บทที่ 65 : ต้องรอด (18+)

ปลายนิ้วชี้มือขวาควันขึ้นโขมง หงายฝ่ามือขึ้นดูเจฟเฟอร์เห็นแต่รอยเขม่าไหม้อันแสนดำขลับ ความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ก็คือเขาได้ทำเต็มที่ขี้เต็มกางเกงแล้ว เลเซอร์สังหารจากปลายนิ้วคืออาวุธชิ้นเดียวที่เขามี แม้ว่าเจ้าตัวจะลองนั่งคุกเข่าลง แล้วก็เล็งยิงเข้าใส่เป้าหมายเดิมไปอีกหลายชุด ด้วยท่าเบสิคสัด ๆ ตัดท่ายากลีลาเยอะออกไปก็ยังไม่ได้ผล กระสุนเรืองแสงหลายสิบนัดกระทบชิ่งลำตัวของพวกมันออกไป ราวกับถูกปัดด้วยดาบไลซ์เซเบอร์ของอัศวินเจได

.

"เป๊ง! , เป้ง! , เป๊ง! , เป้ง!"

.

แน่นอนว่าพอไม่ได้ผลก็เหมือนเป็นการเปิดช่องให้จักรกลซอมบี้ทั้งกลุ่มเร่ิมรู้สึกตัว พวกมันไม่ได้แค่มองแล้วในตอนนี้ แต่มันเล่นทิ้งร่างเปลือยของนาตาชาไว้ในการดูแลของไอ้ตัวที่ควักเต้านมอยู่เพียงลำพังแบบโดด ๆ ที่เหลืออีกสาม ประกอบด้วยไอ้ตัวเบื้องซ้าย , เบื้องขวา , แล้วก็ไอ้ตัวที่ใหญ่ที่สุด ได้เริ่มลุกขึ้นยืนพลางสาวเท้าโทง ๆ วิ่งเข้าหาเจฟเฟอร์ในทันทีทันใด

.

"ตุ๊ด! , ตุ๊ด! , ตุ๊ด! , ตุ๊ด! ๆ ๆ "

.

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแปลว่าอะไร แค่เห็นการกระโจนพรวดเข้ามาพร้อมกันแบบนั้น เจฟเฟอร์ก็รู้แล้วล่ะว่าชะตาตัวเองกำลังจะขาด ดูเหมือนเจ้าตัวจะทำพลาดมหันต์ซะแล้ว การยิงพลาดเปรียบเสมือนการเปิดเผยตัวตนที่อุตส่าห์ปกปิดเอาไว้ ให้พวกมันรู้ว่าเขาเป็นตัวอะไร ข้างในตัวเขามีอะไหล่ที่พวกมันอยากได้อยู่เป็นแสน ๆ ชิ้น สะเทือนหนังไข่บรรลัยเต็ม ๆ

.

"ตายห่าแล้วกู แบบนี้คงต้องใช้แผนสอง"

อุทานในความคิดพลางหลับตาลงนึกย้อนถึงความหลัง (ที่ไม่ไกลนัก)

.

"หึ ๆ พวกมึงคงยังไม่รู้สินะ ว่ากูเคยยัดเยียดความชิบหายให้แก่พวกพ้องของมึงมาแล้วหนนึงด้วยของสิ่งนี้ เอาซี้! ระยะประชิดแบบนี้แหละกูกำลังรออยู่เลย! มึงเข้ามา!"

.

ทว่าพวกมันกลับไม่สนใจโช๊คอัพคายาบ้า รุ่น V - Cross 2012 ที่เคยใช้ทำเป็นแท่งควยนี่พุ่งนำมาก่อนเลย ด้วยความที่ขนาดตัวของไอ้สิบล้อนี่มันใหญ่กว่าใครเพื่อน ทำให้โรบอทสายเย่อร์อย่างมันวิ่งแซงเพื่อนคนอื่น ๆ แบบไม่เห็นฝุ่น ประกอบกับคงเป็นเพราะได้ยินคำถากถางกึ่งยั่วยุของเจฟเฟอร์เข้าด้วยล่ะมั้ง เจ้ายักษ์นี่ถึงได้ทำในสิ่งที่ใครก็ไม่คาดคิด

.

เพราะจู่ ๆ โช๊คควยลำเขื่องอันนั้นก็ได้ปักหัวลงใส่พื้นซะดื้อ ๆ ขดสปริงโค้งยืดเป็นดาบวงพระจันทร์ ก่อนจะดีดเอาร่างทั่งร่างให้ลอยขึ้นไปกลางอากาศ ดึ๋ง~! ในระยะความสูงที่ห่างจากจุดที่เจฟเฟอร์ยืนอยู่ไปค่อนกิโลเมตร

.

