GIOVANNI'S point of view
(PRESENT)
“Any update?” Malamig kong tanong sa tauhan na inutusan kong hanapin ang aking asawa.
“I found her Boss, I know where she is staying and her sister now.” Lihim akong napangisi. Found you, Wife. I told you, you can't hide from me.“Where?”
“Sa palawan boss, sa isang tagong isla sa palawan pero..” Nangunot ang aking noo. “But what?”Malamig kong tanong.
“Hindi natin mapapasok ang isla na iyon boss ng basta-basta dahil kuta iyon ng kalaban. Nasa pangangalaga siya ni Logan Acosta.” “What?!”Dumagundong ang galit na boses ko sa buong silid dahil sa narinig.
Papaanong napunta sa kuta ng kalaban ang aking asawa? papaano niya nakilala si Logan?! I gritted my teeth out of anger. Now I understand. That is why no matter what I do to search for my wife, I cannot find her because Logan is hiding her from me! That bastard! “Get ready! We are going to Palawan tonight, call Zamora and Vasquez! I will take my wife! I'll take back, what is mine!” Malakas kong sigaw. “Yes, boss!” “Now go!” Nang makalabas sila ay pabaksak akong naupo sa aking swivel chair habang nag-ngingitngit sa galit. That bastard! My wife is only with him! Fvck! How many years did I look for Natasha to get her back to me, and only to find out that she was only with him and he was hiding it?! You will pay for what you did, Logan Acosta. I'm really the one you fought against.I will make sure you will lose everything! I took the glass of brandy and sipped it before facing the glass wall through which the entire city could be seen.
"I miss you, wife. Please come back to me. " I murmured.
Because of the accident that happened five years ago. Natasha left me. She blames me for the loss of her mother.
Damn it! I didn't like what happened. I didn't expect that there would be an ambush in the place where Natasha's mother was. It was against two organizations and my group was out of that, but she blamed me. So,she left me without a word. I clenched my hands. I'll make it up to you, I promise..*****
Kamusta po ang prologue? Okay lang po ba? First time ko po gagawa ng story about Mafia. Sana po supportahan niyo ako. Thank you po! Please, favor po sa mga silent reader ko. Iwan po kayo ng Review, comment and gems po. Thank you so much!
SIMULA NATASHA point of view Nang-hihina akong naupo sa gilid ng may makita akong ma-uupuan para magpahinga saglit. Tagaktak ang pawis ko sa paglalakad. Sabayan pa ng gutom na nararamdaman. Kanina pa ako palakad-lakad sa kung saan-saan para maghanap ng trabahong pwedeng applyan. At mukhang minamalas talaga ako ngayon dahil lahat ng puntahan ko laging sagot sa akin may nakakuha na daw sila, ang iba naman kailangan tapos sa pag-aaral o kaya walang hiring. Ang hirap talaga maghanap ng trabaho kapag hindi ka nakatapos. Napabuntong hininga nalang ako bago tumingin sa mga sasakyan na dumadaan. Nagiisip kung saan ba ako pwedeng makahanap ng trabaho. Kahit ano ok lang papatusin ko, basta magkaroon lang ako ng pera. Hindi ako pwedeng nakatengga lang sa bahay dahil puro sermon na naman ni Tiya Marites ang maririnig ko. Paniguradong susumbatan na naman niya kaming nakikitira lang at palamunin. Kung may iba lang sana kaming kamag-anak hindi kami magtitiis sa poder ng i
“I know what you're thinking, Iha. The way you look at the restaurant and at yourself, I know you're thinking you can't go inside dressed like that, Am I right?..Iha, our restaurant is open to everyone. Okay? Come on. Join me. Don't be shy ok?” Woah! ang galing naman ni Lolo, na-gets niya agad ang kinababahala ko. Pero, siya sige na nga. Papayag na ako sa alok ni lolo. Nagugutom na talaga ako. Mahirap tanggihan ang grasya ng pagkain. “Sige po, lolo.” “Great! Follow me, Iha.” Tumango naman ako bago siya sinundan. Pumasok kami sa loob ng restaurant. Grabe! ang bango bango ng loob! Halatang pang-mayayaman! Manghang mangha ako habang nililibot ang tingin sa paligid. Iba pala kapag nandito ka sa loob. Tumigil kami sa isang table. Naunang na-upo si Lolo tapos ay nakangiti siyang nag-angat ng tingin sa akin. “Sit down, Iha.” Sumunod naman agad ako at na-upo sa katapat na silya. “Ito ang menu, bilang pambawi ko sa ‘yo, pumili ka ng pag-kain na gusto mo. okay?”
