CHAPTER FOUR

Pagkababa nila sa private plane, ramdam agad ni Iris ang kakaibang atmosphere ng Singapore. Malinis ang paligid, maaliwalas, at may katahimikan na parang pinalamig din ang tensyon sa pagitan nila ni Alexander.

Isang matte black Rolls-Royce ang nakaparada malapit sa hagdan ng jet, bukas na ang pinto. Bumaba muna si Alexander at lumingon sa kanya, inilahad ang kamay.

"Kunwari honeymoon, 'di ba?" may biro sa tono niya pero seryoso ang tingin.

Nag-aalangan si Iris, pero tinanggap ang kamay niya. Sa isip niya, kunwari lang 'to... kunwari lang dapat.

Tahimik silang dalawa. Tanging tunog lang ay ang mahina at relaxing na classical music sa loob ng kotse.

“Ayaw mo ba talagang magsalita?” tanong ni Alexander, hindi tumitingin.

“Anong gusto mong pag-usapan? Yung fake vows o yung fake honeymoon natin?” sarkastikong sagot niya, sabay tingin sa bintana.

Ngumiti lang si Alexander, bahagyang natatawa.

“Kung mag-aakting tayo, galingan na natin. Dinala kita sa isa sa favorite place ko. Para realistic.”

Nahihiya si Iris sa pagtataray niya. Ayaw niyang ipakita ang tunay niyang damdamin dahil natatakot siyang mas mapalapit sa binata. Dahil pagpapanggap lang ito.

Pagdating sa hotel, napanganga siya. Hindi ordinaryong hotel ang kaharap niya — ito’y parang five-star palace sa gitna ng siyudad. Glass walls, grand lobby, chandeliers na parang bituin, at staff na lahat ay nakayuko pagdating nila.

"Welcome to Corañez International Hotel, Sir Alexander. Your suite is ready."

Nagkatinginan silang dalawa.

"Ready ka na ba, Mrs. Corañez?" bulong ni Alexander sa kanya habang tinatanggap ng staff ang kanilang mga bag.

“Pwede bang Iris na lang?,” mahinang bulong niya pabalik.

Ngumiti si Alexander. “No. Hindi ‘yun mangyayari Mrs Corañez” Pang-iinis niya dito.

Pagkabukas ng pinto ng hotel room, agad siyang binuhat ni Alexander. Mahigpit ang pagkakayakap nito, parang ayaw siyang pakawalan.

“Boss, anong ginagawa mo?” tanong niya, gulat na nakakapit sa leeg nito.

Walang sagot ang binata. Dinala siya nito sa kama at marahang ibinaba.

“Akin ka na ngayon, Iris. Asawa na kita,” mariing sabi nito. Napalunok siya. Hindi niya alam kung lalaban siya o hahayaan na lang. Kasal na sila. Ito na ba ang dapat?

Pero... hindi ba peke lang ito?

Umupo siya sa kama habang pinapanood si Alexander na isa-isang tinatanggal ang butones ng polo. Unti-unti, bumibilis ang tibok ng puso niya.

Lumapit ito sa kanya, lumuhod sa harapan niya, at hinawakan ang mga kamay niya.

“Iris, hindi kita pipilitin. Pero kung ako lang, gusto kong ipadama sa 'yo na akin ka. Gusto kong angkinin ka ngayong gabi.”

Tahimik siya. Gusto niyang tumutol, pero mas malakas ang boses ng katawan niya.

Hinawakan ni Alexander ang mukha niya at hinalikan siya—banayad sa una, pero palalim nang palalim. Nag-init ang katawan niya sa bawat dampi ng labi nito.

Hindi niya namalayang wala na siyang saplot. Ramdam niya ang init ng hininga nito sa balat niya, gumagapang pababa.

Napapikit siya. Napaungol nang dumampi ang labi nito sa leeg, sa dibdib, at sa mas sensitibong bahagi ng katawan niya. Wala na siyang nagawa kundi ang magpaubaya.

“Ang ganda mo, Iris,” bulong nito habang pinagmamasdan siya.

