Malaking lunok ng sariling laway ang ginawa ni Dory at hindi makapaniwala sa nakikita. Mabilis siyang umupo ng pa squat at binuksan ang pack ng wipes. Kulang na lang ay baliktarin niya ang bag at hinanap ang maliit na plastic na alam niyang nailagay ni Lory doon kanina."Enough!" Galit na inagaw ni Tyron ang bag ni Jesabell mula kay Dory. "Look what have you done!"Napapiksi si Emily at natakot sa boses ni Tyron. Hindi ito natuwa sa ginawa ni Dory lalo na at halatang nagtampo dito si Jesabell. Bumaba na siya sa kama at mukhang hirap na lumapit sa binata."Tyron, please huwag kang magalit sa kaibigan ko. Ginagawa niya lang ito upang linisin ang pangalan niya. She's my friend and alam mo ang ugali ni Jesabell ay—""Nakita mong walang ibang laman ang bag niya kaya sana ay huwag mo na ring pagbintangan si Jesabell para lang sirain siya!" Putol ni Jason sa pagsasalita ni Emily. "Hindi ba kayo naaawa sa kaniya? Malinaw na biktima siya rito at hindi biro ang nararamdaman niya ngayon para pag
"Dory, bakit mo nagawa ito? Alam kong mahal mo ako at ayaw inaapi ni Jesabell. Pero mali itong ginawa mo para lang mapasaya lang ako." Lumuluha na hinawakan niya ang kamay nito. Pinisil niya iyon at nakiusap ang tinging ipinukol dito nang magsalubong ang tingin nila.Mariing nakagat ni Dory ang ibabang labi at napaluha na rin. Nilunok ang pride at nagyuko ng ulo. "I'm sorry! Hindi ko iniisip na may epikto din sa iyo ang gagawin ko kapag nalaman ang katotohanan."Pumalatak si Jason, hindi niya akalaing kayang isakripisyo o ilaglag ni Emily ang matalik nitong kaibigan para mailigtas ang sarili. Gusto niyang maawa kay Dory at mukhang no choice kundi ang magsalripisyo. Well, wise na desisyon iyon. Kapag pareho silang nakulong ay walang tutulong upang makalaya ang isa sa mga ito.Gustong sakalin ni Tyron si Dory pero kailangan niyang unahin si Jesabell. "Nasaan ang susi?" Pagalit niyang tanong sa nurse. Nagmamadaling inabot ng nurse kay Tyron ang susi ng banyo. Sinipa na ni Tyron ang pi
"Sir, nandito na po tayo." Halos pabulong na turan ng driver at ang leeg ay mukhang naninigas na at tuwid na nakaharap lang sa unahan ng sasakyan. Mukhang natauhan na napabitaw si Tyron ng halik sa dalaga. Mabilis siyang humiwalay mula sa pagkayakap dito at lumabas ng sasakyan. Muling itong binuhat at dinala sa emergency room."Dir, hanggang dito po muna kayo." Harang ng nurse kay Tyron nang tangkang sasama hanggang sa loob ng emergency room."Gawin ninyo ang lahat upang gumaling siya." Pakiusap niya sa nurse."Yes po, huwag kayong mag alala at magaling na doctor ang may hawak sa asawa ninyo ngayon."Hindi na niya itinama ang maling akala ng nurse. Hindi siya makapakaling naglakad pabalik balik sa harapan ng operating room. Patakbong lumapit si Jason kay Tyron nang makita ito. "Nasaan na ang kaibihan ko? Ano ang lagay niya?" Nababahalang tanong ni Jason."Nahuli na ba ng police ang babaeng iyon?" Malayong sagot ni Tyron kay Jason."Yes," napilitang sagot ni Jason. Naasar siya sa kaa
