บทที่ 64 : ควักหัว..ออกมา (18+)

แพลนกล้องกลับมายังทิศใต้ ณ จุดที่ห่างออกไปจากจุดที่เกิดเหตุเซ็กส์อนาฏกรรม ของคนและเครื่องจักร เขายังคงยืนเด่นเป็นสง่าถ่างขาจังก้าอยู่แบนแผ่น jumper board ที่ลอยสูงเหนือหัวกลุ่มซอมบี้โลหะเป็นแสน ๆ พวกมันทำอะไรเขาไม่ได้ อย่างเก่งก็ได้แค่กระโดดเหยง ๆ ชูไม้ชูมือ ป่ายปัดโดนขอบ ๆ ริม ๆ ของแผ่น jumper board เท่านั้น

.

"เออ.. น่ะ ใจเย็น ๆ ไม่ต้องคลั่งกูขนาดนั้นก็ได้ ไอ้พวกนี้เดี๋ยวบัด! เหวอ ๆ ฮึบ! เห็นไหมล่ะ! บอกแล้วว่าเดี๋ยวมันตก แผ่นบอร์ดคว่ำไปมีหวังศพไม่สวยแน่กู.. ฮู่วววว!"

เจฟเฟอร์ตวาดเสียงดังพลางชะโงกหน้าลงมาดูการเคลื่อนไหวเบื้องล่าง ก่อนหน้านี้เจ้าตัวดันหมดเวลาไปกับการใช้ออฟติคอลซูมซะเยอะ สายตาก็เลยล้าไปหมด มิหนำซ้ำผลพวงจากการถ้ำมองที่ไกลที่สุดจนเป็นสถิติโลกครั้งนี้ ยังทำให้อวัยวะส่วนตัวของเขาผงาดง้ำขึ้นมาอีกหน

.

หลังจากจัดระเบียบสังคมให้กับน้องชายผู้ซุกซนของตัวเองเสร็จ เจฟเฟอร์ก็กลับมามีสมาธิิอีกครั้ง เขาทิ้งฝูงซอมบี้สนิมเขรอะไว้เบื้องหลัง แล้วหันมาโฟกัสที่ภารกิจของตัวเองแทน ภารกิจติดตามองค์หญิงแห่งอลาลัสงั้นเหรอ หึ! ภารกิจช่วยให้นาตาชาหนีรอดจากการถูกข่มขืน? รึก็ไม่! เพราะแท้จริงแล้ว สิ่งที่เจฟเฟอร์ต้องการสุด ๆ ในตอนนี้ก็คือ

.

"กูจะอัดเทป!"

.

"ออปติคอลซูม ขยาย 80% และ reccord ในอีก 3.. 2.. 1"

.

"แคร๊ก ๆ ๆ , ครืดดด!"

.

เรติน่าจากม่านตาเริ่มคลี่ตัวเป็นใบพัดอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่เพียงแค่การมอง แต่ระบบมันต่อตรงเข้าไปถึงโปรแกรมที่ชื่อว่า "The X-file" ซึ่งเป็นชุดคำสั่งสร้างภาพเสมือนจริงที่เจ้าตัวแอบฝังโค้ดไว้ในตัวเองแบบลับ ๆ ใช่แล้ว! ใครที่อ่านแบบกระโดดพรวดเดียวมาที่บท 64 เลยคงไม่มีทางเข้าใจว่า "ครีส" กับ "Emily" เอามันส์แค่ไหน เจฟเฟอร์ถึงได้กระสันหนักจนอยากจะได้แบบจำลองของรัชทายาทแห่งอลาลัส เข้ามาเสริมทีมเพิ่ม

.

"ฮั่วห่ะ ๆ ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ คราวนี้ล่ะมึงเอ๊ย! ผู้หญิงเชฟแบบนี้ล่ะที่เราชอบสุด ๆ ไปเลย แขนขายาว ๆ ผอม ๆ หน่อย นมเล็ก ๆ พอดีตัวแต่หัวนมเชิดขึ้นชมพูบานสะพรั่ง เอวคอด ๆ แบบนั้นนะ~ หูยยยย~ ถ้าได้สอดแขนเข้าไปคล้องพ่อจะกระเด้าให้ร้องเสียงหลงเลยมึง"

.