"มันทำห่าอะไรของมันวะน่ะ?"

สายลับหนุ่มแหงนคอขึ้นไปมอง ระหว่างนั้นมือทั้งสองก็กำลังช่วยกันม้วนขอบกางเกงลง เตรียมจะงัดควยเหล็กไทเทเนียมอัลลอยของตัวเองออกมาสู้ เพราะถ้าหากยังจำกันได้ด้วยท่อนเอ็นประจำกายอันเดิมนี่แหละ ที่เขาใช้แยงใส่กระโหลกของพวกมันจนปริแยกออกจากกันมาแล้วหนหนึ่ง

.

"เฮ๊ย! , เฮ๊ย! , เฮ๊ย! , มึงเดี๋ยวก่อนสิวะ! มึงทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?!"

.

"เชี้ยเอ๊ย! แม่งต้องรีบแล้วกู ในสถานการณ์แบบนี้กูจะทำได้จริง ๆ เหรอวะ! ซีดดด! เวร ๆ ๆ !"

.

"ชัก ๆ ๆ ๆ , ชัก ๆ ๆ ๆ , ชัก ๆ ๆ ๆ "

.

โปรดอย่าหาว่าจัญไรเพราะหัวใจมันเรียกร้อง วิธีไหนที่จะทำให้กระเจี๊ยวที่เล็กยิ่งกว่ากระดอของเด็กป.3 ฟื้นขึ้นจากอาการซึมเศร้าได้ เจฟเฟอร์ก็ต้องยอมทั้งนั้น เมื่อภาพที่เห็นอยู่เบื้องบนคือการทรานฟอร์มเมอร์กลางอากาศ ที่ถอดแบบออกมาจากในหนังเป๊ะ ๆ เงาดำขยายแผ่ซ่านปกคลุมหนังหัว ไอ้หุ่นเวรนั้นสลับชิ้นส่วนครืดคราด ๆ ๆ อย่างอลังการ เปลี่ยนจากหุ่นยนต์ควยกันดั้มเป็นสิบล้อหนัก 10 ตัน ที่เตรียมจะทิ่มหัวลงมาใส่เจฟเฟอร์ที่อยู่ด้านล่างในอีกไม่กี่วิ

.

"ชัก ๆ ๆ ๆ , ชัก ๆ ๆ ๆ , ชัก ๆ ๆ ๆ "

.

"สาดดด! แม่งจะทันไหมวะเนี่ยะ! เหี้ยเอ๊ย!"

.

นี่จึงเป็นสถานการณ์ที่ต่างไปจากครั้งก่อน ถ้าเป็นหนังโป๊จำพวก P**n หรือ Av ก็ว่าไปอย่าง แต่นี่คือหนังบู๊ที่กำกับโดยเจ้าพ่อหนังแอ็คชั่นอย่าง ไมเคิล เบย์ แม่งเอ๊ย! คำถามคือใครมันจะไปมีอารมณ์ทำควยแข็งได้วะ? ไม่เชื่อก็ลองจินตนาการว่าตัวเองเป็นเจฟเฟอร์ดูสิ คนประเภทไหนที่จะทำจู๋แข็งตอนดูแรมโบ้ยิงปืนกลใส่ผู้ก่อการร้ายบ้าง , บลูซ วิลลิส กระเสือกกระสนอึด! ถึก! จนรอดตาย ไอ้บ้าที่ไหนจะทำใจไปจูบปากกับแกลง แม่งไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้เลยที่เจฟเฟอร์ของเราจะเหลาควยได้สำเร็จ

.

เลวร้ายไปกว่านั้นเมื่อข้างบนก็มาข้างล่างก็มี อย่าลืมสิว่าโรบอทอีก 2 ตัวก็ยังมีชีวิต แม้จะไม่แข็งแกร่งเท่าสิบล้อคันเท่าบ้านบนฟากฟ้า แต่ฟันแหลม ๆ เป็นใบเลื่อยของพวกมันก็ปรี่เข้าหาเจฟเฟอร์อย่างกระชั้นชิดด้วย ร่างหนาของเขาขาดเป็น 2 ท่อนแน่หากถูกงับเข้า ครั้นพอจะลองก้มหน้าลงมาเช็คดูขนาดของลำควยว่าแข็งพอเอา บอกได้คำเดียวเลยว่ากระพริบตาถี่ ๆ เนียนหลับตาตายไปเลยยังจะง่ายกว่า

.

"Holy Shit!"

.

