Share

บทที่ 6

last update Last Updated: 2025-10-16 02:29:25

แต่เมื่อออกจากห้องน้ำมาก็ต้องแปลกใจ เพราะคนที่เธอคิดว่าเขาคงจะเดินสวนเธอเข้าไปอาบน้ำทันที กลับอยู่ใส่ชุดเสื้อยืด กางเกงขายาวเนื้อนิ่มใส่สบายพร้อมนอนแล้ว

สุทธิรักษ์มองใบหน้าเรียวขาวผ่องที่ปราศจากเครื่องสำอางตาค้าง ผิวพรรณของเธอขาวเนียนละเอียดไร้ที่ติ ปากอวบอิ่มสีชมพูอมแดงเป็นธรรมชาติ ยิ่งทำให้เธอดูเด็กลงไปอีก และเขาไม่เชื่อแน่นอน ว่าเธอจะอายุมากกว่าเขาจริงๆ

“คุณ ไม่อาบน้ำหรือคะ”

“ผมไปอาบอีกห้องมาแล้วครับ”

“เอ่อ อีกห้องเหรอ มีห้องนอนสองห้องสินะ ให้ฉันไปนอนอีกห้องดีไหมคะ”

“ห้องนั้นเป็นห้องเก็บของ ไม่มีที่นอนหรอกนะครับ”

คนที่กำลังมีความหวังหน้าม่อยลงไปในทันที ตอนแรกก็ใจกล้าอยู่หรอก แต่พอสร่างเมาแล้วเริ่มมีสติ ก็อดที่จะกังวลไม่ได้ ไม่น่าเลย อยากจะเขกหัวตัวเองเท่าอายุนัก หาเรื่องใส่ตัวไม่เข้าท่า

คนตัวโตลุกขึ้นจากที่นอน เดินก้าวย่างอย่างสง่างามเพียงไม่กี่ก้าวก็เข้าประชิดคนตัวบางที่มีท่าทีลังเลอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่เข้าใจว่าความหล่อของเขามันไม่ทำให้เธอรู้สึกดีเท่าผู้ชายคนอื่นที่เธอเคยนอนด้วยเลยหรืออย่างไร ถึงดูมีท่าทีกังวลและตื่นกลัวเขาจนเห็นได้ชัดในแววตากลมโตคู่นั้น

“คุณกลัวผมหรือครับ ปั้นหยา”

มือใหญ่ร้อนผ่าวข้างหนึ่งยกขึ้นประคองใบหน้าเรียวรูปไข่ แล้วลูบไล้ปลายนิ้วที่แก้มสาวเบาๆ

คนตัวบางหัวใจเต้นระรัว เบิกตาโตขึ้นแล้วมองสบดวงตาคมกริบแสนมีเสน่ห์นั้นด้วยแววตาสั่นระริกราวกับสาวน้อยแสนบริสุทธิ์

เธอน่ารักเหลือเกิน ทั้งสวย ทั้งเย้ายวน จนเขาไม่อาจทานทนไหวอีกต่อไป จึงเอียงใบหน้าแล้วโน้มลงมาจนปากของตนเองแตะเบาๆ ที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสด

ความรู้สึกแรกที่เขาสัมผัสเธอ ริมฝีปากบอบบางคู่นั้นช่างนุ่มนิ่มราวพุดดิ้งเนื้อดี อยากรู้เหลือเกินว่าถ้าเขาสัมผัสเธอลึกซึ้งกว่านี้ พุดดิ้งเนื้อดีนั้นจะให้ความรู้สึกดีและมีรสหวานเพียงใด

จึงกดริมฝีปากร้อนรุ่มบดเบียดกลีบปากเธอเบาๆ สองสามครั้ง แล้วค่อยๆ ผละห่างออกมามองใบหน้าสวยที่แก้มแดงปลั่งราวลูกตำลึงสุก

“สะ เสร็จแล้วใช่ไหม ฉะ ฉันกลับนะ”

สาวมั่นลุกลี้ลุกลน พูดรัวเร็วจนลิ้นแทบจะพันกัน ความนุ่มนวลที่เขามอบให้เมื่อครู่ ยังฝังตราตรึงอยู่บนริมฝีปากของเธอจนร้อนรุ่มลามเลยไปทั่วทั้งตัว

รสจูบที่ใครๆ ปรารถนาจะได้รับ มันเป็นแบบนี้นี่เองหรือ แค่เพียงเขาสัมผัสเบาๆ ที่ปาก ยังทำเธอสั่นไปทั้งตัว..ทั้งหัวใจ

