CHAPTER THREE

Tulala pa rin si Iris habang nakaupo sa gilid ng kama sa penthouse. Kahit mainit ang tubig ng shower kanina, hindi pa rin nito napawi ang lamig ng mga salitang binitawan ng ina ni Alexander. "Hindi kayo bagay." Walang kagatol-gatol, tila ba isang hatol mula sa langit.

Pumikit siya ng mariin. “Ito ang pinasok mo, Iris,” mahina niyang bulong sa sarili. Kasunduan lang ito. Walang personalan.

Pero, bakit parang unti-unti siyang nilalamon ng emosyon?

Nagmulat siya nang bumukas ang pinto. Pumasok ang mga stylist, makeup artist, at isang matandang babaeng tila siya ang tagapangasiwa ng kasuotan. Mabilis ang kilos ng lahat, para bang isang reyna ang kanilang inihahanda para sa royal ball.

Habang inaayusan siya, hindi niya maiwasang magtaka. Ginagamit lang siya, di ba? Pero bakit ganoon kung makatingin si Alexander? Bakit tila siya lang ang babae sa mundo nito?

Paglabas niya ng silid, napatigil si Alexander. Hindi ito agad nakapagsalita. Para siyang na-freeze sa kinatatayuan. Hinagod nito ng tingin si Iris mula ulo hanggang paa, at sa bawat segundo, parang may apoy sa mga mata nito na lalong lumalalim.

“Perfect!” mahinang sambit nito. “Tamang-tama ang timing. Ipapakilala na kita bilang... fiancée ko.”

“Ngayon na?” gulat na tanong ni Iris, halos hindi makapaniwala.

Tumango lang si Alexander, pero hindi pa rin binabawi ang tingin sa kanya.

“One question,” bulong ni Iris. “W-wala na namang... mangyayari sa atin, 'di ba?”

Ngumisi si Alexander. Yung tipong alam mong delikado.

“Oh, Sweetheart,” bulong niya sa tainga ng dalaga, halos magdikit ang balat nila, “Pero paano ang sampung anak na hinihintay ni Daddy?”

Nanlaki ang mata ni Iris.

Sa gulat, Tinapakan niya ang mamahaling sapatos ni Alexander at padabog na lumakad palayo.

Natawa lang ang lalaki. “Feisty,” bulong nito sa sarili habang sinusundan siya.

GALA NIGHT.

Isang engrandeng ballroom ang punong-puno ng mga kilalang negosyante, press, at celebrities. Gaganapin ang charity event ng Corañez Group, at doon na rin gagawin ang opisyal na pag-anunsyo ng engagement ni Alexander.

Pagpasok ng dalawa sa venue, tila umikot ang mga ulo sa presensya ni Alexander at Iris. Eleganteng red dress ang suot ng dalaga, plunging neckline pero hindi malaswa—bagkus, kapansin-pansin sa ganda.

Nag-ikot ang press.

“Sir Alexander, totoong engagement ba ito o part lang ng PR strategy ng kumpanya?”

“Ma’am Iris, saang pamilya po kayo nagmula?”

“May mga lumalabas na balita na ginagamit lang daw kayo para sa image—”

Hindi pa natatapos ang tanong nang hawakan ni Alexander ang kamay ni Iris at hinila ito palapit.

"She is not just anyone. She's the woman I chose. And I don’t care kung hindi siya galing sa pamilyang kilala niyo. Her worth isn’t based on her last name."

Tahimik ang buong paligid. Marami ang nabigla sa pagtatanggol ni Alexander.

“Kung may problema kayo sa kanya, it means may problema rin kayo sa akin,” matapang niyang dagdag.

Maya-maya, isang lalaking matipuno ang lumapit—si Randolf Agustin, business partner at isa sa investors ng kumpanya.

“Ikaw pala si Iris,” nakangiting bati ni Randolf habang nakatitig kay Iris ng direkta, parang sinusuri siya.

