"SIR, please take care of my daughter. Gusto niya'y may sandalan kapag natutulog. Yakapin mo siya habang mulat pa ang mata. Painumin mo rin ng milk," bilin ng nasa kabilang linya.
Hindi siya makapagsalita. Hindi maiproseso ng utak kung ano ba ang dapat sabihin sa kausap. "Mommy, ikaw po ba yung nakita ko kanina?" "Yes, baby." "Then, why are you hiding, mommy?" Ilang segundong tumahimik ang nasa kabilang linya. Kakaibang pitik ang sumisipa sa kaniyang puso. Hindi alam kung bakit ganito ang nararamdaman. Kahit ilang beses na niyang pinapakinggan ang boses ay hindi talaga niya mahalukay sa kailaliman ng isip kung sino ito. "Mommy, you don't love daddy anymore?" Parang may bumarang malaking bato sa lalamunan niya. Love? Siya? Mahal siya nito? Shit! Sino ba ang kausap nila? "Baby, I have to go. Tinatawag na ako ng tita ninang mo. I love you, baby. Take care of yourself. Huwag kang magpalasaway, ha!" Huli na nang rumihistro sa isipan niya ang sinabi nito. Ni hindi man lang siya nakapagsalita. Hindi natanong ang pangalan. "F*ck!" mura ng isipan niya matapos mag-end ang tawag nito. Agad niyang idi-nial ang number na ginamit nito, ngunit operator na ang sumasagot. Out of coverage na. Nahigit niya ang hininga sa labis na inis sa sarili. Kumulo ang dugo niya sa gigil. "Bullshit!" bulong niya. Muli niyang idi-nial ang number at tulad ng una, hindi na iyon nag-ri-ring. Sinulyapan niya ang katabing bata. Kampante na ito. Ang paa ay sumasayaw habang nakalawit sa upuan. "Baby..." "Yes po, daddy?" Masiglang bumaling ito sa kaniya. "Don't you remember your mommy's name?" Sandali itong napipilan. Waring nag-iisip. "Ang tawag po sa kaniya ni Tita Ninang ay Mariz." "Mariz?" Hinalukay niya sa kailaliman ng kaniyang isipan ang pangalang Mariz, pero tinamaan siya ng sampong sipa, he can't remember her name. Gigil na gigil na siya. Nakararamdam na rin siya ng inis sa ina ng bata. Kung siya ang ama nito, bakit hindi ito nagpapakita sa kaniya? Takot ba ito? O, galit sa kaniya? Pero, kung anak niya ito, hindi ba dapat siya ang dapat magalit? Nag-ring muli ang phone niya, but this time, si Tyron ang tumatawag. "Hurry up, dude! Nagkaroon ka lang ng anak, bumagal ka nang mag-drive," pabirong saad nito. Lalong nadagdagan ang inis niya. Ang kilay niya'y nagbabanggaan na. Tinanong niya kung nasaan ang mga ito, at matapos marinig ang sagot ay agad niyang tinapos ang tawag. Wala siya sa mood para makipagbiruan. Diniinan niya ang engine, brake. Sa isang iglap ay nasa parking lot na siya ng mall. Nakita niyang nakatayo ang lima sa harapan ng kani-kanilang sasakyan. Matapos makapag-park ay binuhat na niya si Avi. "Daddy, galit ka po ba sa akin?" Sinulyapan niya ang bata. Nagpapaawa na naman ang anyo nito. "No. I'm upset with your mom." "Why po?" "Basta!" "Daddy, mahal mo po ba ang mommy ko?" Mahal? Paano niya mamahalin ito? E, hindi nga niya kilala ang ina ng batang ito. Nag-apuhap siya ng maisasagot. Mabuti na lamang, sinalubong sila ni Drake. "Hi, baby!" Pilit nitong kinuha sa bising niya ang bata. Ibinigay niya na rin ito. "Bakit natagalan kayo?" Alam niyang siya ang tinatanong ni Drake, pero dahil sa bata ito nakatingin, si Avi ang sumagot. "I saw my mom po." Awang ang bibig nang lingunin siya ng kaibigan. Nagtatanong ang mata nito. Tango ang isinagot niya. "Nakilala mo na ang mommy niya?" "No!" Umarko ang kilay ni Drake pero hindi ito nagsalita, bagkus ay tumitig sa kaniya. "Hindi siya nagpakita sa akin. Si Avi lang ang nakakakita sa kaniya. She called me. Ibinilin lang ang bata." "You asked her