บทที่ 133 : เหมือนองค์หญิงจะโดน (18+)

ซวยสุดซอยสะเทือนใจสุดขีด เมื่อองค์หญิงนาตาชามาถึงช้าเกินไป และคนที่มาถึงก่อนคือไนฟ์กับพรรคพวก ลับหลังจากการปรากฏตัวสุดอุบาทว์ เหล่าลูกสมุนบริวารก็ต่างพากันวาร์ปออกมาจากกระจกหน้าร้านอีกเป็นโขยง! มิหนำซ้ำแต่ละคนยังถือมีดสีม่วงเป็นอาวุธประจำกายไว้ติดมือตลอดเวลา เจอแบบนี้เข้าไปใครจะกล้าแหยม! องค์หญิงก็เลยต้องหลบฉากถอยออกมาตั้งหลักก่อน

.

เปิดทางให้ไนฟ์ตบเกียร์ห้าเดินหน้าทำตามแผนต่อไป ซึ่งเป้าหมายของเขาก็คือเชื้อพระวงศ์ลำดับที่สองอย่างองค์หญิงเจส เขาตั้งใจจะคาดคั้นเอาความให้ได้ว่า "ณ ปัจจุบันราชาเด็มบ้าบาไปมุดหัวอยู่ที่ไหน?" ทำไมเขากับพวกพลิกแผ่นดินหายังไงก็หาไม่เจอสักที พอถามใครก็ไม่มีใครรู้ใครเห็นหรือยอมปริปาก

.

กวัดแกว่งปลายมีดขยิบตาหน่อยเดียว ประตูกระจกใสแจ๋วก็ถูกเดินผ่านไปได้โดยสะดวกโยธิน อิทธิฤทธิ์ของแร่มหัศจรรย์ได้เนรมิตม่านควันกลุ่มใหญ่ให้บดบังสายตาของพวกน้องหมาทั้งหลายเอาไว้ ทำให้ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงเห่า กลุ่มอันเดอร์กราวน์คนแล้วคนเล่าจึงสามารถทะลุผ่านโซนกงขัง ที่เคยเป็นสมรภูมิรบอันดุเดือด ระหว่างเจฟเฟอร์กับทหารจากรั้วพระราชวังไปได้แบบไม่ยี่หระอะไร

.

แล้วคิดเหรอว่าสีผมแดงแจ๋กับดวงหน้าสวยคมแบบ นาตาลี พอร์ตแมน นั้นจะรอด ไนฟ์ปรี่เข้าหาองค์หญิงเจสด้วยความเร็วสูงสุด พลางใช้มือซ้ายขย้ำเข้าที่ลำคอชูค้างเอาไว้! ในขณะที่มือขวาก็ง้างมีดจ่อเข้าตรงหน้าท้อง!

.

"หมับ!"

.

"พะ.. พี่ไนฟ์.. พี่คะ.. นี่เจสเอง..ง..ง.."

"อั๊ก..ก..ก.. ปะ.. ปล่อยหนูลงนะ.."

.

องค์หญิงเจสพยายามใช้มือตะปบตีใส่แขนล่ำ ขาแกว่งสะบัดลอยไม่ติดพื้น จากบทสนทนาสั้น ๆ นี้ก็พอจะสรุปได้ว่าแม้แต่เธอเองก็เคยรู้จักกับไนฟ์มาก่อนเมื่อครั้งเป็นเด็กไม่ได้มีแต่องค์หญิงนาตาชา พวกเขาทั้งสามน่าจะสนิทสนมกันมากในระดับหนึ่ง แต่อย่างไรก็ดี ณ ปัจจุบันดูเหมือนหัวหน้าอันเดอร์กราวน์จะลืมสิ่งที่ว่าไปหมดสิ้น

.

เขายังคงเก๊กหน้าขรึมอมพะนำ ก่อนจะตวาดขึ้น

.