Bago pa makapagsalita si Iris, biglang lumapit si Alexander at marahang iniharang ang katawan sa pagitan nilang dalawa.

“She’s with me,” malamig na sabi nito kay Randolf.

Tumawa lang si Randolf, pero halatang may tensyon. “Chill, Alex. I was just introducing myself.”

“I don’t like how you look at her,” mariing sagot ni Alexander. “So don’t.”

Napayuko si Iris, hindi niya alam kung matutuwa ba siya o matatakot. Parang minamarkahan siya ng lalaki.

Pagbalik nila sa mesa, tahimik si Iris. Ramdam niya ang titig ni Alexander.

“Anong iniisip mo?” tanong nito.

“Hindi ko alam kung alin ang totoo at alin ang parte ng kontrata.”

Nagtagal ang tingin ni Alexander. Inabot niya ang kamay ng dalaga, saka bumulong, “Kahit may kasunduan tayo... lahat ng ginagawa ko, ako ang may gusto. Hindi ko kailangang umarte. Kasi Iris… sa tuwing tinitingnan kita, parang gusto kong burahin ang salitang ‘fake’.”

Napalunok si Iris. Ilang segundo ang lumipas bago niya bawiin ang tingin. Tumayo siya, pero hinila siya ni Alexander papalapit.

"You're mine, Iris. Sa harap nila, sa likod ng camera, sa gabi, sa umaga. Kanya-kanya lang ng paraan ng pagpapakita ng pag-aari. At ito ang sa akin."

Marahan siyang hinalikan nito. Hindi showbiz kiss, hindi pang-picture lang—isang halik na may lalim. Kaya hindi niya namalayang napapikit siya.

Hanggang sa may marinig silang flash ng camera at ingay ng mga tao sa paligid.

Sabay silang natauhan. Umalingawngaw ang bulong-bulungan. Ngunit wala ni isa sa kanila ang tumigil. Tila walang pakialam si Alexander sa opinyon ng buong mundo.

Sa isang sulok ng ballroom, tahimik na nanonood ang ina ni Alexander. Kita sa mukha nito ang pagkadismaya, pero wala itong magawa.

Nagpaalam si Iris sa binata para pumunta sa comfort room. Abala rin naman ito sa pakikipag-usap sa mga kilalang business person na dumalo sa gala. Habang naglalakad siya palayo, ramdam niya ang mga matang nakasunod sa bawat kilos niya. Marami ang lihim na nag-uusisa sa kanya, ngunit tipid na ngiti lamang ang kanyang sagot.

Habang nasa comfort room si Iris, narinig niya ang dalawang babaeng nagbubulungan.

“Akala ko bakla si Alexander. Kung alam ko lang na straight pala, dinikitan ko na noon pa!”

“Tama ka, girl. Tingnan mo naman 'yang fiancé niya. Hamak na mas maganda naman tayo diyan,” ani ng isa, sabay tawa.

Napakagat-labi si Iris. Gusto niyang lumabas at sagutin ang dalawa, pero pinigilan niya ang sarili. Ayaw niyang mapahiya ang boss niya.

“Shit, Iris... Bakit ba masyado kang apektado?” bulong niya sa sarili habang hinuhugasan ang kamay.

Bigla siyang hinila palabas ng CR—ang kamay ng babae, mahigpit.

“Magkano ba ang kailangan mo para iwan ang anak ko?” malamig na tanong ng ina ni Alexander.

Napalunok si Iris. “Mahal ko po ang anak ninyo. Hindi ko siya iiwan,” pagsisinungaling niya—kahit ramdam niyang parang sinasakal ang puso niya sa bigat ng eksenang iyon.

“Hindi ko alam kung bakit sinisiksik mo ang sarili mo sa anak ko. Pero tandaan mo. Hindi ikaw ang nauna... at lalong hindi ikaw ang huli.”