name?" Iling ang isinagot niya. "How did she get your number?" Natigilan siya sa mga tanong nito. Hindi niya naisip iyon kanina, tulad din ng hindi niya naisip na itanong ang pangalan ng ina ng bata. Makailang beses niyang minura sa utak ang sarili, dahil sa katangahang nagawa. "Bakit ang slow ko ngayon?" Inis na inis siya sa sarili. "Hindi ka na nakapagsalita," siniko siya nito. "Huh? Uhm, iniisip ko kung paano niya nalaman ang number ko." "Who?" "Sino?" Panabay na tanong ng iba pa niyang kaibigan. Tsk. Humihina ka na ngang talaga, dude," tinig ni Drake, umiling pa ito. "Tinawagan siya ng ina ni Avi. Ang seste, hindi niya naitanong ang pangalan at hindi niya alam kung paano nalaman ang kaniyang number." Kita niya ang pag-awang ng bibig nang ilan sa kaibigan, si Tyron nama'y ngumisi lang. "Don't worry, dude. Bukas na bukas ay aalamin ko kung sino ang ina ni Avi. Ako na ang bahala," hayag ni Jack. Tinapik pa ang balikat niya. "For the meantime, mag-shopping muna tayo. Excited na akong ipamili ng gamit ang anak mo." Tinulak nito si Drake papasok ng mall. Naiwan siyang umiiling. Walang kapaguran ang magkakaibigan sa pamimili ng gamit ni Avi. Lahat ng maibigan ng mga ito ay kinukuha, kahit ayaw ng bata. Mapa-laruan, damit o sapatos man. Pinagtinginan na sila ng ilang costumer, maging ng mga saleslady. May ilang nagpapa-cute pa. Nang magsawa ay sa supermarket naman sila nagpunta. Siya ang nakararamdam ng pagod para sa mga kaibigan niya. Hindi lang sa mall natapos ang pagsisilbi ng mga kaibigan niya kay Avi. Inihatid din sila nito sa bahay. Ang balak niyang sa condo matulog ay hindi na naman natuloy dahil sa bata. Wala pa roon ang kaniyang ama nang pumasok sila. Napuno ng gamit ni Avi ang silid niya. Habang ipinapasok ay hindi niya napigil ang mapangiti. Iba rin pala kapag may kaibigan kang kalog. Dadamayan ka sa lahat ng oras. Alagang-alaga pa ang kaniyang anak. Nang oras na ng pagtulog ay pinalinisan muna niya ito At dahil lalaki ang mga kaibigan niya, sa isang kasambahay na niya pinagawa. "Kailangan mong mag-hire ng nanny para kay Avi, Aedam." Tumaas ang tingin niya kay Tyron. Abala siya sa cellphone, nagbabaka-sakaling mag-ring ang number ng ina ni Avi. "Yeah! Bukas ay magpapahanap ako." "Don't worry, dude, ako na ang bahala," singit ni Kent, tumabi pa ito ng upo sa kinauupuan niya. Si Zeus ang nagpatulog sa kaniyang anak. Tulad nga ng sinabi ng ina nito, naghanap ang bata ng milk at gusto pa ay may nakayakap. Dumating na rin ang kaniyang ama. Kinumusta nito si Avi. Hatinggabi na nang umalis ang kaniyang mga kaibigan. Matapos niyang ihatid sa labas ng gate ay muli siyang bumalik sa silid. Naabutan niyang himbing na himbing ang bata. Mukhang napagod sa paglilibot sa mall. Pumasok siya sa banyo para maglinis ng katawan. Sa walk-in-closet na siya nagbihis. Boxer at sando ang isinuot niya. Umupo siya sa gilid ng kama't pinakatitigan ang mukha nito. Hindi niya akalaing may makakatabi siyang bata sa pagtulog. Ni sa panaginip niya ay hindi iyon sumagi. Kung mukha lang ang pagbabasihan, masasabi niyang anak niya ito, dahil hawig na hawig sila. Masaya siyang nakilala't nakasama ito. Sa maikling panahon ay napalapit na ang loob niya sa bata. Maingat niyang iniangat ang kumot. Tumabi siya ng higa rito. Pinagsawa ang mata sa pagtitig dito. Itinukod pa ang siko at ginawang patungan ng ulo ang palad. Pinasadahan ng daliri ang malambot nitong pisngi. Nang magsawa ay dinampian ito ng halik sa noo. Tulad ng bilin ng ina, niyakap niya ito. SUMIRAY-SIRAY na pumasok ng condo si