KABANATA 1

"Beatrix, siguraduhin mong makukuha mo ang investor bago ka pa man maunahan ng mga Alcantara," ani ng kanyang Daddy na tutok sa hawak na dokumento.

Bumuntong hininga siya at unti-unting niligpit ang mga hawak na folders.

"Yes, Daddy. I'll try—"

"Huwag mo lang subukan. Make it sure, anak. Babagsak tayo kapag hindi natin nakuha iyan," tugon ng kanyang Mommy na kanyang kinatigil.

Hindi naman lingid sa kanyang kaalaman na halos lahat ng investors nila ay lumipat na sa kabila, habang ang mga target din nilang investor ay nakukuha rin ng mga Alcantara. Masyadong magaling ang nag-iisang apo ng matanda na si Levi at nagagawa silang matalo nito.

"Kung hindi mo kaya, Bea, si Crystal ang gagawa," dagdag ni Daddy na nilingon ang pinsan niyang nag-aayos na ng bag.

"Alright, Tito. Pero tingin ko kaya naman na po iyon ni Bea. Right, Be?" baling nito sa kanya na binigyan pa siya ng magaan na ngiti.

Tumango na lamang siya sa mga magulang at sa pinsan, at simpleng ngumiti sa kanyang Ate na tinapunan siya ng nag-aalalang tingin.

"Please do not disappoint me, Beatrix. Baka maisipan kong tanggalan ka ng mana at ibigay na lang ang lahat kay Crystal," ani pa muli ng Daddy niya ngunit binalewala na lamang niya.

Alam naman niya kasing hindi tatanggapin ni Crystal lalo pa't wala rin itong interest sa negosyo nilang real-estate. Iba ang gusto nito.

"I'll go ahead. Baka hinihintay na po ako ni Miggy," pagpapaalam niya.

Ngunit hindi nakatakas sa kanyang paningin ang disgusto sa kanyang mga magulang. Hindi rin naman lingid sa kanyang kaalaman na ayaw ng mga ito sa kanyang asawa. Para sa kanila ay masyado pa siyang bata noong nagpakasal siya kahit pa nasa edad bente-uno na siya noon. Pero pinagkibit-balikat na lamang niya lalo pa't naitawid nilang mag-asawa ang pitong taong pagsasama. Anak na nga lang ang kulang sa kanila.

"I'll go with you, Be. Bye, Tito!" pagpapaalam ni Crystal bago kumawit sa kanyang braso.

Napangiti siya at kahit paano ay nawala ang bigat ng puso niya. Ang nag-iisa niyang pinsan ang kanyang sandalan bukod sa kanyang Ate. Mabait kasi ito, kaibahan sa Mama nitong si Tiya Madel na halos kalabanin si Daddy.

Nagkwentuhan lang sila pauwi at sa lahat ng sakit ng ulo niya na dinadanas sa kumpanya ay mas gusto niyang umuwi agad at makita na lamang ang kanyang asawa. Nasa bahay lang naman ito at maaaring naglalaro sa kanyang computer games. Alam din niya na ang kawalan ni Miggy ng trabaho ay rason kung bakit ito masyadong hindi gusto ng kanyang mga magulang.

Binalewala niya ang sakit ng ulo at pinilit na ngumiti nang malawak matapos datnan sa sala si Miggy. Ngunit napakunot ang kanyang noo matapos makitang seryoso ito at tila talagang hinintay siya.

"Akala ko naglalaro ka sa itaas," banayad niyang bati rito at binigyan pa ng halik sa pisngi ngunit agad na umiwas ang lalaki.

Nagtaka siya at hindi makapaniwalang iniwasan nga ng kanyang asawa ang kanyang halik.

"What's wrong, Miggy?" seryosong tanong niya.

At tila nanlamig ang kanyang katawan matapos makitang seryosong-seryoso ang titig nito sa kanya.

"Mag-usap tayo, Bea," panimula nito.

Napataas ang kanyang kilay, "Nag-uusap na tayo, Miggy. Ano bang problem mo?" Umupo siya sa tabi nito at balak na yakapin ang asawa ngunit lumayo ito na muli niyang kinapagtaka.

Huminga nang malalim ang lalaki at pumikit pa nang mariin.

"I wanted out," may diing bigkas nito.

Naguguluhan man ay sinubukan niya itong intindihin.

"Huh? Gusto mong kumain sa labas? Sige, tara—"

"I wanted to be out of this marriage, Bea," bigkas nito na nakapagpabingi sa kanya.

Hindi niya sigurado kung tama ang narinig niya o nililinlang lamang siya.

