บทที่ 129 : ตกบ่อหม้อต้ม! (18+)

"สักพักใหญ่เวลาแห่งการปลดปล่อยก็มาถึง ฉันโอบกอดเธอโน้มตัวลงกดทับร่างบางเอาไว้ พลางเผยอริมฝีปากกดน้ำหนักแลกลิ้นด้วยความดูดดื่ม! เราจ้องตากัน! แล้วก็จูบ! ยิ้มให้กัน! แล้วก็จูบอีก! จนท้ายที่สุดก็กลายเป็นการสารภาพรักที่ฉันมิอาจปกปิดความรู้สึก ฉันบอกกับเธอว่า.."

.

"เธอน่ารักมาก.. จิ๋มฟิต.. และฉันรักเธอ.. ฉันอยากแตกใส่เธอ.."

.

"ราชินีก็ได้แต่เขินอาย เธอคงไม่เคยโดนผู้ชายพูดแบบนี้ใส่ละมั้ง ก็เลยตอบฉันกลับมาผ่านการ "ขมิบหี!" "

"พวกแกเอ๊ย! เชื่อไหมว่าปลายเท้าฉันเนี่ยะเหยียดสุดงุ้มปลายตีนเกร็งสะบั้น! หีแม่งรัดรีดเอาน้ำควยออกจากตัวจนหมดเรี่ยวหมดแรง กระแสธารขาวขุ่นฉีดใส่กลีบร่องชโลมความแดงสด ให้ซอฟท์ลงเป็นนมเย็นอมชมพู"

"ฮู่ววว.. ผ่านไปค่อนนาทีตัวเธอก็คงยังสั่นไหว มันแอ่นโค้งเป็นสะพานสะบัดงัดกระฟัดกระเฟียด! ขนลุกเกรียวไปหมด!"

.

"อ๊าาาาาา..! ซีดดดดด..!"

"เยสสสสส.. สุดยอดไปเลย..ย..ย!"

.

"เราต่างร้องครางออกมาด้วยความสุข พลางปล่อยตัวลงนอนตะแคงคู่เคียงข้างกัน ฉันดึงเธอเข้ามากอดเกลือกกลิ้งไปกับคราบเหงื่อไคลอันเกิดจากความเป็นห่วงเป็นใยและอยากเย็ดซ้ำ"

.

"แฮ่ก ๆ , แฮ่ก ๆ , แฮ่ก ๆ , เหนื่อยไหมครับ?"

ฉันถามเสียงสั่นแกมอมยิ้ม

.

"อืม , แฮ่ก ๆ , แฮ่ก ๆ , เจ็บด้วย"

"แต่ก็เสียวดี.."

"มาเถอะ.. ลุกขึ้นนั่งเร็ว!"

.

"ห๊า..เดี๋ยวสิ???"

.

"พรวดดดด!"

.

"เราทำสำเร็จแล้วเจ้าชาย! พวกเราทำสำเร็จแล้ว!"

.

"งงสิเมื่อเธอเล่นพูดคนละเรื่อง มิหนำซ้ำยังลุกขึ้นนั่งบนแคร่ก่อนจะสอดนิ้วแยงเข้าไปในหีแล้วก็ควักเอาอสุจิขุ่นขาวให้ทะลักล้นออกมาจากเยื่อพรหมจรรย์ มวลเสปิร์มหยดแทรกลงไปในซี่ร่องไม้ไผ่ กราวลงสู่พื้นทรายสีดำหยาบขุยเบื้องล่าง ก่อนจะทำปฏิกิริยาเคมีกับน้ำเงี่ยนของเธอที่ทำแตกไว้เมื่อครั้งเก่าก่อน"

.

.

"โอ้แม่เจ้าโว๊ย! พวกนายเชื่อไหม? ว่าเล่าถึงตรงนี้ฉันนี่แทบจะบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้เลย! ผืนทรายทั้งผืน แผ่นดินทั้งเกาะแม่งส่องแสงเรืองรองออกมาสว่างจ้าไม่มีวันดับ! คลื่นความร้อนจากเบื้องล่างปะทุแผดเผาเอาแคร่ไม้ไผ่ที่เรานอนอยู่ไหม้เกรียมเป็นตอตะโก! แม้กระทั่งกระท่อมทั้งหลังก็ยังแหวกออกเป็นสองซีก! มันระเหิดเหยกลายเป็นไอราวกับฉากในหนัง The Avengers ตอนธานอสดีดนิ้วก็มิปาน!"