“หึหึ เดี๋ยวสิครับ ผมแค่จูบคุณเบาๆ เองนะ ยังไม่ได้ทำอะไรคุณซะหน่อย จะเสร็จได้ยังไงครับ ใจร้อนหรือ”

“บะ บ้า ไม่ต้องทำแล้วก็ได้ ฉันขอจ่ายเงินเลย กลับก่อนนะคะ”

คนตัวบางหมุนตัวเตรียมผละห่างจากเขา แต่ก็ไม่สามารถทำได้อย่างที่คิด เมื่อเขาดึงข้อมือเธอให้หันกลับมายืนในตำแหน่งเดิม แล้วถอดเสื้อยืดสีขาวของตัวเองออกทิ้งลงพื้น

ภาพเรือนกายใหญ่โตที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อขนาดกำลังดี ต้นแขนแกร่งมีรอยสักรูปมังกรพลิ้วไหวตัวเขื่อง ดูดุดันและทรงเสน่ห์เหมือนเขาไม่มีผิด หน้าอกหนั่นแน่นแต่งแต้มด้วยปลายยอดสีชมพู กล้ามท้องขึ้นลอนสวย กางเกงนอนเอวยางยืดที่ใส่ไว้ต่ำแสนต่ำโชว์กล้ามเนื้อวีไลน์ที่วิ่งลงลึกสุดจะลึกชวนใจสั่น

ผิวพรรณขาวผ่องเนียนละเอียดราวผิวผู้หญิงยิ่งชวนใจสาวสะท้านสะเทือน ปัณยตากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่กับภาพความสมบูรณ์แบบของเรือนกายสุดเพอร์เฟค เขาหล่อเหลาและมีเสน่ห์มากล้นไปทั้งตัวแบบนี้นี่เอง ถึงรุ่งเรืองในอาชีพนี้จนมีเงินมากมายมาซื้อคอนโดมิเนียมสุดหรูหราแห่งนี้ได้

“ผมจะไม่ยอมให้ลูกค้าของผม เสียเงินเพื่อซื้อเวลามาฟรีๆ โดยที่ผมไม่ได้ทำอะไรเป็นการตอบแทนหรอกนะครับ”

“ไม่เป็นไร บอกแล้วไง เรื่องเงินฉันไม่ซีเรียส อยากกลับห้องไปนอนแล้ว”

“อยู่ที่นี่ก็ได้นอนครับ อยู่กับผมก่อนนะ อย่าเพิ่งทิ้งผมไปไหนเลย นะครับ ปั้นหยา”

พูดจบก็โน้มใบหน้าลงไปจูบเธอเบาๆ อีกครั้ง ความนุ่มนิ่มเกือบทำให้เขาตบะแตก อยากจะบดขยี้กลีบปากของเธอให้แหลกคาปาก แต่ก็ต้องข่มใจ แล้วค่อยๆ เพิ่มแรงเคล้าคลึงกลีบปากแสนบอบบางของเธออย่างเชื่องช้าแต่หนักเน้นขึ้นตามแรงอารมณ์

“อือ”

เสียงหวานดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบาราวกับต้องการประท้วง แต่ริมฝีปากไม่รักดี กลับเผยอขึ้นช้าๆ แล้วหลับตาพริ้ม ยอมสิ้นแล้วตามแต่เขาจะนำพา

เขายกมือขึ้นสอดเข้าที่ท้ายทอยเอียงหน้าปรับองศาให้พอดีแล้วออกแรงเคล้าคลึงบดเบียดในจังหวะที่เริ่มทวีความเร่าร้อนขึ้นตามลำดับ ล่อลวงให้เธอหลงวนอยู่ในห้วงฝันอันแสนหวาน ไม่อาจทัดทานความต้องการตามธรรมชาติได้อีก

กระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางถูกปลดออกทีละเม็ดในขณะที่เขายังร่ายมนตร์ให้เธอหลงงงงวยด้วยรสจูบแสนหวานของเขา เพียงชั่วพริบตา เสื้อเชิ้ตตัวนั้นก็หล่นลงมากองแทบเท้า

คนตัวบางสะดุ้งเล็กน้อยเพราะความเย็นเยียบจากเครื่องปรับอากาศต้องผิวจนขนลุกซู่ไปทั้งร่าง

ทันทีที่เธอเริ่มมีสติรู้ตัวอีกครั้ง เขาก็เพิ่มแรงบดเบียดอย่างเร่าร้อนหิวกระหาย แล้วกดแทรกลิ้นร้ายเข้าไปกวาดต้อนความหวานที่เขาถวิลหาจนทั่วถ้วน

ลิ้นน้อยโดนลิ้นสากไล่ต้อนเกี่ยวพันจนต้องค่อยๆ ยื่นลิ้นนั้นออกมาทีละนิดตามที่เขาต้องการ