"What, Miggy?" mahina niyang bigkas.

Muling humugot nang malalim na hininga ang lalaki at tinitigan siya.

"Sige, tatagalugin ko," anito, "Gusto ko ng kumawala sa kasal nating dalawa. Gusto ko ng makalaya sa parusang pagsasamang ito," tuloy-tuloy na bigkas nito at hindi man lang nahiya sa kanya.

Umawang ang kanyang mga labi at tila nanginig ang kanyang mga tuhod. Bigla, nanghina rin ang pakiramdam niya ngunit ayaw niyang paniwalaan ang narinig.

"N-agbibiro ka ba?"

Umiling si Miggy, "I-i fell out of love, Beatrix."

At tingin niya ay iyon ang pinakamasakit na salitang narinig niya sa tanang buhay niya. Mas masakit pa sa salita ng kanyang Daddy, at mas masakit pa sa pagkatalo niya sa mga investors.

Parang piniraso ang puso niya matapos marinig ang mga salitang iyon mula sa asawa niyang pitong taon na niyang nakasama, minamahal, at mamahalin pa sana.

Napayuko siya at pinigilan ang pangingilid ng kanyang luha.

"Hindi na kita mahal, Bea. Nawala na lang bigla," pag-uulit pa nito.

Sa puntong iyon, martilyo na ang pumukpok sa puso niya. Isang mainit na likido ang bumagsak sa kanyang pisngi.

"Pitong taon iyon, Miggy. Paanong nawala?" tanong niya na halos bulong na lamang.

Gusto niyang sampalin ang sarili upang magising sa masamang panaginip na iyon ngunit sapat na ang sakit na kanyang nararamdaman upang malamang hindi siya nananaginip.

"Mabuti kang asawa, Bea. Mabait, maalaga, mapagmahal—"

"Then why did you f*cking fall out of love?!" hindi niya maiwasang sigaw.

"Kasi baog ka!" malakas din nitong sagot na nagpa-angat sa kanyang ulo mula sa pagkakayuko.

"A-no?"

"Baog ka, Bea. Pitong taon na tayong nagsasama pero hanggang ngayon hindi ka mabuntis-buntis! Gusto kong magkaroon ng anak. Sapat na siguro ang pitong taon."

Muling bumagsak ang mainit niyang luha. Siya rin naman ay gustong gusto ng magka-anak ngunit anong magagawa niya kung hindi pa talaga pinagkakaloob ng Diyos sa kanila ang bata?

Suminghot siya't sinubukang kunin ang kamay nito ngunit winaksi lamang ni Miggy ang kamay niya.

"B-aka, baka pwede pa tayong maghintay? Isang taon pa, please. Hindi naman ako baog—"

"I had enough, Bea. Sapat na ang nasayang na pitong taon. Huwag mo ng dagdagan."

Tumayo si Miggy at tinalikuran siya. Humakbang ito patungo sa hagdan dahilan upang mapatayo siya.

Mabilis niyang pinunasan ang mga luha at agad na tumayo. Hinagilap niya rin ang bag dahil mukhang hindi niya kayang matulog sa bahay na iyon dahil sa hapdi ng puso niya.

"U-uwi muna ako sa amin. Baka mainit lang ang ulo mo ngayon. Babalik ako kapag... nakapag-isip ka na nang maayos."

Hindi na niya hinintay na sumagot ito at tinahak na lamang niya ang pinto. Alam naman niyang noon pa may lamat ang relayson nila. Siya lang naman kasi ang patay na patay sa lalaki at tila napilitan lamang itong ikasal sa kanya. Pero ramdam niyang mahal naman siya nito noon... hindi na nga lang ngayon.

Umuwi siyang luhaan sa kanilang ancestral house. Pinagpasalamat niyang nasa opisina pa ang pamilya niya ngunit noong kinagabihan ay hindi naman siya nakaligtas sa kanyang Ate Isabella na nanunuri ang mga tingin. Ni-lock pa nito ang pinto matapos makapasok sa kwarto niya.

"Umiyak ka?" anitong tanong.

Nag-iwas siya ng tingin at muling pinunasan ang pisngi.

"Dahil na naman ba kay Miggy?" anitong may duda sa kanyang tono.

Simple siyang tumango, at kahit ayaw niyang magsalita ay hindi naman niya kayang kimkimin ang sakit na nararamdaman.

"Baog ako, Ate," iyon nag nasabi niya lalo pa't iyon lang din naman ang umiikot sa kanyang isipan. Kinuwestiyon niya ang sarili kung bakit hindi nga niya mabigyan ng anak ang asawa hanggang ngayon.