Aedam. Nagkayayaan ang magbabarkada at hindi niya napigilang maparami ang inom. Hindi na niya pinagkaabalahang buhayin ang ilaw, kabisado na niya ang bawat sulok ng kaniyang unit. Pumasok siya sa silid. Malamlam ang ilaw na nagmumula sa lampshade na nasa gilid. Sa paghiga niya sa kama ay may narinig siyang ungol. Ungol na nagmumula sa babae. Sumilay ang pilyong ngiti sa kaniyang labi. Inapuhap ng kamay niya ang umungol. "Baby..." Binuklat ang kumot at tumambad sa lasing niyang isipan ang magandang imahe ng babae. Nakapikit ang mata nito. Blue nighties ang suot. Ang dalawang bundok ay parang nilagyan ng malalim na ilog sa ginta. "What a beautiful view! Pero, sino ang babaing ito?" Tuluyan nang nilamon ang kakarampot na katinuan niya ng pagnanasa. Tila isa siyang gutom na hayop. Walang pakundangang sinibasib ang nakahaing pagkain. Nagkamalay ang babae. Sa una ay pumalag ito. Mahigpit niyang hinawakan ang dalawang pulsuhan para hindi ito makagalaw. Nilakumos ito ng halik. Bumaba ang labi niya sa leeg, paulit-ulit iyong pinaraanan ng dila. Ang kaninang pagtanggi ay napalitan ng mumunting ungol. Sin**sip, at marahang kinagat, hindi alintana kung mag-iiwan ng marka ang kaniyang ginagawa. Bumaba pa ang labi niya. Naglunoy sa pagitan ng dalawang bundok, at pinaglaruan iyon gamit ang dila. Para siyang dumi**la sa lollipop. Gamit ang dila ay hinawi niya ang manipis na telang tumatabing sa dibdib nito, at sa isang iglap ay natumbok niya ang nais. Pinagsawa niya ang sarili. Para siyang uhaw na sanggol na tangay ang dibdib ng ina. Tagaktak ang pawis ni Aedam nang magmulat ng mata. Napabalikwas pa siya ng bangon. Sunod-sunod ang pagtahip ng kaniyang dibdib. "Panaginip?" Sinuklay ang buhok gamit ang sariling palad. "O baka'y ibinabalik ako ng aking panaginip sa nakaraan?" Tinapunan niya ang katabing bata. Pilit niyang inalala ang mukha ng babaing napanaginipan, ngunit bigo siya. Hindi rumihistro sa nanlalabong kamalayan ang mukha ng babae. "Sino ka ba?" sambit niya sa sarili. Mariing pikit ng mata ang ginawa niya. Pinayapa ang sarili. "Makikilala rin kita."DUMATING ang araw ba pinakahihintay ni Aedam. Tila may nagrarambulang daga sa dibdib niya habang matiyagang naghihintay sa pagpasok ng bride. Sa tabi niya'y nandoon ang kaniyang ama, bagama't may ngiti sa labi ay alam niyang may kaunting lungkot itong nadarama. Hindi nila kasama sa pagpasok sa dambana ng Maykapal ang kaniyang ina at alam niyang miss na miss na ito ng kaniyang daddy, ganoon din siya, pero sa tuwing makikita ang mata ni Meadow maagap na nawawala ang kaniyang pagka-miss sa ina. Hindi pa rin niya lubos maisip na ito ang babaing sinalinan ng mata ng kaniyang ina. Kung sana'y nalaman lang niya nang maaga at kung nakilala niya ito, hindi na siguro hahantong sa nawalan ito ng alaala, hindi na siguro ito nagdusa nang matagal. Nilinga niya ang mga kaibigan, nakalinya sa mga nakahanay na bangko. Sa kabilang gilid ay ang mga kakabaihan. Si Jun-jun ay nandoon din na siyang ring bearer nila, nasa tabi nito si Jelly, na makikita ang sobrang kasihayan sa mukha. Lalong bumilis ang t