"อย่ามาดึงเช็งน่ะองค์หญิงเจส! กองกำลังปฏิวัติล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว! บอกมาท่านราชาอยู่ที่ไหน! ถ้าจำเป็นต้องฆ่าผมก็จะฆ่าทิ้งแม่งทุกคน หรือจะฆ่าท่านราชาเด็มบ้าบาเพียงคนเดียว แล้วรวมอำนาจไว้ที่ผมถ้าแบบนั้นทุกคนก็จะรอด! ท่านรักชีวิตไหม! ถ้ารักตัวกลัวตายก็บอกมาอย่าลีลา!"

.

จบถ้อยคำข่มขู่ลูกสมุนจำนวนสามนายก็สลายร่างกลายเป็นละอองถ่าน พลางวาร์ปเข้าไปล็อคตัวพี่โซเฟียร์ , แคล , แล้วก็ราเชล เอาไว้ได้โดยละม่อม ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวแห่งการขัดขืน ขยับเขยื้อนแตกตื่นมึงได้ตายโดยไม่รู้ตัว อาวุธมีดหัวควยนั่นคมยิ่งกว่าศาตราวุธใดในอาณาจักร

.

ราเชลสาวนักตัดรู้เรื่องนี้ดีกว่าใคร ๆ เธอก็เลยได้แต่ยืนนิ่งมองดูไนฟ์ที่ค่อย ๆ กำมือแน่นขึ้น ๆ บีบคองามภู่ระหงส์ขององค์หญิงเจสจนเส้นเลือดปูดโปนเป็นสายโลหิต มิหนำซ้ำที่ด้านล่างปลายมีด Pussy Recon อันแหลมเฟี้ยวก็ได้เลื่อนระดับสูงขึ้นเช่นกัน มันไต่ระดับกรีดกรายเรี่ยฐานเต้าไซ้ไปตามส่วนเว้าโค้ง แล้วก็วนอยู่ตรงยอดถัน ถ้าแทงแม่งก็ตายถ้าคลายเสื้อก็ยุ่ย! ซึ่งก็ได้ผลเมื่อเจสเลือกที่จะบอก

.

"ค่ะ.."

"อยู่.. ในวัง!"

"อยู่ในวังค่ะ!"

.

สุดจะตื่นกลัวตะกุกตะกักพิรุธออกชัด แต่ความจริงก็คือความจริงว่าเธอไม่ได้โกหก ก่อนเธอจะมานั่งให้ผสกนิกรจับมือในตู้ท่านราชาก็อยู่ในวังจริง ๆ ตามที่เธอบอก

.

"วังเหี้ยอะไรเล่า! ไม่เห็นจะมีเลย! ผมให้คนไปเช็คหมดแล้วไม่มีแม้แต่เงาหัว! ท่านอยากจะตายแบบพวกองครักษ์รึไงองค์หญิง ไปปกป้องมันทำเพื่อ!? เด็มบ้าบาไม่เคยเห็นท่านเป็นลูกด้วยซ้ำ บอกมาเถอะว่าราชาไปมุดหัวอยู่ที่ไหน เรื่องนี้จะได้จบไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อ!"

.

"อึก.. ก.. ก.. เฮือกกก.. ก.. ก..ก"

.

"แคว๊กกก!!!"

.

คมมีดแหวกเนื้อผ้าขาดเป็นริ้ว อีกไม่ถึงเสี้ยวมิลลิเมตรสายชั้นในสีพาสเทลก็จะโดนเฉือน แล้วหนังเนื้อนวลนิ่มของเธอก็จะโดนแทง! ทว่าครานั้นเธอก็ยังเลือกที่จะปกป้องสถาบันเบื้องสูงโดยไม่ห่วงตัวเอง

.

"พูดผิดพูดใหม่ได้นะ! พวกกบฎอันเดอร์กราวน์อย่างพี่ต่างหากที่มุดหัว! จนป่านนี้เพิ่งจะยอมโผล่หัวขึ้นจากพื้นดิน วัน ๆ จ้องแต่จะแทงข้างหลังตีท้ายครัวคนอื่น ไอ้พวกหน้าตัวเมีย! ไปหาผ้าถุงแม่มาใส่ไป๊!"

