Share

3: Niloloko Mo Ako!

Author: celestialhope
last update Last Updated: 2025-04-21 11:52:50

Nakatayo lang si Sophia sa gitna ng sala, habang kaswal lang na pumasok si Julian—parang wala lang. Hindi man lang siya tinapunan ng tingin. Diretso siya sa sofa, kinuha ang remote, at naupo na parang hindi lang siya nahuling may ibang babae.

Mas lalo lang nag-init ang dibdib ni Sophia sa katahimikan nito.

“Julian,” malamig at matalim ang tono niya, para na ring kutsilyong tumaga sa katahimikan ng bahay.

Pero hindi pa rin siya nilingon nito.

“What is it now, Sophia?” aniya, walang emosyon.

“*What is it now?*” ulit ni Sophia, nanlaki ang mata, hindi makapaniwala.

“Nakita ko. Ako mismo. Huwag mo na akong gawing tanga. Alam ko na may iba ka.” Sa wakas, tumingin din ito sa kanya—pero walang gulat, walang konsensya. Wala. Wala siyang nakita kundi walang pake.

“So?” simpleng sagot nito. Parang sinabi lang na mainit sa labas.

“So?!” bulyaw ni Sophia, halos mapasigaw na.

“Julian, niloloko mo ako! May iba ka! At ang kapal pa ng mukha mong umasta na parang wala lang ‘yon?! My God, kasal tayo!”

Napabuntong-hininga si Julian. Nilapag ang remote at tumingala.

“I’m not going to do this with you right now.”

“Oh, no, Julian. *We’re doing this right now.*” Lumapit siya, halos idikit ang mukha sa asawa.

“Akala mo ba makakawala ka diyan nang ganun-ganun lang? After everything? After I told you I’m pregnant?” Napangisi si Julian—mapait.

“Yeah, and what? You think having a baby is going to fix this?”

Napaurong si Sophia, parang unti-unting guguho ang mundo.

“Akala ko... akala ko magiging okay tayo ulit. I thought it would bring us closer...”

“Closer?” Tumayo si Julian, nakatingin pababa sa kanya. Matigas ang mukha, parang bato.

“You really think a baby is what’s going to fix this mess? God, Sophia, *you don’t get it, do you?*”

Pumuno ng luha ang mga mata niya, pero pinilit niyang hindi ito ibagsak.

“Then explain. Tulungan mo akong maintindihan, Julian. *Bakit?* Bakit mo nagawa ‘to?” Nanginginig ang boses niya, pero pilit pa ring matapang.

Napailing si Julian. Umirap. Umusli ang panga.

“Because you’re fucking not enough.”

Parang tinampal siya. Buo. Malakas. Walang awa.

“A-Anong sabi mo...?”

“You heard me,” malamig niyang ulit. “You’re not enough for me anymore. You never were.”

Hindi makahinga si Sophia. Parang may humigop ng lahat ng lakas niya.

“Paano mo nasasabi ‘yan? Ginawa ko ang lahat para sa’yo—para sa’tin! Tumindig ako sa tabi mo—”

“And I never asked you to!” singit nito. Matulis. Walang pakundangan.

“Akala mo ba loyalty mo enough para mahalin kita? Para manatili ako?”

Hindi na niya mapigilan ang panginginig ng tinig. Pero ang galit ay nandoon pa rin. Buhay na buhay.

“I gave up *everything* for you, Julian! My dreams. My family. Lahat! Ako na nga lang ang kumakapit!”

“At anong napala mo?” matalim na sagot nito. “Wala. You’re suffocating me, Sophia. You’re always so *needy*. Lagi kang may hinahanap. Lagi kang kumakapit.”

Hindi siya nakasagot. Napapikit siya sandali, pilit binabawi ang sarili.

“Minahal mo ako, ‘di ba? Julian... *we’re married*. Dapat magka-partner tayo. Dapat tayo ang magka-kampi—”

“I did.” Tumango siya. “Pero tao lang, Sophia. Nagbabago.”

“So... anong gusto mong sabihin? Pagkatapos ng lahat, basta mo na lang akong iiwan dahil boring na ako sa’yo?”