.

"ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่ทำได้จึงมีแค่การทำตามที่ราชินีบอก ด้วยการหอบเสื้อผ้าแล้วก็จับมือกันวิ่งหลบหนี พื้นแผ่นดินแตกระแหงไล่หลังตามมาติด ๆ ! มันแยกออกเป็นเสี่ยง ๆ แตก เปรี๊ยะ ๆ ! เปรี๊ยะ ๆ ! ระโยงระยางไปทั่วทั้งเกาะ!"

.

"ตอนนั้นแม้แต่ผู้หลักผู้ใหญ่ในหมู่บ้าน ชาวเกาะพิทักษ์วาฬต่างก็แตกตื่นออกจากนิทราฝันกันหมด พวกเขาพากันมารวมกลุ่ม ณ ลานกว้างตรงกลางจตุรัส คุกเข่าลง! , ประสานมือกุมไว้แนบอก! , แล้วก็เริ่มสวดมนต์! ในถ้อยภาษาที่ฉันฟังไม่เข้าใจ! จากอีกฟากหนึ่งราชินีก็ทำเช่นกัน! เธอใช้ผ้าผืนบางปิดบังร่างกายอันโป้เปลือยพอหลวม ๆ ก่อนจะดึงแขนฉันให้นั่งลงบังคับให้ทำเหมือนกับคนอื่น ๆ "

.

หัวหน้าหน่วยที่เงียบไปนานก็เลยแทรกขึ้น

.

"ท่านรู้เหรอครับว่าต้องพูดอะไร?"

.

"ไม่รู้หรอก! ฉันก็แค่ถั่วงา ๆ ตามน้ำไปก่อน ทุกคนก้มหน้าหลับตาแล้วก็สวด ๆ ๆ ๆ ! เหลือเพียงฉันเพียงคนเดียวที่ยังคงตาใสแจ๋วเหลียวมองไปข้างหน้าราวกับเด็กชายผู้ไม่ประสาโลก"

"ฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย จากทรายกรวดสีดำตอนนี้ได้เปลี่ยนสีไปหมดแล้ว พวกมันเด้งโรมรันขัดสีกันไปมาจนกลายเป็นเม็ดทรายขาวใสราวกับอัญมณี!"

"ยังไม่พอ! เพราะหลังจากนั้นฉันก็เริ่มเห็นบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับพื้นทรายอีก กล่าวคือพวกมันไม่ได้แหกออกแล้วมีอะไรโผล่ขึ้นมานะ! แต่กลับกลายเป็นภูเขา! , ต้นมะพร้าว! , บ้านทั้งหลัง! , กระท่อม! ฯลฯ อะไรต่อมิอะไร! ที่ค่อย ๆ ถูกสูบยุบลงไปจมหายลงไปในท้องทะเลทีละอย่างสองอย่าง"

.

"เสียงสวดมนต์ภาวนาก้องกังวานไปทั่ว นาทีนั้นที่น่ีโล่งเตียนไม่เหลืออะไรเลย และแล้วฉันก็ได้ยินเสียงคำรามของเจ้าถิ่นตัวจริง! อลังการวาฬสีเทา!!! สัตว์ในตำนานขนาดยักษ์ที่พวกเขาบูชากันนักหนา!"

.

"แปร๊นนนนนนนน!!! , แปร๊นนนนนนนน!!!"

.

"ร้องกังวานดังจนแสบแก้วหู เสียงเหมือนช้างนะแต่ไม่ใช่! มิหนำซ้ำน้ำมาจากไหนก็ไม่รู้! จู่ ๆ มันก็โพยพุ่งขึ้นมาจากทุกทิศทุกทางรอบเกาะ จนคล้ายกับคุกน้ำหรือม่านบาเรียอะไรสักอย่างที่ห่อหุ้มฉันกับพวกชาวบ้านเอาไว้ เคราะห์ดีที่ไม่นานมากประมาณ 5 - 10 วิก็ โครมมมมม!!!! ซ่าาาาา!!! ถาโถมลงมาชำระล้างทุกสิ่งอย่างบนเกาะนี้ออกไปหมดสิ้น"

.

"ซ่าาาาาา~!"

.

"ซู่............!"

.

