บทที่ 114 : จับมือแบบไร้บัตร (18+)

ฝูงกาโบยบินรังนกแตกฮือ เมฆบนฟ้าเคลื่อนผ่านเงาตะคุ่มทิวไม้ ถึงเริ่มเอะใจว่าตัวเองไม่น่าใช้เส้นทางลัดนี้เพียงลำพัง เด็กสาวหน้าส้มส้มนึกเสียดายว่าถ้ามีเพื่อนมาด้วยล่ะก็ป่านนี้คงช่วยกันดมกลิ่น ตามหาผู้ชายที่แว๊บไปแว๊บมาได้เร็วกว่านี้

.

"เราไม่น่าปลีกตัวมาคนเดียวเลยโถ่เอ๊ย! แต่ก็นะในเมื่อเรารีบไปงานจับมือมาก คนตรงสถานีท่อโดยสารก็เยอะ แถวจับมือขึ้นศาลเจ้าก็น่าจะยาวเหยียด ทางลัดตัดเข้าป่านี้แหละที่เหมาะที่สุด หนำซ้ำยังแจ็คพ็อตมาได้กลิ่นผู้ชายอีก จะเดินไหวไหมเนี่ยะ.. ขาไม่มีแรงเลยอ่ะ.. เงี่ยนมาก..ก..ก..ก ถ้ามีเพื่อนมาด้วยสัก 2 - 3 คนล่ะก็ซีดดดดดด.. แค่คิดก็เสียวแว๊วว"

.

น้ำกำลังเดินมันซ่านซึมออกจากหีเร็วกว่าขาที่ก้าวไปข้างหน้าเสียด้วยซ้ำ ส้มส้มอาการหนักมากกลีบร่องเธอกำลังอูมฉ่ำน้ำสุกสกาว รอซับน้ำว่าวหรือไม่ก็คมฟันขาว ๆ ลงมาเฉาะให้น้ำแตกน้ำแตน

.

"ต้องมีผู้ชายอยู่ในป่านี้ เราจะเอาไงดี จะเดินหาเขาหรือจะรีบไปต่อแถวเข้างานจับมือก่อนดี"

ตาหยีเล็กแหลมครุ่นคิด ยิ่งคิดยอดถันก็ยิ่งเกร็ง มันนูนขึ้นเป็นเม็ดดันเสื้อยืดแขนยาวตัวบางให้เห็นถึงความกระสันซ่านที่มิอาจปกปิด

.

พอดีกันกับควันของใบไม้ดิจิตอลที่พ่นออกมาอีกหน มันมาพร้อมกับกลิ่นของบุรุษเพศที่โคตรจะเป็นเอกลักษณ์่จากป่าฟากตรงข้าม

.

"ฟุดฟิด ๆ ฟุดฟิด ๆ "

.

จมูกเผยอกระบองลมอุปกรณ์เชียร์คอนเสิร์ตร่วงหลุดออกจากมือ ส้มส้มยืนนิ่งชะงักงัน หล่อนชะเง้อมองหลังหันซ้ายแลขวาออกอาการเลิ่กลักสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง

.

"กลิ่นควย!?"

.

"ซูดดดด , อ่าาาา~! , ซูดดดด~!"

.

"น่ะได้กลิ่นอีกล่ะ! จากไหน? จากพุ่มไม้ซ้ายมืองั้นหรอ?"

.

ขาสั่นพับ ๆ เรียวขายาวของเด็กสาววัย 18 ค่อย ๆ ย่างก้าวหลุดออกจากเส้นทางแห่งงานเทศกาลไปทุกที แต่ละฝ่าตีนล้วนมีแต่จะเข้าป่าลึกไปเรื่อย ๆ แถมยังมีแต่มืดลง ๆ ใบหน้าขาวหมวยก้มหน้าก้มตาเดินตามกลิ่นของบุรุษเพศไปแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ใช้มือแหวกม่านไม้พงหญ้าใช้ขาสะกิดเขี่ยพืชพรรณภักษาหาทางไปต่อ

.

พฤติกรรมดังกล่าวส่งผลให้ทัศนวิสัยในการสอดแนมขององค์หญิงกลายเป็นศูนย์ ในตอนนี้พระองค์ไม่สามารถมองลอดผ่านกอไม้ออกไปได้แล้ว เจฟเฟอร์หายหัว น้องพลเมืองสุดน่ารักก็กำลังจะหายลับไปจากสายตา ท้ายที่สุดก็มาลงเอยตรงจุดทีี่ว่า เจฟเฟอร์จะทำอะไรกับเด็กคนนี้ก็ได้ ภายในโลกส่วนตัวที่เขาเป็นคนกำหนดเอง

.