Nahihiya siyang tumingin. Pero gusto niya si Alexander. Gusto niya rin ang nangyayari.

Mainit ang sumunod na mga sandali. Walang salita, puro ungol, hinga, at haplos. Paulit-ulit ang pag-angkin, parang gusto nitong ipako sa isip niya kung kanino siya nabibilang.

Pagkatapos, hingal silang parehong nakahiga sa kama. Niyakap siya ni Alexander mula sa likod.

“Bakit ang tahimik mo?” tanong nito habang nakapatong ang baba sa balikat niya.

“Pagod lang,” mahinang sagot niya.

Pero hindi lang iyon. Magulo ang isip niya. Totoo ba ito? Totoo ba ang nararamdaman ni Alexander? O dahil lang sa kasunduan nila?

“Boss…” tawag niya.

“Hmm?” sagot nito, nakapikit pa.

“Peke lang ‘to, ‘di ba? Yung kasal... yung nangyari sa ’tin.”

Dumilat ang mga mata nito. Dahan-dahang tumingin sa kanya.

“Peke ba para sa 'yo?” tanong nito pabalik.

Hindi siya nakasagot.

Tahimik silang dalawa. Hanggang sa biglang tumunog ang cellphone ni Alexander.

Inabot nito ang telepono at sinagot.

“Hello?” malamig ang tono ng boses niya. Tumayo siya at lumayo ng kaunti habang kausap ang nasa kabilang linya.

Nakatitig lang si Iris sa kanya. May kutob siyang hindi maganda.

“Ano? Bakit ngayon mo lang sinabi?” matigas ang boses ni Alexander.

Kinabahan si Iris. Gusto niyang hindi makinig, pero hindi niya rin kayang iwasan.

“She’s back, Alexander.”

Napatigil siya.

Sino? Sino ang tinutukoy nilang bumalik?

Napaupo siya sa kama, tulala. Si Alexander, hawak pa rin ang telepono, ay tila nabigla sa narinig.

Humiga na ulit si Alexander sa tabi niya. Nagkunwari siyang tulog. Gusto niyang magtanong... pero natatakot siya sa posibleng sagot.

KINABUKASAN

Nagising si Iris na pawisan. Masama ang panaginip niya. Napahinga siya nang malalim at naamoy ang pagkain sa kusina.

Tumayo siya at naglakad papunta roon.

Nagulat siya sa nakita—si Alexander, nakasuot ng apron, walang pang-itaas, at nagluluto.

Napangiti siya. Parang hindi niya maisip na ang lalaking hinahangaan ng marami ay siya ngayong nagluluto ng almusal para sa kanila.

“Baka matunaw ako niyan,” biro ni Alexander habang lumalapit. Hinalikan siya nito sa labi at inakbayan.

“Wanna eat this?” tanong nito habang tinuturo ang pagkain. “Or this?” sabay hawak sa kamay ni Iris at inilagay sa ari niya.

Namula siya. “Umagang-umaga, puro ka kalokohan,” kunwaring inis niyang tugon.

“Sino bang hindi matetemp sa ’yo?” kumindat ito at sinubuan siya.

“Sweetheart, may itatanong ako,” seryosong sabi ni Alexander.

Tumango lang siya. Kinabahan. Baka tungkol sa narinig niya kagabi.

“Ano favorite color mo? Movie? place?”

Halos mabulunan si Iris. Akala niya seryoso. Pero bigla siyang natawa.

“Color? Black, gray, red. Movies? Horror.”

Napakunot-noo si Alexander. “Horror? Ang tapang mo naman sweetheart.”

Ngumiti siya.

Natigil ang kulitan nila nang tumunog ang cellphone ni Alexander.

“Alexander! Ano itong balitang ikinasal ka na raw sa Iris na ‘yan?! My God, anak, ang dami-dami mong pwedeng mapangasawa, siya pa?!” sigaw ng mommy niya sa kabilang linya.

Napapikit si Alexander at nailayo ang cellphone sa tenga.

“I’m sorry. But you need to accept the fact that I'm already married.”

“Tita, si Alexander ba ‘yan?” Boses ng isang babae sa background.