Chapter 2

“This is your room,” sabi ni Gabriel at ipinakita ang kabuohan ng kwarto.

Pagpasok nila ay natuwa si Antonella. Ang linis at ang ganda. Mas maganda pa sa room niya sa mansyon. Pink and blue color rin ang kulay ng room na ito. Just like her favorite color. Inalam kaya ng Uncle niya o hinulaan?

“Do you like it?” tanong nito sa kanya.

“I love it!” sagot niya at mabilis niya itong niyakap.

Tumikhim ito kaya napabitiw siya. “S-Sorry po, Uncle. Masaya lang po ako,” nahihiya na sabi niya.

“I’m happy that you like it. Labas muna ako. Ipapatawag na lang kita kapag lunch na,” paalam nito.

“Okay po, thank you, Uncle—”

Hindi na niya natuloy ang sasabihin dahil bigla na lang siya nitong hinalikan sa noo. Ang bilis ng tibok ng puso niya na para bang lalabas na sa dibdib niya. Pero ang Uncle Gabriel niya ay mabilis na lumabas sa silid niya. Wala sa sarili na napahawak siya sa noo niya. Ewan ba niya pero para siyang timang na panay ang ngiti. Na para bang ngayon pa lang may humalik sa noo niya.

Habang nag-aayos siya ng mga gamit ay hindi maalis-alis sa labi niya ang ngiti niya. Pero kaagad din niyang sinasaway ang sarili niya dahil baka malambing lang talaga ang Uncle niya.

Habang inaayos ang mga damit ay kumakanta pa siya. She loves to sing kaya naman noong nasa Canada siya ay she took voice lessons. Kaya naman masasabi niyang hindi naman nakakahiya ang boses niya. She’s confident to sing and that’s also her dream— to become a singer.

“You have a lovely voice,” nagulat siya dahil may bigla na lang nagsalita sa likuran niya.

“U-Uncle Gabriel..." nauutal na sambit niya.

“Nagulat ba kita? Masyado ka kasing focus sa pagkanta kaya hindi mo ako narinig. I knocked on the door before I entered,” sabi pa nito sa kanya.

“Nagulat lang po but it’s okay po. Sorry if I didn’t hear you po,” sabi niya.

“Malapit ka na bang matapos? Kakain na tayo,” sabi nito.

“Susunod na lang po ako. Tatapusin ko lang po ito,” sabi niya.

“Hihintayin kita sa baba,” sabi nito.

“Thank you, Uncle.”

He smiled at her. Kaya naman para siyang makakasakit sa puso. Sobrang bilis kasi ng tibok ng puso niya. Kahit ang tiyan niya ay parang may mga paru-paro.

Mukha yatang type niya ang Uncle niya! Hindi iyon maaari!

Eighteen years ang age gap nila... at para na talaga niya itong tatay. And besides, sa kanya siya ipinagkatiwala ng daddy niya.

Pero may asawa na kaya ang Uncle niya?

Pero wala naman siyang nakita kanina. Pero sa taglay nitong kakisigan at kagwapuhan ay hindi malabo na may kasintahan o asawa na ito.

Binilisan niya ang ginagawa para matapos na siya. Nakakahiya naman kung paghintayin pa niya ito ng matagal. Sa pagmamadali niya ay isinalpak na lang niya sa loob ng cabinet ang mga damit niya. Kaya ang ending, ang gulo ng damit niya.

“Babalikan kita mamaya,” kausap niya sa magulo niyang mga damit.

Bago siya lumabas ay sinuklay muna niya ang mahaba niyang buhok. Naglagay rin siya ng lip tint pero light lang. Natural lang itong tingnan sa labi niya. Huminga muna siya ng malalim bago binuksan ang pintuan para lumabas.

Habang pababa siya ay binabati siya ng mga kasambahay. Hinatid nila siya sa dining area. Pagpasok niya ay nakaupo na ang Uncle niya sa isang mahabang mesa. Hindi pa ito kumakain at halatang hinihintay siya. Kaya naman nakaramdam siya ng saya sa puso niya.

Walang duda, sweet talaga ang Uncle niya.

“Sorry po natagalan po ako,” kunwari na nahihiya na sabi niya sa kanya.