"อย่าข่มขืนน้องเขาเชียวนะ ฉันขอร้องล่ะ"

นาตาชาคิด

.

แน่นอนว่าไม่ได้ยินสายลับหนุ่มก็เลยเดินเกมต่อ ด้วยการทำบางสิ่งที่จะทำให้สาวหน้าคล้ายส้มส้มรายนี้สามารถหาเขาเจอได้เร็วขึ้น นั่นก็คือการใช้เสียง

.

"โอ๊ย! ช่วยด้วยครับ! ช่วยผมด้วย! ผมอยู่ทางนี้! ผมอยู่ตรงนี้! ได้ยินไหม.. ผมอยู่ทางนี้!"

.

เสียงแบบผู้ชายห้าว ๆ แมน ๆ นี่แหละไม่ได้ยินก็ให้มันรู้ไป ยิ่งเสียงกับกลิ่นรวมกันแบบนี้เข้าส้มส้มยิ่งรีบวิ่งเข้าหาราวกับตัวเองเป็นสุนัขตำรวจ เธอตะกุยกอหญ้าแหวกป่าข้างทางเข้าไปกระหืดกระหอบ ก่อนจะพบเข้ากับสายลับภาคสนามอันดับหนึ่งแห่งParallel ที่กำลังเล่นละครแอ็คติ้งแกล้งเจ็บขาอยู่บนโขดหิน

.

หล่อนจึงต้องหยุด! เหงื่อแตกซิกเต็มใบหน้า! บาดแผลรอยขีดข่วนเกิดขึ้นตามมา เดชะบุญที่ยังอุตส่าห์กำบัตรจับมือเอาไว้แน่น

.

"ผู้ชาย.."

"ผู้ชายจริง ๆ ด้วย.."

"ตัวเป็น ๆ เลย.. แฮ่ก ๆ , แฮ่ก ๆ , แฮ่ก ๆ "

.

ไป ๆ มา ๆ แม้แต่มือก็เริ่มอ่อน ประหนึ่งว่าบัตรอันแสนมีค่าจะเริ่มคลายหลุดจากมือซะแล้ว พร้อมกับขาที่โซซัดโซเซไปข้างหน้าเท้าลากแช่มช้าโหยหาการเสียตัว

.

เจฟเฟอร์ก็เลยต้องโดดลงจากหิน เขาย่อตัวลงเอามือกุมข้อเท้าร้องโอดโอยแกล้งทำเป็นเจ็บ เจตนาจะยื้อเวลาให้นานขึ้นอีกนิดจะได้มีเวลาคิดช็อตต่อไป ด้วยความสัตย์จริงเขาไม่นึกไม่ฝันว่าส้มส้มแม่งจะชัดเจนในการแสดงออกขนาดนี้ ลุคเธอโคตรคูลโคตตมั่นก็เลยต้องคิดให้ละเอียดซะหน่อย ว่าจะดิลลำควยกับบัตรจับมือของเด็กนี่ยังไงองค์หญิงนาตาชาถึงจะเคืองพระทัยน้อยที่สุด แม้ว่าในตอนนี้พระองค์จะมองไม่เห็นพวกเขาแล้วก็ตาม

.

"คุณบาดเจ็บเหรอคะ.. ให้หนูช่วยไหม?"

ส้มส้มชิงถามขึ้นก่อน แถมยังปรี่เข้ามาเอาหน้าจ่อใกล้ ๆ

.

"หืมมม? , เอิ่ม!"

ตกใจสะดุ้งโหยง จู่โจมเร็วเกินไป เจฟเฟอร์กางตำรารับไม่ทัน

.

สบจังหวะพอดีกันกับที่ต้นไม้ดิจิตอลจะต้องพ่นก๊าซออกซิเจนออกมาตามรอบ ทั้งป่าก็เลยขาวโพลนมากกว่าทุกครั้ง เพราะตรงนี้เป็นป่าลึกที่มีพืชพรรณสีเขียวเกิดอยู่เยอะมาก

.

"ฟู่~! , ฟู่~! , ฟู่~!"

.

