Chapter 7: The Beginning of Retribution

EL CONTINENTAL HOTEL AND CASINO, MANILA

2021

JERU

"BUKAS ang schedule natin ay sa office ng Lumina Dental Studio," napatigil naman ako sa sinabing 'yon ni Ava.

"Why? Tapos na ba ang contract ko sa Prestige?"

"Well, as you said, hindi na sila nag-renew dahil hindi na raw nila kayang bayaran ang talent f*e mo. So, nagkaroon ang chance ang iba, at nauna na ngang tumawag itong Lumina, kaya inaasahan nila ang pagpunta natin bukas."

"Nakapag-discuss ka na ba sa kanila ng terms and condition natin? Alam mong ayokong pagdating doon saka 'yan idi-discuss. Just let me know kapag contract signing na, do'n na lang ako pupunta." Tumango naman siya kaya dumeretso na ko ako papasok ng elevator. "Anything?" tanong ko habang hinihintay kong sumara ang pinto ng elevator.

"None, so far. I will call you na lang kapag may mga further schedule na tayo." Tumango lang ako saka ko pinindot ang button paakyat ng penthouse ko.

May sarili akong suite dito sa hotel, pero doon ko lang dinadala ang mga babaeng gusto kong ikama. Ayokong madumihan ang penthouse ko—iyon ang tanging lugar na tahimik at malinis sa mundo ko.

Saktong paghinto ng elevator ang tumunog ang personal phone ko. That was Dylan kaya nagsalubong ang kilay ko.

"Yes?" Nasa parking lot lang naman siya at alam kong pasunod na rin naman siya rito sa penthouse ko kaya nagtataka ako ba't pa sya tumawag.

"There's a good news!" simula niya. "Nag-headline na 'yong mga files na pinadala natin sa Bulletin Sentinel at kahit 'yong ibang news company ay tumatawag na rin sa kanila para makakuha ng additional information."

"Good! Let me know if may development sa plano natin," sabi ko saka ko pinatay ang tawag na 'yon.

Pagpasok ko ng penthouse ay binuksan ko agad ang t.v. para makita ang balitang sinasabi ni Dylan.

"Ayon sa Bulletin Sentinel ay trusted source ang nagbigay sa kanila ng leads tungkol sa corruption na kinasasangkutan ngayon ni Gov. Demetrio Esquivel. Sa kasalukuyan naman ay hinihingi namin ang panig ng Gobernador tungkol sa lumabas na issue tungkol sa kaniya. Ito ay matapos niyang i-announced na initeresado siyang tumakbo bilang Senador sa darating na election."

Tingnan natin ngayon kung may pagkakataon ka pang manalo Esquivel. At siguradong ako ngayon ang hahanapin mo para isalda ang pangalan mo.

Pinatay ko ulit ang t.v. at papasok na sana ako ng kuwarto ko nang tumunog ulit ang phone ko. Si Dylan ulit 'yon.

"What is it this time?" tanong ko.

"Tumawag na si Esquivel at gusto ka niyang makausap as soon as possible. Kung pwede raw na ngayon kayo mag-usap ay gusto niya sanang ngayon na pero sa pribadong lugar."

"Papuntahin mo siya dito sa Hotel, alam mo namang safe siya dito dahil walang kahit anong media outlet ang makakapasok sa hotel ko," utos ko sa kaniya.

Napangiti ako habang nakatingin sa lumang larawan namin ng mga magulang ko. Pina-restore ko na nga lang 'yon dahil sa old newspaper ko pa nakuha ang picture na 'yon.

Unti-unti nang nagkakaroon ng liwanag ang paghihiganti ko. Kaya naman naghanda ako para sa pagkikita namin. Ito ang unang pagkakataon na maghaharap kami pagtapos ng maraming taon.

Bumaba ako sa conference room ng hotel dahil doon ko siya balak na kausapin. Wala nang mas safe na lugar para sa akin kung hindi ang teritoryo ko.

"Sir, may in-expect po ba kayong darating?" tanong naman sa akin ng staff na naroon sa labas ng conference room. Hindi nawawalan ng staff sa bawat sulok ng hotel ko dahil mahalaga sa akin ang services.

"Yes, darating si Dylan, pakisabi na nandito ako sa loob. Please prepare coffee for two as well. Ipasok mo na lang kapag dumating na 'yong kausap ko."

Hindi ko alam kung anong oras ang sinabi ni Dylan kay Esquivel or kung anong oras siya pupunta pero hindi na ako makapaghintay.

Pagpasok ko sa loob ay naupo na rin ako sa swivel chair na nasa gitna. Itinaas ko ang paa ko sa lamesa saka ko nilabas ang phone ko. Tatawagan ko na sana si Dylan nang biglang bumukas ang pinto.