"สารเลว! จากใหญ่ยาวเป็นมังกรพันโอ่งราชบุรี ตอนนี้สารรูปอย่างกับไส้เดือนพันรากมะม่วง กูชักจนขนหมอยกูติดไฟแล้วเนี่ยะแม่งยังไม่กระดิกเลย แล้วกูจะเอาอะไรไปสู้พวกมึง โคตรแม่มเอ๊ย! มันจะพุ่งลงมาใส่กบาลกูแล้ว ว๊ากกก~!"

.

กรี๊ดเป็นกระเทยถูกเฉาะเจฟเฟอร์สาวแตกแบบไม่แคร์ไซบอร์กหน้าไหน และเพียงเสี้ยวอึดใจก่อนที่สิบล้อจากท้องนภาจะประหัตประหารเขาแล้วเอาอะไหล่ไป ลำขาคู่ใจก็เริ่มขยับ สมแล้วล่ะที่เป็นอะไหล่ชิ้นสำคัญที่ผลิตขึ้นจากโรงงานลับของหมอยูมิโกะ เพราะแม้แต่เจฟเฟอร์เองก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าขาข้างใหม่ของตัวเองนั้น สามารถทำแบบนี้ได้

.

ควันไอพ่นพุ่งโขมง มันดีดตัวเองออกมาจากจุดวิกฤตได้ทันแบบเส้นยาแดงผ่าแปด ก่อนที่หน้ารถสิบล้อจะพุ่งเข้าใส่กองภูเขาขยะไปแบบเปล่า ๆ ปรี่ ๆ เสียงดัง

.

"โครมมม!!!"

.

ถ้าจะพูดแบบดูดีก็ประหนึ่งเก้าอี้นักบินบนเครื่องบินรบที่พุ่งออกมาจากห้องโดยสารตอนเครื่องบินตก แต่ถ้าจะพูดแบบหยาบ ๆ แล้วล่ะก็ สภาพของเจฟเฟอร์แม่งไม่ต่างจากลูกโป่งเป่าลม ที่เผลอทำหลุดมือยังไงยังงั้น เขาบินถลาขึ้น ๆ ลง ๆ หัวโขกพื้นถูไถไปกับกองภูเขาขยะไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ด้วยฤทธาของไอพ่นฉุกเฉินที่เจ้าตัวไม่อาจควบคุมได้ ซึ่งมันจะหยุดลงก็ต่อเมื่อสารเคมีภายในหยุดการสันดาปกับอากาศแล้วเท่านั้น

.

ขึ้น ๆ ลง ๆ ซ้ายขวา ๆ เอบี ๆ ซีเล็ค สตาร์ท ไหน ๆ ก็ไหนลอยละลิ่วเป็นสูตรเกมคอนทร้าแม่งเลยล่ะกัน เคยได้ยินแต่คำว่า "แมวเก้าชีวิต" ทว่าตอนนี้สายลับหนุ่มของเราดูเหมือนจะมีมากกว่า 30 ชีวิตไปแล้ว เพราะถ้าไม่นับว่านี่เป็นนิยาย 18+ กึ่งอนาจารแล้วล่ะก็ เจฟเฟอร์คงมีชีวิตอยู่ไม่ถึงย่อหน้าที่สองหรอก และเพื่อให้เรื่องราวดำเนินต่อไปได้ไอพ่นจากฝ่าเท้าก็เลยต้องหยุดลง ส่งผลให้ร่างอันสะบักสะบอมหล่นตุ๊บลงในจุดที่ห่างจากจุดปะทะไปประมาณ 10 เมตร

.

"อูยยย.. สมองไหลตะไคร่ขึ้น คิดจะหยุดมึงก็หยุดเองดื้อ ๆ เลยนะไอ้ขาเลว.. เวียนหัวฉิบหาย"

ชายหนุ่มค่อย ๆ ชันกายขึ้นพลางตรวจเช็คความเสียหายของร่างกาย ผ่านทางมุมมองบุคคลที่หนึ่ง (First - Person) ซึ่งระบุตัวเลขออกมาแบบคร่าว ๆ ว่าส่วนหัวของเขาเสียหาย 10 % ลำตัว 5% ขา 2.75 % ที่เหลืออีก 82.25 % คือส่วนของ "หำ" ล้วน ๆ ทั้งที่เป็นอวัยวะชิ้นสำคัญที่เจ้าตัวตั้งใจจะขุนขึ้นมาเพื่อใช้ฟาดฟันกับศรัตรูตัวฉกาจแท้ ๆ

.

"โอ้พระเจ้าจอร์จพ่องมึงตาย! เลเซอร์ก็ยิงพวกมันไม่เข้า กระดอก็เสือก..ก..ก เฮ๊ย! มานู่นแล้ววว!"

.

