เจอกัน(2)

ไลลา

หลังจากทานข้าวกันเสร็จ ทุกคนก็ลงความเห็นกันว่าควรมาดื่มกันต่อโดยที่มิโน่จะเป็นคนเลี้ยง โชว์ป๋าเหลือเกินนะ..

“พี่ๆ ของขวัญว่าเรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า” เสียงน้องของขวัญพูดขึ้น

“เกมส์อะไรย่ะ” พี่ช่างแต่งหน้าถาม

“ก็ตั้งคำถามแล้วมาโหวตกัน ใครถูกเลือกมากที่สุดต้องดื่มเหล้าหมดแก้ว” ของขวัญอธิบายเสร็จก็ชงเหล้าใส่แก้วไว้

“มา ใครเริ่มก่อนดี ให้บอสตั้งคำถามก่อนเลย” ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอคำถามอย่างตื่นเต้น

“ใคร...หล่อที่สุดในโต๊ะ” ทุกคนชี้ไปทีมิโน่ ซึ่งฉันเผลอชี้ไปที่เขาเหมือนกัน มิโน่มองหน้าฉันแล้วเขาก็ยิ้ม ไม่รู้จะยิ้มอะไรนักหนาเนี้ย.. มิโน่จับแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

“จะไม่ปฏิเสธหน่อยหรอกว่ะ” บอสแกล้งท่วงมิโน่

“ก็เห็นๆ กันอยู่” แล้วบอสก็ใช้ไหล่กระแทกมิโน่หยอกล้อ

“อ่ะ คุณมิโน่ตั้งคำถามต่อเลยครับ” พี่ตากล้องบอก

“คิดว่าใคร...เคยมีแฟนเยอะที่สุด” ทุกคนชี้มาที่ฉันหมดเลย ยกเว้นมิโน่ เขาจ้องหน้าฉันนิ่งเหมือนเขาต้องการอะไรจากคำตอบของฉัน พอเห็นว่าทุกคนชี้มาที่ฉันหมดก็เลยเผลอตอบไปโดยไม่ทันคิด

“ฉันยังไม่มีแฟนสักหน่อย^-^” และนั้นทำให้ฉันรู้ว่าได้พลาดท่าให้กับมิโน่แล้ว

“จริงหรอเนี้ย น้องไลลายังโสดหรอครับ” เสียงพี่ทีมงานคนหนึ่งถามขึ้น

“ก็มีคุยๆ อยู่แหละค่ะแต่ไม่ได้จริงอะไร” ฉันแกล้งจับแก้วเหล้าขึ้นมาจิบแก้เก้อไปพร่างๆ

“ได้ไงครับน้องไลลา ต้องหมดแก้ว” เสียงพี่ตากล้องบอกเมื่อเขาเห็นว่าฉันแค่จิบเหล้า ฉันทำหน้าเหลอหลาแต่ก็ต้องยกหมดแก้ว อ่า...เหมือนลูกไฟวิ่งลงท้องเลยร้อนวูบวาบดีจริง

“อุ๊ย..ชอบเพลงนี้ไปแดนซ์กัน” เสียงพี่ช่างแต่งหน้าชวนทุกคนออกไปเต้นที่ฟลอร์ ทำให้ทั้งโต๊ะเหลือแค่ฉันกับมิโน่ จู่ๆ ก็รู้สึกประหม่าซะงั้น ทำตัวไม่ถูกเลยพอได้อยู่กันสองคนแล้ว จะทักทายเขาหรือว่าควรจะนั่งเงียบๆ ดี

“จริงหรอ” อยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นไม่มีปี่มีขลุ่ย

“อะไร” ฉันถามกลับไปแบบงงๆ

“ที่บอกว่า...ยังไม่มีแฟนนะ” มิโน่จ้องหน้าฉันนิ่ง

“ก็ไม่รู้จะรีบมีไปทำไม” ฉันตอบเขาโดยที่ไม่มองหน้า แกล้งหันไปมองพวกพี่ๆ ทีมงานเต้นกันแทน

“หรืออาจจะ...รอใครอยู่” ฉันรีบหันขวับกลับมามองหน้าเขาโดยอัตโนมัติ นี่เขาคิดว่าฉันรอเขาอยู่สินะ

“แค่ยังไม่อยากมีใคร...ก็แค่นั้น” ฉันจ้องหน้ามิโน่ไม่วางตาเหมือนกัน

“แต่โน่ยังรออยู่นะ” เขาสบตาฉันเหมือนต้องการจะสื่อสารอะไรสักอย่าง พอดีกับที่พวกพี่ๆ ทีมงานพากันกลับมานั่งโต๊ะ ทำให้ทั้งฉันและมิโน่ต้องขยับที่นั่งให้พวกเขากลายเป็นว่าตอนนี้ฉันนั่งติดกับมิโน่ กลิ่นกายเขาเตะจมูกดีจริง สงสัยฉันจะเมาแล้วล่ะ

นั่งคุยกันได้สักพักฉันก็รู้สึกเหมือนมีใครมาโอบหลังฉันไว้ ฉันหันหน้าไปมองด้วยสายตาไม่พอใจแต่มิโน่กลับยิ้มจนตานี่เยิ้มแล้ว เขาเมาแล้วสินะ