6

Ibinaba ni Narissa ang telepono, ngunit hindi pa niya agad tinawagan si Francesca. Kaninang umaga lang ay may bagong nadagdag sa kanyang I* contacts, isang babaeng nagngangalang Leah Campos, na ipinakilala bilang secretary ng kanyang anak.

Ngunit alam ni Narissa na hindi lang iyon ang totoong pagkatao ni Leah. Si Leah ay pamangkin sa malayong kamag-anak ng pamilyang Campos, ang pinakamayamang pamilya sa buong Manila, at pamangkin din ni Elton Dylan Campos.

Sa Manila, napakalaking bagay na magkaroon ng koneksyon sa Campos. Isa itong simbolo ng impluwensya at kapangyarihan, lalo na sa mundo ng negosyo. Kung ikaw ay may kaugnayan sa kanila, lahat ng tao ay titingala sa’yo.

Habang pinagmamasdan ni Narissa ang ilang mga larawan na ipinadala sa kanya, mas lalo siyang nakaramdam ng kaba at pagkabahala. Sa bawat litratong iyon, parang malinaw na ipinapakita ni Leah ang mensahe.

"May gusto ako sa anak mo. At ngayon… may nangyayari na sa amin. Kaya pili ka na, ako ba… o ang babaeng iyon?"

Habang patuloy siyang nag-iisip, hindi naiwasan ni Narissa na maghinala. Maaaring ang mabilis na pag-angat ng kanyang anak sa Belland, mula sa isang ordinaryong posisyon hanggang maging Vice President sa maikling panahon, ay hindi basta dahil sa talento lamang nito. Naisip niya na baka posibleng may lihim na tulong na nagmumula kay Leah at sa likod ng Campos.

Matapos ang ilang minutong pag-iisip, pinagsama-sama niya ang kanyang mga hinuha at nagdesisyon. Binuksan niya ang I* at hinanap ang pangalan ni Francesca, saka pinindot ang call button.

Sa mga oras na iyon, kararating lang ni Francesca sa isang marangyang villa na nasa gitna ng bundok, malapit sa pinaka-eksklusibong lugar para sa mayayaman. Ang villa ay napapalibutan ng malawak na hardin at may sariling courtyard.

Sa loob, may mga kasambahay na naghihintay, isang butler, dalawang katulong, at isang chef.

Pagdating nila, iniabot ni Ernest ang mga dala nilang bagahe sa mga kasambahay.

Kasabay nito, ipinakilala ni Elton si Francesca sa kanila. "Siya ang bagong amo niyo rito, si Francesca. Madam o Ma’am lang ang itawag niyo sa kanya. She is my wife." aniya sa malamig ngunit malinaw na tinig.

Nanlaki ang mga mata ng lahat ng kasambahay. "Wife?!" halos sabay-sabay ang bulong nila sa isipan.

Ang alam nila, single ang kanilang young master. ‘Kailan nangyari ito? Kailan sila nagkaroon ng relasyon? At paano ito nangyari nang walang balita kahit kanino?’ Iilan lang iyon sa mga katanungan sa isipan nila. 

Isang napakaswerteng babae ang nakatayo ngayon sa harap nila, ang babaeng opisyal na magiging parte ng Campos. Ngunit habang tinitingnan nila si Francesca, may kakaibang pagtataka sa mga tingin nila, parang may hindi sila maintindihan. Ngunit binati nalang nila ito.

“Magandang araw, Madam!”

Samantala, si Francesca naman ay hindi mapakali sa mga titig na ibinabato sa kanya. Nahihiya siya at bahagyang namula ang pisngi. 

Sa isip niya, "Hindi pa nga kami kasal, bakit tinatawag na nila akong madam?"

Pero bukas, magbabago na ang lahat. Pagkatapos ng kasal, wala nang makakapagpigil sa kanila na tawagin siyang ganoon. Kaya ngayon, hindi na rin siya tumutol.

Ngumiti siya at magalang na nagpakilala. "Hello everyone, my name is Francesca. Starting today… I'll be staying here for the meantime…it’s just temporary."

Partikular niyang binigyang-diin ang salitang "temporary".

Ang villa ay halos sampung kilometro ang layo mula sa downtown business district. Hindi ito magiging praktikal na tirahan kung sakaling magtrabaho siya balang araw, maliban na lang kung may sariling sasakyan.

