Mag-log inI Hate You and I Love Youspecial episode(ความรู้สึกของน้ำหนาว)Part 2……………………………หนึ่งเดือนผ่านไป"คิกๆ" น้ำหนาวหัวเราะออกมาเบาๆ หลังจากที่คิดถึงเรื่องเมื่อเช้าที่เธอแกล้งจุนเรื่องแมลงสาบ ตอนที่เขากำลังอาบน้ำ เธอก็แอบปล่อยแมลงสาบที่ไปจับมาสอง-สามตัวเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนผลที่ตามมาก็ตามคาด เพราะเขาร้องโวยวายเสียงดังลั่นราวกับสาวน้อยตึก ตึก ตึ.....ในขณะที่กำลังจะเดินไปหาน้ำกิน เท้าเล็กทั้งสองข้างก็ต้องหยุดชะงักลง"ครับ""หนาวยังจำอะไรไม่ได้เลยครับ"น้ำเสียงของร่างสูงที่ดูไม่สดใสร่าเริง คุยกับใครบางคนในโทรศัพท์ ซึ่งน้ำหนาวคาดว่า น่าจะเป็นบิดาของเธอ เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมาภายในใจ จากวันนั้นเวลาก็ล่วงเลยมาถึงหนึ่งเดือน ที่น้ำหนาวแกล้งความจำเสื่อมต่อ โดยจุนก็คอยดูแลเอาอกเอาใจเธอไม่ห่าง ไม่ว่าน้ำหนาวจะบอกให้เขาทำอะไร เขาก็ยอมทำแต่โดยดี โดยไม่บ่นสักคำ นั่นยิ่งทำให้เธอยิ่งสนุกกับการได้แกล้งคนตัวสูง จนลืมผลที่จะตามมา และมันก็เริ่มเลยเถิดจนหมดโอกาสที่จะสารภาพไปกิ๊งก่องๆเสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น เรียกความสนใจให้ร่างเล็กหันไปมอง ก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตู ก็พบว่าเพื่อนร่วมวงของจุนมากันครบทีมง
I Hate You and I Love Youspecial episode(ความรู้สึกของน้ำหนาว)Part 1……………………………'รสจูบที่แสนคุ้นเคย ลมหายใจอุ่นร้อน สัมผัสที่แสนนุ่มนวล แต่ทว่าก็เอาแต่ใจในเวลาเดียวกัน ร่างกายของฉันสั่นสะท้านทุกครั้ง ยามที่มือหนาลากไล้ไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย โดยเฉพาะจุดอ่อนไหวของฉัน ที่เขารู้ดี ว่าจับตรงไหนแล้วจะรู้สึกดี'"อึ่ก!" "ชอบมั้ย" "อึ่ก อือ" 'ทั้งๆ ที่เขาก็รู้ดีอยู่แล้วโดยไม่ต้องบอก แต่ทว่าเขาก็ยังคงหาเรื่องให้ฉันอับอายได้ตลอดเวลาสินะ ช่างเป็นคนที่หน้าไม่อายซะจริงๆ เขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่เล็กจนโต ขยันทำให้ฉันหัวปั่นได้ตลอด''ใช่''ฉันจำมันได้หมดแล้ว''แต่ว่าฉันจะยังไม่บอกเขาหรอก'"อือออ อืมมม" ร่างเล็กบิดไปมาในยามที่มือหนาทั้งสองข้างบีบคลึงอยู่ที่หน้าอกนิ่ม"ถึงจะความจำเสื่อม แต่ความรู้สึกไม่เสื่อมสินะ" เสียงที่แสนเจ้าเล่ห์ และฟังดูน่าหมั่นไส้เอ่ยขึ้น"ปะ ปล่อยเลย" คนตัวเล็กเอ่ย ก่อนจะขมวดคิ้วใส่ด้วยความไม่พอใจ มือบางก็พยายามที่จะดึงชายเสื้อที่ถูกดันขึ้นไปไว้เหนือออกลง"อย่าปิด" เสียงทุ้มเอ่ย เมื่อคนตัวเล็กพยายามที่จะปิดหน้าอกตัวเอง หมับฟึ่บ!แขนเล็กทั้งสองข้างถูกจับรวบ ก่อน