THIRD PERSON POINT OF VIEW Nang makalabas ang dalagang si Natasha ay agad sinenyasan ni Don Juanito ang kanyang bodyguard para pasundan ang dalaga. Gusto nitong makauwi ang dalaga ng maayos at ligtas. “Mukhang nag-enjoy po kayong kasama ang dalagang iyon, Don Juanito.” Nakangiting sabi ng kanang kamay ng matanda ng makalapit ito. “Yeah, I like that, girl. I can see the goodness of her heart. She is perfect for my grandson. I know she can tolerate that man's behavior. Larry, finds out more about that girl's personality. Her background. Then send to me. Okay? My search for a woman for my grandson is over. Now, I am sure about Natasha. I will prepare everything..” Nakangiti sabi ng matanda habang nakatingin sa pinto kung saan lumabas ang dalaga kanina. Ngayon lang ito naging masaya at magaan ang loob sa isang tao. Ang mga nang-yari kanina ay isang palabas lamang. Ang lalaking tumakbo at kumuha ng bag ay isa sa guards ng Don. Isang test lang nang-yari kaninang eksena. Ku
Matapos maka-paglinis, mag-hugas at maayos ang dapat ayusin ay umakyat na sa taas sila mama, habang ako naman pasimpleng kumuha ng dalawang kutsara at tinidor. Kumuha na rin ako ng malamig na tubig tapos ay dali-daling umakyat sa taas para makakain na sila mama. Nakangiti ako habang nakatingin kela mama. Masaya ako na nakakain na sila ng marami at masarap pa. “Itago niyo iyang tinapay at pizza, Nicole. Para bukas may makain kayo ni mama.” “Opo, ate." “Ikaw ba ay hindi kakain anak?” Mabilis akong umiling. “Busog pa po ako, Ma. Marami po akong nakain kanina. Kumain po kayo ng kumain para makabawi po kayo ng lakas.” “Sige, mag-titira na lang kami para kapag nagutom ka, may makain ka mamaya.” Tumango na lang ako tapos ay tumungo sa aking aparador na sira-sira para ayusin ang isusuot kong damit sa lunes. Kailangan presentable ang aking ayos lalo na at haharap ako sa apo ni Don Juanito. Sandali, hindi ko natanong kung ang Apo ba nito na pauwi galing kor
LUMAPIT ako sa gilid ng gate para mag-doorbell. Maya-maya bumukas ang maliit na pinto sa gilid ko. “Kayo po ba si Natasha Marie Garcia?” Magalang na tanong ng guard. Mabilis naman akong tumango. “Pasok po kayo. Hinihintay na kayo ni Don Juanito sa loob.” “Salamat po.” Pumasok na ako sa loob, namamanghang nilibot ko ang tingin sa paligid. Ang daming puno at bulaklak na halatang alagang-alaga. Tapos sa kaliwa ay may nakita pa akong maliit na bahay kubo kung saan may duyan, lamesa at upuan. Parang tambayan ang dating sa akin no‘n. Napapalibutan pa ng ibang-ibang klaseng halaman at bulaklak. Habang naglalakad nakita ko naman sa kanan ang mga nakaparadang kotse, mahigit sampo ata iyon! Grabe, ang gaganda at halatang mamahalin ang mga iyon! Nakakalula ang aking mga nakikita. Hindi pala talaga basta basta ang yaman ng mabuting Don. Sa gitna naman ay may fountain na nag-lalabas ng tubig sa pinaka-tuktok nito. Ang laki ng Mansion nila Don Juanito! Nang makarating