“Hindi lang ‘yon.” Umupo ulit si Julian, pero nanatiling matalim ang tono. “I’m not satisfied with you, Sophia. Matagal na.”

Tuluyan nang nanginig ang mga kamay niya.

“Anong ibig mong sabihin niyan?”

“It means I’m done pretending. Pagod na akong magpanggap na masaya ako. Because I’m not.”

Natigilan siya. *Was she wrong to confront him?* Tama ba ang timing? Mali ba siyang lumaban?

“*And you think having an affair solves everything?*”

Mabigat ang paglunok niya bago tanungin:

“Mas masaya ka sa kanya?”

“More than you ever did,” diretsong sagot niya, parang walang kaluluwa. Tumawa si Sophia, pilit—puno ng sakit.

“Ganyan ka na ba talaga kadesperado para saktan ako?”

“Hindi ako desperado. I’m just being honest. Something you clearly can’t handle.”

“Akala mo ba hindi ko kinaya lahat ng ginagawa mo? But this? *This is where I draw the line!*”

“Then maybe you should’ve drawn it a long time ago.”

“Julian!” galit na ang boses niya, pero nanginginig pa rin.

“May pake ka pa ba sa akin? Sa baby natin?”

Tumagilid ang mukha ni Julian. Mahigpit ang panga.

“I don’t know, okay? I don’t know what I want.”

Tahimik. Bigla. Parang lahat ng nararamdaman niya ay gumuhong sabay-sabay.

“So that’s it? You’re just gonna throw everything away? Everything we've been through?”

“I’m not throwing anything away,” sagot niya, malamig. Walang damdamin. “I’m just telling you the truth. I’m not happy.”

“At kasalanan ko lahat?” tinig niya’y puno ng hinanakit.

“Yeah, I do.”

Nanlalambot na ang tuhod ni Sophia.

“How can you say that?”

“Because it’s the truth.” Walang emosyon. “You’ve been holding me back. You’re too clingy. Too dependent.”

“*Dependent?!* Ako nga ‘tong nagbubuhat sa relasyon na ‘to habang ikaw, nasa labas at nag-eenjoy kung saan-saan! Tapos ako pa rin ang may kasalanan?”

“I’m not blaming you,” aniya, kalmado, parang wala lang. “I’m just telling you I’m not satisfied anymore. And I won’t keep pretending.”

Halos mapasigaw na siya. Luha sa mata, pero may apoy pa rin sa loob.

“N-No... You can’t just say that and expect me to accept it!”

“I don’t care if you accept it,” malamig niyang sagot. “It’s the truth.”

Napaatras si Sophia. Napasinghap. Parang sasabog ang dibdib.

“So that’s it? You’re done?”

“I’m done.”

Natulala si Sophia. Unti-unting nadudurog.

Mahal niya ito. Buong buhay niya, si Julian. Pero eto siya ngayon—hinaharap siyang walang puso, sinasabing *she was never enough.*

“Do you even care about this baby, Julian?” pabulong, nanginginig ang boses niya.

Napatingin si Julian. Matigas ang mukha.

“I’ll take care of the baby. But you and me? We’re over.”

Parang nawala ang hangin. Parang nalunod si Sophia sa kawalan. Wala na siyang mahawakang pag-asa.

“You’re really going to leave me, huh Julian?” tanong niya, halos hindi na lumalabas ang boses.

Hindi sumagot si Julian. Tumitig lang siya, malamig.

Hanggang sa, sa huli, nagsalita ito. Mababa ang boses. Mapanganib.

“If you make this difficult, Sophia...”

Huminto siya. Nanlamig ang katawan ni Sophia.

“You’ll regret it.”

“Hindi mo magagawa ‘yon—”

“Don’t push me,” aniya, diretsong tingin. “Because if you do, I’ll make sure you regret every minute of it.”

Nanginginig si Sophia. Hindi lang dahil sa galit o sakit—kundi sa takot.

For the first time, nakita niya ang totoong Julian. Isang estranghero. Isang bangungot.

Tumalikod siya. Nanginginig ang mga kamay. Sa wakas, pumatak na rin ang luha.

At habang nakatayo siyang durog at mag-isa, isang bagay ang naging malinaw:

Ito pa lang ang simula ng laban niya.

Para sa pamilya.

