บทที่ 4

“มึง ทำไมกูไม่เคยรู้จักที่นี่ สวย ๆ เลิศ ๆ แบบกูไปมุดอยู่ที่รูไหนมา” ฉันเดินตามอีเมธเข้ามาในโซนวีไอพีของสนามแข่งที่ต้องจ่ายค่าบัตรคนละเกือบครึ่งหมื่นเพื่อมาดูการแข่งรถที่จัดขึ้นในคืนนี้ ค่าตั๋วเข้าแพงพอ ๆ กับค่าบัตรคอนเสิร์ตศิลปินเกาหลีอีก แถมได้ข้อมูลมาเมื่อกี้หมาด ๆ ว่าที่นี่จัดแข่งทุกคืนวันศุกร์

มึงจัดทุกอาทิตย์แต่เก็บค่าเข้าแพงอย่างกับบ้านเป็นหนี้ขนาดนี้เลยเหรอ! ดีนะอีเมธจ่ายให้ไม่งั้นไม่มีทางที่คนอย่างพัดลมจะยอมจ่ายเงินหลายพันเพื่อมานั่งโง่ ๆ ดูคนอื่นขับรถวนเป็นวงรีแน่นอน! แต่ก็นะต้องยอมรับว่าที่นี่มันเลิศมาก ไม่งั้นพัดลมไม่เอ่ยประโยคเมื่อกี้กับอีเมธหรอกค่ะ

“มึงมันชะนีน้อยในกะลาค่ะ เที่ยวแต่ผับข้างมหาลัยทั้งปีทั้งชาติมึงจะเอาปัญญาที่ไหนมารู้จักที่นี่ อิอิ ว้าย! ไปเร็วอีพัดลมที่นั่งโซนดีที่สุดกำลังว่าง!” มันหัวเราะเยาะฉันท่าทางมีความสุขแต่แล้วสายตาตุ๊ดก็มองไปมุมหนึ่งแล้วก็รีบกระชากข้อมือฉันเดินลิ่ว ๆ เหมือนจะไปตามควายทันที

“ใจเย็นมึงจะรีบไปไหนเนี่ย”

“ไม่พล่ามแล้วตามแม่มา!” มันหันมาดุฉันแล้วก็ออกแรงกระชากเพราะกำลังจะมีกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่ อื้อหือ! ยกฟาร์มโคนมมาทั้งฟาร์มกำลังจะเดินลิ่วไปที่ตรงนั้นเหมือนกัน

“หยู๊ด! คุณแม่จองแล้วค่ะลูกสาว” อีเมธปล่อยมือฉันแล้วก็วิ่งเข้าไปแล้วก็กระโดดนั่งที่ตรงนั้นทันที นั่งลงไปหน้าด้าน ๆ ทั้งที่ผู้หญิงกลุ่มนั้นไปถึงก่อนมันเกิน 5 วินาทีด้วยซ้ำ

“จองอะไร พวกฉันมาถึงก่อนชัด ๆ” ผู้หญิงคนหนึ่งที่ท่าทางจะแรงที่สุดเป็นคนพูดขึ้น แต่ที่จริงก็ดูแรงทั้งกลุ่มนะ

“แต่ก้นของคุณแม่นั่งลงก่อนค่ะ ไปเลยชะนีน้อยที่ตรงนี้ฉันจองแล้ว อาทิตย์หน้าพวกหล่อนค่อยมาแย่งชิงใหม่”

“นี่! มันหน้าด้านเกินไปรึเปล่าฮะ! แย่งที่กันง่าย ๆ แบบนี้มันน่าเกลียดเกินไปรึเปล่าเจ้” เออจริงเห็นด้วย อีสุเมธวันนี้มึงเปรตมากค่ะกูรับไม่ได้

“อีเมธ กูว่าเราไปหาที่นั่งที่อื่นเถอะนะ” ปกติพัดลมก็ไม่ใช้คนดิบคนดีอะไรหรอกนะคะ แต่ครั้งนี้อีเมธมันทำไม่ถูก

“ไม่ค่ะกูจะนั่งตรงนี้ พวกหล่อนนไปหาที่อื่นเถอะคุณแม่ขอร้อง” ฉันเริ่มไม่โอเคกับการกระทำของอีเมธแล้วจริง ๆ

“นี่! คิดว่าเป็นกระเทยแล้วจะทำตัวกร่างใส่ผู้หญิงยังไงก็ได้งั้นเหรอ ฮะ!” ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าใส่อีเมธแต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

“มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าครับ” ผู้ชายหน้าหล่อหุ่นดีเกินมาตรฐาน แถมยังอยู่ในชุดนักแข่งเต็มยศเดินเข้ามาหากลุ่มของพวกเรา และการมาของเขาก็ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนี้หยุดชะงัก

“คูเปอร์~” หือ? คนดังเหรอคะทำไมพัดลมไม่รู้จักทั้งที่เขาหล่อขนาดนี้ แต่ก็นะไม่แปลกหรอกที่พัดลมจะไม่รู้เพราะสายตาของพัดลมมีไว้มองแค่พี่มิกซ์ พี่มิกซ์ และพี่มิกซ์คนเดียวเท่านั้น >///<

“ครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหม” เขาถามสาว ๆ โคนมด้วยเสียงสุภาพแต่ก็แอบมีแววทะเล้น ก่อนที่จะหันมามองฉันนิดหน่อยแล้วหันกลับไปหาพวกเธอ แต่เอ๊ะ! พัดลมไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมคะ เพราะฉันเห็นชัดว่าสุดหล่อที่ชื่อเสียงเรียงนามว่าคู ๆ อะไรสักอย่างกำลังหน้าแดง

“ก็ยัยเจ้นี่น่ะสิคะมาแย่งที่พวกเรา พวกเราก็เลยขอร้องให้ออกไปแต่ไม่ออกค่ะ” โอ้โหต้องออเซาะขนาดนั้นไหม เบอร์แรงแค่ไหนถึงกล้าถลามาเกาะแขนผู้ชายที่ท่าทางเธอจะรู้จักเขาแต่เขาไม่รู้จักเธอ

“อ่า...ครับ” อีตาคู ๆ อะไรนี่ทำหน้ากระอักกระอ่วนเพราะนมจากเต้ากำลังถูแขนของเขา

“ก็แหมพอดีเรากับเพื่อนจองที่ตรงนี้ไว้แล้วน่ะแต่ว่ามัวแต่เดินชมนกชมไม้ก็เลยมาไม่ทัน สาว ๆ พวกนี้มาทีหลังแต่ก้าวขาเร็วกว่าน่ะค่ะคูเปอร์ขา” อีเมธ อีกระเทยตอแหล! น่าอายเป็นบ้าเลย

“อ่อครับ ถ้างั้นสาว ๆ เชิญไปนั่งตรงนู้นดีไหมครับ ที่ตรงนี้ผมขอให้เอ่อ...”

“เมธค่ะ” อีสุเมธรีบหน้าสลอนแนะนำตัวเองทันที

“ครับ ผมขอที่ตรงนี้ให้เมธกับพัดลมนั่งนะครับ พอดีสองคนนี้เป็นแขกของผม” เขาหันไปคุยกับสาว ๆ เสียงอ้อนแบบสุภาพมาก~ แต่เดี๋ยวนะ เขารู้จักชื่อฉันเหรอ อ๋อ~ ไม่น่าล่ะเมื่อกี้สบตาน้องพัดลมแล้วหน้าแดงเชียว แฟนบอยนี่เอง อิอิ

“ก็ได้ค่ะ เห็นแก่คูเปอร์นะคะแพรวถึงได้ยอม” ผู้หญิงคนนั้นหน้าเหวี่ยงนิดหน่อยแต่ก็ยอมไปแต่โดยดี นี่พวกหล่อนต้องยอมผู้ชายง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?

“ครับผม ถ้างั้นเชิญไปนั่งตรงนั้นนะครับเดี๋ยวผมให้คนตามไปดูแลนะ” เขายิ้มให้สาว ๆ กลุ่มนี้อีกครั้งพวกสาว ๆ ก็เลยเดินเขินไปนั่งที่อื่นแต่โดยดี ฉันเลยมีโอกาสได้ตัดภาพกลับมาที่อีตุ๊ดแสนร้าย

“ขอบคุณนะคะคูเปอร์ขา~”

“อื้ม ตามสบายเลยนะเดี๋ยวเราต้องไปเตรียมตัวแข่งแล้ว”

“ที่จริงให้พวกเราหาที่นั่งเองก็ได้นะ ผู้หญิงกลุ่มเมื่อกี้เขามาถึงก่อนแท้ ๆ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่เข้ามาเคลียร์ให้ไม่งั้นกระเทยแถวนี้คงได้เสียหมาเพราะไปทะเลาะกับเพศแม่แน่นอน” ฉันร่ายยาวใส่อีตาคูเปอร์แล้วก็ถือโอกาสแขวะอีตุ๊ดแสนร้ายไปด้วย แต่เขาหันมามองหน้าฉันที่พูดกับเขาแล้วก็หน้าแดงอีกแล้ว

