Kabanata 43.2

“Bakit?”

“Ah, nothing hehe. Ingat ka.” Napataas naman kilay ko. Bakit ako mag-iingat eh nandito na ako sa tapat ng bahay ko.

“Ikaw ang mag-ingat, ikaw itong uuwi pa eh.” Binitawan niya ako sa braso at umiwas ng tingin habang tatawa tawa na parang nahihiya.

“O-Oo nga pala hehe. Sige mag-iingat ako.” Nginitian ko naman na siya at bumaba.

“Uuwi ka ba o tititigan na lang ako magdamag?” saad ko ng ilang minuto na akong nakababa at hinihintay siyang umalis pero nandito pa rin.

“Hehehe oo nga pala. Bye.” Kumaway na lang ako sa kaniya at umalis naman na siya. Pasiring ko pa siyang tiningnan habang papalayo na ang kotse niya. Nakakapanibago talaga ang kilos niya. Wala na yung pagiging cold at seryoso niya. Ibang iba na sa nakikita ko ngayon. Para na siyang may pagkaisip bata kanina. Hindi ako sanay baka kapag nasanay ako hanap