Para sa anak.

At para sa pagmamahal na hindi niya basta isusuko.

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Nhing Nhing
tanga mo girl di ka makaintindi
goodnovel comment avatar
Nhing Nhing
ang tama naman ni sofia kelangan pa ba elaborate...puro ka na lang anong ibig mong sabihin ...
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • It's Payback Time, My Ex-Husband! (Filipino Version)   Ang Wakas

    Ang bango ng bagong lutong tinapay at iniihaw na manok ang unang sumalubong kay Sophia at Aaron pagpasok nila sa bahay ni Alexander—parang yakap ng init at saya ang amoy na iyon. Maliwanag ang sala, sinasayawan ng dilaw na ilaw ang mga dingding, at ang buong paligid ay parang yakap ng tahanan at pagmamahal. Mula sa kusina, maririnig ang tawanan nina Alexander’s dad at tatay ni Sophia—malalim, masigla, at puno ng kwento.Hinawakan ni Aaron ang kamay ni Sophia, mahigpit, habang nakayuko siya sa excitement na may kasamang konting kaba. Hindi kasi araw-araw ay naimbitahan silang ganito, lalo pa sa bahay ng isang taong mahalaga.Bago pa siya makapagtanong, lumuhod si Alexander sa harap ni Aaron, nakatitig sa bata na may ngiting parang araw. “Hey there, Aaron!” bati niya habang iniabot ang palad para sa high five. “Sobrang saya ko na nandito ka.”Sandaling nag-alinlangan si Aaron, pero nang makita niya ang sincere na ngiti ni Alexander, ngumiti rin siya at malakas na binigyan ito ng high fi

  • It's Payback Time, My Ex-Husband! (Filipino Version)   83: Laman ng Balita

    Mabigat ang tensyon sa loob ng interrogation room, parang isang bomba na anumang oras puwedeng sumabog. Ang ilaw sa kisame, puti at matalim, patay-sindi habang nagsasayaw ang mga anino sa malamig at kulay-abong pader. Para kang nasa eksena ng isang pelikulang panghapon—at si Veronica ang bida.Nasa harap siya ng mesa, naka-upo sa isang matigas na bakal na silya, posas ang mga kamay sa lamesa. Pero kahit gano'n, nakataas ang kilay niya, at nakapinta sa mukha niya ang timpla ng inis at yabang.Tak, tak, tak. Paulit-ulit ang pagtapik ng mga kuko niya sa lamesa, habang mabilis ang galaw ng paa niya sa ilalim nito. Pakiramdam niya, isang buong araw na siyang naghihintay. Pero sa totoo lang, isang oras pa lang. Isang oras ng katahimikan. Isang oras ng paghihintay kung kailan siya susugod ng mga tanong.Hanggang sa dahan-dahang bumukas ang pinto.Pumasok ang dalawang lalaki—parehong may matatalim na tingin at mukhang hindi marunong ngumiti. Yung isa, halatang beterano, maayos ang pagkakasuot

  • It's Payback Time, My Ex-Husband! (Filipino Version)   82: Makukulong Siya!

    Tahimik ang buong biyahe pauwi. Yung tipong kahit huminga ka, parang may babasag na. Sa malayo, kumikislap pa rin ang mga ilaw ng police cars—parang alitaptap sa dilim, paalala ng gulong muntik nang hindi nila malampasan. Naiwan na ang wreckage sa likod, pero parang may mga anino pa ring ayaw silang bitawan.Tahimik ang pag-ikot ng gulong sa kalsada. Yun lang ang tunog na maririnig habang lahat ay balot ng tensyon.Nasa passenger seat si Sophia, yakap ang sarili, nakatingin sa bintana na parang inaasam na pwedeng hugasan ng hangin ang lahat ng takot at trauma ng gabi. Paulit-ulit sa isip niya ang lahat ng nangyari—ang habulan, ang putok ng baril, ang muntik-muntikang aksidente. Lahat ng iyon, parang multong ayaw tumigil sa paghabol sa kanya.Sa likod naman, tahimik lang si Alexander. Para siyang estatwa. Nakatingin sa kawalan, at yung mga daliri niya, walang kamalay-malay na tumutugtog ng rhythm sa tuhod niya—parehong-pareho sa kabang nararamdaman ni Sophia. Kahit pa sabihin mong ligt

  • It's Payback Time, My Ex-Husband! (Filipino Version)   81: Hanggang Kailan?

