Kabanata 2

MAINGAY, mainit, at hindi kaaya-ayang amoy ang bumabalot sa kapaligiran na kinaroroonan ko na sa paglipas ng bawat araw ay nakasanayan ko na rin. Ganito naman talaga maide-describe ang palengke na nagsisilbing mall para sa amin na nasa maliit na bayan at hindi sibilisado.

"Magkano 'to, Ale?" tanong ng matandang babae habang nakatingin sa pangbatang mga damit.

Kumunot ang noo ko dahil sa pagtawag niya ng Ale sa akin. "Ah, alin po?" magalang ko pa ring tanong sa kaniya kahit gusto kong sabihin sa kaniya na bata pa ako para tawaging Ale.

Lumingon siya sa akin at nakita ko ang bahagyang pagkagulat sa mukha niya. Marahil ngayon lang niya nakitang hindi naman pala karapat-dapat na tawaging Ale ang tinderang gaya ko.

"Pasensiya ka na Ineng, hindi kita nakita akala ko kasi ikaw pa rin 'yong dating tindera dito," paliwanag ng babae.

Nginitian ko siya para ipahiwatig na okay lang sa akin. Naiintindihan ko naman dahil hindi naman talaga ako regular sa tindahan na ito ni Ate Mich. Weekend lang ako kaya madalang akong makasalamuha ng ibang mga customers.

Bale sideline ko lang ang pagtitindera upang kahit pa paano ay makatulong sa pinansiyal na pangangailangan ng pamilya namin. Maraming nag-aalok sa akin na subukan ko raw magtrabaho sa Maynila dahil siguradong malaki ang magiging sahod ko roon pero hindi ako pumayag. Isa pa, hindi rin pabor doon sila Mama at Papa. Kat'wiran nila, kaya pa naman nila kaming pakainin.

"Magkano 'to Ine–" 

"Mara na lang po, 'Nay," putol ko sa sasabihin niya. Ayaw kong tawagin akong Ineng dahil dalaga na ako para roon. Twenty-Three years old na ako at hindi na akma ang tawag na iyon para sa akin.

Tiningnan ko ang mga damit na gusto niya para ikompirma ang presyo niyon. "Fifty pesos po 'yan, 'Nay."

Kumuha siya ng dalawang damit na pang-baby at dalawang short. Kinuha ko iyon at isinilid sa plastik. Iniabot niya ang bayad na five hundred pesos at sinuklian ko iyon.

"Salamat po, 'Nay," magiliw kong saad at ngumiti siya bago ako tinalikuran.

"Ale ka na pala ngayon?" Sinundan iyon ng pagtawa.

Napalingon ako at nakita ko si Maica na tumatawa. Narinig pala niya ang sinabi ng matandang babaeng sa akin.

Inirapan ko siya at tiningnan ng masama. "Akala mo ako lang, hindi ba't tinawag ka na rin minsan na manang ng isang customer?" balik ko sa kaniya na natatawa dahil totoo iyon.

Napaseryoso siya. "Naalala mo pa 'yon? Nakakainis ka!" aniya at nilapitan ako. 

Matagal ko ng kaibigan si Maica. Medyo mataba siya pero may maputi at makinis na balat na hindi mo mapagkakamalang laking probinsiya siya.

Natawa ako. "Hindi ko kaya makakalimutan 'yon. Ang saya kaya no'n."

"Anong masaya ka riyan?" Inisnaban niya ako at humalukipkip pa siya.

–

LAYLAY ang balikat ko nang umupo sa bakanteng upuan na naroon sa gilid ng tindahan. Pinunasan ko ang pawis na nasa noo ko gamit ang kamay ko. Nakakapagod ding magsalita ng magsalita at magbigay ng magbigay ng iba't ibang items sa mga mamimili lalo na't maraming customers.

Tanghali na, kaya naman medyo humupa na ang mga costumers na bumibili at ang iba ay tamang tanong lang naman.