สุทธิรักษ์ยกยิ้มมุมปากแล้วดูดดึงลิ้นน้อยนุ่มนิ่มอย่างเอาแต่ใจสลับกับเกี่ยวกระหวัดแลกลิ้นกับเธอนัวเนียจนคนตัวบางหัวหมุนเคว้ง หูอื้อตาพร่ามัวด้วยไม่เคยลิ้มรสมาก่อน

มือใหญ่ร้อนผ่าวที่ลูบไล้วนเวียนอยู่ที่สะโพกผาย ลากเลื้อยขึ้นมาลูบคลำเบาๆ ที่หน้าอกอวบอิ่มใหญ่โตเกินตัว เขาออกแรงเคล้นคลึงหนักเบาอย่างมันมือเมื่อความนุ่มหยุ่นนั้นเด้งสู้มือดีเหลือเกินจนอยากจะเห็นว่ามันสวยงามขนาดไหน

จึงผละใบหน้าออกมาแล้วกวาดสายตามองดอกบัวตูมใหญ่โตของเธออย่างตกตะลึง ความงดงามตรงหน้าทำเอาเขาแทบลืมหายใจ

รูปร่างบอบบางของเธอขาวผ่องนวลเนียน เอวคอดกิ่วไร้ไขมันส่วนเกิน และที่สำคัญ ดอกบัวตูมคู่นั้น มันสวยงามเกินกว่าที่เขาจินตนาการไปถึงเสียอีก

มันตั้งเต้าตูมเต่งแทบเบียดกันจนชิด รูปทรงสวยงามไม่มีหย่อนคล้อยแม้แต่น้อย เขาจ้องมองไปที่ปลายยอดสีชมพูสด อยากจะรู้เหลือเกินว่ามันจะให้รสชาติหวานล้ำเพียงใด

และความสงสัยของเขา จำต้องกระจ่างในเสี้ยววินาทีนี้เท่านั้น จึงก้มหน้าลงกดจูบแล้วตวัดลิ้นเบาๆ ที่ปลายยอดสีชมพูจนมันแข็งตั้งเป็นไตดูน่ารัก

“อุ๊ย คุณ..”

สาวสวยท่าทางมั่นใจสะดุ้งเล็กน้อยที่เขาสัมผัสเธอแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอตกใจนาน เมื่อเขาตวัดลิ้นระรัวที่ปลายยอดนั้นหนักเบาสลับกับดูดดึงอย่างหิวกระหาย

ปัณยตากัดริมฝีปากล่างกลั้นเสียงแปลกประหลาดที่ถูกเปล่งออกมาเบาๆ เธอยกมือขึ้นมากำจิกที่บ่าบึกบึน ร่างกายสั่นสะท้านเมื่อปลายยอดสีหวานโดนเขาดูดดึงสลับกันไปมาทั้งสองข้าง

“อื้อ”

ในที่สุด เสียงแห่งความหฤหรรษ์ที่พยายามกลั้นก็ถูกเปล่งออกมาจนได้ คนตัวโตย่ามใจ ช้อนอุ้มคนตัวบางไปวางลงที่กลางเตียงกว้าง ก่อนจะก้าวขึ้นไปคร่อมร่างเย้ายวนขาวโพลนไร้ที่ติของเธอเอาไว้โดยไม่พลาดที่จะกวาดตามองความงามตรงหน้าจนทั่วอีกครั้ง

“ขะ คุณ..”

เขาส่งยิ้มให้คนประหม่าแล้วกดจูบที่ลิ้นปี่ ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากร้อนรุ่มลงไปเรื่อยๆ จนถึงเนินเนื้ออวบอูมภายใต้กางเกงชั้นในลูกไม้สีดำแสนเซ็กซี่

นิ้วยาวเกี่ยวกางเกงชั้นในที่แสนเกะกะตัวนั้นลงจนสุดปลายเท้า แล้วโยนมันทิ้งลงที่พื้นข้างเตียงอย่างไม่ไยดี

ทันทีที่เนินเนื้ออวบอูมขาวโพลนปราศจากเส้นขนมาบดบังแบบที่เขาชอบปรากฏแก่สายตา เขาก็สบตากับคนที่นอนนิ่งๆ ใบหน้าแดงซ่าน ดวงตาหวานฉ่ำปรือปรอยราวกับโดนมนต์สะกด

ที่จริงก็ไม่ต่างจากเขานัก เพราะความสวยงามของเธอมันสะกดเขาจนใจสั่น แทบไม่เป็นตัวของตัวเองไปทุกที