"Nandyan ka na pala," sabi ko kaya pinasok ko na ulit ang phone ko sa bulsa ng suit ko.

"Nandyan na raw siya sa parking lot kaya nagpunta na 'ko rito," sagot naman ni Dylan.

"Ang bilis naman." Naiiling na wika ko pagtapos ay dumeretso na 'ko ng upo.

"Nasa area na raw siya no'ng tumawag sa akin kaya nandito na siya kaagad. Mukhang paglabas pa lang ng balita galing Bulletin Sentinel ay pumunta na siya agad dito sa atin. Mukhang wala siyang balak magsayang ng oras para linisin ulit ang pangalan niya."

"Hindi ko inaasahan na magiging gano'n kabilis 'yong plano natin," nakangiting sabi ko sa kaniya. Hindi pa man nakakasagot si Dylan ay may kumatok na agad. "Pasok," sabi ko pagtapos ay bumukas naman ang pinto.

"Sir, nandito na po si Mr. Esquivel. Papasukin ko na po ba?" tanong ng staff ko na nasa labas ng conference room.

"Yes, papasukin mo na siya. At 'yong coffee isunod mo after."

"Yes, sir!" sagot niya bago tuluyang lumabas. Hindi na niya naisara ang pinto dahil iniluwa na no'n si Esquivel.

"Anong maipaglilingkod ko sa isang Gov. Demetrio Esquivel?" tanong ko, tumayo ako para kamayan siya. Kahit pa nga gustung-gusto kong sikmuraan siya o paputukan ng baril ang sentido niya. Pero hindi ito ang tamang panahon para gawin 'yon.

At higit kailan man ngayon ko kelangan magtimpi, malapit na ko sa plano ko at hindi ko hahayaang hindi 'yon mangyari. Mata sa mata. Ngipin sa ngipin. Buhay ng mga mahal ko ang kinuha niya kaya gano'n din ang gagawin ko.

"Maupo ka, Gov," sabi ko kaya naupo naman siya.

"Hindi na 'ko magpapaliguy-ligoy pa Mr. McBride." Pagtapos ay isang brown envelope ang ibinaba niya sa harapan ko. Kinuha ko naman 'yon at binuksan. "Nang magpakita ka ng interest sa pagpapakasal sa anak ko, inalam ko ang lahat ng tungkol sa 'yo, Mr. McBride. Siguro naman alam mo kung bakit ko kailangang gawin 'yon. Sinusiguro ko lang na walang ahas na makakapasok sa pamilya ko."

"At ano namang kailangan mong malaman tungkol sa pagkatao ko, Gov? Bakit may kinatatakutan ka ba at ayaw mong mapasok ka ng sinasabi mong ahas?" sabi ko habang isa-isa kong tinitingnan ang papel na nasa harap ko.

"McBride ang apelyido mo, at may mga McBride akong kakilala pero wala na sila ngayon. Ayoko lang magkamali ako sa taong papapasukin ko sa buhay namin." Napataas ang kilay ko sa sinabi niya. "Pero nalaman kong screen name mo lang pala ang Jeru McBride. Jerusalem Villareal ang totoo mong pangalan. Hindi ka dito sa Pilipinas ipinanganak dahil sa America ka lumaki at nakapagtapos ng pag-aaral. Ilan lang 'yan sa mga nalaman ko, at isa 'yan sa dahilan kung bakit ako pumunta ngayon dito."

“Mukhang nahalungkat mo na lahat tungkol sa akin, Gov. Matindi yata ang takot mo—hanggang sa pangalan ko inusisa mo pa. Alam mo bang pinakaayoko sa taong walang tiwala sa akin?" Ibinalik ko sa envelope ang mga papel na binigay niya sa akin. "At sa tingin mo ba gugustuhin ko pang makasal sa anak mo pagtapos ng eskandalong kinasasangkutan mo ngayon?" Natigilan naman siya sa sinabi ko.

Hindi ako ang makikiusap sa kaniya dahil hinding-hindi ko gagawin ang bagay na 'yon. Kaya ko inilabas ang impormasyon tungkol sa korapsyon niya na sa mismong Foedus ko rin naman nakuha. Walang kahit anong dumi sa gobyerno na hindi nalalaman ng Foedus kaya kahit anong impormasyon na kailangan ko ay makukuha ko kahit kailan ko gustuhin. Inilabas ko ang korapsyon niya para siya ang susunod sa lahat nang gusto ko at siya mismo ang magmakaawa sa akin na linisan ko ang pangalan niya.

Aasa siya pero hindi ko gagawin.

"Sinabi ko naman sa 'yo, hindi sa wala akong tiwala. Anak ko ang pinag-uusapan dito Mr. McBride at sa tingin mo ba gano'n lang kadali sa akin na ipagkatiwala ko ang anak ko sa lalaking hindi ko naman kilala."