"รู้ตัวอีกทีพื้นที่เคยเป็นทรายหยุ่น ๆ ก็ได้กลายเป็นอัญมณีแข็ง ๆ สีม่วงเปล่งปลั่งไปทุกตารางเมตร พื้นที่เหยียบอยู่ใสแจ๋วประหนึ่งเหยียบยืนอยู่บนผลึกแก้วคลิสตรัล ความใหญ่โตของมันเปลี่ยนทุกคนให้เป็นเพียงมดตัวจิ๋วที่ยืนอยู่บนผลึกน้ำตาลหากจะเปรียบเทียบ ฉันเดาว่าเจ้าวาฬโบราณคงจะรับรู้ได้ว่าฉันกับราชีนีเย็ดกันไปคนละน้ำ มันก็เลยเอาบ้างผลก็เลยออกมาอย่างที่เห็น มีการ Big cleaning day เกิดขึ้นบนเกาะ"

.

"Pussy Recon ก็เลยถือกำเนิดขึ้นมา!"

.

"แร่สมบัติแห่งบรรพกาลนี้มีขนาดเท่ากับเกาะ ๆ หนึ่ง พวกเราทุกคนยืนอยู่บนมัน ก่อนที่พวกชาวบ้านจะวิ่งกรูกันเข้ามาจับไม้จับมือองค์ราชินี พลันสรรเสริญเป็นเสียงเดียวกันว่า "หล่อนปลุกมันได้สำเร็จแล้ว" , "หล่อนปลุกมันขึ้นมาได้จริง ๆ " , "มันเป็นเรื่องจริงไม่ใช่นิทานหลอกเด็ก" โดยที่ไม่มีใครสนใจฉันเลย ทั้งที่ความจริงแล้วน้ำกามแห่งรักของฉัน ก็เป็นหนึ่งในองค์ประกอบหลัก"

.

.

"เอ๋..?"

"ถ้าไม่ "รัก" ก็คือปลุกไม่ได้เหรอครับ? เกือบไม่ได้ใช้แร่กันแล้วสินะอลาลัสของเรา?"

หัวหน้าหน่วยตั้งข้อสังเกต

.

"ใช่..ราชินีเคยบอกฉันเอาไว้ ต่อให้หลั่งน้ำเงี่ยนกับน้ำว่าวใส่มากแค่ไหน ถ้าไม่รักปฏิกิริยาก็จะไม่เกิด"

"พวกเรานั่งรออยู่บน Pussy Recon นานถึง 2 วัน 3 คืน เราขออาหารจากมันผ่านบทสวด เราขอเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มมันก็เนรมิตให้เราได้หมด ซึ่งแน่นอนว่าสิ่งที่ฉันขอก็คือ การเรียกให้ "ไอ้ไนฟ์" มาพาเรากลับไปที่วัง"

.

"และทั้งหมดนี้ก็คือเรื่องราวของการพบเจอ Pussy Recon ในครั้งแรก มันไม่มีทางเป็นฟันเฟืองสำคัญในการขับเคลื่อนอาณาจักรอย่างเช่นทุกวันนี้ได้เลย ถ้าไม่ใช่ความรักที่ราชินีมีให้ฉันแล้วฉันก็มีให้เธอ เป็นอันจบตำนานเรื่องเศร้าเล่าความหลังลงอย่างสวยงาม.."

.

.

เรียกเสียงปรบมือจากทุกคนได้เกรียวกราว หัวหน้าหน่วยตวัดขายกตัวเองขึ้นไปนอนเบียดเสียดกับพลเมืองชายบนเตียงตามเดิม เขาเตรียมจะใช้กระเปาะดูดนมวัวจัดการตัวเองเพื่อชักว่าวไปทำครีมอสุจิ ในขณะที่บางคนก็น้ำตาไหลปลื้มปิติ อยากจะได้จิ๋มฟิต ๆ แบบราชินีมาเย็ดบ้าง น้ำก็เลยปริ่มควยเตรียมจะหลั่งได้เลยตั้งแต่ยังไม่ทันจะเดินเครื่อง

.

เห็นแล้วมันก็น่าภูมิใจนัก การเล่าเรื่องของราชาได้ผลดีเกินคุ้ม แกก็เลยเดินไปที่แท่นคอนโทรลด้วยตัวเอง เตรียมจะกดแป้นสับสวิตซ์อยู่แล้วแต่ก็เป็นจังหวะที่แหงนหน้าเชิดคางขึ้นมานั่นเอง ที่ทำให้เด็มบ้าบาเกิดเอะใจไปกับอะไรบางอย่างที่อยู่บนหัว เหมือนมันจะมีควันอะไรสีขาว ๆ ลอยออกมาก็ไม่รู้ แถมยังเห็นได้ชัดเจนว่าท่อมันสั่น

.