Nanlaki ang aking mga mata ng makilala ang lalaking nasa aming harapan! Siya iyong nasa malaking picture! Iyong naka suit at seryoso ang mukha tapos kakaiba kung tumingin. Napalunok ako ng pasadahan ko ng tingin ang kabuuan nito. Naka-suot lang ito ng boxer short, Jusko! Kitang kita tuloy kung gaano kaganda ang katawan ng lalaking ito. May walo itong abs, tapos kitang kita ang V line nito. Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin sa kanyang mukha. Nakasimangot ito, habang walang buhay na nakatingin ang mga mata sa akin. “Giovanni! Ano iyang suot mo? Ikaw talagang bata ka! Nakakahiya sa bisita natin!” Galit na sigaw ni Lolo, kaya medyo napangiwi ako. “I didn't know you had a visitor.” Bored na sagot nito sa kanyang lolo bago sumandal sa mismong pinto habang nakatingin pa rin sa akin ang mga mata niya. Halatang walang pakialam sa kanyang suot, kahit babae pa ang kaharap. Dahil sa kanyang ayos ngayon para tuloy siyang naging modelo sa isang magazine.
Habang nasa biyahe pinaliwanag ko kay mama at Nicole ang lahat. Kung bakit ko sila biglang sinundo at kung ano ang sinabi sa akin ni Don Juanito. Mangiyak ngiyak nga si mama dahil napakabuti daw ng naging amo ko. Masaya din ito dahil naka-alis na kami sa bahay ng kanyang kapatid. Matagal na talagang gusto ni mama na makaalis doon kaso ay wala kaming pera para mangupahan. Malaki ang pasasalamat ko kay Lolo J, dahil sa kanya ay makakasama ko pa rin ang mama at kapatid ko. Atleast mapapayapa ang aking isip na maayos sila at hindi kakawawain ng aking Tiya. Bilang pasasalamat sa kabutihan ni Lolo J, mag-sisipag ako sa trabaho at gagawin ang lahat ng pwede kong gawin masuklian lang lahat ng mabuting ginawa niya para sa amin ng pamilya ko. Nag-papasalamat din ako na nakilala ko siya. Dahil kay Lolo J, nagkaroon ako ng trabaho, nakaalis kami sa bahay ng Tiya ko at may matutuluyan pa sila mama. Hinding hindi ko sisirain ang binigay sa aking tiwala ni Lolo J, Mag-tatrabaho akong m
DON JUANITO's pov Hindi ako nagkamali sa pag-pili kay Natasha. Pati ang ina at kapatid nito ay may mabuting puso. Hindi gahaman sa pera at kapangyarihan. May matirhan lang sila kahit maliit, may makakain sa araw-araw at magkakasama ay kuntento na ang mga ito. Nakangiti akong bumalik sa aking swivel chair at kinuha ang baso na may lamang alak at sinimsim iyon. Isang buwan o dalawang buwan hahayaan ko muna na isipin ni Natasha na katulong talaga siya dito sa mansion, Ayokong biglain ang dalaga. Importante ay pumirma siya sa kontrata na pinapirmahan ko sa kanya kanina. Wala na siyang magagawa pa at hindi na makakaatras sa gusto kong mangyari. Nasa ganoon akong ayos ng biglang bumukas ang pinto ng aking opisina at niluwa ang aking apo na nanlilisik ang mga mata ng tumingin sa akin. Hindi ko iyon pinansin bagkus ay isang matamis na ngiti pa ang aking binungad sa kanya. “Apo! What brings you here at this hour? Do you need something?” “Stop the act old man. Your gues