"Naiintindihan kita, Gov. Pero sa nangyaring eskandalo sa 'yo mukhang mahihirapan ako sa naunang deal na in-offer ko sa 'yo. Ayokong masira ang pangalang matagal kong iningatan dahil lang sa pagdikit ko sa pangalan mo." Lalo siyang namutla sa sinabi ko.

"Kailangan kita. Kailangan ko ang imahe mo para malinis ko ang pangalan ko. Alam kong malaking bagay 'tong hinihingi ko pero dito nakasalalay ang buhay ko at magiging kinabukasan ng karera ko sa senado."

"That's not my problem anymore, Gov. Kung hindi nasira ang pangalan mo hindi ka naman lalapit sa akin, hindi ba?" sarkastikong sabi ko sa kaniya. "Pero huwag kang mag-alala pag-iisipan ko ang sinasabi mo dahil matagal ko nang sinabi sa 'yo ang interest ko sa anak mo. Bigyan mo ko ng pagkakataon na makita at makausap siya baka sakaling magbago ang isip ko."

Doubted siya. 'Yon ang nakikita ko sa mukha niya, ayaw niya nang gusto kong mangyari. O mas tamang sabihin na ayaw niya na ako ang nagdadala ng usapan namin. Pero siyempre hindi ako papayag do'n, siya ang may kailangan siya ang susunod sa gusto ko.

"Patatawagan na lang kita kay Dylan kapag may gusto pa akong mangyari pero sa ngayon, wag ka munang lalapit sa akin. Katulad mo pinaghirapan ko rin ang pangalan ko at ayokong madawit ako sa gulong kinasasangkutan mo ngayon." Pagtapos ay tumayo na ako pero natigilan ako ulit at tumingin ako sa kaniya. "Oo nga pala, Gov. Wala ka bang idea kung sino ang gumawa niyang eskandalo mo? Base kasi sa observation ko wala kang planong linisin ang pangalan mo kahit sa pagpapa-interview man lang."

"W-wala. Wala akong ideya kung sino ang gumawa niyan. Malamang isa sa mga natatakot na makaharap ako sa pagkasenador kaya maaga pa sinisira na nila ang pangalan ko."

"Pero mukhang may tinatago ka pa sa akin, Gov. Kung sakaling gusto mo ang tulong ko, isa sa dapat mong malaman, hindi ako tumatanggap ng kasangga na may itinatago sa akin. Kaya ngayon pa lang sinasabi ko na sa 'yo kung may dapat akong malaman, sabihin mo na. Dahil hindi mo gugustuhing makalaban ako, Gov," banta ko sa kaniya pero bago ako lumabas ay dinampot ko ulit ang envelope na ibinigay niya sa akin. "Pahiram ako, gusto ko lang malaman kung anong mga impormasyon ang mga nasagap mo." Saka ako lumabas ng conference room.

Saktong paglabas ko ay nagkakagulo sa may hallway. Kaya natigilan ako.

“Gusto ko siyang makausap! Si Jeru! Please, kilala nga niya ako, kahit itanong niyo pa sa kaniya!” Napapikit ako dahil hindi ko pa man nakikita kung sino 'yon ay alam ko na agad.

"What's this?" tanong ko at nagtinginan naman sila sa akin.

"Jeru!" nakangiting tawag sa akin ni Paige. "Sila kasi, ayaw nilang maniwala na magkakilala tayo!" naka-pouty lips pa na sabi niya.

"Sir, ilang araw na po kasi siyang nangungulit sa amin. Sinabi naman po namin sa kaniya na may kausap kayo kaso nagpupumilit pa rin siya."

"Okay, let me handle her. Let her go, please." Mahinahong sabi ko dahil dalawang guard na ang nakahawak sa braso niya. Pagkabitaw naman ng mga guard ay agad siyang tumakbo palapit sa akin. "Ano na namang mayroon, Paige?"

"Well, kasi ganito 'yon, Jeru. Can we talk ba, do'n sa walang nakakarinig sa atin?" sabi naman niya at do'n lang din ako naging aware na lahat pala ng staff na nandoon ay sa aming dalawa nakatingin.

  "Okay, let's go!" aya ko naman sa kaniya. Hinawakan ko ang kamay niya at sabay kaming naglakad papuntang elevator. Pero bago kami tuluyang pumasok ng elevator ay tumingin ako ulit sa mga staff. "In case na ma-encounter nyo siya ulit dito. Please, huwag na huwag niyo na ulit gagawin 'yong naabutan ko kanina. This is not a suitable image to reflect our hotel. Understood?"

"Yes, sir Jeru!" halos sabay-sabay naman na sabi nila.