"Maica, ikaw muna dito. Bibili lang ako ng burger diyan sa kabilang kalsada. Damay na rin kita," saad ko at ngumiti sa kanya. Lumawak naman ang pagkakangiti niya nang marinig na idadamay ko siya sa pagbili. "Hindi ko sinabing libre Maica, idadamay lang kita sa pagbili," natatawa kong sabi at inilahad ang aking kamay.

Napawi ang kaninang masayang ngiti ni Maica at napalitan ng pagkadismya. "Kuripot ka talaga Mara kahit kailan," nakasimangot na wika niya habang dumudukot ng pera sa bulsa niya. Nang madukot niya ang pera ay inilagay niya iyon sa palad ko.

"Aba! Tinitipid ko nga ang sarili ko, tapos ililibre pa kita?"

Nakasimangot na tumingin sa akin si Maica. "Sige, sige."

"Ilang burger?" tanong ko. Sigurado ako hindi lang isa ang bibilhin niya. Hobby na niya ang pagkain at masaya siya roon.

"Tatlo...tsaka isang soft drink." 

Tinaasan ko siya ng kilay. "Kaya ka tumataba, eh, ang takaw mo," usal ko at tinikwasan siya ng nguso. 

"Pakialam mo, masarap kumain, eh." Sabay nag-pout pa siya.

Inikutan ko na lang siya ng mga mata at naglakad na patungo sa kabilang kalsada kung saan naroon ang isang burger house. 

"Ate, apat na burger nga po, saka dalawang soft drinks," sabi ko nang makarating sa maliit na burger house na pag-aari ni aling Asing.

"Dami naman ng binibili mo, Mara," nakangiting komento ni aling Asing.

"Hindi naman po akin lahat 'yan," tanggi ko naman, saka ngumiti.

Kilala na ako ni aling Asing dahil palagi akong bumibili ng burger sa kaniya. Paborito ko kasi ang burger niya.

Ilang saglit pa akong naghintay at natapos na rin niyang ihanda ang burger. Iniabot ko ang bayad.

"Salamat, Mara," ani aling Asing at iniabot sa akin ang sukli.

Ngumiti ako at naglakad na. Ngunit nang nasa gitna na ako ng kalsada, napahinto ako dahil sa malakas na businang narinig ko na halos ikabingi ko. Nabitawan ko ang dala kong pagkain kasabay ng pagsigaw ko. Mariin akong napapikit dahil alam kong malapit na sa akin ang sasakyang bumusina.

Ramdam ko ang paninigas ng aking buong katawan. Hinihintay ko na lang na tumama sa katawan ko ang sasakyan pero wala akong naramdaman na bumangga sa akin.

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Nakaawang ang aking bibig dahil sa gulat at kaba.

"A-anong n-nangyri?" kinakabahan kong tanong. Nanginginig ang mga tuhod ko na tila bibigay na dahil sa pagsalakay ng boltaheng kaba sa akin.

Napapitlag ako ng marinig muli ang pagbusena ng kotse. Iniangat ko ang aking tingin at tumambad sa akin ang itim na kotse na sa tingin ko'y may tatlong dangkal na lang ang layo sa akin. Hindi pa rin ako makaalis sa pagkakagulat. Sino ba naman ang hindi magugulat ng todo sa ganitong eksena?

"Thanks God!" tanging nasambit ko dahil sa napagtanto kong hindi pa ako patay at hindi naman ako nabangga. Napangiti pa ako dahil sa relief na aking nadama. Pero agad din iyong napawi nang maalala ko ang kotseng nasa harap ko na muntik nang bumangga sa akin.

Muling bumusina ang kotse. Huminga ako ng malalim. Hindi ko iyon pinansin, galit na tinungo ko ang gilid ng magarang kotse. "Hoy, buksan mo 'to," galit kong sabi habang kinakatok ang bintana ng kotse.

Dahan-dahan iyong bumukas at tumambad sa akin ang isang anghel, este isang gwapong lalaki. Naka-shade siya pero agad naagaw ang atensyon ko ng matangos at mapulang labi niya.

