Galit

Karson's point of view

Dahil ngayon lang kami ulit nagkasama ng aking kababata na si Billy ay masyado kaming nalibang sa aming pagkwe-kwentuhan. Marami kaming napag-usapan na tungkol sa mga buhay-buhay namin pati na rin sa mga negosyo.

Kahit na gusto ko pa sanang makabonding siya ay kailangan ko nang magpaalam dahil mayroon pa akong kailangang sunduin.

"Brad, pasensya ka na, may importante pala akong appointments ngayon, i have to go." pagsisinungaling ko, i can't believe na heto ako ngayon at nagsisinungaling. Ayoko naman kasing aminin sa kaniya na katulong ko ang susunduin ko. Nakakahiya.

Nagmamadali kong iniligpit ang aking mga gamit at mabilis na tumayo. "Magkita na lang ulit tayo sa ibang araw."

Sinubukan kong umarte ng normal at propesyonal na isinalansan sa attachecase ang aking mga gamit.

"Seriously? Hindi yata ako maniniwala sa 'yo na appointment 'yang pupuntahan mo. Umamin ka nga, babae 'yan noh?" natatawa niyang sabi.

"Brad, meeting ang pupuntahan ko, anong babae ka d'yan?" pagmamatigas ko.

Marahil ay hindi nga talaga ako magaling sa pagsisinungaling. Sa halip kasi na mapaniwala ko si Billy ay pinaghinalaan pa ako nito nang may babae.

"Ohh, ok!" iiling-iling siyang tumayo at nakakalokong tumingin sa 'kin bago umalis. "Ayos lang 'yan, paminsan-minsan kailangan mo ring paligayahin ang sarili mo." tinapik niya pa ako sa balikat bago tuluyang lumabas ng aking opisina.

"Huyy! Nagkakamali ka!!" sigaw ko ngunit huli na, dahil nakalabas na siya.

"I'm not desperate," sa isip-isip ko. Hindi ko kasi tipo ang tulad ni Izzy at isa pa, dinala ko siya sa mansyon upang pahirapan. Hindi niya deserve ang mahalin ng tulad ko. Isa lamang siyang basura sa aking paningin.

Ngunit kahit na gano'n ang sinasabi ng aking isipan ay ibang-iba naman ang ikinikilos ng aking katawan.

"Fuck!! It's already 2 pm," napamura ako sa aking isipan nang makita ko ang oras. Kanina pa kasing 11:30 am ang uwian ni Izzy at malamang ay kanina niya pa ako iniintay.

Halos paliparin ko na ang aking sasakyan upang mabilis na makarating sa kaniyang eskwelahan. I don't get my self, "why am i concern to her?" eh ano naman kung mag-antay siya roon? What the hell i care?

Habang nasa biyahe ako papuntang eskwelahan ay biglang nag-ring ang aking cellphone. Kinuha ko iyon ng mabilis sa aking bulsa at hindi ko inaaasahan ang tawag ng aking inupahan na private investigator.

* *

Agad kong sinagot ang tawag nito dahil tiyak akong importante ang kaniyang sasabihin.

"Yes, hello?"

"Hello, sir!"

"Oh Garner, napatawag ka?"

"Yes boss, nasaan ka ngayon? P'wede ba tayong magkita? Importante lang,"

"Tungkol ba 'yan kay mang Caloy?"

"Oo, boss. May lead na kami kung saan siya nagtatago."

Matapos kong marinig ang magandang balita na mula may Garner ay dali-dali kong ipinihit ang manibela. "Sige, magkita tayo." nanginginig ang aking mga laman sa galit matapos kong marinig ang pangalang Caloy.

Muli na namang nanumbalik sa akin ang matinding galit at ang hangaring mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ng aking mag-ina.

"Mga 4 pm boss, puntahan kita r'yan sa opisina mo. Andito pa kasi ako sa sm at may kinatagpo lang."

Parang hindi ko na ata kayang mag-intay pa ng dalawang oras. "No. Sabihin mo sa akin kung saan ang eksakto mong lugar, pupuntahan kita." gigil na gigil ako na matunton ang kinaroroonan ni mang Caloy. Humanda siya sa akin at magbabayad siya. Sinisigurado ko iyan.