.

"หน็อย! ปากดีนักนะ.. เดี๋ยวบัด!"

.

คนไม่ใช่พระอิฐพระปูนเจอยั่วโมโหแทงใจดำขนาดนี้ฟิวส์ก็เลยขาด ปล่อยมือซ้ายออกจากคอง้างขึ้นสุดวงแขน มือขวาตวัดด้ามมีดสะกิดแค่นิดเดียวเสื้อที่ห่อนวลนมอยู่ก็ขาดกระจุย! ขุยละอองกระเซ็นซ่านเป็นริ้ว ๆ ! ยกทรงสะบัดขาดเป็นสองซีก! เหลือแต่ปทุมคู่อวบอั๋นกระเพื่อมเด้งชูยอดชันสุกสกาว

.

มือที่ง้างไว้คงไม่พ้นการตบหากเป็นละคร เหมือนกันในนิยายเรื่องนี้ก็ตบเช่นกัน แต่ไม่ใช่ที่หน้าแต่เป็นที่ "นม!"

.

"เพลี๊ยะ!!!"

.

"โอ๊ยยย! พี่ไนฟ์! พี่จะทำอะไรอย่าทำเจสนะ!"

.

"เพลี๊ยะ!!!"

.

" โอ๊ยยย!!!"

.

"หมึบ! , หมับ! , หมึบ! , หมับ! , หมับ!"

.

ขยำย่ำยีบี้ฝ่ามือบดหน้าอกหน้าใจบุ๋มกลืนไปกับแรงคั้น ยังไม่พอ! เพื่อความมันส์! เขายังกัดฟันบีบแน่นซะจนนมนุ่มปริ่มทะลักออกมาตามง่ามนิ้ว

.

.

ด้วยความสัตย์จริงที่นาตาชามองเห็นทุกสิ่งจากนอกหน้าต่าง และด้วยความที่องค์หญิงผู้พี่นั้นกลัวว่านมของน้องจะแตกเป็นเสี่ยงไปซะก่อน สาวเจ้าก็เลยต้องยอมเปิดเผยตัวตน ด้วยการใช้ส่วนหนากระแทกกระจกหน้าร้านเข้าไปในฟิวของฮีโร่! ทั้งที่ความจริงนั้นต้องเรียกว่า "อีโง่!" เพราะประตูมันไม่ได้ล็อค

.

"เพล้งงง!!!"

เสียงกระจกแตกเป็นเสี่ยง

.

"หยุดเดี๋ยวนี้นะพี่ไนฟ์! ช่ารู้ว่าพ่ออยู่ไหน! ปล่อยเจสซะแล้วช่าจะพาไปเอง! อีกอย่างตอนนี้ช่าก็รู้แล้วด้วยว่าจะปลุก Pussy recon ให้ฟื้นคืนชีพได้ยังไง ปล่อยทุกคนไปแล้วเรามาคุยกัน อย่าทำลุ่มล่ามแบบนี้เลยน้องขอร้อง!"

ร่ายยาวเป็นฉาก ๆ เรียกความสนใจจากคนทั้งห้อง

.

ซึ่งไม่นานหลังจากนั้นจู่ ๆ ก็เกิดกลุ่มควันสีม่วงขนาดย่อมขึ้นที่ด้านหลังคนพูด ด้วยความเร็วที่สูสีพอ ๆ กับเดอะแฟลช ท่อนแขนอันกำยำก็ได้ตวัดรัดเข้าที่ซอกคอของนาตาชาในมุมบอด ไนฟ์วาร์ปมาโผล่ตรงนี้ในเสี้ยวพริบตา! เขางัดซอกคอองค์หญิงให้แหงนหน้าเชยคางขึ้น พลันสนทนาปราศรัยด้วย

.

"พูดเป็นเล่นน่ะ? รู้แล้วจริง ๆ เหรอ? ไม่น่าเป็นไปได้?"

