“It’s a surprise seeing you around.”
“I’m thrilled to be here, Tita Marga,” sarkastiko niyang sagot sa kaanak na bahagya niya lang tinapunan ng pansin. Nagpatuloy siya sa paglalagay ng Chef’s Salad sa plato niya at bumalik sa mahabang mesa kung saan masayang nagkikuwentuhan ang mga kamag-anak. Death anniversary ng lolo niya at dito sa La Union ang venue ng celebration. Kung anu-ano ang topiko ang pinag-uusapan ng mga ito, lahat pinalampas niya lang sa kanyang tainga at sumige sa paglamon. Food is a better companion than her family. ‘Di rin naman siya pinapansin ng mga ito.
Sa sobrang bigat ng loob nang manggaling sa party ni Chad ay nagkulong siya sa silid niya at napagpasyahan niyang huwag pumasok ngayon. Sumama siya rito. Nag-abiso na lang siya kay Pido sa pamamagitan ng isang text. Iisnabin na niya ang lahat ng family gatherings h’wag lang ang araw na ito para sa Lolo Federico niya.
Ang lolo miya ang naging direktang magulang niya simula noong b
Enjoy reading po.
9 Shit! Kanina pa balisa si Chad. Kahit anong gawin niya ay hindi siya mapakali. Kung bakit ba kasi lumabas sa kanyang bibig ang mga masasakit na pangungusap na iyon. Na-offend niya si Van. Barako iyon pero nakita niyang tila naiiyak ito. Ayaw niya ng ganito, ang nagkakatampuhan sila ng kaibigan. Ang lalim ng pinagsamahan nila ni Van. They had gone a long way. Simula noong umuwi siya mula sa US noong teenager siya ay ang thirteen-year old pa noong si Van ang lagi niyang kasama. “She bothers you.” Biglang nawala sa kanyang isipan na naririto si Natasha, kasama niya. Nasa Kusina man kasi sila ni Nat ay panay ang tingin niya sa labas.Sa mismong direksyon ng tattoo station ni Van. Mukhang wala lang naman kay Van ang lahat. She acted as normal as ever but he knew he hit something in her heart. Kaydali naman sanang suyuin ito pero may pwersang pumipigil sa kanya. Isa pa, naririto si Nat. “Who?” “’Yong kaibi
Days had passed so swiftly. Simula ng araw na nagkatampuhan sila ni Chad, hindi ito nag-attempt na suyuin siya. Para bang okay lang sa kaibigan na hindi sila nagkakausap gayong dati-rati naman ay kaagad itong bumabawi sa kanya. Tuloy ay mas nagatungan ang hinampo niya sa d****b. Kung nasa bar man ito, madalas na kay Natasha ang buo nitong atensyon at sa ‘project’ nito. Kadalasan din, ang babae ang kasa-kasama nito sa mga lakaran at gigs. “Iyong mga pam-barbecue, nasa ice chest na ba?” malakas na sigaw ni Pido sa kasamahang waiter habang kasalukuyan nitong inilalagay sa compartment ng van ang mga dadalhin. Aside sa mga empleyado ng bar ay kasama rin ang mga maiingay na kabanda ni Chad, and of course, Natasha. Lulan ito ng kotse ni Chad. Sa van naman na para sa mga workers siya sasakay habang iba ang kotseng gamit ng mga bandmates ni Chad. “Mauuna na kami,” paalaam ni Chad. Nagngingitngit ang kalooban niya. Nauuna na nga ang dalawa. Ni hindi man lang siya
11 Dalawang buwan pa ang lumipas. Tuluyan na ngang nagkalamat ang relasyon nila ni Chad. They had become so distant with each other. Tila ba may pader na nakaharang sa pagitan nila. Ang nangyari sa kanya sa resort, wala man lang pangungumustang natanggap mula rito. Tinanggap niya na lang nang lihim na nagbago na talaga ito. Gayunpaman, hindi niya maiwasang makaramadam ng pambabalewala. She missed the good times. She missed being with him. Nananabik siya sa pagpapahalagang mayroon ito sa kanya noon. Gaya na lang ngayon. Maano ba naman at kumplimento siyang yayain ng lalaki sa birthday party ng ina nito kung taon-taon naman siyang inaanyayahan nito kahit 'di siya dumadalo at tanging pagpapadala ng regalo lang ang ginagawa niya. Nakakahiyaan naman niyang tanungin ito gayong halos kibuin-dili siya 'pag nagkakasalubong sila sa trabaho. Tanging tipid na hi at tango na lang ang namamagitan sa kanilang komunikasyon. Naiisip niya tuloy na umalis na lang. Pero saan naman siya magtatrabaho? Wa