"อย่าหาว่าผมลามกเลยนะองค์หญิง แต่ผมแม่งทนไม่ไหวจริง ๆ ว่ะ ขอผมบันทึกอิริยาบถร่านสวาทของท่านสักแป๊บละกัน อารมณ์เปลี่ยวขึ้นมาตอนไหนจะได้ขุด The X -file ออกมาใช้ได้ตลอดเวลา"

.

"หึ ๆ กูนี่มันเหี้ยชะมัด"

.

เจฟเฟอร์ร่ายยาวโดยไม่สนใจสภาพแวดล้อม ข้ามฟากไปฝั่งกระโน้นไอ้คนใช้มีดกับลูกน้องกำลังโดนรุมเจียนอยู่เจียนตาย ในขณะที่ด้านล่างก็ป่ายปีนกันตะกุยตะกายราวกับกำลังจะดูคอนเสิร์ต โถ ๆ ดูสิดูดูพ่อพระเอกของเราทำ ย้ำอีกครั้งว่าเขาไม่ควรจะเป็นพระเอกหรอกเขาน่าจะเป็นเอดส์มากกว่า หากจะหื่นได้ไม่ดูเวล่ำเวลาถึงเพียงนี้

.

สายลับหนุ่มค่อย ๆ เลื่อนมือขวาลงไปคลำเบา ๆ ที่เป้ากางเกง พร้อมกันนั้นก็ได้ใช้มือซ้ายลูบที่มุมปาก เนื่องจากทนกับความเซ็กซี่ขององค์หญิงนาตาชาผู้มีโครงหน้าคล้ายกับ เทย์เลอร์ สวิฟต์ ไม่ไหว ตามติดมาด้วยการกระพริบตาย่นคิ้วเพื่อสั่งการให้ออปติคอลซูมจับภาพให้ชัด ๆ ยกภาระให้หน่วยความจำหลักร่างโฮโลแกรมโครงสร้าง สัดส่วน อก , เอว , นม ตำหนิไฝฝ้าต่าง ๆ ให้ถูกต้องชัดเจน โดยเฉพาะลีลาในการถ่างขาส่ายร่าน บอกตามตรงว่าตั้งแต่เกิดมาเจฟเฟอร์แม่งไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหน บรรเลงเพลงรักด้วยท่าทางที่แปลกตาขนาดนี้มาก่อน

.

"นั่นโช๊ครถยนต์นะครับท่าน! น้ำมันไฮโดรลิคกำลังหล่อเลี้ยงแคมหีท่านอยู่นะองค์หญิง!"

.

"โอ๊ย! ตาย ๆ ๆ ! ไอ้หุ่นบ้านั่นมันเสียบฉึกฉัก ๆ แบบไม่เลี้ยงเลย หน้าท้องแขม่วเกร็งเป็นระลอก หน้าอกกระเพื่อมเด้งดึ๋งดั๋ง จับขาไพร่กันไขว้เป็นกากบาท โอ้! บันทึก! แบบนี้ต้องบันทึกเอาไว้! ให้ตายสิ! ลีลาดีชิบเป๋ง! ท่าเย็ดลักษณะนี้ควยคงฟิตดีโคตร ๆ แม่งเอ๊ยอยากเอาบ้างจังโว๊ย!"

.

กำปั้นหนาเขกกระโหลกตัวเองไป 2 - 3 ที เขาตื่นตาตื่นใจกับเพลงยุทธ์ที่ไอ้หุ่นนั่นร่ายรำเหลือเกิน ส่วนหนึ่งคงเพราะเป็นหุ่นยนต์ด้วยแหละ ความคิดความอ่านก็เลยไม่เหมือนคนปกติ ผลลัพธ์แห่งความผิดเพี้ยนดังกล่าวนี้ก็เลยไปตกอยู่ที่นาตาชาแบบเต็ม ๆ เธอออกอาการกระสันหนักมากจนถึงกับต้องตะแคงข้าง สลับกับการแผดเสียงร้องครางเพื่อทุเลาความเสียว

.

น่าเสียดายที่เจฟเฟอร์ไม่ได้ยิน แต่ถึงกระนั้นเจ้าตัวก็ยังสามารถอ่านปากของหล่อนได้อยู่ดี จากทักษะการแกะรอยที่เคยได้รับการฝึกฝนมา

.

