5

Matagal na nakatitig si Matheo sa kontrata ng pagbili ng bahay na nakapatong sa mesa. Kanina lang ito iniwan ni Francesca sa may pinto bago umalis. Hindi niya akalaing seryoso itong bibili ng bahay… at higit pa roon, sa mismong Glory Washington pa.

Napakuyom siya ng kamao habang unti-unting sumisingaw ang bigat ng guilt sa dibdib niya. Kung hindi niya lang sinira ang relasyon nila ni Francesca, malamang ay masaya sana itong pumunta sa kanya ngayon, dala ang kontrata, at ibinahagi ang magandang balita. Maaaring iyon na rin sana ang naging daan para matapos na ang matagal nilang tampuhan tungkol sa isyu ng bahay.

Sa huli, ang ugat ng problema nila ay ang pera.

Dahil sa sobrang gastos niya sa mga investment, lumiliit ang perang naitatabi nila. Kaya tuwing may usapin tungkol sa pera, nagkakaroon sila ng hindi pagkakaunawaan. Pero sa puso niya, alam niyang ang dahilan kung bakit niya ginagawa ang lahat ng iyon ay para sa mas magandang kinabukasan nila ni Francesca. Ang plano niya ay mabilis na palaguin ang yaman nila para maibigay ang buhay na pinapangarap niya para sa kanila.

Wala namang mali sa pangarap na iyon… ang mali lang, ay ang pagbibigay niya sa tukso, ang pagkakamaling kadalasang nagagawa ng mga lalaki.

Napahawak siya sa sentido habang pinipigil ang kirot ng ulo at bigat ng konsensya.

Tinignan ni Leah ang kontrata at mapang-uyam na nagsalita. "Glory Washington? Hindi ba property iyon ng tito ko? Kung ako ang magsabi, baka bigyan pa niya ako ng isang unit for free!"

Hindi siya sinagot ni Matheo.

Para kay Leah, isa lang itong bahay, isang bagay na madaling makuha kung gugustuhin. Pero para sa kanya at kay Francesca… alam na alam niya kung gaano ito kahalaga.

Maingat niyang itinupi ang kontrata at tumayo na, handang umalis, ngunit bigla siyang hinila ni Leah sa braso.

"Mat, what are your plans now? Since she already knows everything, what are you going back for? Para makipag-showdown sa kanya?"

Mariin ang tinig nito, puno ng pagmamakaawa at pang-uudyok. "Think clearly! Recently, the Eunantech Group added another investment to Belland. That means my family has started to take notice of Belland. At kahit secretary lang ako rito, I'm still a Campos family member, and I can help you get what you want!" Tumalim ang tingin ni Matheo sa kanya  nang marinig ang sunod nitong sinabi. "And what about your mother? If she finds out about our relationship, do you think she will continue to support you the way she does now?"

Muling lumambot ang boses nito, tila sinusubukang pukawin ang puso niya. "I know you miss the past, Mat, but sometimes… you have to face reality."

At iyon nga ang masakit na katotohanan.

Kung nais niyang umangat at makamit ang pangarap niyang posisyon, hindi siya maaaring kumalas kay Leah.

Magkaiba sila ni Francesca.

Lumaki siyang walang matibay na pamilya. Bata pa lamang nang maghiwalay ang mga magulang niya at iniwan siyang alagaan ng kanyang mga lolo’t lola. Maharlika at masagana ang pagpapalaki sa kanya ng dalawa, habang ang mga magulang naman niya ay nagbibigay ng buwanang allowance para sa kanya.

Ngunit nang pumanaw ang kanyang mga lolo’t lola habang nasa high school siya, tuluyan nang nagbago ang mundo niya. Nakuha ng ibang kamag-anak sa panig ng ina ang lumang bahay, at dahil sa edad niya, tinigil na ng kanyang mga magulang ang pagbibigay ng anumang suporta.

Sa isang iglap, nawala ang lahat. Walang bahay. Walang pamilyang masasandalan. Walang pera.

Doon niya naranasan ang pinakamadilim na yugto ng buhay niya.

Sa mga panahong iyon, si Francesca at ang lola nito ang kumupkop sa kanya. Tinulungan siya sa pag-aaral at binigyan ng kaunting seguridad para makapagsimula muli.

