LOGIN"SIR, please take care of my daughter. Gusto niya'y may sandalan kapag natutulog. Yakapin mo siya habang mulat pa ang mata. Painumin mo rin ng milk," bilin ng nasa kabilang linya.
Hindi siya makapagsalita. Hindi maiproseso ng utak kung ano ba ang dapat sabihin sa kausap. "Mommy, ikaw po ba yung nakita ko kanina?" "Yes, baby." "Then, why are you hiding, mommy?" Ilang segundong tumahimik ang nasa kabilang linya. Kakaibang pitik ang sumisipa sa kaniyang puso. Hindi alam kung bakit ganito ang nararamdaman. Kahit ilang beses na niyang pinapakinggan ang boses ay hindi talaga niya mahalukay sa kailaliman ng isip kung sino ito. "Mommy, you don't love daddy anymore?" Parang may bumarang malaking bato sa lalamunan niya. Love? Siya? Mahal siya nito? Shit! Sino ba ang kausap nila? "Baby, I have to go. Tinatawag na ako ng tita ninang mo. I love you, baby. Take care of yourself. Huwag kang magpalasaway, ha!" Huli na nang rumihistro sa isipan niya ang sinabi nito. Ni hindi man lang siya nakapagsalita. Hindi natanong ang pangalan. "F*ck!" mura ng isipan niya matapos mag-end ang tawag nito. Agad niyang idi-nial ang number na ginamit nito, ngunit operator na ang sumasagot. Out of coverage na. Nahigit niya ang hininga sa labis na inis sa sarili. Kumulo ang dugo niya sa gigil. "Bullshit!" bulong niya. Muli niyang idi-nial ang number at tulad ng una, hindi na iyon nag-ri-ring. Sinulyapan niya ang katabing bata. Kampante na ito. Ang paa ay sumasayaw habang nakalawit sa upuan. "Baby..." "Yes po, daddy?" Masiglang bumaling ito sa kaniya. "Don't you remember your mommy's name?" Sandali itong napipilan. Waring nag-iisip. "Ang tawag po sa kaniya ni Tita Ninang ay Mariz." "Mariz?" Hinalukay niya sa kailaliman ng kaniyang isipan ang pangalang Mariz, pero tinamaan siya ng sampong sipa, he can't remember her name. Gigil na gigil na siya. Nakararamdam na rin siya ng inis sa ina ng bata. Kung siya ang ama nito, bakit hindi ito nagpapakita sa kaniya? Takot ba ito? O, galit sa kaniya? Pero, kung anak niya ito, hindi ba dapat siya ang dapat magalit? Nag-ring muli ang phone niya, but this time, si Tyron ang tumatawag. "Hurry up, dude! Nagkaroon ka lang ng anak, bumagal ka nang mag-drive," pabirong saad nito. Lalong nadagdagan ang inis niya. Ang kilay niya'y nagbabanggaan na. Tinanong niya kung nasaan ang mga ito, at matapos marinig ang sagot ay agad niyang tinapos ang tawag. Wala siya sa mood para makipagbiruan. Diniinan niya ang engine, brake. Sa isang iglap ay nasa parking lot na siya ng mall. Nakita niyang nakatayo ang lima sa harapan ng kani-kanilang sasakyan. Matapos makapag-park ay binuhat na niya si Avi. "Daddy, galit ka po ba sa akin?" Sinulyapan niya ang bata. Nagpapaawa na naman ang anyo nito. "No. I'm upset with your mom." "Why po?" "Basta!" "Daddy, mahal mo po ba ang mommy ko?" Mahal? Paano niya mamahalin ito? E, hindi nga niya kilala ang ina ng batang ito. Nag-apuhap siya ng maisasagot. Mabuti na lamang, sinalubong sila ni Drake. "Hi, baby!" Pilit nitong kinuha sa bising niya ang bata. Ibinigay niya na rin ito. "Bakit natagalan kayo?" Alam niyang siya ang tinatanong ni Drake, pero dahil sa bata ito nakatingin, si Avi ang sumagot. "I saw my mom po." Awang ang bibig nang lingunin siya ng kaibigan. Nagtatanong ang mata nito. Tango ang isinagot niya. "Nakilala mo na ang mommy niya?" "No!" Umarko ang kilay ni Drake pero hindi ito nagsalita, bagkus ay tumitig sa kaniya. "Hindi siya nagpakita sa akin. Si Avi lang ang nakakakita sa kaniya. She called me. Ibinilin lang ang bata." "You asked her name?" Iling ang isinagot niya. "How did she get your number?" Natigilan siya sa mga tanong nito. Hindi niya naisip iyon kanina, tulad din ng hindi niya naisip na itanong ang pangalan ng ina ng bata. Makailang beses niyang minura sa utak