I Hate You and I Love You(ไดอารี่ของจุน)เรื่องที่เธอไม่เคยรู้……………………………ฟึ่บๆมือเล็กพลิกดูอัลบั้มรูปในมือไปเรื่อยๆ ภาพเด็กชายและเด็กหญิงตัวน้อยน่ารัก ถูกบันทึกเก็บเอาไว้ในทุกช่วงวัย แรกเกิด เข้าเรียนอนุบาล เรียนประถม กระทั่งมัธยม ทุกช่วงเวลาของชีวิตน้ำหนาว ก็จะมีจุนอยู่ด้วยเสมอ ฟึ่บๆใบหน้าเล็กคลี่ยิ้มออกมาบางๆ ในยามที่พลิกไปแต่ละหน้า ถึงแม้จะยังจำอะไรไม่ได้ แต่ทว่ากลับให้ความรู้สึกอิ่มเอมใจตุ้บร่างสูงทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ คนตัวเล็กหันไปมองที่นั่งด้านข้าง ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ไปให้จุน มือหนายกขึ้นลูบศีรษะเล็กแผ่วเบา ก่อนที่เธอจะหันไปสนใจอัลบั้มรูปในมือต่อ น้ำหนาวถูกอนุญาตให้กลับมาพักฟื้นที่บ้านได้ หมอบอกว่าเธอมีโอกาสที่จะกลับมาจำได้ จึงให้อยู่ในสภาพที่คุ้นเคย เพื่อกระตุ้นความทรงจำ"เรารู้จักกันมาตั้งแต่เกิดเลยหรอ" คนตัวเล็กเอ่ยถาม "ใช่ รู้จักกันมาตั้งแต่เกิด" จุนเอ่ย ได้ฟังดังนั้น ร่างเล็กก็พยักหน้ารับเข้าใจ ก่อนจะพลิกดูอัลบั้มหน้าถัดไป ก่อนที่ใบหน้าเล็กจะแดงซ่านขึ้นมา เมื่อไปเจอเข้ากับรูปที่เด็กสาวตัวน้อย ซึ่งก็คือเธอในวัยเด็ก กำลังจูจุ๊บ เด็กชายตัวน้อยแก้มจ้ำม่ำอยู่"ทำไม เขินหรอ
I Hate You and I Love YouENDING……………………………"................." สายตาที่เคยมองมาด้วยความรัก ตอนนี้กลับมองมาด้วยสายตาที่ว่างเปล่าราวกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน"นายเป็นใคร" เสียงหวานที่แสนคุ้นเคยเอ่ยถามคนตรงหน้าตุ้บ ตุ้บ ตุ้บหัวใจแกร่งเต้นช้าลง ราวกับว่าจะหยุดเต้นไปซะอย่างนั้น"หนาว" เสียงทุ้มเรียกชื่อของคนตัวเล็กอย่างเว้าวอน ราวกับจะบอกว่าหากเธอกำลังล้อเล่น ก็ควรหยุดได้แล้ว"ฉันถามว่านายเป็นใคร อึ่ก!" คนตัวเล็กบนเตียงคนไข้เอ่ยถาม จู่ๆ ใบหน้าเล็กก็ขมวดมุ่นขึ้นมา และเอามือกุมหัวตัวเองด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่หมอและพยาบาลจะกุลีกุจอกันเข้าไปดูอาการของเธอ โดยมีร่างสูงเฝ้าดูอยู่ไม่ห่างด้วยความเป็นห่วง12.00 น.ตอนนี้ร่างเล็กหลับไปแล้ว จุนกับหมอจึงพากันออกมานอกห้อง ชายหนุ่มอยากรู้อาการของคนตัวเล็กจนใจจะขาด ว่าเธอเป็นอะไรกันแน่"หมอครับ น้ำหนาวเป็นอะไรครับ ทำไมเธอถึงจำผมไม่ได้""จากอาการของคนไข้ หมอขอวินิจฉัยเบื้องต้นก่อนนะครับ ว่าสมองของคนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง จึงทำให้เกิดภาวะสมองบาดเจ็บ นั่นอาจเป็นสาเหตุของอาการความจำเสื่อม""แล้วจะหายมั้ยครับ" ร่างสูงรีบถามอย่างร้