Mula noon, ipinangako niya sa sarili na patutunayan niyang kaya niyang umangat, na hindi siya magiging dehado kanino man. Kaya noong sophomore pa lang siya sa kolehiyo, pinasok na niya ang mundo ng investment banking at doon niya nakuha ang una niyang malaking kita. Mula roon, nagsimula ang kanyang pag-angat.

Pagkatapos niyang grumadweyt, sinuwerte siyang matanggap sa Belland Venture Capital. Doon siya muling napansin ng kanyang ina, na sa panahong iyon ay nakapangasawa na ng isang mayamang negosyante. Nakita nitong may potensyal si Matheo at muling bumalik sa buhay niya, nagbigay ng pondo para sa ilang proyekto, dahilan upang lalo siyang umangat.

Sa bawat yugto ng kanyang buhay, mayroong babaeng dumadating upang tulungan siya. Una, si Francesca at ang lola nito. Pangalawa, ang kanyang ina. At ngayon… si Leah.

Dahil sa kanila, nakaupo siya ngayon bilang Bise Presidente ng Investment Department ng Belland Venture Capital, isang posisyong pinangarap lamang niya noon. Ngunit hindi pa rin iyon sapat.

Ang Belland ay panimulang hakbang lang para sa mas mataas na pangarap niya. Ang tunay niyang target ay makapasok sa pinakamalaking kompanya ng venture capital sa bansa, ang Eunantech Group, na pagmamay-ari ng pinakamayamang tao sa Manila. At hindi aksidente na ipinadala si Leah ng Eunantech Group upang maging personal niyang secretary.

Kita ni Leah ang pag-aalinlangan sa mga mata ni Matheo. Lumapit ito at bumulong, puno ng panunukso at pang-uudyok. "Even if you go back and explain, how can you be sure that after seeing us like this, she will still be willing to forgive you?"

Pagkatapos sabihin iyon, tumayo ito sa dulo ng mga paa, iniunat ang braso at inangkla sa leeg niya, sinusubukang halikan siya sa labi.

Agad siyang umatras, iwas sa halik nito. Dalawang hakbang ang layo niya nang magsalita, malamig ang tinig. "I'm not asking for her forgiveness… pero makikipag-usap ako sa kanya. I owe her that much." Sandaling tumigil siya, saka nagdagdag ng mas mabigat na salita. "Si Francesca ang taong tumulong sa akin noong walang-wala ako. She has a very special place in my life, at hindi ko kayang maging ganap na malupit sa kanya. I hope you understand that."

Mula nang madiskubre ni Francesca ang katotohanan hanggang ngayon, ni minsan ay hindi pa niya ito naipaliwanag sa kanya. Alam niyang sa bawat segundong lumilipas nang walang paliwanag mula sa kanya, lalo niya lamang itong sinasaktan.

At iyon ang pinakamatinding bigat na dinadala niya ngayon.

Napakagat ng labi si Leah nang mapagtantong hindi na niya pwedeng pilitin pa si Matheo. Alam niyang kung pipilitin pa niya ito ngayon, baka lalo lang itong lumayo. Kaya, sa huli, napilitan siyang bitiwan ito at hinayaan na lang siyang umalis.

Alas-siyete y medya na ng gabi nang makarating si Matheo sa kanilang apartment. Pagpasok niya, agad siyang kinutuban.

Tahimik ang buong lugar. Wala ni isang ilaw ang bukas.

Agad siyang nag-abot ng kamay at pinindot ang switch sa tabi ng pinto. Sumindi ang ilaw, at saka siya tumawag. "Summer?" sigaw niya, gamit ang palayaw ni Francesca.

Walang sumagot.

Bahagyang kumunot ang noo niya habang naglakad papasok. Inisa-isa niya ang mga lugar. Sala, kusina, silid… pero wala. Wala rin ito sa balkonahe.

Lumapit siya sa banyo, binuksan ang pinto, at napabuntong-hininga. Wala rin.

Agad niyang kinuha ang cellphone at nagpadala ng mensahe

[Where are you?]

Ilang segundo lang ang lumipas, may lumabas na system message

[The message has been sent, but it has been rejected by the other party.]

Napatitig siya sa screen, hindi makapaniwala. "What…?"

Hindi pa niya naranasan ito kahit kailan, kahit sa mga nakaraang tampuhan o away nila. Kahit nagkakagalit sila, hindi siya kailanman na-block ni Francesca.