"H...O...N...E...Y Honey งั้นเหรอ! ที่รักสินะ! ครางเรียกเขาเป็นตุเป็นตะเชียวนะองค์หญิง อื้อหือ! ท่านแม่งของจริงว่ะผมยอมรับเลย"

.

"แต่เดี๋ยวก่อนซิ! เฮ๊ย! เฮ๊ย! กูว่าไม่ใช่ล่ะ!"

จับที่หางตาคลี่ม่านตาซูมออปติคอลเข้าไปให้ใกล้มากยิ่งขึ้น

.

"มันแปลก ๆ ว่ะ! มุมปากที่งับประกบกันพยางค์มันได้นะขึ้นต้นด้วย H แน่ ๆ แต่พยัญชนะตัวหลังมันไม่น่าใช่ H...E...L...P...M...E Help me! เฮ้วมี! ที่แปลว่า "ช่วยด้วย" อ่ะนะเหี้ยแล้วไงกู!"

.

"ที่ผ่านมาผมเข้าใจผิดมาตลอดงั้นเหรอเนี่ยะ ผมคิดว่าท่านกำลังฟินอยู่ซะอีก แล้วนั่นอะไรกันวะน่ะ? ไอ้หุ่นสามตัวที่อยู่ข้างบนมันกำลังทำอะไรของมัน!?"

.

พูดยังไม่ทันขาดคำเจ้าหน้าที่ภาคสนามมือวางอันดับหนึ่งแห่งองค์กรอย่างเขา ก็โน้มตัวลงมาข้างหน้า เจฟเฟอร์ยุติการบันทึกภาพและโปรแกรม The X-file ต่าง ๆ พลันเรียกชุดคำสั่งเครื่องยนต์เจ็ทติดไอพ่นตรงขาออกมาใช้ เสียงกลไกลหมุนเวียนเปลี่ยนสลับ ฉึก ๆ ฉัก ๆ ในเสี้ยวบัดดล อะไหล่ชิ้นส่วนมากมายสับเปลี่ยนเคลื่อนย้าย ฉีกกางเกงผ้ายืดที่เพิ่งได้มาใหม่ ๆ ออกเป็นชิ้น ๆ จนคล้ายกับกางเกงขาสั้นที่ Jacob ใส่ในหนังเรื่องแวมไพร์ทไวไลท์

.

ได้ออกมาเป็นชุดขาสุดแกร่งที่พ่นควันออกมาฟู่ ๆ น่าเกรงขาม ไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา สายลับหนุ่มรีบตัดสินใจวิ่งปรี่ไปบนแผ่น jumper board ด้วยความเร่งสูงสด ก่อนจะพุ่งตัวกระโดดสวนออกไปข้างหน้า โดยไม่แคร์ว่ากลุ่มซอมบี้โลหะนับแสนที่อยู่เบี้องล่างจะกระโดดตะครุบตัวเขาหรือไม่ เขาช้าไม่ได้แล้วองค์หญิงนาตาชาน่าจะมาถึงขีดจำกัด เธอคงทรมานเกินกว่าฤทธิ์ของกามราคะใดในกมลสันดาน ถึงได้ร้องเรียกให้คนช่วย

.

ด้วยระยะห่างที่ไกลเกินกว่า 1 กิโลเมตร เจฟเฟอร์ถึงกับต้องขยี้ตากลางอากาศ ความฉงนสนเท่ห์ทำให้เขาถึงกับลอยเคว้งเสมือนหน่วงเวลาได้ในภวังค์ความคิด

.

"แสงสีฟ้าเป็นเส้น ๆ นั่นมันเลเซอร์นำทางสำหรับการผ่าตัดนี่หว่า เราเคยเห็นหมอยูมิโกะกับพวกพยาบาลใช้ในแล็บ แสดงว่าไอ้หุ่นกระป๋องสามตัวนี้กำลัง? อย่าบอกนะว่า? หน้าอกขององค์หญิง!"

.

"โคตรแม่ม.. เอ๊ย!"

.

"รอผมแป๊บนะครับท่าน ผมจะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ / swith on!"

.

"ตูมมมมมมม~!"

.