Mara, may kasalanan siya sa'yo, agad na pagtutol ng bahagi ng utak ko.

Pinilig ko ang aking ulo at tiningnan ng masama ang lalaking nasa harap ko. "I-ikaw, hindi ka ba marunong tumingin sa kalsadang dinaraanan mo? May Pa-shade-shades ka pa kasing nalalaman. Paano kong nabangga mo ako? Paano na ang pamilya ko? Marami akong mahal sa buhay at malulungkot ang mga 'yon kapag namatay ako. Marunong ka ba talagang magmaneho? O pinagpa-practice-san mo lang ang kalyeng ito?" sunod-sunod bulyaw ko sa lalaking nasa loob ng kotse. 

Nakahawak ang isa niyang kamay sa manobela habang ang isa ay nakapatong sa bintana ng kotse.

"Nasayang tuloy 'yong binili kong pagkain. Ano? Tutunganga ka na lang? Hindi ka ba magso-sorry?" Hinampas ko pa ang kotse niya ng isa kong kamay.

Iginalaw niya ang isang kamay para gamiting pangtanggal sa suot na salamin. Napalunok ako ng makita ang kabuuan ng mukha ng lalaking nasa kotse. Siya na yata ang pinakagwapong lalaking nakita ko sa tanang buhay ko. Hindi ko man aminin pero namangha ako sa halos perpekto niyang mukha.

"H-hindi ka man lang ba magso-sorry?" sabi ko uli at agad bumawi ng tingin sa kaniya. Sinaway ko ang sarili ko.

Mara, gwapo lang siya pero muntik kana niyang patayin.

Pilit kong kinakalma ang aking sarili dahil sa kakaibang dating ng lalaki iyon sa akin.

"Hindi," matigas niyang sabi at tinitigan lang ako na parang nagsasabing 'bakit ako magso-sorry?'

"Aba! Hoy lalaki...i-ikaw 'tong may kasalanan tapos ikaw pa 'tong mayabang," bulalas ko. Nawala ang pagkamangha ko sa gwapo niyang mukha. Wala akong pakialam kung mag-iskandalo ako dito sa kalsada basta ipaglalaban ko ang panig ko.

Ngumisi lang siya na ikinabwesit ko. Para bang kahit anong sabihin ko hindi siya magso-sorry. Lalong kumulo ang dugo ko nang isarado niya ang bintana ng kotse. Marahan niya iyong pinaandar.

Kinagat ko ang labi ko dahil sa sobrang inis. Pakiramdam ko umakyat na sa utak ko ang lahat ng dugo ko.

Mabilis kong hinubad ang pares ng tsinelas ko at agad iyong binato sa kotseng papalayo. Magkasunod na tumama iyon sa likod ng magarang kotse ng antipatikong lalaki.

"Nakakainis!" Matalim na binalingan ko ang lugar kung saan dumaan ang kotse ng lalaki. Bumuga ako ng hangin.

Padabog akong naglakad palapit sa tsinelas ko at nang makuha ko iyon ay agad kong sinuot.

Napagtanto kong nasa akin pala ang atensyon ng maraming tao na naroon. Nakaramdam ako ng hiya dahil sa ginawa ko. Yumuko na lang ako at umalis na roon. Naabala rin pati ang ibang mga sasakyan na dumadaan.

"Bwesit talaga! Siya pa ang matapang. E, siya nga 'tong muntik na akong mapatay!"

Lumapit sa akin si Maica. "Sayang 'yong burger ko," sabay pout ni Maica.

Burger pa talaga ang inuna nitong si Maica hindi man lang ako kumustahin kung okay lang ba ako.

"Tsk! Burger pa talaga inalala mo, 'no?"