.

"เฮือก.. ก.. ก.. ก็พี่เคยเชื่อช่าสักครั้งไหมล่ะ.. ลองดูสักทีจะเป็นไรไป.. ปล่อยทุกคนไปซะแล้วเรามาเปิดใจคุยกันตรง ๆ อึก.. ก.. ก พี่คิดว่าพี่มีทางเลือกอื่นอีกเหรอ ช่าเห็นหมดแล้วต่อให้พี่จะสั่งคนฆ่าทหารทั้งวังถามผู้หญิงที่เหลืออยู่ทั้งอาณาจักร ก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าท่านพ่ออยู่ที่ไหน.. อั๊ก.. ก.. ก.. ก "

.

บรรยากาศดูไม่ดีเอาซะเลย กว่าจะพูดได้แต่ละคำนาตาชาดูทุรนทุรายมาก เธอเหมือนกำลังเจรจากับคนเมายาบ้าแทนที่จะเป็นหัวหน้ากลุ่มปฏิวัติสุดเท่ห์ แล้วก็เห็นจะจริงอย่างที่เธอบอก ว่าไนฟ์ไม่เคยเชื่อใจน้องคนนี้เลย เหมือนเขาจงใจจะใช้ประโยชน์จากการเป็นเชื้อพระวงศ์ที่เข้านอกออกในเขตพระราชฐานได้เพียงเท่านั้น ที่เหลือก็แค่ตัวล่อ

.

ปราดสายตามองกราดไปทั่วทั้งห้อง บรรดาลูกสมุนต่างยืนล็อคตัวแคล , ราเชล , เอาไว้เป็นมั่นรอฟังคำสั่ง ส่วนองค์หญิงเจสก็กำลังง่วนอยู่กับการคุกเข่าเก็บเศษผ้ามาปิดบังความโป๊เปลือยของตนเอง ไนฟ์ก็เลยพูดขึ้น

.

"หึ.. โอเค.. เอางั้นก็ได้"

"ปล่อยพวกเขาไปซะส่วนพวกเอ็งก็ไสหัวออกไปด้วย ฉันต้องการใช้พื้นที่ส่วนตัวคุยกันตามลำพัง นี่เป็นเรื่องที่จะให้คนนอกรู้ไม่ได้เป็นอันขาด"

.

สิ้นสุดคำสั่งพันธนาการจากสุนัขรับใช้ก็คลายออก พวกมันตัวแตกเป็นละอองลอยคลุ้งลอดออกไปใต้บานประตู ส่วนราเชลที่หลุดจากการโดนล็อคแล้วก็พยายามจะคัดค้าน หล่อนผายมือทำตาซึ้ง พลางบอกกับองค์หญิงนาตาชาเพื่อนสนิทว่าขออยู่เป็นเพื่อนด้วยอีกคน เพราะหัวหน้ากลุ่มอันเดอร์กราวน์เป็นคนไว้ใจไม่ได้ เกิดมันหน้ามืดทำมิดีมิร้ายแบบที่ทำกับองค์หญิงเจสขึ้นมาล่ะก็ ใครจะรับผิดชอบ

.

"มะ.. ไม่เป็นไร.. หรอก..ก..ก แกรักษาชีวิตตัวเองไว้เถอะ รีบพาทุกคนออกไปจากที่นี่ซะตอนที่ยังพอมีเวลา"

.

"แต่ช่า? แล้วแก?"

.

"ไสหัวออกไปเซ้! ฉันให้คนของฉันออกไปแล้วนะ! หรือจะให้ต้องลงไม่ลงมืออีก!"

ขยุ้มหนังหัวดึงปอยผมนาตาชาให้แหงนหงาย ยังความเจ็บปวดมลายมาสู่่คนเป็นเพื่อน

.