ang sarili, dahil sa katangahang nagawa. "Bakit ang slow ko ngayon?" Inis na inis siya sa sarili. "Hindi ka na nakapagsalita," siniko siya nito. "Huh? Uhm, iniisip ko kung paano niya nalaman ang number ko." "Who?" "Sino?" Panabay na tanong ng iba pa niyang kaibigan. Tsk. Humihina ka na ngang talaga, dude," tinig ni Drake, umiling pa ito. "Tinawagan siya ng ina ni Avi. Ang seste, hindi niya naitanong ang pangalan at hindi niya alam kung paano nalaman ang kaniyang number." Kita niya ang pag-awang ng bibig nang ilan sa kaibigan, si Tyron nama'y ngumisi lang. "Don't worry, dude. Bukas na bukas ay aalamin ko kung sino ang ina ni Avi. Ako na ang bahala," hayag ni Jack. Tinapik pa ang balikat niya. "For the meantime, mag-shopping muna tayo. Excited na akong ipamili ng gamit ang anak mo." Tinulak nito si Drake papasok ng mall. Naiwan siyang umiiling. Walang kapaguran ang magkakaibigan sa pamimili ng gamit ni Avi. Lahat ng maibigan ng mga ito ay kinukuha, kahit ayaw ng bata. Mapa-laruan, damit o sapatos man. Pinagtinginan na sila ng ilang costumer, maging ng mga saleslady. May ilang nagpapa-cute pa. Nang magsawa ay sa supermarket naman sila nagpunta. Siya ang nakararamdam ng pagod para sa mga kaibigan niya. Hindi lang sa mall natapos ang pagsisilbi ng mga kaibigan niya kay Avi. Inihatid din sila nito sa bahay. Ang balak niyang sa condo matulog ay hindi na naman natuloy dahil sa bata. Wala pa roon ang kaniyang ama nang pumasok sila. Napuno ng gamit ni Avi ang silid niya. Habang ipinapasok ay hindi niya napigil ang mapangiti. Iba rin pala kapag may kaibigan kang kalog. Dadamayan ka sa lahat ng oras. Alagang-alaga pa ang kaniyang anak. Nang oras na ng pagtulog ay pinalinisan muna niya ito At dahil lalaki ang mga kaibigan niya, sa isang kasambahay na niya pinagawa. "Kailangan mong mag-hire ng nanny para kay Avi, Aedam." Tumaas ang tingin niya kay Tyron. Abala siya sa cellphone, nagbabaka-sakaling mag-ring ang number ng ina ni Avi. "Yeah! Bukas ay magpapahanap ako." "Don't worry, dude, ako na ang bahala," singit ni Kent, tumabi pa ito ng upo sa kinauupuan niya. Si Zeus ang nagpatulog sa kaniyang anak. Tulad nga ng sinabi ng ina nito, naghanap ang bata ng milk at gusto pa ay may nakayakap. Dumating na rin ang kaniyang ama. Kinumusta nito si Avi. Hatinggabi na nang umalis ang kaniyang mga kaibigan. Matapos niyang ihatid sa labas ng gate ay muli siyang bumalik sa silid. Naabutan niyang himbing na himbing ang bata. Mukhang napagod sa paglilibot sa mall. Pumasok siya sa banyo para maglinis ng katawan. Sa walk-in-closet na siya nagbihis. Boxer at sando ang isinuot niya. Umupo siya sa gilid ng kama't pinakatitigan ang mukha nito. Hindi niya akalaing may makakatabi siyang bata sa pagtulog. Ni sa panaginip niya ay hindi iyon sumagi. Kung mukha lang ang pagbabasihan, masasabi niyang anak niya ito, dahil hawig na hawig sila. Masaya siyang nakilala't nakasama ito. Sa maikling panahon ay napalapit na ang loob niya sa bata. Maingat niyang iniangat ang kumot. Tumabi siya ng higa rito. Pinagsawa ang mata sa pagtitig dito. Itinukod pa ang siko at ginawang patungan ng ulo ang palad. Pinasadahan ng daliri ang malambot nitong pisngi. Nang magsawa ay dinampian ito ng halik sa noo. Tulad ng bilin ng ina, niyakap niya ito. SUMIRAY-SIRAY na pumasok ng condo si Aedam. Nagkayayaan ang magbabarkada at hindi niya napigilang maparami ang inom. Hindi na niya pinagkaabalahang buhayin ang ilaw, kabisado na niya ang bawat sulok ng kaniyang unit. Pumasok siya sa silid. Malamlam ang ilaw na nagmumula sa lampshade na nasa gilid. Sa paghiga niya sa kama ay may narinig siyang ungol. Ungol na nagmumula sa babae. Sumilay ang pilyong ngiti sa kaniyang labi. Inapuhap ng kamay niya ang umungol. "Baby..." Binuklat ang kumot at tumambad sa lasing niyang isipan