Habang pinupunasan ni Eloise ang bar counter ng Café Lune, isang buntong-hininga ang pinakawalan niya at tumigil sa pagpupunas. Tila mas matagal pa niyang nilinis ang counter kaysa sa karaniwang ginagawa niya.
She couldn’t help but keep replaying the moments from last night in her head. She hated how clearly she remembered it. She hated how it affected her right now to the point na hindi na siya gaanong nakaka-focus sa pagma-manage ng cafe niya. And the fact that he offered her a deal to be his girlfriend for three months? Nahihibang na ito. He didn’t even tell her kung ano’ng rason niya, but she accepted it anyway. Pinapadali lang nito ang lahat para sa kan’ya. Ding. The bell above the door rang. Dahilan kung ba’t natigil siya sa pag-iisip. She looked up to greet who it was, pero nang nakita niya ang matangkad at matipunong si Estevan, she froze in her place. Nakasuot siya ng dark gray button-up shirt, hindi nakasara ang top button, at may hawak na coat sa kaliwang kamay. Malinis ang gupit, pero may ilang hibla ng buhok na bumagsak sa noo niya. Blangko ang mukha nito na tila hindi nasisiyahan sa araw niya. “Hi, sir. What can I get you?” tanong niya nang nakalapit ito sa counter, sinadya ang pormal na tono kahit naririnig niya ang kabog ng kan’yang dibdib. Kulang na lang ay tumakbo siya sa storage room at magkulong doon hanggang sa umalis ang binata. Kung bakit ba naman kasi ngayon pa nag-request ang isang barista nila na si Joaquin na mag undertime at mamaya pa papasok? “Americano,” Estevan said simply. “No sugar,” dagdag nito. Tahimik na tumango si Eloise, hindi tumitingin sa kaharap. “And you,” dagdag nito na kinagulat niya. “Ha?” She blinked. “Let’s talk.” INILAPAG ni Eloise ang order na Americano ni Estevan sa harapan nito, pagkatapos ay umupo siya sa kaharap na upuan. Nasa sulok ng cafe sila nakaupo, at wala pa namang masiyadong customer kaya pumayag siyang makipag-usap sa lalaki. “What are we gonna talk about?” panimula niya. Estevan took a sip from his coffee before responding, “About our deal.” Bahagyang natigilan si Eloise at tumango. “Okay, what about it?” “This stays between us,” panimula ni Estevan, walang paligoy-ligoy. “No one else needs to know.” “And what do I get out of that, Mr. Foreman?” tanong niya. They weren’t really able to talk about it earlier. Pagkatapos nitong sabihin tungkol sa deal ay nagmadali na itong umalis dahil may meeting pa raw siyang dadaluhan. “Because you don’t seem like someone who’s afraid of a little game,” sagot niya, diretso. “And because I think you enjoyed that night as much as I did.” Napatawa si Eloise—hindi sa saya, kundi sa inis. “So akala mo, dahil lang doon…papayag na ‘ko?” Estevan leaned forward, elbows on the table. “No. I think you’re smart. You look like someone who knows how to read people. And you already know I’m not the type who asks without a reason.” Tahimik si Eloise, pinanood lang siyang magsalita. “I can’t trust just anyone with this. I need someone who’s not tied to my world. Someone who’s... unpredictable. You’re not asking questions like most women would. You're not clingy. You’re not desperate.” He smiled, not smug—just certain. “That’s why I chose you. You're not in it for love. Which makes you perfect for this.” Hindi kumibo si Eloise. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o maawa sa lalaking ‘to. “Tell me, why exactly are we doing this? Pumapayag naman na talaga siya sa deal, dahil sa gano’n ay madali na sa kan’yang gawin ang pinaplano niya. Sadyang gusto lang niya talagang malaman kung bakit. Para kasing may iba pa itong rason at hindi lang dahil bored ito at gusto ng thrill sa buhay. Ilang sandali bago sumagot si Estevan, tila nagda-dalawang isip pa. “It’s about my brother.” She raised her brow, curious. “He takes everything like it’s nothing. Like he’s entitled to whatever the hell he wants.” Nanatiling tahimik si Eloise, pinagmamasdan ang bawat galaw at ekspresyon ng kausap. “I’ve lost too many things to him. Not again,” tuloy ni Estevan, malamig ang boses pero ramdam ang galit sa likod ng tono nito. "So it’s really about him? Your brother?" Estevan gritted his teeth. "He always takes everything. Even the women I like and have relationships with end up with him. Even our family business that I built for many years." "So you want to use me to hurt him?" tanong niya, tumuwid ang likod at may bahid ng sarkasmo ang tinig. "No," bulong ni Estevan, leaning forward. "I want him to see he can’t take everything from me. Not this time." "Funny," she whispered, "because I also want to destroy someone." Nagtagpo ang kanilang mga mata—matalim, matindi, pareho ng rason pero magkaibang direksyon. "And that’s why this deal works," he said. "We use each other." Marahang napahalakhak si Eloise. Use each other, huh. "Fine. But just so we’re clear—this is temporary." "Three months," he confirmed. "And no strings attached," dagdag niya. He smirked. "Unless you beg for more." Napailing si Eloise, pero hindi maitago ang kurbang bumalot sa labi niya. Kung larong apoy ito, pareho silang handang masunog.Hindi pa rin mapakali si Eloise kahit nakahiga na siya sa kama. The rain had softened a little, but inside her chest, the storm had only worsened. She could still feel Estevan on her skin—his breath on her lips and his delicate touch she almost wanted to give in.Damn him.It would’ve been so easy to let it happen. To forget the plan. To fall.Pero hindi siya pumunta rito para maromansa. She was here for the truth. For revenge. For her stepsister.Kung bakit ba kasi tila mas naaapektuhan pa siya sa mga binabalak niyang gawin para mahulog ang binata sa kan'ya? She heaved a sigh. Kailangan niya ng tubig.She got up and grabbed the hotel-style robe hanging on the bathroom door, wrapping it tightly around her cotton shorts and borrowed white shirt. She cracked the door open and peeked out.Madilim ang mahaba at malawak na hallway. The vintage torch lights on the walls flickered softly, casting golden shadows against the cream wallpaper. Tahimik ang buong bahay at nakakabingi ang katahim