    Nagkakagulo ang buong crash site. Pula at bughaw na ilaw ang nagsasayaw sa dilim, parang sirenang kumakanta ng babala sa gabi. Nakaikot ang mga pulis, ambulansya, at bumbero sa nawasak na SUV nina Julian at Vanessa—ang dating matikas na sasakyan, ngayo’y lupaypay at gusot sa gilid ng bangin. Sa kalsada, halata pa ang mga marka ng gulong, basag na salamin, at mga sirang bahagi ng sasakyan—mga ebidensyang may nangyaring habulan, mabilis at walang preno.Sa gilid ng eksena, nakaupo sa lupa sina Alexander at Sophia. Pareho silang hingal na hingal, nanginginig pa sa adrenaline, pero salamat sa Diyos, walang malubhang sugat. Parang milagro.Napahaplos si Sophia sa buhok niya, pilit binubura ang takot sa puso. Titig siya sa nasusunog na sasakyan—manghang-mangha pa rin.“Ang lapit nun,” bulong niya. Paos ang boses, pero may halong pasasalamat.“Grabe… sobra,” sagot ni Alexander, sabay buntong-hininga habang hinihimas ang batok. Kita sa mukha niya ang pagkabahala. “Sigurado ka bang okay ka?”T

  • It's Payback Time, My Ex-Husband! (Filipino Version)   80: Susunod na Bangungot

    Umusok ang paligid, parang may sariling buhay ‘yung alinsangang lumulunod sa kanila habang mabilis silang umaakyat sa rooftop. Kapwa hingal na hingal sina Alexander at Sophia, tila may mga tambol sa dibdib na walang tigil sa pagtibok. Sa ibaba, maririnig pa ang alulong ng mga sirena, kasabay ng pagsiklab ng mga apoy na parang alitaptap sa gabi. Pero sa taas na ‘to—dito, ibang mundo. Kumikinang ang lungsod, parang dagat ng liwanag na walang hanggan.Sumandal si Sophia sa kalawanging tangke ng tubig. Malamig. Matigas. Parang hindi siya tinanggap. Agad niyang hinawakan ang pulso ni Alexander, na para bang may balak na namang sumugod.“Sandali lang,” bulong niya, halos sakay lang ng ihip ng hangin ang tinig niya. “May naririnig ka ba?”Tumigil agad si Alexander. Pinigil ang hininga, pinakiramdaman ang paligid. May mahihinang boses na lumulutang mula sa kabilang dulo ng rooftop. Dahan-dahan siyang gumapang palapit, parang pusa sa dilim, at sumilip sa gilid ng harang.At nandoon si Julian—n

  • It's Payback Time, My Ex-Husband! (Filipino Version)   79: Bilisan Mo!

    Tumitibok nang sobrang lakas ang puso ni Sophia, parang tambol na walang preno. Mabilis niyang sinuyod ng tingin ang paligid—isang kuwartong halos wala nang laman kundi mga gamit na mukhang matagal nang iniwan. May lumang kahon sa sulok, kalawangin na ang tubo sa dingding, at may bakal na tila ginto sa paningin niya sa gitna ng dilim. Sa kabila ng takot, mas lalong tumindi ang determinasyon niyang makawala.Alam niyang hindi siya p’wedeng umasa sa awa nina Julian at Vanessa. Kaya’t tahimik siyang nagmasid—inaalala ang mga oras ng paglabas-masok nila, ang paraan ng kanilang pag-uusap, bawat maliit na galaw na baka sakaling maging susi sa kanyang pagtakas.“Think, Sophia,” mahinang bulong niya sa sarili, habang nakakuyom ang noo. “Hindi ka p’wedeng sumuko. May paraan—kailangan lang hanapin.”Napako ang tingin niya sa kalawanging tubo. Hindi kalayuan, at mukhang puwedeng gamiting sandata kung sakali. Kumilos siya ng dahan-dahan, inilipat ang bigat ng katawan para dumikit nang kaunti ang

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status