ชาด่าลา.. เฮดชาลา! ปฏิกริยาฟิชชั่นจากเครื่องยนต์ไอพ่น ผลักดันให้ร่างของชายหนุ่มพุ่งตรงเป็นลำแสงราวกับเบจิต้าที่รีบกลับไปปี้บูลม่าในการ์ตูนดราก้อนบอล ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้ลูกออกมาเป็นทรังค์ไหม แต่ที่รู้คือทรวงอกของนาตาชาพังยับแน่ หากเจฟเฟอร์พุ่งเข้าไปสะกัดกั้นแผนการของพวกโรบอทไว้ไม่ทัน ที่แท้การกระเด้าเย็ดด้วยโช๊ครถยนต์ก็เป็นแค่กลอุบาย เพราะสิ่งที่พวกมันต้องการจริง ๆ ก็คือสิ่งที่อยู่ในตัวนาตาชาต่างหาก และไม่แน่บางทีองค์หญิงผู้แสนดีคนนี้ ก็อาจจะเป็นมนุษย์กึ่งหุ่นยนต์จำพวกเดียวกันกับเจฟเฟอร์ก็เป็นได้

.

เปลวไฟไอพ่นพุ่งออกจากฝ่าเท้า อย่างที่รู้ว่าเจฟเฟอร์เคยใช้ฟังค์ชั่นการบินด้วยความเร็วสูงนี้มาแล้วหนหนึ่ง คราวนี้ก็เลยไม่ค่อยตื่นเต้นสักเท่าไหร่ เขาใช้ขาข้างใหม่ที่เพิ่งได้รับการติดตั้งได้อย่างชำนาญมากยิ่งขึ้น จนกระทั่งสามารถร่อนลงมาแล้วก็บินโฉบหนังหัวของพวกซอมบี้เชียงกง จนไฟลุกท่วมกลายเป็นทุ่งสังหารไปเลยทีเดียว

.

แต่ก็อีกนั่นแหละว่าที่ทำอยู่นั้นหาใช่ภารกิจไม่ ระยะทางไม่ใช่ใกล้ ๆ ครั้นจะเร่งให้แรงสุดใจกรงเล็บยาวเฟื้อยของไอ้หุ่นตัวที่อยู่บนสุด ก็คงจะเฉือนเข้าใส่เนินนมสาว ขององค์หญิงแห่งอลาลัสไปซะก่อน

.

"ไม่นะ! อย่า!"

ยืดฝ่ามือเอื้อมจนสุดหยั่งเจฟเฟอร์ตะโกนลั่นจนสุดเสียง ก่อนจะกัดฟันกระทืบตีนกลางฟากฟ้า โรมรันให้เครื่องยนต์เจ็ทแผดไอพ่นให้เร็ว แรง และร้อน ขึ้นไปอีก!

.

"ถึงไม่ทันก็ต้องหยุดพวกมันไว้ให้ได้ละว่ะ เชี้ยเอ๊ย! กูนะกูไม่น่าเล๊ย! เสือกมัวแต่เล่น!"

.

"ฟิ้ววววว~!"

.

.

ในขณะที่ฝ่ายชายนั้นเต็มไปด้วยถ้อยคำมากมายที่ขบคิดอยู่ในหัว ตัดข้ามฟากมาที่ฝ่ายหญิง นาตาชาของเราถึงกับหัวสะบัด!

.

"กรี๊ดดดดด! อร๊ายยยย! เจ็บ ๆ ๆ กรี๊ดดดดด! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันที!"

"แฮ่ก ๆ ๆ กรี๊ดดดด!"

.

เลือดซึมไหลซิบ ถัดจากลำคอลงไปเพียงนิด เกิดเป็นแผลลากยาวขนานไปกับสองเต้า ซึ่งเกิดจากน้ำมือของโรบอทสารเลวตัวที่อยู่บนสุด กงเล็บของมันลากเฟื้อยฉับเดียวแผลก็ตรงดิ่งเป็นเส้นราวกับใช้ไม้บรรทัด สาเหตุก็เพราะที่ข้าง ๆ กันยังมีโรบอทเบื้องซ้ายที่คอยทำการฉายแสงเลเซอร์นำทางให้ แสงสีฟ้าเส้นเล็ก ๆ พุ่งออกจากตามัน โดยมีพิกัดสำคัญอยู่เพียงแห่งเดียวคือบริเวณร่องนมขององค์หญิง

.