“It’s okay, umupo ka na para makakain na tayo."

Umupo siya sa tabi nito. Siya na mismo ang naglagay ng pagkain nito sa plato. Tinatanong niya ito at sumasagot naman ito.

“May dumi po ba ako sa mukha, Uncle?” tanong niya rito dahil nakatingin ito sa kanya.

“Wala... Naisip ko na kung buhay ang daddy mo ay tiyak akong masaya siya ngayon. Kahit na sa Canada ka lumaki ay Pinay ka talaga. You’re so caring and sweet, Antonella,” sabi nito sa kanya.

“Nasanay lang po siguro ako.”

“Do you have a boyfriend?” tanong nito sa kanya.

“Wala po, manliligaw lang po,” mabilis niyang sagot.

“You like him?” halata sa tono nito ang curiosity.

“I-I... like him po, kasi mabait po siya."

“May balak kang sagutin siya?”

Umiling siya at ngumiti. “I don’t know pa po. Malay po natin."

"Finish your food. May gagawin lang ako." Tumayo na ito at handang umalis.

“Kaunti pa lang po ang bawas sa pagkain niyo. Busog na po ba kayo?” tanong niya rito.

“Oo, busog pa ako,” tipid nitong sabi at naglakad na palabas ng dining area at iniwan siyang mag-isa.

Bigla nakaramdam ng lungkot si Antonella, pero naiintindihan naman niya ang Uncle niya dahil baka nga busy lang ito. Hindi rin biro ang pagiging Governor ng isang Lalawigan.

“Manang, ano po ang gustong coffee ni Uncle? Black po ba o with cream?” tanong niya kay Manang.

“Black, iha,” sagot nito.

“Salamat po. Pero saan po banda ang office niya dito?” tanong niya ulit.

“Ang office niya ay sa silid niya mismo. Katabing silid mo ang nasa kaliwa,” nakangiti na sagot nito sa kanya.

“Salamat po!"

“Alam mo, nakakatuwa ka, iha. Kahit na lumaki ka sa Amerika ay matatas kang magsalita ng Tagalog,” sabi ni Manang sa kanya.

“Opo, hindi ko po talaga makakalimutan ang wika natin," proud niyang pagbibida. "Nasanay rin po ako noong kasama ko pa si yaya. At kahit na namatay na siya ay talagang sinanay ko ang sarili ko na matuto pa. Dahil gusto ko na sa pag-uwi ko dito ay hindi ako mahirapan."

“Oo, tama ka. Mabuti rin talaga na marunong kang mag-Tagalog,” nakangiti na sabi ni Manang sa kanya.

“Opo,” nakangiti na sabi niya habang nagtitimpla ng kape ng Uncle niya.

Nang matapos na siya ay kaagad siyang umakyat sa taas para dalhin ang kape nito. Kumatok siya ng tatlong beses pero walang sumasagot. Sinubukan niyang buksan at hindi naman naka-lock kaya naman pumasok na siya.

“Uncle?” tawag niya rito.

Walang sumasagot kaya naman ibinaba niya na sa table nito ang coffee dahil mainit pa. Pinagmasdan niya ang silid nito. Gray and black ang theme at talagang napaka-manly ng ambiance. Pero napalingon siya bigla dahil may narinig siyang kalabog.

Halos takasan siya ng dugo sa mukha nang makita niya ito. Ang Uncle niya na tanging towel lang ang mayroon sa katawan. Napalunok siya at napatingin sa malaking bukol na nasa harapan nito.

“S-Sorry po..." sabi niya at mabilis siyang tumakbo palabas.

Dumiretso siya sa room niya at pagkasara pa lang ng pinto ay napasandal siya .Shit, ang laki. Hindi naman bago sa kanya na makakita ng katawan ng lalaki, pero ang katawan ng Uncle niya ay nakakapagpabuhay ng init sa katawan niya.

Bakit parang... masarap akitin ang Uncle niya? Natatawa siya sa naisip, pero kaagad niya namang sinabunutan ang buhok niya dahil kung anu-ano ang naiisip niyang kalokohan.

“Pero 18 years age gap, I think it’s not that bad? Besides, age is just a number!"