Bukod pa rito, malinaw sa kanya na ang kasal nila ni Elton ay isang marriage by agreement lamang, isang pansamantalang kasunduan. Darating din ang araw na maghihiwalay sila, kaya ayaw niyang umasa o magpanggap na permanente ang lahat ng ito.

Subalit, hindi naintindihan ng mga kasambahay ang ibig niyang iparating. Sa Campos, karaniwan na ang paglilipat-lipat ng tirahan ng mga may-ari, kaya inisip lang nila na lumipat lang siya pansamantala.

Sa wakas, ang kanilang amo na si Elton na matagal nang walang pinakilalang babae, ngayon ay mayroon nang opisyal na kabiyak. Isang malaking bagay ito para sa kanila, lalo na't ang pumanaw na pinaka-lider ng pamilya ay hindi na umabot para masaksihan ito.

Nagulat si Francesca sa sobrang init ng pagtanggap sa kanya ng mga kasambahay. Bagamat nakakatuwa, may kung anong bigat sa dibdib niya tuwing naririnig niya ang tawag na "Madam".

Ang bawat salita ay parang paalala na papasok na siya sa isang buhay na hindi talaga kanya.

Ngunit pinilit niyang ngumiti at tanggapin ito.

Biglang tumunog ang cellphone niya, nagbigay ng saglit na tensyon sa paligid. Agad niya itong kinuha at napakunot ang noo nang makita ang pangalan na tumatawag.

"Sorry, I'll just take this call," magalang niyang paalam sa mga kasambahay bago siya umalis at nagpunta sa isang tahimik na sulok ng villa.

Pinindot niya ang answer button, at agad narinig ang boses ni Narissa mula sa kabilang linya.

Halatang balisa ito at puno ng pag-aalala.

"Francesca! Where did you go? Bakit ka umalis nang hindi nagsasabi kay Matheo? He's so worried about you, halos mamatay na siya sa kakaisip! Please, call him quickly!" May bahid ng pagkadismaya ang boses ni Narissa habang patuloy na nagsasalita. "Really, you young couple are about to get engaged, bakit pa kayo nagkakaganyan? Why are you still being awkward with each other?" Tumigil ito sandali, saka nagbaba ng boses, na parang may ibubunyag na sikreto. "Is this about him… and that secretary, Leah?"

Huminga ito nang malalim bago nagpatuloy. "Alam ko na ang tungkol sa kanila. I've heard some things, but Francesca, don't blame Matheo too much. Sometimes, he can't help himself. You have to try to see things from his perspective… think about what he's going through."

Habang nakikinig si Francesca, unti-unting nanikip ang dibdib niya. Bawat salita ni Narissa ay parang karayom na tumutusok sa puso niya, lalo na nang marinig ang pangalan ni Leah. Hindi niya alam kung ano ang mas masakit, ang pagtatanggol ni Narissa kay Matheo, o ang posibilidad na totoo ang hinala niya tungkol sa relasyon nito sa ibang babae.

“Si Leah ay kamag-anak ng Campos at may matibay na koneksyon sa likod niya,” paliwanag ni Narissa sa kabilang linya, ang tono ay kalmado ngunit mabigat ang bawat salita. “Ang Belland Venture Capital naman ay kumpanyang pinondohan ng Eunantech Group, kaya masasabi mong umaasa ito sa Campos para sa paglago nito. Kahit na si Matheo ang vice president, hindi siya maaaring makipag-away o maka-offend sa Campos.”

Tumigil siya saglit, saka muling nagsalita na para bang pinipilit intindihin ng kausap ang sitwasyon. “Kaya kahit pa may gusto sa kanya si Leah, mahirap para kay Matheo na diretsahang tanggihan ito. If he refuses too hard, at magalit ang babae, konting salita lang laban sa kanya sa harap ng Campos, maaaring maapektuhan ang career ni Matheo. Kaya ang pinakamagandang paraan ngayon ay ang maging flexible at makisama nang maayos. Naniniwala ako na bilang fiancée ni Matheo at bilang top student, naiintindihan mo iyon, hindi ba?”

Huminga nang malalim si Narissa bago ipagpatuloy ang pagsasalita. “Sabihin mo nga, sa likod ba ng isang matagumpay na lalaki, kakaunti lang ba ang mga babaeng tahimik na nagbabantay at nagsasakripisyo? Ikaw, ako, pati si Leah… lahat tayo ay ganoon. Mabigat ang puso ni Matheo, hindi ka niya iiwan, pero kailangan din niyang tanggapin ang ilang unspoken rules sa mundo ng trabaho.”