หล่อนเจ็บปวดทรมานเหลือเกิน เธอดิ้นจนสุดความสามารถ แต่ก็สู้การจับขึงของไอ้ซอมบี้โรบอทเบื้องขวาไม่ได้ ไอ้ห่านี่แม่งไม่ต้องออกแรงทำอะไรเลย เพราะตั้งแต่เริ่มเหตุการณ์รุมสกรัมนี้มามันมีหน้าที่เพียงแค่ล็อคตัวหล่อนเอาไว้ กับประเมินตัวเลขการขยาย size ของเต้านมเพียงเท่านั้น

.

"ตุ๊ด ๆ , ตุ๊ด ๆ , ตุ๊ด ๆ "

.

การส่งสัญญาณดังกล่าวสามารถถอดความได้ว่า ความเสียวซ่านของนาตาชาได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว ขนาดของหน้าอกเธอขยายใหญ่ขึ้นจาก size B 32 เป็น size D 38 ไปเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งเพียงพอแล้วสำหรับการผ่าตัดชำแหละอวัยวะ ถูกต้อง! พวกมันทั้ง 4 ตัว ก็เหมือนกับซอมบี้โรบอทตัวอื่น ๆ แม้ว่าอะไหล่จากซิลิโคลนอิเล็คทรอนิคในตัวองค์หญิงจะมีน้อยนิด แต่ทุกอย่างที่พวกมันทำก็ตั้งอยู่บนพื้นฐานเดียวกันกับพรรคพวก

.

พวกมันไม่ได้จะเย็ดเธอ แต่แค่อยากได้อะไหล่จากเต้านมที่ย่อขยายได้ตามใจ ไปซ่อมแซมตัวเองบ้างก็เท่านั้น และนี่แหล่ะคือข้อเท็จจริงของเรื่องทั้งหมด โลกเรามาไกลจนถึงขั้นที่ผู้หญิงสามารถอัพ size ได้ตามความเสียวของตัวเองซะแล้ว เพราะงั้นเจ้าโรบอทลูกนอกสมรสของออพติมัส ไพร์ม ผู้อยู่ประจำ ณ จุดล่างสุดและเป็นเจ้าของแท่งควยโช๊คอัพไซต์ยักษ์ ก็เลยเป็นตัวจักรสำคัญของแผนการนี้

.

"ซวบ! , ซึบ! , ซวบ! , ซึบ! , ซวบ! , ซึบ! , ซวบ! , ซวบ! , ซวบ! ๆ ๆ "

.

"เอื้อ.. อื้อ.. อ่า.. อ่า.. ข้างบนก็แสบข้างล่างก็เสียว นี่พวกคุณจะทำอะไรกับฉันกันแน่ อ่า.. อ่า.. อ่า.. อ่า.. อ๊ายยยย~!"

.

น้ำตาเริ่มไหลรินไม่ต่างจากหยดเลือดจากปากแผล เพราะจนป่านนี้แล้วไอ้หุ่นยนต์ยอดนักเด้าก็ยังคงทำหน้าที่ของมันต่อไปด้วยความซื่อสัตย์ อย่างที่บอกว่ามันเสร็จไม่เป็น! มันทำเป็นแค่แหย่โช๊คเข้าไปในโพรงจิ๋มแล้วก็เย่อร์ต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง!

.

ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ทะลึ่งบีบแตรออกมาด้วย เคยได้ยินแต่รถสิบล้อประสานงา ไป ๆ มา ๆ นาตาชาเหมือนจะโดนสิบล้อผสานควยเอาเข้าให้ พูดก็พูดเถอะว่าสิ่งนี้เหมือนกับยาชาไม่มีผิด ถ้าองค์หญิงไม่ได้รับการเย็ดจากเบื้องล่างตรงนี้นะ รับรองเลยว่าเธอทนพิษบาดแผลไม่ไหวแน่

.

"อ่ะ.. อ่ะ.. อ่า.. อ่า.. อ้า.. อ้าาา.. จวนแล้วค่ะ! "

.

"ซีดดดดด~! เสียววว..ว..ว.. เราจะเสร็จ ฉันจะแตกแล้ว ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว อย่าหยุดนะ..ซีดดดด~! เอาต่อไปแบบนี้แหละ อ่ะ , อ่ะ , อ่ะ , อ่า , อ่าาา , อ้าาา , อ๊าาา , อร๊ายยย!"