"Kumusta na siya doc?" tanong ni Tyron sa sumuri kay Jesabell. "Naturukan ko na siya ng gamot. Mabuti na lang at nadala mo siya agad dito dahil nakamamatay ay ganoong uri ng gamot kung hindi nalunasan agad."Napatiim bagang si Tyron at tumingin sa dalagang nakahiga. Nakatulog ito dahil sa tinurok na gamot. "Kapag may katanungan pa kayo ay nasa opisina lang ako," ani ng doctor bago nagpaalam nang aalis."Thank you po, Doc!" Lumapit siya sa dalaga nang wala na ang doctor. Mataman niyang pinagmasdan ang makinis nitong mukha. Kahit tulog ay bakas sa mukha nito ang lungkot na nadarama. Ngayon niya lang din napansin ang pangingitin ng ilalim ng mga mata nito. Hindi niya iyon napapansin dahil laging natatakpan ng make up.Napatingin si Tyron sa pinto nang may kumatok doon. Pagbukas ang pinto ay ang katulong ang pumasok."Sir, ito na po ang damit ni Ma'am Jesabell." Ipinatong ni Nida ang dala sa isang upuan."Salamat, puntahan mo na si Emily sa kabilang silid." Utos ni Tyron sa katulong."G
"Halika, alam ko kung saan ang canteen dito." Tinulungan niya abg dalaga na makatayo.Hindi na tumanggi pa si Jesabell. Kung gusto niyang mabuhay ay kailangang pakapalin ang mukha. Hindi niya alam kung nasaan na ang bag niya at naroon ang gamit. Ayaw niyang maghintay sa pagbalik ni Tyron ay tiyak na nakalimutan na siya nito. Mabuti na lang at tumahan na ang bata at nakatitig sa kaniya. Kung may makakita sa kaniya ngayon na kakilala ay tiyak na pagtawanan siya. Mukha kasi siyang uugod ugod na matanda kung maglakad. Kung hindi nakaalalay sa kaniya ang ginang ay baka natumba na siya. "Mabuti pa ang bata, marunong maawa sa akin!" bulong ni Jesabell sa sarili at ngumiti sa bata. Sa tingin niya ay tatlong taon na ang batang lalaki. Hindi naman kalayuan ang canteen na pinuntahan nila pero hinapo siya sa paglalakad. "My bad, bakit ba hindi kita ikinuha ng wheelchair upang hindi ka mahirapan sa paglalakad?" Natampal ng babae ang sariling noo."Ok lang po at parang exercise na rin ito. Pasen
"Speaking of the devil." Tumigil sa pagkukuwento si Minche at kinuha ang tumutunog na cellphone mula sa bag. "Wait, tumatawag siya."Nagmadali nang tinapos ni Jesabell ang pagkain. Sobrang nakaabala na kasi siya at hindi aalis ang mga ito hangga't hindi siya natatapos sa pagkain at maibalik sa kaniyang silid.Sa silid ni Emily, magana siyang kumain at nasa harapan ang binata. Sinadya niyang bagalan ang pagkain upang tumagal pa roon ito sa kaniyan tabi. Hindi na muna niya binuksan ang paksa tungkol sa kaibigan niya at baka magalit na naman ito sa kaniya.Napatingin si Tyron sa suot na relo. May twenty minutes na rin pala siyang nanatili sa silid ni Emily. Nang mapansin niya ang ginawa ni Tyron ay binitiwan niya ang kutsara at humawak sa sariling tiyan. "Ahh, ang sakit!"Mabilis na tumayo si Tyron at dinaluhan ang dalaga. "What's wrong?""Biglang sumakit ang tiyan ko!" "Nida, call the doctor.""Huwag!" Pigil ni Emily sa pag alis ni Nida. "Mawawala din ito at nabigla lang sa pagkain ko
Naisuntok ni Tyron ang kamay sa lamesa nang makita kung paano nagmamadaling kumain si Jesabell. Kita sa bawat subo nito at nguya ang gutom na nadarama. Anong klaseng guardian siya? Bakit hindi niya napapansin ang ganitong side ni Jesabell kapag sila ang magkakasama? Kapag siya ang kaharap ay bakit puro pagkukunwari lang nito ang nakikita niya?Mariing naipikit niya ang mga mata at ayaw nang makita kung paano nagmukhang kawawa ang dalaga dahil sa uhaw at gutom. Ilang beses niyang namura ang sarili. Paano niya naatim na pabayaan si Jesabell at priority si Emily gayong alam niyang mas malala ang kalagayan ng huli? Mukhang naintindihan siya ng mga naroon at biglang natahimik. Ilang sandali pa ay nagsalita ang nagma manage sa monitoring."Sir, nakabalik na po siya sa kaniyang silid ngayon lang."Walang salitang tumalikod na si Tyron at hindi tiningnan ang footage. Nagmamadali na siyang bumalik sa silid ni Jesabell."Thank you po muli sa tulong sa akin today." Nahihiyang pasalamat ni Jesa
