Chapter 17

"Seryoso ba, ma? Nasaan na lahat nang sinabi ninyo sa akin? Kinain ninyo lahat? Bakit mama, kailan pa 'to? Bakit ka nag lihim sa akin?"

Sunod-sunod na tanong ‘yon ni Ate Kela kay mama. Punong puno talaga ng katanungan ang kanyang mata, litaw ang kanyang hinanakit. Para bang pinagtaksilan.

Hindi na ako nagulat na ganito ang reaksyon ni Ate Kela. Kung ikukumpara kasi sa aming dalawa, mas alam niya ang kwento ni mama. Mas marami siyang alam na pinagdaanan ni mama, kaya siguro siya bitter. Hindi lang iyon, alam ko na rin na isa sa dahilan kung bakit mailap siya sa mga lalaki at mas tinututok na lang niya ang sarili sa trabaho.

"Kela, a-anak..." Pilit na inaabot ni mama ang kamay niya, pero unti-unting umaatras si Ate Kela. Hindi nakaiwas sa akin ang sakit sa mata ni mama, parang dinurog ang puso ko.

Nang maibaling ko ang tingin kay Ate Kela. Disappointment. Iyon ang nakikita ko sa kanyang mukha. Umiling iling pa siya kay mama. "Bakit ang dali naman para sa inyo mama? Alam ninyo ba ang gin