May bahagyang lambing ang kanyang boses nang idagdag niya, “Bilang ina niya, humihingi ako ng paumanhin sa iyo, Summer. Pasensya ka na kung nasasaktan ka ngayon. Pero sana, kahit ano pa ang nangyari, bigyan mo si Matheo ng chance na makapag paliwanag. Huwag mo siyang i-block o iwasan. Kung may gusto kang sabihin, sit down and have a proper talk, okay?”

Maya-maya’y nagbago ang tono ni Narissa, may bahid na ng pag-aalala. “By the way, hindi mo pa sinasabi kung nasaan ka ngayon. Gabi na, at bilang isang babae na walang kamag-anak dito sa Manila, delikado kung mapadpad ka sa maling tao. Kung hindi ka sigurado sa pupuntahan mo, dito ka muna sa akin tumuloy ng ilang araw. I-send mo sa akin ang address mo, ipapasundo kita sa driver ko.”

Habang nagsasalita si Narissa, mahinahon ang kanyang tono, walang mura o matatalim na salita, ngunit ang mensahe ay malinaw at matalim na parang kutsilyo. Ipinapaintindi niya kay Francesca ang isang mapait na realidad: Niloko ka ng anak ko, at wala kang magagawa kundi tanggapin ito, dahil kung hindi, karera niya ang malalagay sa panganib.

Sa puso ni Francesca, ramdam niya ang tunay na iniisip ng ginang. Hindi kailanman naging pabor si Narissa sa relasyon nila ni Matheo. Ilang ulit na rin nitong ipinahiwatig kay Matheo na kung mag-aasawa siya, dapat ay isang babaeng mayaman at makapangyarihan, isang taong makakatulong sa kanyang karera.

Hindi man siya nagsasalita, matagal nang napapansin ni Francesca ang malamig na pagtanggap ni Narissa sa kanya. Ngunit nagbulag-bulagan siya, umaasang pipiliin siya ni Matheo anuman ang sabihin ng ina nito. Hanggang sa mismong realidad na ang bumagsak sa kanya ngayon, binigyan siya ng isang malupit na leksyon.

Napangiti siya nang mapait, halos wala sa sariling napatingin sa direksyon ng hall. Abala na ang mga tauhan ng villa sa kanilang gawain. Si Ernest, matapos maisaayos ang lahat, ay umalis na rin. Samantalang si Elton, ang may-ari ng villa at ang lalaking magiging asawa niya bukas, ay nakatayo pa rin malapit sa haliging pandekorasyon sa paanan ng hagdan. Tahimik itong naninigarilyo, wari’y may hinihintay.

Muling sumagi sa isip ni Francesca ang sinabi ni Narissa kanina, kung gaano ito tila takot na takot kay Leah, isang babaeng malayong kamag-anak lang ng Campos. Kung alam lang nito na bukas, siya mismo, si Francesca, ang magiging legal na asawa ni Elton, at sa usaping “seniority,” siya ang magiging tita ni Leah… maiisip kaya nito kung gaano kalaking pagkakamali ang mga sinabi niya?

Sa kaisipang iyon, nakaramdam siya ng kakaibang ginhawa. Kahit pansamantala lamang ang kasunduan nila ni Elton, sapat na iyon para makaganti at maipakita kay Narissa na hindi siya basta-basta.

Kaya mariin ang boses nang magsalita siya sa telepono, puno ng pang-uuyam at galit. “Tita,” aniya, “please tell Matheo na nakatira na ako sa bahay ng husband ko. Kapag nagtagumpay na siya at si Leah, bibigyan ko sila ng malaking regalo. I wish them a lifetime of happiness, in advance.”

Hindi na niya hinintay ang sagot ni Narissa. Agad niyang ibinaba ang tawag at sunod na ginawa ang pag-block sa lahat ng posibleng paraan ng pakikipag-ugnayan, phone, I*, at iba pa.

Nang muli siyang tumingin sa paligid, napahinto siya sa gulat. Nasa likuran na pala niya si Elton, tahimik na nakamasid, bahagyang nakasingkit ang mga mata na may kung anong kahulugan.

Nanlamig ang katawan ni Francesca. ‘Narinig kaya niya ang lahat ng sinabi ko?’ isip niya.

Lalo na ang bahaging walang hiya niyang tinawag itong “husband”…