ang magandang imahe ng babae. Nakapikit ang mata nito. Blue nighties ang suot. Ang dalawang bundok ay parang nilagyan ng malalim na ilog sa ginta. "What a beautiful view! Pero, sino ang babaing ito?" Tuluyan nang nilamon ang kakarampot na katinuan niya ng pagnanasa. Tila isa siyang gutom na hayop. Walang pakundangang sinibasib ang nakahaing pagkain. Nagkamalay ang babae. Sa una ay pumalag ito. Mahigpit niyang hinawakan ang dalawang pulsuhan para hindi ito makagalaw. Nilakumos ito ng halik. Bumaba ang labi niya sa leeg, paulit-ulit iyong pinaraanan ng dila. Ang kaninang pagtanggi ay napalitan ng mumunting ungol. Sin**sip, at marahang kinagat, hindi alintana kung mag-iiwan ng marka ang kaniyang ginagawa. Bumaba pa ang labi niya. Naglunoy sa pagitan ng dalawang bundok, at pinaglaruan iyon gamit ang dila. Para siyang dumi**la sa lollipop. Gamit ang dila ay hinawi niya ang manipis na telang tumatabing sa dibdib nito, at sa isang iglap ay natumbok niya ang nais. Pinagsawa niya ang sarili. Para siyang uhaw na sanggol na tangay ang dibdib ng ina. Tagaktak ang pawis ni Aedam nang magmulat ng mata. Napabalikwas pa siya ng bangon. Sunod-sunod ang pagtahip ng kaniyang dibdib. "Panaginip?" Sinuklay ang buhok gamit ang sariling palad. "O baka'y ibinabalik ako ng aking panaginip sa nakaraan?" Tinapunan niya ang katabing bata. Pilit niyang inalala ang mukha ng babaing napanaginipan, ngunit bigo siya. Hindi rumihistro sa nanlalabong kamalayan ang mukha ng babae. "Sino ka ba?" sambit niya sa sarili. Mariing pikit ng mata ang ginawa niya. Pinayapa ang sarili. "Makikilala rin kita."Hindi na naman lubayan ang isipan ni Meadow sa narinig na pakikipag-usap ni Aedam sa kung sino man. Ayaw siyang patahimikin. Para iyong turumpong paikot-ikot. Ang daming tanong ang tumatakbo sa isipan niya. Sino ang taong kausap nito? Wala siyang ibang kilala na tinatawag nitong tito. "Hindi kaya may iba si Aedam?" Maagap niyang ipinilig ang ulo at binura ang katagang pumasok sa isipan. Hindi kailanman ito magkakaroon ng ibang babae. Babaero man ito noon, pero napatunayan niyang nagbago ba ito... hindi lang isang beses, kundi maraming beses na.Huminga siya ng malalim. "Siguro'y isa sa kaibigan niya o kaya naman ay anak ng board members," kumbinse niya sa sarili. Natigil ang paglalakbay ng isipan niya nang pumasok ang kaniyang anak. Masiglang-masigla ito. "Mommy, ang ganda po talaga rito!" buong paghangang sambit nito. Hindi ito ang unang beses na pumunta sa lugar na ito. Nang bago pa lang sila ikakasal ni Aedam ay isinama sila rito at kasama ang buong barkada ng kaniyang asawa.
Pinagmamasdan ni Meadow si Avi, masiglang-masigla ang kaniyang anak, patungo na sila sa three days vacation sa resort ni Kent. Katabi si Aedam, na hindi binibitiwan ang kaniyang kamay. Nasa likuran ang kanilang anak, katabi nito si Eliza, kasama rin nila si Cindy na tahimik lang sa kanilang likuran. Hindi na sumama si Paula dahil may lakad ito. "Nak..." "Yes po, mommy?" "Hindi ka napapagod?" "Saan po, mommy?" Nilingon niya ito. Hawak ang paborito nitong stuff toy na regalo ni Drake. Ang mata ay seryosong nakatitig sa kaniya. "Ang ingay mo e." Humagikgik ito, ang kanang palad ay nakatakip sa bibig. "Sorry, mommy. Excited lang po ako." "Pagdating mo sa resort ni Kent, wala ka nang energy," aniya, kahit alam niyang hindi kailanman mangyayari yun. Tiyak na full ang energy nito pagdating sa kanilang pupuntahan. "Baka sabihin mong lalo nang naging hyper yang anak mo," tugon ni Aedam. "Paniguradong tatalon agad yan sa pool." Sumang-ayon siya sa sinabi ng asawa. Akal