It was already nine in the evening when Eloise and Estevan decided to go home. Malakas ang buhos ng ulan at mukhang wala itong planong tumigil kaya kinailangan na nilang umalis.Nasa paanan na sila ng hagdan nang biglang sumulpot si Elias galing sa dining area."You're leaving already?" tanong nito gamit ang kalma at kaswal nitong tono, pero may kung anong lalim ang hatid nito.Eloise stiffened. She didn’t even have to look back—ramdam na niya kaagad ang titig ni Elias sa batok niya, malamig at parang may gustong tuklasin."I have an important meeting tomorrow," sagot ni Estevan, his voice was low but had a final tone to it. But of course, Elias wouldn’t allow them."Sayang naman," tuloy nito at huminto mismo sa harap ni Eloise. He threw her a glance before continuing. "You rarely visit, and the weather’s terrible tonight. Dangerous even. Might be better if you stay."Napakagat si Eloise sa loob ng kan’yang pisngi, tahimik na nagdadasal na sana’y hindi pumayag si Estevan.It sounded
Pagkatapos ng hapunan, dumiretso si Eloise sa hardin na nasa likod ng bahay. Hindi na siya nagpaalam, kailangan lang talaga niya ng hangin. Her chest felt tight, as if every glance from Elias during dinner had been a weight pressing down on her ribs.The moment she stepped out, malamig ang simoy ng hangin, pero hindi iyon sapat para mapawi ang tensyon sa katawan niya.The garden was beautiful—manicured hedges, white stone paths, and lantern lights flickering like fireflies. Pero kahit gaano ito katahimik, hindi rin iyon naging sapat para pakalmahin siya.Because she could still feel it.The eyes.She didn’t even need to turn around to know he had followed. Ramdam na niyang susunod ang taong dahilan kung ba’t siya naroon.At hindi nga siya nagkamali.“I figured I’d find you here,” Elias said, voice too smooth, too casual. May dala-dala itong isang baso ng brandy. Lumapit ito na para bang wala siyang tinatago, pero sa likod ng magaan nitong ngiti, Eloise could feel the sharpness. “So..
Hindi alam ni Eloise kung ano’ng pumasok sa isip ni Estevan at bigla na lamang siyang isinama nito.One moment they were just sitting in silence after discussing the terms of their so-called deal, and the next thing she knew, he was telling her to come with him. At bago pa siya makatanggi o makapagtanong, nasa loob na siya ng sasakyan nito, heading somewhere she never expected.“To a dinner,” iyon lang ang sinabi ng lalaki. Walang dagdag na paliwanag, walang pagkakataon para mag-back out.Habang binabaybay ng sasakyan ang private road papunta sa isang napakalawak na property, doon niya lang tuluyang na-realize kung saan siya dadalhin.A massive gate, trimmed hedges, warm yellow lights peeking through tall windows. It all screamed money, heritage, and a kind of prestige na hindi siya kailanman naging bahagi.The Foreman estate.Pinilit niyang kontrolin ang mabilis na tibok ng puso. She straightened her dress, checked her reflection through the tinted car window, and then took a deep br
Habang pinupunasan ni Eloise ang bar counter ng Café Lune, isang buntong-hininga ang pinakawalan niya at tumigil sa pagpupunas. Tila mas matagal pa niyang nilinis ang counter kaysa sa karaniwang ginagawa niya. She couldn’t help but keep replaying the moments from last night in her head. She hated how clearly she remembered it. She hated how it affected her right now to the point na hindi na siya gaanong nakaka-focus sa pagma-manage ng cafe niya. And the fact that he offered her a deal to be his girlfriend for three months? Nahihibang na ito. He didn’t even tell her kung ano’ng rason niya, but she accepted it anyway. Pinapadali lang nito ang lahat para sa kan’ya. Ding. The bell above the door rang. Dahilan kung ba’t natigil siya sa pag-iisip. She looked up to greet who it was, pero nang nakita niya ang matangkad at matipunong si Estevan, she froze in her place. Nakasuot siya ng dark gray button-up shirt, hindi nakasara ang top button, at may hawak na coat sa kaliwang kamay. Mali
Nagpakawala ng mabigat na paghinga si Eloise nang muling sakupin ni Estevan ang kan’yang mga labi. Nasa loob pa lamang sila ng elevator ngunit hindi na yata makapaghintay ang binata. Mabibigat ang paghinga nito at mapupusok ang bawat halik. Hindi na niya yata mabilang kung ilang beses na siyang nagmumura sa isipan dahil sa traydor niyang katawan. Despite her head screaming for danger, her body was saying otherwise. A soft moan escaped from her mouth when he gently pushed her against the wall, his hands were once again roaming her body. Nanindig ang kan’yang balahibo sa pinaghalong init at lamig na dala nito. Isang malutong na mura ang pinakawalan ni Estevan nang narinig nila ang pagbukas ng elevator. Bago pa man makapag-react si Eloise ay kaagad na siyang hinila ng binata palabas. “Come on.” Nang tingnan niya kung saang floor sila, halos manlaki ang mata niya sa nakita. It was freaking PH-C. A freaking penthouse. Estevan is really THAT rich. She could hear her heart pounding so