NAGPAPAHANGIN si Meadow sa terrace, nagbabalik-tanaw sa mga nangyari sa kaniya. Ang pagpasok niya bilang secretary ni Aedam, palagi itong nakasigaw sa kaniya at ipinapahiya pa sa harap ng maraming tao na para bang mabigat siyang nagawang pagkakamali rito. Naalala rin niya ang huling araw na ipinahiya siya nito. Nasa meeting sila noon. Kung bakit naman kasi ang clumsy niya, natapunan ng juice ang damit nito. Katakot-takot na sermon ang iginawad nito sa kaniya, hindi lang 'yon, nilakad pa niya pabalik ng office. Nang mag-out siya'y ipinalinis pa ang condo nito. Kahit hindi na sakop ng trabaho niya'y sinunod pa rin ito. Sa sobrang pagod ay hindi niya namalayang nakatulog na siya at doon na nabuo si Avi. Nag-resign siya kahit pa nga ayaw pumayag ni Brenda. Umuwi siya ng probinsiya at doon na nalamang nagbunga ang isang gabing pagkakamali. Natigil ang pagmumuni-muni niya nang may pumulupot sa kaniyang baywang, bahagya pa siyang napapitlag sa gulat. Si Aedam pala. Nagsumiksik pa ang mukha
HINDI ipinaalam ni Meadow kay Aedam ang tungkol sa na-receive niyang text message. Ayaw na niyang mag-isip ng kung anu-ano, isa pa'y ayaw na rin niyang mabahala ang kaniyang fiance. Gusto niyang sumaya ang kanilang buhay. At kung sinuman ang nag-text sa kaniya, sisiguraduhin niyang hinding-hindi iyon mangyayari. Kasalukuyan niyang sinusuri ang kaniyang wedding gown, simple lang ito. Kahit anong udyok ng kaniyang isipan na suotin iyon ay hindi niya ginawa. Naniniwala siya sa pamahiin. Yari sa mamahaling tela ang isusuot niya, nagtalo pa sila ni Aedam kung bakit iyon ang pinili nito. Okay na sa kaniya 'yong simple lang.Ilang beses niyang pinasadahan ng malalantik na daliri ang tela. Mas malambot pa sa kamay niya. Nang walang anu-ano'y may matinis na boses siyang narinig."Mommy..." Nilingon niya ito. Tumatakbo palapit sa kaniya, ngunit unti-unti ring bumagal nang makita ang gown na naka-display. Kita niya ang pagkamangha sa mukha ng anak."Wow, mommy, ang ganda po!" buong paghangang
HINDI mapuknat-puknat ang nakaukit na ngiti sa labi ni Meadow at pinakatitigan n'ya rin ang suot na engagement ring. Kagabi lang ay nag-propose si Aedam at ngayon ay bumili ito ng singsing. "Ang ganda po, mommy!" buong paghangang sambit ni Avi. Ang mata nito'y nangingislap na nakatutok sa suot niyang singsing."Nagustuhan mo ba, anak?""Opo." Nakangiti itong tumitig sa kanya. "I love you so much, mommy.""I love you more, anak."Yumakap ito sa kaniya. Mas tuwang-tuwa pa ang anak niya sa nalalapit nilang kasal ni Aedam. At humihirit pa ito, gusto na raw ng kapatid. Sa loob ng dalawang buwang paghahanda para sa nalalapit na pag-iisang dibdib ay naging abala si Meadow. Sa kaniya ibinigay ni Aedam ang pangangasiwa sa kanilang kasal. Siya ang naglilista ng pangalan na kanilang magiging bisita. Siya rin ang humanap ng mag-ca-cater. Ilang araw bago sumapit ang kanilang kasal ay may tao siyang binisita, isinama niya si Avi at kahit ayaw ni Aedam ay napilitan na rin ito. Nakaupo silang m
HINDI pa rin maka-move on si Aedam sa nawalang singsing. Imagine, nagkakahalaga ito ng twenty thousand pesos at sa isang iglap ay naglaho na parang bula. Pero, balewala naman ang pera, sisiw lang 'yon sa kaniya, ang iniisip lang niya ay walang kapares ang singsing na 'yon. Maganda at simple, kaya nagustuhan niya. Tiyak na magugustuhan rin iyon ni Meadow. Kung bakit naman kasi napakakalat niya at malilimutin pa! "Anong ginagawa mo rito?"Nasa terrace siya ng mansiyon at minamasdan ang tahimik na paligid. Nilingon niya ang nagsalita. Saka'y ngumiti ng pagkatamis-tamis. Ibinuka niya ang dalawang braso habang hinihintay ang paghinto nito sa kaniyang tapat. Naunawaan iyon ni Meadow, agad itong sumilid sa matiponong braso niya."Anong ginagawa mo rito?" ulit na tanong nito. "Hindi ka pa ba inaantok?""May iniisip lang ako." Isiniksik niya ang mukha sa leeg nito at inamoy-amoy na parang bulaklak."What are you thinking, hmm?" Gumanti ito ng yakap, ang mukha ay nakasubsob sa kaniyang dibdib.
