MasukTHIRD PERSON'S POVNakatitig si Esme sa itaas ng kisame habang nakahiga sa komportable at malambot na kama, isa sa mga guest room nitong... malaking bahay.Binigyan man siya nito ng privacy pero hindi ngangahulugan na panatag na ang loob niya kay Mathias, marahil naawa ito sa kanya kaya siya pinakitaan ng mabuti.Pero hindi hamak na masasabi niyang mabait ito kaysa kay Vihaan, the way he ordered his men not to kill innocent people, was commendable... kapuri-puri bilang isang taong nasa matinong pag-iisip.And she noticed how relaxed he is, na hindi alintana ang nagbabadyang panganib na dulot ni Vihaan sa oras na bawiin siya...Dapat ba siyang makaramdam na ligtas na siya? Sa pagaakalang mas malupit ito kay Vihaan? Kung iisipin kung talaga ngang gusto siya nitong galawin, dapat kanina palang...Mariin siyang napapikit hawak ang kumot na nakabalot sa kanya hanggang dibdib, hindi siya makatulog kaya minamuti niyang tumayo.She wears a pair of slippers, nakasuot siya ng pares ng puting pa
ESMERALDABuong lakas ko siyang itinulak sa tiyan kaya nabitawan niya ako at agad akong lumayo mula sa kanya!Mabilis kong kinuha ang bote ng wine mula sa lamesa at binasag na ikinabigla niya at itinutok ko sa kanya ang tulis na bubok na hawak-hawak ko.Kumalat sa sahig at lamesa ang laman ng bote ganoon din ang pulang mga bubog, galit ko siyang tiningnan buhat ng nagbabanta kong mata."Subukan mo! Kundi isasaksak ko ito sa iyo!!" banta ko, sa una nagulat siya sa panlalaban ko pero kalaunan bigla siyang tumawa."Talaga? Kaya mo?" tanong niya buhat ng nanunuyang tono at tingin sa akin na para bang napaka-liit at napakababaw kong babae para sa kanya.Wala akong pakialam sa inisip niya sa akin, dahil nangingibabaw ang kagustuhan kong ipagtanggol ang sarili ko mula sa kanya...At nangingibabaw rin sa akin ang labis na pagsisisi... h*yup ka, Likhaan... kapag nakita kitang buhay at nakaligtas ako mula rito ako ang gigilit sa iyo! Nangangalit kong banta dito sa isip."Ni hindi mo nga magawan
ESMERALDATumigil ang sasakyan sa tapat ng isang malaking bahay, hindi ko alam saang lugar ako dinala ng lalaking si Mathias, maganda ang bahay, pero hindi ko gusto ang pakiramdam.Pagpasok namin sa loob inanyayahan niya ako sa dinning para kumain ng hapunan at tinuran niya akong maupo, naupo ako sa isa sa unang hanay ng mga bangko sa kanang bahagi ng lamesa at siya naupo na rin sa punong upuan.Pinanuod ko ang tatlong kasambahay na lumapit sa amin at sila ang naglagay ng pagkain sa aming mga plato mula sa nakahain.Wala akong kibo, pinapakiramdaman ko lang ang lugar na napuntahan ko... hindi ko alam kung anong naisip ni Likhaan para ibigay ako sa lalaking hindi ko rin kilala?I thought, he would just help me escape at tutulungan nagpakalayo-layo at bahala na ako sa sarili ko pero ganito ang ginawa niya, pakiramdam ko parang natraydor ako dahil nagtiwala ako.Napatiim bagang ako, ano ngayon ang gagawin sa akin ng lalaking ito? Ano ang kapalit na hihingiin niya sa ginawa niyang pagtul
THIRD PERSON'S POVPuro hiyaw ang maririnig sa isang madilim na basement na tanging maliit na bumbilya ang nagbibigay liwanag at sa ilalim nakaupo sa isang silya ang kasalukuyang pinahihirapan na si Likhaan.Nangangalit at naguumapaw na pagpupuyos ang nararamdaman ni Vihaan para sa kapatid dahil sa pangtatraydor nito sa kanya at pagbibigay kay Esme sa mortal niyang kaaway sa lahat ng antas na si Mathias.Dito pa talaga kaya hindi niya control ang galit niya nang sunod-sunod na pinatama ang kamao niya sa sa duguan nang mukha ng kapatid na halos wala nang malay.Hinawakan niya ito sa leeg buhat ng hinihingal niyang pagpupuyos habang naluluha siya dala ng galit hindi niya na makita ito bilang kapatid, kundi isa nang malaking traydor..."Do you know what you did, huh?" he asked with his gritted teeth nang itiningala niya ito sa kanya.Basag na halos ang mukha nito at ang mga mata nakasara na pareho at magang-maga na, hindi ito nakapagsalita tanging ngisi lang."Bakit..." Napaubo ito pero
ESMERALDAHabang papalapit ako rinig na rinig ko lalo ang sunud-sunod na putok ng baril, alam kong hindi nakasunod si Vihaan dahil windang sa mga sinabi ko at hindi nakagalaw sa kinatatayuan.Hindi ko naman siya masisisi, ikaw ba naman marinig mong mahal ka rin ng taong mahal mo na husto mong kinababaliwan ang kaso nga lang hindi ka maatim na makasama sa habang buhay, masaklap na katotohanang para sa kanya lang.At nang papasok nang palabas na sana ako biglang bumukas ang pinto ng storage room at may kamay na biglang humila sa akin at ipinasok ako sa loob, hindi ako nakasigaw dahil agad na tinakpan ang bibig ko.Nanlaki ang mata ko at nakitang si Likhaan na inilagay ang hintuturong daliri sa gitna ng mga labi at pinatahimik ako."Shh!" he hushed me at ini-lock ang pinto kung saan niya ako isinandal at unti-unti inalis niya rin ang kamay niya sa bibig ko."Likhaan..." Nayakap ko siya nang makitang buhay at ligtas siya kaya natawa naman siyang nayakap din ako."You thought I'm dead?" Tu
ESMERALDANapapitlag ako nang makarinig nang putukan ng baril at sigawan ng mga tao sa labas kaya nanlaki ang mga mata ko and I feel like it's dejavu.Hinawakan ni Vihaan ang kamay ko at kinuha ang baril na nakaipit sa likod ng baywang niya kitang-kita ko ang malaki niyang problema.Noon sa bahay namin ni Papa siya ang namasok pero ngayon mukang siya ang pinasok ng kung sino mang kaaway niya."Wag kang aalis sa tabi ko, sundin mo lang ang sasabihin ko, maliwanag?" Pinakatitigan niya ako at hinawakan ang magkanilang pisngi ko.Tumango ako. "O-Oo..."Nag-tungo kami sa punto, hila niya ako hawak ng mahigpit ang kamay ko, unti-unti niyang binuksan ang pintuan at sumilip siya sa labas. Ano bang nangyayari?Sino ang lalaking iyon na kaninang... nagkakilala sa akin? Ito ba ang angdudulot ng kahulugan ngayon dito?Nang labas namin siyang lapit sa amin ng isa sa mga tauhan niya. "Sir, dito tayo!" Tinuran nito kami sa daan kung saan cleared at walang nag-aabang.Nang maalala ko ang kapatid niya