ทันทีที่ควันเริ่มจางลงหมอกสีขาวเริ่มกระจายตัวออก กลับกลายเป็นเด็กสาวส้มส้มที่คุกเข่าคาบควยเจฟเฟอร์อยู่เต็มปาก!

.

"อั๊ก! , ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!?"

ตกใจกระเถิบหนี

.

"หมับ!"

.

"บ๊วบ! , บ๊วบ! , บ๊วบ! , อ๊อก! , อ๊อก! , บ๊วบบ!, บ๊วบบบ!"

.

"พรวดดด!"

.

"อ่าาาา.. ไม่ให้ไปหรอก.. ผู้ชาย! หนูคิดถึงควยผู้ชายใจจะขาดอยู่แล้ว"

.

"อ่ม! , อม! , อมมมม! , บ๊วบบบ! , บ๊วบบบ! , บ๊วบบบ!"

.

ก้มหน้าลงไปโม๊คควยต่อ มือเรียวโยนบัตรจับมือไปกองไว้ไหนก็ไม่รู้ ๆ แต่ว่ากางเกงผ้ายืดชุดปฏิบัติการของฝ่ายชายได้ถูกกระชากลงมากองอยู่กับข้อเท้าแล้ว องคชาติโด่กระดกขึ้นทีละนิด จากจะไม่คิดเจอแบบนี้เข้าไปสักพักก็ใหญ่ย้ำค้ำกระพุ้งแก้ม แต่ครานั้นส้มส้มก็หาได้สาแก่ใจในท่าคุกเข่าสาวเจ้าได้สอดมือผ่านง่ามขาลอดผ่านพวงอัณฑะตะปบเอาบั้นท้าย แล้วก็ดัน ๆ ๆ ๆ ให้บั้นเอวเจฟเฟอร์กระทุ้งแทงเข้ายอดหน้าเธอ ควยนี่เสียบ จึก! , จึก! , จึก! , จึก , จึก! แยงเข้าลึกสุดลำคอ!

.

"อ๊อก! , อ๊อก! , อ๊อก! , อ๊อก! , อ๊อกกกก!"

"อ่าาาา.. คับปากดีจัง"

.

"เงี่ยนมากหรอ? เธอชื่ออะไร ฉันจะได้เรียกถูก"

เจฟเฟอร์ก้มหน้าลงมาถาม ส่วนเธอยังคงคุกเข่า

.

"ผู้หญิงที่นี่ก็เงี่ยนทุกคนแหละ.. แผล็บ ๆ แผล็บ ๆ ส่วนจะเรียกหนูว่าอะไรก็เรียกไปเหอะ! หนูไม่สน! หนูแคร์แค่ว่านี่เป็นควยของจริงก็พอ แค่นี้ก็ไม่ต้องการอะไรจากผู้ชายอย่างคุณแล้ว.. อ่มมม! , อม! , อม! , อ่มมมม! "

.

"บ๊วบ! , บ๊วบ! , บ๊วบ! , บ๊วบบบ! , บ๊วบบบ! "

.

"พรวดดด!"

.

"แฮ่ก ๆ ๆ มาเอากันเถอะ หนูอยากมีผัวแล้ว!"

.

ถลกชายเสื้อแขนยาวอันมิดชิดของตัวเองออก มันปาดขึ้นบนเผยให้เห็นสปอร์ตบาร์สีตองอ่อนแนบนมเนื้อ จังหวะที่ชูแขนร่นเอาเสื้อขึ้นไปผมหน้าม้าที่ปกหน้าผากอยู่ก็ได้เปิดออกไปด้วย เธอเหวี่ยงเสื้อทิ้ง ควันออกซิเจนจากใบไม้พ่นฟู่ออกมาอีกวาระ กระทั่งกลุ่มหมอกจางหายแม่งกลับกลายเป็นเจฟเฟอร์ที่พลิกขึ้นมาอยู่บน!

.

เขาบรรจงจุมพิตลงที่หน้าผากอิ่ม

.

"จุ๊บ!"

.

"ฉันเรียกเธอว่า "ส้ม" นะ น้ำหอมเธอกลิ่นเหมือนส้มเลย แหกขาออกสิพร้อมแล้วใช่ไหมถ้าฉันจะแหวกกลีบส้มเธอออก แล้วจิ้มมันแรง ๆ !"

.

"อะ.. อืมมม.. ค่ะ"