“เอ่อ...ครับ” ใช่แน่ ๆ แฟนบอยของน้องพัดลมชัวร์! น่ารักจังเลยพ่อคุณ หล่อเวอร์วังแต่ต้องซอร์รี่จริง ๆ นะจ้ะคูเปอร์ สี่ห้องหัวใจของพัดลมยกให้พี่มิกซ์ไปหมดแล้ว

“คุณคูเปอร์เชิญสแตนบายได้เลยนะครับ รถพร้อมแล้วครับ” ฉันกำลังจะอ้าปากชวนเขาคุยแต่มีคนเดินเข้ามาเรียกเขาซะก่อน

“เอ่อ ถ้างั้นเดี๋ยวเจอกันนะสาว ๆ เรารีบไปเตรียมแข่งก่อน”

“ค่า~ สู้ ๆ นะคูเปอร์เมธรอเชียร์ค่า พัดลมก็รอเชียร์ อิอิ” อีเมธเสนอหน้าอีกแล้วค่ะ

“ขอบคุณครับ อย่าลืมเชียร์เรานะพัดลม” เขาหันกลับมาบอกฉัน ฉันก็เลยพยักหน้าแล้วก็บอกเขาสั้น ๆ ว่า ได้เลย ก่อนที่เขาจะรีบไปเพราะมีคนเดินมาเรียกอีกแล้ว

“เป็นไงมึงที่นี่งานดีไหมคะ” พอคูเปอร์เดินออกไปอีเมธก็เอาไหล่มากระแซะฉันทันที แถมยังมองไปทางที่คูเปอร์เดินไปตาละห้อย

“ก็ดีนะ แต่พี่มิกซ์คือเดอะเบสเช่นเคยจ้ะตุ๊ด”

“หืม~ กูลำไย นี่มึงรู้ไหมว่าคูเปอร์เป็นน้องชายเจ้าของสนามนะยะ”

“เหรอ? ไม่น่าล่ะสาว ๆ รู้จักเขาเยอะเชียว ก็ดีเนอะงานดีแล้วก็รวยดี” ฉันก็ชื่นชมตามความจริงที่เห็นนั่นล่ะ แต่ถามว่าพิศวาสไหม ไม่จ้า~ พัดลมจงรักภักดีต่อพี่มิกซ์แค่คนเดียวเท่านั้น อิอิ

“นี่แค่น้องชายนะจ้ะหนูนี ถ้าหนูนีรู้ว่าผู้พี่ที่เป็นเจ้าของสนามคือใครหนูนีจะกรี๊ด” อีเมธเชิดหน้าขึ้นแล้วก็ทำท่าทางละเมอเพ้อฝัน

“ใคร?” เห็นท่าทางของมันฉันก็เลยถามทันที

“พี่ชัตเตอร์จ้า~”

“ฮะ? พี่ชัตเตอร์” ฉันถามมันพร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“เยส!”

“...ใครวะ?” ฉันถามต่ออีกรอบเพราะไม่คุ้นหูเลยชื่อนี้ หรือคุ้น หรือไม่คุ้น ต้องคุ้นสิชื่อหนังเมื่อสมัยสิบกว่าปีที่แล้วไง

“อีพัดโล้ม! พี่ชัตเตอร์เพื่อนสนิทพี่มิกซ์ไงอีผี!” อีเมธตะคอกใส่หน้าฉันแล้วก็ตบท้ายมาด้วยการทำหน้าเอือมระอาใส่

“หืม~ พี่ชัตเตอร์เพื่อนสนิทพี่มิกซ์เหรอ?”

...พี่ชัตเตอร์เหรอ อืม~ ใครวะ? เป็นเพื่อนสนิทพี่มิกซ์ด้วย ทำไมพัดลมคนนี้ไม่รู้จัก หรือว่าจะเป็นไอ้พี่หน้าหล่อ ๆ ที่หล่อพอ ๆ กับพี่มิกซ์แต่ท่าทางโคตรแบดบอยเสี่ยงเอดส์คนนั้นกันนะ แต่ช่างมันเถอะค่ะจะเป็นอีพี่แบดบอยนั่นหรือใครก็ช่างเถอะพัดลมไม่สน เพราะพัดลมไม่ได้ต้องการผู้ชายชื่อชัตเตอร์มาเป็นแฟนซะหน่อย พี่มิกซ์เท่านั้นค่ะคนดี จะชัตเตอร์หรือผีที่ไหนพัดลมก็ไม่สน