MANAKA-NAKANG pagsulyap ang ginagawa ni Aedam sa katabi. Tahimik lang itong nakamasid sa binabagtas nilang daan. Simula nang lumabas sila sa provincial jail ay wala na itong kibo. Aminin man niya o hindi, may kirot siyang naramdaman nang magtanong siya tungkol sa nararamdaman nito para kay Rodolfo. Dalawang taong nakasama ni Meadow ang lalaking 'yon at natatakot siyang isipin na may nararamdaman ito. He sighed. He tried to remove what was bothering his mind. Ngayong bumalik na ang alaala ni Meadow, he has nothing to worry about that. Isa pa'y hindi tunay itong asawa ni Rodolfo. Ang dapat niyang pagtuunan ng pansin ay ang iaalok niyang kasal dito. Sana lang ay pumayag ito. He reached her palm and brought it to his lips. Salubong ang kilay nang tingnan niya si Meadow. Nginitian niya ito. "I love you, my Meadow. You're mine and I'm only yours." Hindi ito tumugon, bagkus ay umawang lang ang bibig. Hanggang sa marating ang lugar na pagtatayuan ng CromX ay hindi na niya binitiwan p
NANGINGINIG at hindi halos maihakbang ni Meadow ang mga paa papasok sa provincial jail. Ang araw na iyon ang itinakda para magkausap sila ni Rodolfo, ang lalaking nagsabing asawa niya, ang lalaking nagpahirap sa kaniya. Kapag sinasaktan siya nito'y halos mawalan na siya ng hininga. "Are you okay?" Nilingon niya ang nagsalita. "A-Aedam..." Nakaantabay lang ito sa likuran niya. "Kung hindi mo pa kaya, huwag mong pilitin. Mahihirapan ka lang. Marami pa namang pagkakataon, e." Hinawakan nito ang nanlalamig niyang palad. Napilitan siyang ngumiti. "Okay lang. Nandito na rin naman tayo, e. Kinakabahan lang talaga ako. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kaniya. Kung sisigawan ko ba siya, o sasampalin?" Napahinga ito ng malalim. Ang titig nito'y parang sinusuri siya hanggang sa kailaliman ng kaniyang katawan. "Can I ask you something, baby?" Maang na tumitig siya rito. Bakit biglang may nagrambulan sa kaniyang dibdib? "Y-yes? A-ano 'yon?" nauutal niyang tugon. "Minah
"HEY, what's up, dude!"Sinulyapan ni Aedam ang pinagmulan ng tinig, si Kent at Zeus. Anong ginagawa ng dalawang 'to sa office niya? Wala bang trabaho ang dalawang ito? Kunsabagay, sila nga rin pala ang boss. Hindi na lang siya nagsalita, hinintay na lang niya ang paglapit ng dalawa. "Busy?""Uhm, oo. Kaya kung aabalahin niyo ako, makakaalis na kayo," biro niya. Ilang araw na simula nang lumabas si Avi sa hospital, ilang araw na rin siyang tutok sa trabaho, isa pa ay nalalapit na ang pagpapatayo ng branch ng CromX sa Lucena. Tulad ng ipinangako niya kay Meadow, sasamahan niya papunta roon, kaya ngayon ay hindi na siya umaalis sa kaniyang office."Ang harsh mo talaga," tinig ni Kent, na sinabayan ng pasalampak na upo sa bangkong nasa unahan ng kaniyang mesa.Pinukol lang niya ito ng masamang tingin at muling ibinalik ang atensiyon sa tinatapos na gawain. "Tsk. Zeus, bakit pa pala tayo nagpunta rito? Busy at hindi puwedeng abalahin pala ang tao rito."Napaangat ang kilay niya, sinun
NAKATUNGHAY si Meadow sa harapan ng magarang mansiyon. Ang kanilang anak na kanina pa hindi maubos-ubos ang sinasabi ay hinihila na ang kamay niya papasok. Si Aedam ang nagbitbit ng mga gamit nito at ang mga kaibigan nito'y nauna nang dumating."Mommy, lets go na po. Ipakikila kita kay Yaya Eliza ko and Manang Laura, Ate Danica." Nasa mukha ni Avi ang sobrang kaligayahan. Siya man ay kasiyahan ang nararamdaman. Dalawang taong nawalay sa mahal na anak, pinagsamantalahan ang nawalang memorya niya. Nakaranas ng kalupitan sa hindi kilalang tao and finally, nakabalik na siya. Nakabalik na sa piling ng taong tunay na nagmamahal sa kanya.Hinayaan niya ang anak na hilahin siya. Habang naglalakad papasok ay panay tawag ito. Hindi n'ya tuloy napagmasdan ang paligid. Humantong sila sa kitchen. Malawak ang lugar at kung ihahambing ay para nang isang bahay ng ordinaryong tao. May dalawang mataas na fridge. Maraming cabinet at sa tingin niya'y doon nakalagay ang mga pinggan. "Ate Eliza, she's my