เมื่อไนฟ์เล่นชิงพูดตัดบทแบบนี้ ผนวกรวมเข้ากับเสียงร้องอั้น ๆ ที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากสวย ทำให้ราเชลไม่อยากเห็นเพื่อนต้องทรมานอีกต่อไป เธอยอมตัดใจพลันคว้าแขนแคลกับองค์หญิงเจสวิ่งหนีออกไปทางประตูหลังร้าน มุ่งหน้าสู่สวนสาธารณะอันเป็นสถานที่ ๆ เจฟเฟอร์กับนาตาชา เคยพบกับห้องส้วมที่ใช้เป็นทางเชื่อมต่อกับโลกอันเดอร์กราวน์เมื่อหลายตอนก่อน

.

.

พอทุกคนออกไปหมดทีนี้ก็เหลือกันแค่สองต่อสอง ท่ามกลางกรงหมากับห้องโถงรับรองที่มีโต๊ะ , โซฟา , แล้วก็เคาท์เตอร์ให้นั่งคุย , นอนคุย , หรือทำอะไรต่อมิอะไรอย่างอื่น

.

ไนฟ์ปล่อยมือออก ทันทีที่ร่างบางร่วงหลุดลงมาองค์หญิงก็กลับหลังหัน 360 องศา แล้วก็ฟาดฝ่ามือใส่แก้มหนาไปหนึ่งฉาดใหญ่เสียงดัง!

.

"เพลี๊ยะ!!!"

.

"ทำไมพี่ถึงไม่ยอมรอน้องก่อน! ทำไมถึงฆ่าคนตายไปเป็นบือ! คนพวกนั้นยังมีสามีที่รอให้กลับมาหาอยู่นะ! พี่ไนฟ์! พี่มันเห็นแก่ตัวที่สุดเลย! ช่าเกลียดพี่!"

.

"เพลี๊ยะ!!!"

.

หน้าสะบัดคอแทบพับไปอีกทาง

.

"คนบ้า! , ไอ้พี่ไนฟ์คนเลว!"

.

"เพลี๊ยะ!!!"

.

ตบอีก! , ตีอีก! , ตบอีก! , ตีอีก! , ชนิดที่คงลืมไปหมดแล้วมั้งว่าไอ้พี่คนนี้มันทำอะไรกับเธอได้บ้าง แม้แต่คนที่เก่งที่สุดในเรื่องอย่างเจฟเฟอร์ยังต้องรอคอยการช่วยเหลือจากมัน นับประสาอะไรกับองค์หญิงที่พอง้างมือตบหน้าเปล่า ๆ ไปได้สัก 4 - 5 ครั้ง ไอ้พี่ไนฟ์ก็บอกว่าให้พอแล้วก็หยุดมันเอาไว้

.

"กึก!"

.

"ก็ที่พี่ทำไปก็เพื่อช่วยน้องยังไงเล่ายังไม่รู้ตัวอีกหรอ! พี่ดูอยู่ด้านล่างเห็นว่าบนนี้กำลังเกิดจราจลครั้งใหญ่ พี่กลัวน้องจะเป็นอันตรายไป เอาข่าวกลับมาก็ช้าติดต่อก็ไม่ได้ แล้วบ้านเมืองที่เกิดกลียุคแบบนี้ก็เหมาะสุดแล้วสำหรับการทำรัฐประหาร พี่ก็เลยลงมือ พี่ผิดตรงไหนมิทราบ!"

.

"แต่ก็ไม่ได้แปลว่าพี่จะฆ่าใครทิ้งก็ได้นี่?!"

องค์หญิงเถียงกลับ

.

พลันเหวี่ยงหมัดซ้ายเสยอัพเปอร์คัท คงจะสวนเข้าใส่ปลายคางเต็ม ๆ แน่ ๆ ดีที่ไนฟ์ยังไวเขาเลยจับมือเธอไว้ได้อีกครั้ง แล้วกระชากแขนทั้งสองข้างลงมาแนบชิดติดลำตัว! ไม่ให้กระดุกกระดิกได้อีก!

.