.

"อร๊ายยย! , อืมมม.. อือ.. อ.. อ (งึด ๆ ๆ ๆ)"

.

บั้นท้ายสะบัดสั่นระริกน้ำเงี่ยนปริ่มทะลักซึมล้นออกมาปะปนกับน้ำมันหล่อลื่น ที่ควยลำเขื่องสร้างขึ้น เธอหอบแฮ่ก ๆ เหน็ดเหนื่อยหมดแรงหลังการปลดปล่อย แต่ทว่าการอ่อนล้าโรยราหาใช่สิ่งที่เจ้าหุ่นได้รับการโปรแกรม มันเริ่มซอยต่อทันที

.

"ดะ.. ดะ.. เดี๋ยวก่อน ฉันยัง..!"

.

"อ๊อยยย.. อ๊อยยย.. อุ๊ยยยย.. โอ๊ยยย อ่า.. อ่า.. อ่ะ.. อ่ะ.. อ่าาา~!"

.

ธิดาแห่งอลาลัสโดนกระซวกเย็ดจนหัวสักหัวคลอน จากมุมมองของเจ้าเครื่องจักรตนนี้แล้วมันสังเกตเห็นจะ ๆ เลยว่า เนื้อตัวสาวเจ้านั้นเต็มไปด้วยผดเหงื่อ หีเธอขมิบเกร็งรัดแท่งโช๊คของมันอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่สองเท้าที่ไพร่คอขึ้นมาก็แทบจะงุ้มปลายเท้า ยัดนิ้วตีนใส่ช่องปากมันอยู่รำไร สะดีดสะดิ้งระริกระรี้ไล่ขึ้นมาตามลำดับ นาตาชาร่านหนักขึ้นกว่าแต่ก่อนย่ิงเป็นตอนที่ความเสียวซึมซาบขึ้นไปถึงถันเต้า เธอยิ่งขาดการระวัง

.

"จะน้ำสองเหรอ? ไม่เอานะ! เราไม่ไหวแล้ว โอ๊ยยย! , อุ๊ยยย! ไดโปรดเถอะพอสักที อ่าาา.. อ่ะ.. อ่ะ.. อ่ะ.. ให้แค่นี้ก็น่าจะพอนี่นา ซีดดดดด~! นมเราเป็นอะไรก็ไม่รู้ มันแสบเหมือนจะฉีกเป็นชิ้น ๆ เลย"

.

เดชะบุญที่ไอ้หุ่นฟังเธอไม่รู้เรื่องกว่าสิบล้อทะลวงฟันตัวนี้จะหยุด ก็นู่นนนตี 4 ของเดือนหน้า กำหนดการเปลี่ยนแบต ฯ คราวหน้าระบุไว้ชัดเจน

.

"ซวบ! , ซึบ! , ซวบ! , ซึบ! , ซวบ! , ซึบ! , ซวบ! , ซวบบบ ๆ ๆ !"

.

"ช่วยด้วยค่ะ!.. ช่วยด้วย!.. Help me!.. Help me please! เราร้องเรียกให้คนช่วยจริง ๆ นะถ้าเธอไม่หยุด! หยุดสิ! หยุดซะที! อ่ะ.. อ่ะ.. อ่ะ.. อ่า , อ๊ะ! , อ๊า! , เดี๋ยวก่อน! "

.

"เหมือนจะเสร็จอีกแล้วอ่ะ.. อ่าาาา.. อ๊าาาา.. อ๊าาาา.. อ๊าาาาาก!"

.

"อร๊ายยยยย!!! (อึก ๆ ) (หงิง ๆ )"

.

แล้วก็เป็นช่วงเวลาแห่งการหลั่งความฟินแบบต่อเนื่องครั้งที่สองนี่เอง ที่ทำให้สถานการณ์มาถึงจุดเปลี่ยน เพราะนอกจากเส้นประสาทแห่งความสยิวจะพุ่งปรี๊ด จนดิจิตอลซิลิโคลนในเต้าขยายใหญ่ฟูขึ้นเป็นภูเขาแล้ว นาตาชายังดิ้นพล่านแรงขึ้นกว่าเดิมมาก เรือนร่างของเธอสะบัดอย่างกับถูกไฟช็อต กระตุกเกร็งกึกกัก ๆ จนกระทั่งเสื้อเกาะอกที่เคยใช้ผูกตาเริ่มจะคลายปม

.