เขาก้มลงกดจูบเบาๆ ที่เนินขาวอวบนั้น แล้วจับขาทั้งสองข้างของเธอให้แบอ้ากว้าง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (3)
goodnovel comment avatar
หญิง เจนจิรา เมืองคำ
สมัครสมาชิกแล้ว อ่านไม่ได้ หลอกลวงกันรึค่ะ
goodnovel comment avatar
อจิราภา เดชธีทัตโสภณ
อ่านต่อทั้งหมด
goodnovel comment avatar
ศุภลักษ์ ประดับ
อ่านต่อทั้งหมด
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • How Much รักนี้เท่าไหร่   บทที่ 240

    ร่างบางยังคงเกร็งกระตุกต่อเนื่องเพราะความเสียวซ่านรัญจวนถึงขีดสุดครั้งนี้มันรุนแรงนัก “เสียวไหมครับ คุณน่ารักมากเลย” ร่างหนาอดใจบางไม่ได้เมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบกับร่างงามที่นอนตาปรือหวาน ปากกระจับสีสวยบวมเจ่อ สายเสื้อตกลงมาที่แขนทั้งสองข้าง ชายกระโปรงลูกไม้

  • How Much รักนี้เท่าไหร่   บทที่ 239

    อัคคีน้อยที่ปกติก็ไม่ค่อยจะยอมสงบอยู่แล้ว ขยายตัวเหยียดตึงภายในเสี้ยววินาทีจนเขาต้องนั่งตัวงอ ตลอดเวลาดวงตาคมก็มองตามร่างบางตาไม่กะพริบ เธอเดินไปปิดไฟกลางห้องเหลือไว้เพียงแสงสว่างจากโคมไฟสีนวลข้างเตียง จนเธอเดินกลับมาทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนั่นแหละ ถึงมีคำพูดและปฏิกิริยาออกจากกายเขา

  • How Much รักนี้เท่าไหร่   บทที่ 238

    ในกระจกเงาบานใหญ่เท่าฝาผนังห้องปรากฏภาพของร่างบางในชุดปาดไหล่กระโปรงทรงสุ่มฟูฟ่องตกแต่งด้วยผ้าลูกไม้ฝรั่งเศสสุดหรูและดอกไม้ผ้าสามมิติทั่วทั้งชุด ผมทรงเกล้ามวยต่ำที่ท้ายทอยยุ่งๆเล็กน้อยตามแบบสมัยนิยมประดับด้วยช่อดอกไม้สีขาวช่อโตสวย เธอแต่งหน้าด้วยโทนสีอ่อนแต่เน้นขับดวงตาหวานให้งามซึ้ง ส่งผลให้ร่างบาง

  • How Much รักนี้เท่าไหร่   บทที่ 237

    ยิ่งเธอกรีดร้องเขายิ่งเอาแต่ใจ สัมผัสเธอซ้ำๆจนร่างบางเกร็งกระตุกแตะขอบสวรรค์ “เสร็จเร็วจังครับที่รัก เสียวหรอ” ถามมาได้ตาบ้า ไม่เสียวมั้ง เล่นจู่โจมจุดเสียวเธอพร้อมๆกันแบบนั้น ใครไม่เสร็จก็กามตายด้านแล้ว คนใจร้ายยังไม่พอใจในผลงานนั

  • How Much รักนี้เท่าไหร่   บทที่ 236

    สัปดาห์ต่อมา อัคคีและเพชรน้ำผึ้งได้ออกงานร่วมกันอีกครั้งในฐานะคนรัก ในงานแต่งงานของชลธีและโรสิตา งานจัดได้อย่างยิ่งใหญ่หรูหราอลังการสมเป็นงานสละโสดของนางเอกอันดับหนึ่งของประเทศและลูกชายเจ้าของสวนส้มและรีสอร์ตที่ใหญ่ติดอันดับของภาคเหนือ เจ้าสาวแสนสวยในชุดเกาะอกกระโปรงบานฟูฟ่องล

  • How Much รักนี้เท่าไหร่   บทที่ 235

    “ไม่ได้ ตราบใดที่ยังไม่มีงานแต่งงาน น้ำผึ้งต้องอยู่ที่บ้านนี้ แล้วยิ่งท้องไส้แบบนี้ จำเป็นต้องมีแม่คอยดูแล พี่จะไม่ให้ใครมารังแกน้องได้อีกแล้ว” คุณหมอหนุ่มผู้หวงน้องสาวเอ่ยขึ้นเสียงดัง เมื่ออัคคีกำลังขอตัวพาเพชรน้ำผึ้งกลับคอนโดหลังจากที่เขาพาเธอกลับมาจากเขาใหญ่แล้วแวะไหว้ขอขมา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status