"อีกแล้ว! ทำแบบนี้อีกแล้ว! นี่ตกลงพี่เห็นช่าเป็นแค่เครื่องมือใช่ไหม พี่คิดจะฆ่าเราทุกคนตั้งแต่แรก พี่ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตาเลยจริง ๆ ช่ากับคุณเจฟก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่ง เรามันก็แค่ขยะ สัญญาไม่เป็นสัญญารับปากอะไรไว้ก็ไม่เคยเชื่อใจกัน แล้วแบบนี้อนาคตของอลาลัสจะต่างอะไรกับการอยู่ใต้เงาของท่านพ่อ พี่เองก็ไม่ต่างกันหรอก..ก..ก.. ฮึ๊ย! ปล่อยนะไอ้บ้า.. ปล่อยช่าเดี๋ยวนี้.."

.

กัดกรามแน่นโกรธแค้นที่ทำอะไรไม่ได้ สวนทางกับดวงหน้าของไนฟ์ที่ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที เขาเกร็งแขนด้วยแรงเพียงปลายก้อยแต่เท่านี้นาตาชาก็ร้าวไปทั้งตัวแล้ว ยิ่งเธอด่าแรงเขาก็ยิ่งใกล้เข้ามา ภายใต้เม็ดเหงื่อแบบนี้ความคมสันของโครงสร้างจมูกคางที่ไม่ได้เจอกันนาน มันทำให้หญิงสาวใจสั่นโดยไม่รู้ตัว

.

แล้วก็เป็นจังหวะต่อเนื่องที่ฝ่ายชายรุกคืบ เขากำข้อมือองค์หญิงทั้งสองข้างเหยียดตรงไพร่ไปด้านหลังในทิศเดียวกับบั้นท้ายของเธอ ส่งผลให้ร่างบางส่วนบนแอ่นโค้งดุนหน้าอกกับรอนท้องแอ่นมาข้างหน้า เข้าหาเขาโดยไม่อาจปฏิเสธ! เธอต้องเขย่งเท้าค้ำยันเอาไว้ ในขณะที่ปลายคางกลับเชิดแหงนขึ้น โชว์กระจับปากสวยหมุบหมิบนิ่มนวลชวนฝัน

.

โฉมหน้าใกล้ ๆ แบบนี้ชวนให้ไนฟ์คิดถึงเธอเมื่อตอนวัยเด็ก ตอนที่เธอยังเป็นเพียงองค์หญิงจอมแก่น

.

"ปล่อยช่าเดี๋ยวนี้นะ! พี่ไม่มีสิทธิ์ทำกับช่าแบบนี้!"

.

เกร็งมัดกล้ามจนแน่นดูท่าจะเอาจริงแล้ว ไนฟ์ก็เลยดันร่างแกร่งตัวเองมาชนกระทบกับร่างบางของเธอ

.

"ไม่! พี่ไม่ปล่อย!"

เขาบอก

.

"จนกว่าช่าจะยอมบอกว่า Pussy Recon จะถูกปลุกชีพได้ยังไง!?"

.

"เหอะ..พี่นี่มันเห็นแก่ตัวไม่เปลี่ยนไปเลย มันจะต้องใช้ "ความรัก" ค่ะ ความรักอันบริสุทธิ์ ซึ่งคนด้านชาฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็นอย่างพี่ไม่เคยมี!"

กระฟัดกระเฟียดสะดีดสะดิ้งแกมขยะแขยง ตามติดมาด้วยการสะบัดตัวออกแต่ไม่เป็นผล!

.

"ไม่จริง! , มีสิ! , แล้วพี่จะทำให้ดู!"

.

.

"จุ๊บ!!!"

"จ๊วบบบบ! , ด๊วบบบบ !, ด๊วบบบบ! , จุ๊บบบบ!"

.

สอดแขนกอดเข้าจากทางด้านหลัง ดึงร่างบางเข้าดูดปากแลกลิ้นดูดดื่ม อาจเพราะตกใจตัวองค์หญิงถึงเบาเป็นปุยนุ่น แข้งขาที่เคยแข็งกร้าวของเธออ่อนยวบยาบลงในทันใด มันห้อยระโหยโรยแรงเสียความสมมาตรให้แก่รสปากของพี่ชายที่เธอเคยปลาบปลื้ม..ม..ม

.