"กร๊ีดดดดดด!"

.

"พวกแกเป็นตัวอะไร! นมฉันทำไมใหญ่ขึ้นขนาดนี้! เลือด! เลือดมาจากไหน!"

"กร๊ีดดดดด! ออกไปนะ! ลงไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้ นี่แหนะ! นี่แหน่ะ! กร๊ีดดดดด~!"

.

"ช่วยด้วย! ช่วยที! ช่วยฉันด้วยค่ะ! พวกมันจะฆ่าข่มขืนฉัน! กร๊ีดดดดด~!"

.

ยกฝ่าเท้าถีบเข้าหน้าบุตรแห่งออพติมัสไปเต็ม ๆ เป็นอันดับแรก มันไม่แม้แต่จะสะทบสะท้าน หากแต่เป็นเธอเองต่างหากที่ถึงกับต้องกระเถิบถอย เผยให้เห็นจังหวะที่เมือกหีไหลย้อยเคลือบอยู่กับขดสปริงของลำโช๊ค แล้วก็โพล๊ะ! หลุดออกมาจากปากถ้ำในทันทีทันใด เรียกได้ว่าหมดกันกับหำเย็น ๆ ที่เธอหลงรัก มิหนำซ้ำยังเสร่อถึงจุดสุดยอดให้กับอุปกรณ์ประดับยนต์ชนิดนี้ได้ถึงสองครั้งสองครา

.

"ความเสียว" สูญสลายในชั่วขณะจิต เคราะห์ร้ายที่ดันมีอาฟเตอร์เอฟเฟ็คแห่งความซวยตามมาอีกระลอก ไม่เชื่อก็ลองจินตนาการย้อนกลับไปดูสิว่าก่อนหน้านี้องค์หญิงบรรเทาความเจ็บจากแผลโดนกรีดด้วยวิธีไหน ความหื่นที่หายไปจึงเหมือนกับดาบสองคม นาตาชาแผดเสียงกรี๊ดจนเสียงหลง เธอรู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปทั่วทั้งราวนม พยายามขืนตัวดิ้นหนีจากวงล้อมไปให้ได้ แต่สุดท้ายก็ถูกจับขึงกดใส่พื้นจนแผ่นหลังยุบลงไปในกองขยะ

.

"โครม!"

.

"โอ๊ย! มันเจ็บนะ! ไอ้พวกบ้าแกจะทำอะไรกับฉัน?!"

.

"หึ.. หึ.. ฮือ ๆ ฮือ ๆ ๆ"

.

ยิ่งกลัวก็ยิ่งตื่นเต้นแล้วพอตื่นเต้นเลือดมันก็ยิ่งพุ่ง โอ้แม่เจ้าโว๊ย! เลือดที่เคยเป็นแค่การไหลซึม บัดนี้กลับโพยพุ่งขึ้นมาราวกับน้ำตกในชามก๋วยเตี๋ยว สีแดงฉาดฉานย้อมเนื้อตัวผอม ๆ บาง ๆ ที่เคยสะอาดสะอ้าน จนไม่ต่างจากขอทานบนสะพานลอย ทว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดกลับไม่ใช่ปัจจัยภายนอกเหล่านั้น สิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดในตอนนี้น่าจะเป็นขนาดของเต้านมนาตาชามากกว่า

.

อย่างที่เคยบอกว่าซิลิโคลนอิเล็คทรอนิคน่ะถูกตั้งค่าให้ "คัพ" ขึ้นอยู่กับความเสียวของผู้เป็นเจ้าของ เพราะฉะนั้นพอผ้าปิดตาขององค์หญิงร่วงหลุดออก จากนมเท่าภูเขาก็เลยลดขนาดลงจนเหลือแค่เพียงถ้วย! ความที่ไม่อยากแงะพิมพ์ขนมครกช่วย กลุ่มแก๊งค์หุ่นยนต์ทั้ง 4 ก็เลยต้องเร่งมือทำในสิ่งที่พวกมันคิดกันเอาไว้

.

"ตุ๊ด ๆ , ตุ๊ด ๆ , ตุ๊ด ๆ , ตุ๊ด ๆ "

.