Hindi siya makapaniwala. Sinubukan niyang magpadala ng pera rito, umaasang makakadaan siya sa ganitong paraan. Ngunit ang lumabas na notification ay lalo lang nagpabigat ng dibdib niya.

[You are not a friend of the recipient. The other party must add you first before you can initiate a transfer.]

Parang binuhusan siya ng malamig na tubig. Hindi siya makapaniwalang umabot sila sa ganito.

"Damn it!" galit na bulalas niya habang ibinagsak ang cellphone sa sofa. Mabilis niyang tinanggal ang necktie niya, sabay napahawak sa sentido. Kailangan niyang kumalma. Kaya nagpasya muna siyang maligo bago mag-isip ng susunod na hakbang.

Pagpasok sa banyo, bumuhos ang maligamgam na tubig mula sa shower, hinahaplos ang balat niya. Pumikit siya sandali, humihinga nang malalim habang hinahanap ng kamay ang shampoo.

Ngunit ilang segundo na ang lumipas, wala pa rin siyang mahawakan. Dumilat siya, at agad na nanlaki ang mga mata.

Walang laman ang shelf kung saan nakalagay ang mga toiletries nila. Ang natira lang ay isang lumang soap dish na tila iniwang mag-isa.

Lumabas siya mula sa shower at sumilip sa sink cabinet. Napansin niyang pati ang couple cups nila ay wala na. Pati ang toothbrush ni Francesca, na dati'y nakapatong doon, ay nawala na rin.

Bumaling siya sa towel rack. Isa lang ang nakasabit na tuwalya, ang kanya. Ang kulay-rosas na tuwalya ni Francesca ay wala na. At hindi lang iyon ang nawala; pati lahat ng mga gamit nito, facial cleanser, toner, makeup remover, at iba pang produkto, tila naglaho na parang bula.

Habang tumitingin siya sa paligid, unti-unting bumibigat ang dibdib niya. May malamig na kaba na sumisingit sa bawat paghinga niya.

"No… this doesn’t feel like our usual fights," bulong niya sa sarili, kinakabahan.

Agad niyang pinatay ang shower, mabilis na pinunasan ang sarili, at halos patakbo siyang bumalik sa silid. Binuksan niya ang wardrobe at sinilip ang loob nito, pero halos mawalan siya ng lakas nang makita niya.

Wala na ang mga damit ni Francesca. Maging ang mga maleta nito, wala na rin. Pati ang mga librong pag-aari nito sa bookshelf ay nawala. Nang silipin niya ang shoe cabinet, wala na rin kahit isang pares ng sapatos nito.

Parang binagsakan siya ng malamig na tubig mula ulo hanggang paa. May masamang kutob na sumirit sa dibdib niya, na tila isang bagyo na unti-unting lumalamon sa kanya.

Sa lahat ng tampuhan nila noon, kahit gaano sila nagkagalit, hindi kailanman ginawa ni Francesca ang ganitong bagay. Ngunit ngayon… iba ang kilos nito. Mas malalim. Mas seryoso.

Nangingitim ang mukha niyang bumalik sa sofa at kinuha ang cellphone. Agad siyang tumawag kay Francesca.

At doon niya naalala, blocked na siya nito.

"Damn it!" Isinubsob niya ang mukha sa palad bago mabilis na naghanap ng ibang numero. Tinawagan niya ang matalik na kaibigan ni Francesca, si Charlie.

Ngunit wala ring sumagot.

"Hell! Why aren’t you answering?!" galit na sigaw niya. Muling bumigat ang dibdib niya. Nagdududa siya kung sinasadya ba ni Charlie na hindi sagutin ang tawag niya.

Ngayon, wala na siyang ibang pwedeng lapitan. Mula nang pumanaw ang lola ni Francesca, wala na itong ibang kamag-anak na pwedeng tawagan.

Sa sobrang panghihina at pagkabalisa, napilitan siyang tawagan ang ina niya, si Narissa. Pagkaangat pa lang ng tawag, agad siyang nagsalita, halatang nanginginig ang boses.

"Mom… si Francesca, umalis siya sa apartment. I don’t know where she went. She even blocked me. Can you help me call and check on her? Please… I'm really worried she might do something reckless..."

Habang sinasabi niya iyon, dama niya ang matinding takot at kaba. Sa unang pagkakataon, naramdaman niya ang tunay na pangamba na baka tuluyan na siyang iwan ni Francesca.