Parang sinuntok sa dibdib si Tyron at pinaalala pa ng dalaga ang kagaguhan niya. Pero tama naman ito na fiancee niya si Emily dahil iyon ang sinabi niya rito upang mamatay na ang kakaibang damdamin nito sa kaniya. Pero bakit parang gusto niyang itama ang sinabi ng dalaga at ayaw na malaman ng kaharap nilang lalaki na—naipilig niya ang ulo at pinigilan na ang sarili na mag isip ng kahibangan.Pilit na ngumiti si Minche nang masalubong ang nakikiusap na kga titig ng dalaga. "Narito na rin naman ang bantay mo kaya aalis na kami.""Thank you po muli!" Masiglang pasalamat ni Jesabell sa ginang. Nang mapatingin sa kapatid nito ay nahihiya siyang ngumiti rito.Walang salitang tumalikod na si Timothy at buhat ang anak na ayaw pa sanang umalis. Nabawasan ang kabang nadarama ni Jesabell nang makaalis na ang tatlo. Pagtingin niya kay Tyron ay salubong pa rin ang mga kilay kaya nagpaliwanag na siya. "Lumabas ako kanina at nauhaw kaya nakilala ko si Ate Minche at ang pamangkin niya. Ang cute ng b
"Hijo, ito ang ilan sa laruan mo noon. Sinadya kong ibalik dito ang mga gamit mo noong maliit ka pa at baka sakaling makatulong sa iyo upang makaalala."Naikuyom ni Felix ang mga kamay nang marinig ang sinabi ng ama habang nakatingin sa gamit na tinutukoy nito.Nilibot ni Jason ang tingin sa paligid ng silid. Pilit inaalala ang silid ngunit wala siyang maalala."Dad, that's mine."Kunot ang noo na nilingon ni Celso ang bunsong anak. "What the hell are you talking about?"Napatda si Felix sa kinatayuan nang marinig ang galit na boses ng ama. Ilang sandali pa ay napayuko siya ng ulo. Nakalimutan niyang inagaw nga lang pala niya iyon noon kay Jason at hindi alam ng ama na inangkin niya. "Sorry, dad, masama po ang pakiramdam ko kung kaya kung ano na lang ang nasabi ko.""Sa iyo ba ito?" Dinampot ni Jason ang isang robot na laruan at ipinakita kay Felix. Katuwa lang at hindi pa sila pormal na naipakilala sa isa't isa pero puro hindi maganda na ang nakikita nito sa kaniya. Kulang na lang ay
"Lucy, ano pa ang hinihintay mo? Tawagin mo ang doctor natin ngayon din!" Singhal ni Celso sa asawa nang dumaing muli si Jason sa sakit at sinasabunutan na ang sarili.Tarantang hinanap ni Lucy ang cellphone at inisan si Felix. Takot siya na magalit sa kaniya ang asawa at sa tagal ng nagdaang panahon ay ngayon lang ulit siya nito napagtaasan ng boses."Son, hold on. Dalhin na kita sa hospital!"Mabilis niyang hinawakan sa braso ang ama upang pigilan sa pagtayo. Totoong masakit ang ulo niya pero may ilang eksina ang nakikita niya sa balintatawa at halos kahawig ng ganitong senaryo. Ayaw niyang maputol iyon kaya mariin niyang ipinikit ang mga mata."Daddy, I'm hurt!" Umiiyak na ani ng batang lalaki habang hawak ang tiyan."Daddy, ahhhh I can't hold anymore!" Sigaw ng isa pang bata at namilipit ito sa sakit umano habang hawak din ang tiyan. Mariing naikuyom ni Jason ang kaliwang kamay nang makita sa alaala kung gaano siya kamiserable sa alaalang iyon. Napahawak siya sa kaniyang tiyan na
