีก ทำไมลูกชายของเธอถึงตกอยู่ในสภาพราวกับซากศพเดินได้เช่นนี้“ก็กินเหล้า นอนโซฟาครับ”“แล้วข้าวปลาล่ะ ใครหาให้กิน”“ไม่กินครับ ไม่หิว”“ที่รัก ทำไม..”“แม่มีธุระอะไรกับผมครับ ผมอยากขึ้นห้องไปพักผ่อน”เขาปรายตามองผู้หญิงที่เป็นอดีตคู่หมั้น เช้าวันนั้นหลังจากที่เขาฟื้นคืนสติ ภิภพก็เล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง และเหมือนเป็นโชคดีที่เขามีกล้องวงจรปิดในห้องนั้น เพราะมันคือห้องทำงาน ไม่ใช่ห้องนอนที่เอาไว้ทำกิจกรรมอย่างว