"อย่านะจะทำอะไรอีก ล้วงมือเข้ามาในแผลฉันทำไม ไม่นะอย่า! อย่าทำ! กรี๊ดดดดด! อร๊ายยยยย! ช่วยด้วยยยย!"

.

"แขวกกก!"

.

เสียงตะโกนร้องอันเล็กแหลมลอยแหวกอากาศเข้ามาถึงหูเจฟเฟอร์ ผู้ซึ่งกำลังบินมาด้วยความเร็วสูงสุด พื้นดินข้างล่างที่ลุกเป็นไฟยังไม่สู้ใจเขาที่เผาไหม้ราวกับขุมนรก สายลับหนุ่มต้องรับผิดชอบเรื่องนี้แต่เพียงผู้เดียว หากแหล่งข่าวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวถึงขั้นเสียชีวิต

.

"แหวกหน้าอกแล้วยัดมือเข้าไปทั้งยวงแบบนั้น ก็ได้แต่หวังล่ะนะว่าอย่าให้ ปอด , ม้าม , กับหัวใจ ได้รับความกระทบกระเทือนมากไปกว่านี้ ลำพังแค่การเสียเลือดมากก็น่าเป็นห่วงอยู่แล้ว!"

.

"เธอกำลังจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว ชิ! ก็ใครมันจะไปรู้วะว่าไอ้พวกหุ่นกระป๋องมันจะเล่นแรงขนาดนี้ รอผมแป๊บนึงนะองค์หญิงอีกแค่ 30 วิก็จะถึงแล้ว"

.

ไวกว่าที่คิดเพราะเพียงแค่ 29. 9998743 วิ เจฟเฟอร์ก็มาถึง ในพิกัดลงจอดที่ห่างจากจุดเกิดเหตุไปเพียงแค่ 5 - 10 เมตรเท่านั้น ด้วยความสัตย์จริงเขาอยากจะทำการใส่ลังกาเกลียวเหยียดตัวตรงสัก 2 รอบครึ่งก่อนลงสู่พื้น แต่ด้วยความที่บทแรก ๆ เคยทำมาแล้วไอ้ครั้นจะทำซ้ำอีกก็ดูจะธรรมดาเกินไป

.

สายลับหนุ่มก็เลยตัดสินใจพับนิ้วมือเป็นกระบอกปืนเตรียมเอาไว้ ตั้งแต่ตอนที่ยังลอยอยู่กลางอากาศ จังหวะที่ทิ้งตัวลงสู่พื้นล่างกระสุนเลเซอร์สังหาร 4 ลูกซ้อน ก็ร่อนออกจากปลายกระบอกปืนในทันที

.

"จิ้ว! , จิ้ว! , จิ้ว! , จิ้ว!"

.

ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปกปิดสถานะความเป็นมนุษย์กึ่งหุ่นยนต์ของตัวเองอีกต่อไป ในเมื่อสถานการณ์บีบบังคับเจฟเฟอร์จึงไม่มีทางเลือก ชีวิตขององค์หญิงนาตาชามีค่ามากกว่าการกลัวว่าตัวเองจะโดนรุมขย้ำแย่งชิงอะไหล่นัก และเท่าที่จำได้ตั้งแต่แสดงเป็นพระเอกของเรื่องนี้มา รู้สึกว่าเจฟเฟอร์จะไม่เคยยิงพลาดเลยสักครั้ง

.

"เป้ง! , เป้ง! , เป้ง! , เป้ง!"

.

เสียงกระสุนกระทบเข้ากับบอดี้โลหะของกลุ่มจักรกลผู้หิวโหยอะไหล่ ทำให้กิจกรรมในการควักซิลิโคลนต้องหยุดชะงักลง พวกมันต่างชำเลืองสายตามาที่ต้นตอของสาเหตุ

.

.

วิกฤตสุดในชีวิต สายลับผู้เคยเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจถึงกับหน้าถอดสี เพราะเท่าที่จำได้นี่ก็เป็นครั้งแรกอีกเหมือนกันที่อาวุธประจำกายของเขา ไม่สามารถล้มเป้าหมายได้สำเร็จ

.

"บะ.. บ้า! น่า! ทำไมมันถึงยิงไม่เข้าวะ!?"