Tinapik tapik niya ang likod ng ginoo at hinayaang lang itong magsalita. Ramdam niya ang pagmamahal nito bilang ama niya pero hindi pa niya alam paano palibagayan ang bagong damdamin. Saka lang lumuwag ang yakap nito sa kaniya nang may umubo mula sa hagdan. Pagtingin niya ay may lalaking nakatayo sa gitnamg hagdanan at mukhang nanghihinang humahakbang paibaba."Felix, be careful! Bakit ka lumabas ng silid mo?" Patakbong nilapitan ni Lucy ang isang anak upang alalayan ito.Amuse na pinagmasdan ni Jason ang lalaki. Ito pala ang kapatid niya at hindi niya alam kung anong klase ang sakit nito para mag alala nang husto ang parents nila. Ewan ba niya pero sa halip na matuwa o maawa na makita ito ay wala siyang nararamdaman. Pilit niyang kinakapa sa isipan ang nakaraan upang maalala ito ngunit sumasakit lamang ang ulo niya. Bigla din siyang binitiwan ng ama at nagmamadaling nilapitan ang lalaki na para bang takot na masaktan ang huli. Hindi manlang nito napansin na sumama bigla ang kaniyang
Biglang nabura ang ngiti sa labi ni Celso at napatayo. "What?""Dad, sino po iyan?" tanong ni Felix at hinawakan ito sa kamay."Ang kapatid mo, nasa labas!" Halos takbuhin na ni Celso ang palabas sa silid ng bunsong anak.Inis na naitapon ni Felix ang unan sa sahig. Ang ina ay nasa labas at mukhang iyon ang dahilan kaya hindi pa ito bumabalik."Honey, where are you going?" tanong ni Lucy sa asawa nang makasalubong ito sa hallway."Hindi mo ba alam na nasa labas ang panganay nating anak? Nasaan si Roger?" Pagalit na tanong ni Celso habang patuloy sa paglalakad."What? Hindi ko alam, honey. Ako na ang lalabas at bumalik ka na sa silid ni Felix." Habol ni Lucy sa anak. Parang walang narinig si Celso at patuloy sa paglalakad diritso sa gate.Nang bumukas muli ang ang maliit na pinto sa gate ay saka lang umalis sa kagkasandal sa motor si Jason. Nagpalipat lipat ang tingin niya sa ginang at ginoo na mukhang naghahabulan o nakipag unahan na makalapit sa kaniya."Anak ko!" Umiiyak na niyakap
"Are you sure na hindi mo kami ipakilala sa tunay mong pamilya?" tanong ni Tyron sa kaibigang si Jason."Hindi ko pa alam ang dahilan kung bakit ako napawalay sa kanila noon. At ayun sa pag imbistiga ko ay matapobre ang pamilya ng aking ama. Ayaw kong magustohan nila ako o tanggapin dahil sa status ng buhay ko ngayon."Nakakaunawang tumango si Tyron at hinawakan sa kanang braso ang kaibigan. "Kahit ano ang mangyari ay narito lang kami."Ngumiti si Jason at hinawakan ng mahigpit sa braso si Tyron. Suwerte ng kaibigan niya at ito ang naging asawa. Maging siya ay ginawang kapamilya. Kaya lang naman niya nahanap ang tunay na pamilya dahil may nagsagawa ng DNA test, kabilang ang lahat ng nanggaling sa bahay ampunan. At ang mga nawalan ng anak ay nakipag cooperate sa naturang organisation. "Jason, alalahanin mong may bagong tayo kanh negosyo at kailangan ka doon." Paalala ni Jesabell sa kaibigan dahil ang asawa niya ang mahirapan kapag wala ito.Muling tumango si Jason at nagpasalamat sa m
"Don’t worry, hindi na nila magugulo pa ang buhay natin. Siguraduhin kong mabubulok siya sa bilanggoan kasama si Paul."I trust you!" Tanging namutawi sa bibig niya at nagpaakay na sa binata pabalik sa silid.Naging maayos ang lahat at lumipas ang ilang araw ay nakalabas na rin ng hospital ang anak niya. Sa bahay nila Timothy na sila tumira pero bumili ito ng bago at mas malaking bahay. Ayaw umano siyang itira sa dating bahay kung saan nanirahan noon si Jona. Nasentensyahan ng twenty years na pagkabilanggo si Jona at maari pang madagdagan sa ibang kaso na ipapatong ni Timothy. Si Paul ay thirty years naman ang itatagal sa bilanggoan. Ang ama ay pinagamot niya pero sa isang nurse ipinaalaga. Napatawad na ni Janina ang ama pero hindi na kaya itong makasama pa. Ang tiyahin ay lumayas at naghanap ng ibang lalaking may pakinabang dito. Ang kasal nila ay naging mabilis ang preperasyon dahil sa tulong ng kapatid ni Timothy at iba pa niyang kaibigan."Congratulations!" Masayang bati ni Jesab