Pumitik ang isang daliri sa kamay ng lalaking matagal nang nahihimbing. May benda ang kaliwang pisngi at may nakakabit na dextrose sa kamay nito, mayroon ding oxygen sa bibig. Gumalaw ang talukap, hanggang sa unti-unting bumuka ang mata. Sa una ay malamlam ang kaniyang nakikita, kaya't muli siyang pumikit, at nang muling magmulat at kaagad niyang sinuri ang paligid. Naantala ang pag-uusisa niya sa paligid nang bumukas ang pinto. Pumasok ang isang babaing nakasuot ng kulay puti. Mabilis itong lumapit sa kinaroroonan niya nang makitang mulat na ang kaniyang mata. "Thanks God, you're awake, Sir," sabi nito kasabay ng pagtanggal sa nakakabit sa bibig niya."Where am I?""You're at the Sta. Lucia Mental Hospital, Sir."Mabilis na nagsalubong ang kilay niya sa narinig. "I'm in-- what?" Pilit niyang pinoproseso ang sinabi ng nurse."Oh sorry, Sir. Explain ko po sa iyo ng maayos. May facility rin ang pagamutan ito para sa mga pasyente na nagkakasakit o yung mga taong nakakasakit ng malubha
Bihis na bihis si Rex dahil may balak siyang puntahan. Nagbilin siya kay Meadow na magpatulong sa pag-aayos ng kanilang dadalahin patungo sa resort ni Kent. Masiglang-masigla ang katawan niya, parang ang gaan ng pakiramdam. Abot hanggang langit ang kaniyang ngiti, dahil successful ang pagganap niya bilang si Aedam. Wala ni isang nakakahalata. Pino siyang gumagalaw at kapag nagkakaroon ng kaunting aberya ay maayos niyang naitatawid, tulad na lamang ng pagtawag ng St. Luke Hospital, na kung saan ay naka-confine ang tatay ni Brenda. Nang oras na yun ay kinabahan din siya, mabuti na lamang napaniwala niya ng asawa sa kaniyang alibi. Sa pagdaan niya sa terrace ay nandoon ang kaniyang anak. Nagpupumilit itong isama niya, ngunit mariin siyang tumanggi. Hindi sa ayaw niyang makasama ito, kundi dahil sa dadalawin niya si Darwin sa hospital. Nagpadala ng message ang nurse na itinalaga niyang magbabantay dito, bumubuti na raw ang kalagayan ng ginoo. Simula nang makulong si Brenda ay unti-unting
Hindi mabilang sa daliri kung ilang beses nang humagalpak ng tawa si Aedam dahil sa anak niyang si Avi, kahit si Meadow ay tuwang-tuwa rin. Hindi pa rin ito nagbabago, napakabibo pa rin. Sumasayaw ito sa harapan nilang mag-asawa na sinasamahan pa ng pagkanta. Napansin niyang magaling itong kumanta, at nakatitiyak siyang hindi sa asawa niya nakuha ang ganoong talent, dahil hindi ito sintunado ito. Narinig na niya itong kumanta nang nagbubuntis pa ito sa kanilang anak. Nahiya pa ito nang malamang narinig niya at simula noon ay palagi na niya itong inaasar. Kung kaya't siguradong sa kaniya o kaya ay sa side niya nakuha yun... but he's not Aedam. Hindi na babalik pa kahit kailan si Aedam. Sino siya? Siya si Rex. "Yes! You heard it right? Ako si Rex at ang totoong Aedam ay nasa maayos nang kalagayan." Humagalpak ang kaniyang isipan. Tagumpay ang kaniyang plano— ang kanilang plano. Matagal ang pinaghintay ni Rex para maisakatuparan ang plano. Ang lahat ng tungkol kay Aedam ay kaniyang
Pang-ilang beses nang hinimas ni Meadow ang umbok ng tiyan, gutom na gutom ba talaga siya. Ayaw naman niyang kumain ng ibang pagkain, dahil ang tanging gusto niyang malasahan ay bilo-bilo. Para maaliw ay pinanuod na lang niya ang mag-amang naglalaro ng scrabble. Seryoso ang dalawa, walang nais magpatalo, hanggang sa pumasok ang kaniyang beanan. "Nandito ka na pala, Aedam!""Opo, dad. Pinauwi na ako ni Tyron, isa pa'y sumama ang pakiramdam ko." Finally, nagsabi rin ito ng totoong nangyari kung bakit maagang umuwi ang asawa niya. Nang mapadako sa kaniya ang paningin nito'y inirapan niya ito. "How's your feeling right now, anak?" naitanong ni Damian dito."Don't worry, dad. I'm okay na. Nahilo lang ako kanina," tugon nito na hindi inaalis ng titig sa kaniya. "Kapag may nararamdaman ka, huwag kang mag-alinlangan na magsabi sa amin ha." "Yes, dad!" "I'll go upstairs muna, mag-change lang ako ng suot ko." Tumayo si Damian. "By the way, sinabi sa akin ni Tyron na balak niyo raw pumunta