"Hindi na kasi kita kailangang tanungin kung okay ka dahil alam ko na ang sagot doon. Tingnan mo nga 'yang mukha mo, kahit magaling na magpipinta 'di na maipipinta 'yan." Tumawa ang loka. "Pero sino kaya 'yon? Halatang mamahalin ang kotse niya. Siguro bago lang siya sa Poblacion."

"Hindi ako interesado sa kaniya o kung saang planeta siya nagmula. Ang kapal niyang hindi man lang mag-sorry sa ginawa niya. Porket gwapo siya hindi na siya magso-sorry, ganoon?"

"Ibig sabihin gwapo siya?" manghang tanong ni Maica na gumuhit agad ang pagka-interesado sa mukha.

Hindi ko sinagot si Maica. Tinungo ko ang upuan na nasa gilid. Nawala tuloy ang gutom ko dahil sa bwesit na lalaking 'yon.

"Ha!" Napalingon ako kay Ate Mitch. Ginaya pa ang tono ng pagsigaw ko. "Tapang mo kanina, ah. Probinsyanang-probinsyana ang dati mo," nakangiti pa niyang dagdag. 

"Akala ko talaga, katapusan na ng buhay ko, ate Mich," pagsusumbong ko sa kaniya.

"Tingin-tingin din kasi minsan sa magkabilang dulo ng kalsada," aniya.

Napasimangot na lang ako at hindi na nagsalita pa.

–

"HEY, MARA!"

Lumingon ako nang marinig ko ang maarteng boses na iyon. At hindi nga ako nagkamali, nakita ko ang pigura ni Ynez. Ang pinsan kong ubod ng ganda't puti. Kapatid ni Papa ang Mama niya kaya naman pinsang-buo ko siya. Kababata ko rin si Ynez at sobrang close namin...dati.

"Bakit?" Hinawi ko ang ilang hibla ng buhok ko na nililipad ng hangin.

"Pwede sumabay?" Bitbit niya ang mamahaling bag, nakasuot ng dress, at naka-heels pa. Marahil nagliwaliw na naman siya kasama ang mga itinuturing niyang mga kauri niya.

"Oo naman," pagsang-ayon ko. 

"Thank you, my dear cousin." Matamis pa siyang ngumiti sa akin. 

"Tapos na ba ang trabaho mo sa palengke?" mayamaya'y tanong niya

Malamang kasi pauwi na ako, ngali-ngali ko sanang isagot sa kaniya. Hindi ko pa rin maalis at mapigilan ang inis at galit na nararamdaman ko sa kaniya. Nagsimula lang naman iyon noong umalis siya patungong Maynila at tila nakalimot na.

"Oo, ikaw saan ka galing?" balik kong tanong. Ang bagal-bagal maglakad ni Ynez. Isang taon lang siyang nawala sa probinsya pero kung umasta parang hindi siya lumaki sa bukid na ito. 

"Kila bessy Rachelle at Caila," proud na proud niyang banggit sa mga kaibigan.

Tumango lang ako.

"Mara, nabalitaan mo na?" mayamaya'y tanong niya.

"Ang alin?" kunot-noo kong tanong na hindi man lang lumingon sa kanya.

"Darating daw ang anak na lalaki ni Donya Melissa," sambit niya na halata ang pagka-excited. Tila kinilig pa.

Kilala sa buong bayan si Donya Melissa dahil ito ang nagmamay-ari ng malaking lupain sa buong Quezon at ang ilan doon ay ang sinasaka nila Papa at ng pamilya ni Oscar.

"Bakit? Anong meron sa anak ni Donya Melissa?" inosente kong tanong. Hindi nagpakita ng interes.

"KJ mo, Mara. Galing Maynila ang anak ni Donya Melissa and I'm pretty sure he's super handsome," aniya na halata ang pagkakilig dahil sa isiping gwapo ang anak ng mga Bautista.

"Okay, sabi mo, eh," tanging sambit ko. Wari ko'y nakasimangot na naman si Ynez sa likod ko dahil sa naging reaksiyon ko sa balita niya. E, hindi talaga ako interesado eh.