ถ้อยคำต่อว่าสลายหายไปกับกลีบปากที่ประกบจูบ เธอเริ่มปรือตาหลับลง ลิ้นกับสัมผัสอันอ่อนนุ่มทำให้รู้สึกอบอุ่นละมุนไปทั่วทุกรูขุมขน คงยากแล้วกับการขัดขืน นาทีนี้ถูกข่มขืนก็ยังฝืนยอม องค์หญิงโดนอุ้มตัวลอยพลันโดนเหวี่ยงทิ้งโครมลงใส่โซฟา! ดูทรงไนฟ์คงจะอดใจไม่อยู่แล้วจริง ๆ จึงคิดที่จะสำเร็จความใคร่ใส่จิ๋มเธอจากบนนี้

.

"ไม่เอาค่ะ.. พี่ไนฟ์อย่าทำแบบนี้.. อย่าพี่.. ไม่เอา.. อือ..อ..อ..อ.. อย่า.. ช่าไม่อยากทำ.."

.

เหยียดแขนขึ้นบังป่ายปัดปกป้องพอเป็นกระสัย ซึ่งแน่นอนว่าโดนหัวหน้ากลุ่มอันเดอร์กราวน์ปัดทิ้งทั้งหมด

.

"ก็นี่ไง! พี่ก็กำลังแสดงความรักให้ช่าเห็นอยู่ไง.. พี่รักช่าอยู่นะ.. แค่พี่ไม่เคยบอก"

.

"จุ๊บบบบ! , จ๊วบบบบ! , ด๊วบบบบ! , ด๊วบบบบ!"

.

"อ่าาา~! เรามาเอากันเถอะนะ มาเย็ดกันด้วยความรัก"

.

ยิ้มให้ตาหวานปลดตะขอกางเกง ทิ้งมีด , ทิ้งเสื้อ , ทิ้งทุกอย่าง , ทิ้งแม้กระทั่งความเป็นพี่ เครื่องติดแล้วและควยกำลังโหยหาที่มุด ต่อให้มันจะเป็นจุดซ่อนเร้นของสาวจากบัลลังถ์สูงสุด แต่การจะหมิ่นเบื้องสูงก็ได้ลดทอนอาญาลงแล้วด้วยการกดเธอให้อยู่ในจุดต่ำกว่า พลางจับควยโค้งงัดเปิดทางใส่แคมร่อง..

.

"ไม่ใช่ค่ะพี่... มันไม่ใช่แบบนี้.. โอ๊ยยยย~! อุ๊บบบ!"

.

พอจะแผดเสียงร้องเรียกคนช่วย องค์หญิงก็โดนเอามือปิดปากเอาไว้

.

"พี่ไนฟ์..! , ไม่นะคะ..! , ไม่..! , ไม่เอา.. , อุ๊บบบบ!"

.

น่าสงสารที่ทำได้แค่กระแอมออกมาแผ่ว ๆ ไนฟ์แหยควยเข้าแคมไปจนได้ แต่สิ่งที่เธอคิดและครางออกมานี่สิกลับกลายเป็น

.

"ซีดดดดด!"

"อ่าาาาา.. , คุณเจฟ.. , คุณเจฟ.. , ไปช่วยคุณเจฟก่อน.. ได้โปรด..ด..ด เถอะพี่.."

"อ้าาา..า..า.. แล้วช่าจะยอม..ม..ม.. อื้อออ! ช่าจะถ่างขาให้เย็ดทุกท่าที่พี่ต้องการเลย~!"

.

"แค่ไปช่วยคุณเจฟก่อน~!"

.

"โอ๊ะ! , โอ๊ะ! , โอ้...! , โอ๊ยยย..ย..ย..ย! , โอ๊ย! , โอ๊ย! , โอ๊ย!"