"Ano?! Bea, walang tayong lahing baog. Baka iyang asawa mo ang baog!" histerya nito ngunit umiling siya.

"Healthy si Miggy, Ate—"

"Healthy ba iyong maghapong nakaharap sa computer? Duda nga ako baka may ibang exercise iyang ginagawa at hindi tumataba," anito.

Pumikit siya nang mariin sa narinig. Alam niyang walang babae ang asawa niya. Tanggap naman niyang maaaring may pagkukulang siya pero walang rason para mambabae ito lalo pa't binibigay niya ang lahat dito. Buong puso at kaluluwa, hindi nga lang ang anak na hiling nito.

Dinig niyang napabuntong hininga ang kanyang Ate. Matapos iyon ay mahigpit na yakap ang binigay nito sa kanya.

"Gusto kong bawasan ang sakit na nararamdaman mo, bunso, pero alam kong kakayanin mo iyan. Basta tandaan mo, oras na nagloko iyang asawa mo, matuto kang bumitaw. Huwag kang tanga. Okay?" anitong tinataasan naman siya ng kilay.

Mahinang natawa si Bea sa kanyang Ate at mahigpit na yumakap din dito.

"Akala ko pa naman sasaktan mo si Miggy," biro niya.

"Bakit? Matutuwa ka ba kapag sinaktan ko siya?" Taas kilay muli na tanong nito.

Mabilis siyang umiling na pareho nilang kinatawa. Alam naman niya sa sarili niyang ayaw niyang masaktan ang asawa kung kaya't ganoon na lang niya ito pinoprotektahan sa kanyang Daddy.

Ilang araw din siyang namalagi sa kanilang ancestral house pero noong medyo gumaan na ang pakiramdam niya ay nagbalak na siyang bumalik sa kanilang bahay. Umaasa siyang nag-iba na ang nasa isip nito. Na sana ay luminaw na at naikosidera ang hiling niyang isang taon pa. Umaasa din siya na sa loob ng isang taon ay mabubuntis na siya.

Tahimik niyang binuksan ang bahay. Alam naman niyang hindi niya dadatnan sa sala ang asawa ngunit umasa siyang nandoon ito. Pero iba ang dinatnan niya. Nagkalat na bra at panty ang nasa sofa at may nakasabit pa sa sandalan ng upuan. Sigurado siyang kanya ang mga iyon pero alam niyang hindi niya sinuot ang mga iyon. Isa pa, ilang araw siyang wala sa bahay kaya't paanong nagkalat ang mga damit panloob niya.

Hindi kaya nasasabik na aking asawa?

Nangilabot siya sa naisip pero alam niyang hindi gawain ng asawa niya ang suminghot ng kanyang damit. May dumapong ibang ideya sa isip niya ngunit matatag ang paninindigan niyang hindi mambabae si Miggy.

Ngunit halos magtaasan ang kanyang mga balahibo matapos makarinig ng mga halinghing mula sa itaas. Nanginig ang kanyang kamay at tila tinambol ang kanyang puso. Bawat hakbang niya paakyat sa hagdan ay siyang paglakas ng halinghing ng isang babae at maging ni Miggy. Sa bawat sigaw nila ng sarap ay siya namang punit ng sakit sa kanya.

Nagbagsakan ang mga luha niya lalo pa noong makarating sa tapat ng kanilang kwarto. Maliit pa iyong bukas at hindi na sinara sa sobrang pagmamadali. At kahit puno na ng luha ang kanyang mga mata ay malinaw na malinaw niyang nakikita ang dalawang taong nagtatalik, nagpapasarap katawan ng isa't isa.

Wala sa sariling inabot niya nag doorknob ngunit hindi gumawa ng kahit anong ingay. Niluwangan niya ang pinto para lamang sampalin siya ng katotohanan na masarap na niroromansa ng kanyang asawa ang babae sa ilalim nito. Dinig pa niyang nagkatawanan ang dalawa sa gitna ng kanilang halinghing. Nagkapalitan pa ang mga ito ng pwesto at sa pag-angat ng babae ay para siyang tinanggalan ng ulo matapos makita ang pinsan niyang si Crystal na kulang na lang ay lapain ang kanyang asawa.

Hindi niya napigilan pabagsak na niyang binuksan ang pinto dahilan upang mapatigil ang dalawa sa kanilang ginagawa. Nagpupuyos ang damdamin niya at wala siyang pakialam sa gulat na rumehistro sa mukha ng dalawa.

"Ang bababoy ninyo! Mga walanghiya!" malakas niyang sigaw na kulang na lang ay ikapatid ng kanyang hininga.