I Hate You and I Love Youบทที่ 52forget me notอย่าลืมฉัน……………………………โชคชะตามักเล่นตลกกับเราเสมอ05.00 น.ในเวลาเช้าวันใหม่ ที่ท้องฟ้ายังคงมืดครึ้ม เป็นเวลาที่ทุกคนต้องมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมวันสุดท้าย และช่วงสายๆ ก็จะเป็นอันจบการถ่ายทำของทริปนี้"จุน น้ำหนาวออกไปก่อน แล้วจุนค่อยตามมานะ" คนตัวเล็กเอ่ย ในขณะที่กำลังจะเดินออกจากห้อง เธอเหลียวไปมองร่างสูงที่กำลังสำรวจความเรียบร้อยของหน้าและผมตัวเอง อยู่ที่หน้ากระจก เพราะเมื่อคืนคนเอาแต่ใจ นอนค้างที่ห้องพักของเธอ และเขาก็ได้รังแกเธออย่างร้ายกาจจนแทบไม่ได้หลับได้นอน"เฮ้อ" ร่างเล็กถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตูเดินออกจากห้องไป05.30 น."สวยจัง" น้ำหนาวมองไปยังทิวทัศน์เบื้องหน้า ภูเขาตระหง่านกับขอบฟ้าที่พระอาทิตย์กำลังค่อยๆ ขึ้น ร่างเล็กค่อยๆ สูดเอาอากาศสดชื่นเข้าปอด รู้สึกผ่อนคลาย ความเหนื่อยล้าที่สะสมค่อยๆ จางหายไป แต่ทว่าก็รู้สึกเสียดายเล็กน้อย ที่ไม่ได้อยู่พักผ่อนต่อ"พรุ่งนี้ก็ต้องกลับไปลุยงานหนักแล้วสินะ" คนตัวเล็กพึมพำออกมาเบาๆในขณะที่น้ำหนาวกำลังยืนชมบรรยากาศรอผู้ร่วมรายการคนอื่นๆ ทว่าก็รู้สึกว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมอ
I Hate You and I Love Youบทที่ 51ที่รักNc! 18++……………………………วันเดินทาง05.30 น."เก็บของเสร็จหรือยัง" เสียงทุ้มที่หน้าประตูดังขึ้น ในขณะที่น้ำหนาวกำลังกุลีกุจอเก็บของใส่กระเป๋า เพราะเมื่อคืนเธอเผลอหลับจนลืมเก็บกระเป๋า แต่ทว่าต้นเหตุของความเพลียในทุกค่ำคืน ก็คือคนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องนั้นเอง"เพราะจุนนั่นแหละ!" คนตัวเล็กหันไปมองค้อน ก่อนจะลงมือเก็บกระเป๋าต่อ"อะไร จุนทำอะไร" เสียงเรียบเอ่ยแบบไม่มีความรู้สึกผิดใดๆ"ก็น้ำหนาวบอกให้พอ จุนก็ไม่ยอมพออ่ะ""กว่าจะปล่อยให้น้ำหนาวนอนก็เกือบตีหนึ่งละนะ""ดูสิ ขาของน้ำหนาวยังสั่นอยู่เลย!" คนตัวเล็กเอ่ย ก่อนจะทำท่าฟึดฟัดใส่ร่างสูง แต่ทว่าเขากลับไหวไหล่ใส่"จะบ่นอะไรนักหนา จุนก็อุตส่าห์ปลุกแล้ว""ยังจะกล้าพูดอีกหรอ""ต่อไปนี้จุนนอนห้องตัวเองไปเลยนะ น้ำหนาวก็จะนอนห้องของตัวเองเหมือนกัน""ฝันไปเถอะ""ไม่รู้ไปอดอยากมาจากไหน ไม่เคยมีความพอดีเลย"คนตัวเล็กบ่นพึมพำ"จะเอาอีกสักยกมั้ยก่อนออกจากบ้าน" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ราวกับจะบอกว่าเขากำลังไม่พอใจในสิ่งที่เธอพูด"..................." ได้ฟังดังนั้นมือเล็กก็ยกปิดปากตัวเองทันที ก่อนจะรีบรูดซิปกระเป๋า และถ