"ท่อแอร์มันเป็นอะไรวะน่ะ? หัวหน้าหน่วยลงจากเตียงมาก่อนซิ! มาช่วยฉันดูที!"

.

"ครับ.. ได้ครับ!"

.

.

ตัดภาพขึ้นไปข้างบน ณ ท่อแอร์เยือกเย็น ที่มีเจฟเฟอร์กับนาตาชานอกกกกันอยู่

.

เลือดลมสูบฉีดบวกกับเรื่องโป๊ที่ท่านราชาเล่า ได้ทำให้แผลตรงนิ้วของเจฟเฟอร์ปริ ผลข้างเคียงจากการใช้กระสุนสุดโหดกับส้มส้มในเคสบัตรจับมือ ทำให้ควันที่เคยซึมออกมาบาง ๆ โพยพุ่งออกมายิ่งกว่าเดิมมาก การไอค่อก ๆ แค่ก ๆ ของพวกเขาเป็นเหตุให้ท่อมีอาการสั่นจนคนข้างล่างสังเกตเห็น ประกอบกับพอองค์หญิงนาตาชาปัดควันออกจากใบหน้าสองสามที หล่อนก็พบว่าหน้าหล่อ ๆ ของเจฟเฟอร์มาจ่ออยู่ตรงหน้าเธอพอดิบพอดีเป๊ะ!

.

ใจเต้นเป็นกลองในความคับแคบนี้คงเป็นต้นขาเขาที่แตะอยู่กับขาอ่อนเธอ แต่ไม่ใช่เลย! เพราะมันคือควย! ควยแข็ง ๆ ที่โด่ขึ้นหลังจากการฟังเรื่องของพ่อเธอที่เย็ดกับแม่!

.

ม่านควันยังคงเอ่อล้น องค์หญิงหลับตาลงเชยคาง เจฟเฟอร์ยื่นริมฝีปากเข้ามาแตะ

.

แต่ไม่โดน!

.

ไม่ได้พลาดแต่เป็นเพราะมีการทะลึ่งแบกเตียงในแนวตั้ง พลางใช้ส่วนหนากระทุ้งท่อแอร์จากด้านล่างขึ้นมาเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริง กลายเป็นการขัดจังหวะแบบสุด ๆ แถมยังซวยซ้ำซ้อนเมื่อหัวหน้าหน่วยกับพลเมืองชายดันกระทุ้งแรงไปจนทำให้ท่อแอร์หัก!

.

"แกร๊ง! , แกร๊ง! , ครืดดดด!!!"

"เพล้งงง!!!!"

.

ความซวยบังเกิด! เจฟเฟอร์หล่นไปด้านล่างในทิศทางที่มีหม้อต้มอสุจิหรือยาอลาลัสเปี้ยนส์เทียมเดือดปุด ๆ ๆ อยู่!

.

เสียงราชาตะโกนสวนดังขึ้น

"มันตัวเหี้ยอะไรวะน่ะควันโขมงเชียว??? แล้วไอ้บ้านั่นมันเป็นใคร?!"

.

โชคดีอย่างเดียวของเรื่องนี้คือการที่แกยังไม่เห็นองค์หญิงนาตาชาที่อยู่ข้างบน สวนทางกับร่างกายของสายลับหนุ่มที่ยังห้อยต่องแต่งกลับหัวกลับหาง ผนังท่อที่หักหล่นร่วงลงสู่ด้านล่างเฉียดหม้อไปเพียง 3 มิลลิเมตร เด็มบ้าบาจึงส่ังลูกน้องให้ไปหาไม้มาสอย เพราะสิ่่งที่ทำให้เจฟเฟอร์ยังห้อยหัวอยู่ได้ก็คือ "ลำควยอันยืดยาว ที่โดนนาตาชาดึงเอาไว้"

.

.

"ฉันไม่ให้คุณหล่นลงไปหรอก อดทนไว้นะคุณเจฟ! , ฮึบ! , อื้อ!"

เม้มปากสุดฤทธิ์ นาตาชาแผดร้องในลำคอไม่อยากให้ใครได้ยิน