"Kayo po ang bahala, nandito po ako ngayon sa sm north edsa, sa may parking lot. Dito ko po kayo aantayin."

"Ok. Papunta na 'ko."

Sakto naman na malapit lang ako sa kinaroroonan ni Garner at sampong minuto lang ang binilang at narating ko rin agad ang kaniyang pinaparadahan.

Ikinalma ko muna ang aking sarili bago ko siya itext na nandito na 'ko. Pakiramdam ko kasi ay umakyat ang lahat ng dugo ko sa ulo dahil sa matinding galit.

Hinilamos ko ang aking mukha gamit ang aking palad. Sa wakas, makakamit na rin ni Lucy at ni Luna ang hustiya sa kanilang pagkamatay. Ngunit bago ko ipadampot si mang Caloy sa mga Pulis ay gusto ko muna siyang personal na makausap. I want to punch his face and breaks his bones into pieces.

Ipaparanas ko sa kaniya ang sakit na naramdaman ng isang amang nangulila sa kaniyang mag-ina.

Isang buntung hininga muna ang aking ginawa bago ko napagpasiyahan na kontakin muli si Garner.

Nang nagsisimula na 'kong kontakin si Garner ay para akong namalik-mata. Sa 'di kalayuan ay parang may nakita ako na isang pamilyar na bulto.

"Izzy?" ewan ko kung namamalikmata lang ba ako o siya talaga ang nakita ko. "No way! i thought..." hindi ko inaasahan na makikita ko siya rito. Ang alam ko kasi ay naroroon siya sa eskwelahan at nag-aaral pero papaano siya napunta rito at sino ang lalaking kasama niya? "M-may boyfriend na siya?" kahit sino naman siguro ang makakita sa kanila ay ganoon din ang iisipin.

Nakaakbay pa 'yung lalaki sa kaniya habang papalabas ng mall at nagtatawanan pa sila habang naglalakad papunta sa parkinglot.

Napayuko pa ako nang madaan sila sa harapan ng kotse ko. Mabuti na lang at naalala ko na tinted itong kotse ko at sigurado akong hindi nila ako makikita.

Gusto ko sanang bumaba ng kotse upang hilahin si Izzy palayo sa lalaking iyon ngunit wala na akong nagawa nang sumakay na sila sa loob ng pulang kotse.

Halos dumoble ang galit na nararamdaman ko ngayon dahil sinira nilang mag-ama ang araw ko.

"Humanda ka mamaya, pag-uwi ko!" sinisiguro ko na sasamain talaga siya sa akin mamaya. Sa ngayon ay uunahin ko munang puntahan ang kaniyang ama.

Ilang sandali pa ay nakita kong papalapit na sa aking sasakyan si Garner. Naka-suot ito ng jacket na itim at kulduroy na pantalon. Nakasuot rin siya ng itim na cap at itim na facemask.

Mabilis itong sumakay sa aking kotse dala-dala ang isang folder na sa tingin ko'y naglalaman ng mga impormasyon na tungkol sa kinaroroonan ni mang Caloy.

"Sir, and'yan na po ang lahat ng impormasyon tungkol kay mang Caloy." inabot niya sa akin ang nasabing folder at inabot ko naman sa kaniya ang puting sobre.

"Sigurado ka bang sa tondo talaga siya nakatira ngayon?" ayon kasi sa nakasulat dito ay sa isang eskwater sa tondo nagtatago itong si mang Caloy.

"Opo. Ako po mismo ang nakakita sa kaniya. Kung inutos mo lang sir na tirahin ko na, papatayin ko na talaga eh." pagyayabang pa ni Garner.

"No. Hindi sapat ang buhay niya bilang kabayaran sa pagkamatay ng mag-ina ko. Gusto ko, ako mismo ang magpaparanas sa kaniya kung ano ang pakiramdam ng nasa impyerno." mabagsik kong pagkakasabi. Hindi na ako makapag-intay at kating-kati na ang aking mga kamay na balian siya ng buto.

"Oh, paano boss? Mauuna na ako, tawagan mo na lang ako kapag may ipag-uutos ka pa." inilagay na niya ang hawak niyang sobre sa loob ng kaniyang dala-dalang bag at mabilis na bumaba ng sasakyan.

Ako naman ay agad na pinaharurot ang kotse upang puntahan si mang Caloy sa tondo.