12 Entertainment portals and social media had a feast. Chad and Natasha were about to be wed. Lahat na lang yata ng balita ay tungkol sa mga ito. Sa bawat pagbubukas niya ng F******k o ng I*******m, masasaya at sweet na mga larawan ng dalawa ang bumabati sa kanya. Habang pinagpipyestahan ng mga ito ang relasyon ng dalawa ay lihim namang naghihimutok ang puso niya. She suffered alone in silence. Buong gabi niyang iniyakan ang engagement ni Chad. And when there was nothing she could turn to, alak ang naging sandalan niya. “Bigla kang nawala noong nakaraang gabi.” Bahagya niya lang nilingon si Chad at pinagpatuloy ang ginagawa. Isinalansan niya ang mga gamit sa tamang lalagyan. Katatapos niya lang sa isang tattoo session. Katunayan ay may suot pa siyang gloves. “May emergency lang. Congrats nga pala, ha.” Wala siyang ibang magagawa kundi ang umaktong normal kahit pinipiga ang puso sa sakit. Just by simply looking at him, nasasaktan siya. “I’m sorry I never told you.” Doon siya napa
“I’m sorry.” Parang hangin lang na lumampas sa pandinig ni Chad ang sinabi niya. Tuluy-tuloy lang ito sa paglalakad papasok ng café kinaumagahan. Senyales na ayaw siya nitong makausap o makita man lang. Matapos nang nangyari at mahimasmasan ay matiyaga niyang hinintay si Chad upang humingi ng sorry. Kinapalan na niya ang mukha kahit alam niyang galit ito sa kanya. “Sorry. Sorry, Chad.” Marahas nitong ipiniksi ang kamay niya nang tangkaing pigilan ito. Determinado siyang makausap ito. "Kausapin mo naman ako, Chad. Sorry.” Huminto ito at humarap sa kanya. Sumambulat ang malamig na galit sa mga mata ni Chad. Nagkasala siya kaya gaano man kalaki ang hinanakit nito ay sasalubungin niya makuha lang niya ang kapatawaran nito. “Alam kong galit ka, naiintindihan ko 'yon. Pero magalit na ang buong mundo sa akin huwag lang ikaw.” Her voice broke. Nasa bingit na siya ng pag-iyak. “I don’t think it’s a good idea for you to come here.”
Kuntento at nakangiting tinunghayan ni Nessa ang ginawang obra. Masaya siya sa kinalabasan ng pinagpaguran niyang pagla-landscape. Itinaas niya ang dalawang maruruming palad na nababalot ng working gloves at nakangiting tinitigan. Who would have thought she had such a green thumb? Magaling raw siya ayon sa mga kakilala. Gusto niyang maniwala pero hanggang maaari ay ayaw niyang paakyatin sa ulo ang mga papuring natanggap. Kanina lang ay napakatingkad ng araw ngunit bigla na lang umitim ang mga ulap. “Now, it’s time to go home.” Sa nagmamadaling mga kilos ay sininop niya ang mga gardening tools at inilagak sa likurang bahagi ng lumang maroon NIssan pick-up na gamit niya. Sa utak ay nagsagawa siya ng mental inventory. Mahirap nang may maiwan at medyo malayo ang kinaroroonan. Labas na iyon ng Cagayan de Oro. “Uuwi ka na?” Nakangiti niyang nilingon ang kliyenteng si Mrs. Robbins, ang may-ari ng magarang bahay na kinaroroonan niya. “Yes, Ma’am.” Nilibot ni Mrs. Robbins ng tingin ang kab
Sunud-sunod na tunog ng alarm clock ang gumising sa natutulog niyang diwa. Sinubukan niyang idilat ang mga mata ngunit kaagad ding napapikit muli nang sumigid ang kirot sa kanyang ulo. Shit! This hangover is killing him but he needs to get up. Napabalikwas siya ng bangon. Only to find out na hindi siya nag-iisa sa silid. May ibang tao sa loob at mismong katabi niyang nahiga sa kama. On his frigging king-sized bed. “Who the hell is this woman?” Sinuri niyang mabuti ang mukha ng katabing babae sa kama na parang tukong nakapulupot sa kanya. Lorelie ang pangalan ng babaeng ito. Game na game na nakiumpok sa kanila ng mga high school friends sa bar na kinaroroonan kagabi. “Shit!” Niyugyog niya sa balikat ang babae. “Hey, wake up!” Kasunod ng paglundo ng kama ay nagmulat ng mga mata ang naturang babae. Kumurap-kurap ito ng ilang beses, kinakabisado ang kinaroroonang lugar. “Hi sweetheart!” Matamis ang naging ngiti nito kapagkuwan. Wal
Araw ng linggo. Nagpapahinga dapat sa bahay si Nessa pero naririto sila ni Mikaela sa opisina, nagbabad sa pagrirepaso ng 3D presentation nito. Pareho silang nakaharap sa Macbook nito. Ito ang ipapakita ni Mikaela sa client nila. Their biggest client, so far. “Everything should be perfect, Ness.” Lahat ng detalye ay binubusisi ng amo. Business management graduate ito pero maalam sa AUTOCAD at mabusisi sa bawat detalye ng gagawing interior design. Ang ginagawa niya lang naman ay magbigay ng input sa babae. Nagagamit niya rin ang natutunan niya sa design subjects sa fine arts. “Do you think, this is fine?” anito na minuwestra ang design na naka-flash sa screen. Natatawang tinitigan ang mukha ng babae. All these years, hindi pa niya ito nakikitang kinakabahan. Ngayon lang. “Perfecto!” Nag-two thumbs up sign pa siya. "Lagi namang winner ang outputs mo." Isang oras pa ang tumagal bago sila umuwi. Alas siete na, nag-aaya si Mikaela na