Kabanata 19.2

“Apo.” Kay Lola, mas lalong nabubuo ang galit na hindi ko maipaliwanag sa katawan ko sa tuwing naririnig ko ang mga boses nila. Nakakaamoy ako ng dugo, nararamdaman ko na ang pagkauhaw ko pero parang hindi tubig ang makakapagpunan nun. Nilingon ko ang dugong naiwan sa lupa sa isa sa mga napatay ko.

Tumayo ako at diretsong tiningnan iyun, may kakaiba akong nararamdaman sa ngipin ko tila may dalawa akong ngipin na tumutubo. Ibinuka ko ang bibig ko at amoy na amoy ko ang dugong nasa lupa.

“Amara/Apo.” Sabay pa nilang tawag sa akin, nilingon ko naman sila at nanlalaki ang kanilang mga matang nakatingin sa akin. Hindi ko na lang sila pinansin at mabilis na pinuntahan ang dugong nasa lupa subalit mabilis din akong pinigilan ni Clayton na mas lalo kong ikinainis.

Hinawakan ko ang kamay niya subalit mabilis din ang kilos niya. Galit na galit akong nakatingin sa kaniya ng tapakan niya ang dugong kanina ko pa tinitingnan. I greeted my te