"Prepare ko na ang kasal ninyong dalawa at ang pagpalit ng birth certificate ng mga bata upang kayong dalawa ang legal parents na." Nakangiting lumapit si Minche kanina Janina at hinawakan ito saga kamay."Maraming salamat po, ate!' Niyakap ni Janina ang babae. Hindi na siya nagpakipot pa sa nais mangyari ng pamilya ni Timothy. Nagpasalamat siya dahil kasama na niya ang dalawang anak na napawalay sa kaniya noon. Nalungkot siya para sa batang akala niya ay kaniyang anak. Ilang sandali panay binulabog sila ng ingay mula sa labas ng silid."Janina, lumabas ka riyan at harapin ako!" Sigaw ni Josie at tinutulak ang bantay dahil ayaw siyang papasukin."Dito ka lang at ako na ang haharap sa kaniya," ani Timothy. "No, ako ang hinahanap niya. Tiyak na hindi siya titigil sa panggugulo hangga't hindi ko hinaharap." Pigil ni Janina sa binata at tumayo na.Napabuntong hininga si Timothy at binilin sa kapatid na bantayan muna ang mga anak saka sinundan si Janina."Ano ang kailangan mo?" Pagalit na
Halos manlaki pati ang ulo ni Paul nang makita ang lalaking naka posas at dala ng pulis palapit sa kaniya. Napailing siya at hindi magawang ikurap ang mga mata habang nakatitig sa pinsan niyang doctor. Nanlulumong bumagsak ang mga balikat ni Jona nang makita ang pinsna ni Paul. Kahit alam niyang hawak na ito ni Timothy ay nagulat pa rin siya nang makita ito. Wala na talagang pag asawa na malusutan nila ang kasong isasampa sa kanila ni Timothy. "Fuck, bakit nagpahuli ka?" Singhal ni Paul sa pinsan nang makabawi.Sinamaan lang ng doctor ang pinsan at hindi nagsalita. Ayaw na niyang madagdagan ang maging kaso. Nangako si Timothy na kapag tumayo siyang testigo ay bababa ang sentensya niya at makalabas agad sa kulungan."Ipasok na po sa kulungan ang dalawang iyan at huwag hayaang makalabas." Kausap ni Timothy sa pulis."Hayop ka, kapag hindi mo ako pinalabas dito ay hindi mo na makikita ang isa mo pang anak!" Panakot ni Paul sa lalaki at iyon ang naisip na huling alas."Naibalik ko na sa
Kahit may baril na nakatutok sa kaniya ay maliksi pa ring kumilos si Paul. Dumaklot siya ng lupa at isinaboy iyon sa babae sabay bangon. Bago pa ito makabawi sa oagkabigla ay sinipa niya ito ngunit nailigan pa rin. Nangalit ang bagang niya nang ngumiti ang babae. Hindi siya maaring tumagal doon. Kahit gusto niyang basagin ang mukha ng babae ay pinili niyang umalis. Ngumit pagkatalikod niya ay may lalaking nakahatang na sa daraanan niya. At hindi lang basta nakaharang dahil may baril ding hawak at nakatutok na sa kaniya."Police ito at napapalibutan ka na namin!" Pakiramdam ni Paul ay may bombang sumabog sa ulo niya. Napatulala na lang siya nang pagtulungan siyang lagyan ng posas sa dalawang kamay. Napahagulhol ng iyak si Jona nang maalis na ang busal sa kaniyang bibig. Ibinaba na rin siya sa sasakyan. Tulad ni Paul ay naka posas din ang mga kamay niya.Lalong nanlaki ang ulo ni Paul at nanlaki ang mga mata nang makita si Jona. "Damn, kahit kailan ay dinadamay mo ako sa pagiging tang