"'ง๊าาบบบ! , งับ! , งับ!"

.

ยังบ่นไม่ทันจบประโยคดีเลยซอมบี้โรบอท 2 ตัวที่วิ่งมาบนภาคพื้นก็เข้าถึงตัวเขาได้สำเร็จ เจฟเฟอร์โน้มตัวเอนไปข้างหลังหลบไรฟันใบเลื่อยของมันได้ด้วยท่าเดอะแมทริกซ์ของคีย์นูรีฟ หลบได้ชนิดที่หยดน้ำมันในช่องปากเป็นเม็ด ๆ นี่ เคลื่อนผ่านหน้าเป็นภาพสโลโมชั่น..น..น..น

.

มันฟาดกงเล็บเข้าใส่จากมุมทางซ้าย!

.

"ฟึบบบ!"

เจฟเฟอร์ก้มหลบได้แบบฉิวเฉียด

.

ในทิศ 3 นาฬิกาคราวนี้เป็นขาที่หมุนตัวเตะ back kick เข้าใส่!

.

"ฟาบบบ!"

เจฟเฟอร์ก็ยังอุตส่าห์ดึงหลบได้อีก ด้วยสกิลล่อหลอกแบบ สมรักษ์ คำสิงห์

.

เขาไม่ได้โม้! แต่เขาทำได้จริง ๆ แม้จะไม่มีอาวุธอะไรที่ใช้การได้สักอย่าง แต่เจฟเฟอร์ บัตเจนแลนด์ ก็ยังหลบการโจมตีของพวกมันได้เกือบหมด พวกมัน 2 ตัวสร้าง Damage ให้แก่เขาได้เพียงน้อยนิด เพราะเขานั้นฝึกมาเยอะชนิดที่ว่ากระบวนท่าไหนก็รับมือได้หมด หกคะเมนตีลังกากลิ้งไปกลิ้งมาไม่ต่างจาก โทนี่ จา Feat. กับเฉินหลง

.

จนกระทั่งไอ้ยักษ์ที่มีสติกเกอร์เชติดอยู่ตรงกระจกหน้าตื่นขึ้น มันคงจะสมเภชในความอุบาทว์ของเพื่อนมันเต็มที ถึงได้ตัดสินใจถอยหัวรถขึ้นมาจากหลุมขยะ แล้วก็วิ่งบรื้น ๆ ๆ เข้าใส่เจฟเฟอร์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นในทันทีทันใด ซึ่งจะเหลืออะไรล่ะคุณผู้ชม! ในเมื่อไอพ่นดีดตัวฉุกเฉินนั้นก็ใช้ได้แค่ครั้งเดียว

.

"เฮ๊ย! , เฮ๊ย! , เฮ๊ย ๆ ๆ ! , ไม่นะ! อย่ามาทางนี้! อ๊าาา! , อ่ะ! , อร๊ากกก!"

.

"อร๊ายยยย! , วิ่งดิเจฟ! , เจฟวิ่งดิ! , วิ่ง ๆ ๆ !"

.

"ตุบตับ ๆ , ตุบตับ ๆ , ตุบตับ ๆ , ตุบตับ ๆ "

ลักษณะการเขียนอาจจะคล้ายเสียงคนเอากัน แต่จงรู้ไว้ว่าบรรทัดข้างบนนั่นคือเสียงฝ่าตีนที่โรมรันพันกันอีรุงตุงนังของเจฟเฟอร์ล้วน ๆ

.

"อร๊ากกกก! ไม่ทันแล้ว..ว..ว.. อั๊ก! , อั๊กกก! , แอ๊กกก..ก..ก..!"

.

"แบร๊ะ!!!"

.

"ปรี๊น ๆ ๆ ปรี๊นนน~!"

.

นั่นดูสิดูมันทำจิตใจแม่งทำด้วยอะไร ทับไม่ทับเปล่านอกจากจะยัดเยียดความเป็นคางคกไส้แตกให้แก่พระเอกของเราแล้ว ยังอุตส่าห์บีบแตรสาปส่งเพื่อเป็นการเย้ยหยันอีก ไอ้สิบล้อทรานฟอร์มเมอร์พยายามกระพริบไฟแปล๊บ ๆ สลับกับการเคลื่อนรถถอยหน้าถอยหลัง กดน้ำหนักใส่เจฟเฟอร์จนแน่ใจว่าเขาจะไร้พิษสง คางคกโดนรถทับนะเฟ้ยไม่ใช่ปลาหมึก มันจะบดของแปลกไปให้คุณพ่อ ออพติมัส ไพร์ม ของมันแดกรึไงก็ไม่รู้

.

เจฟเฟอร์แน่นิ่งไม่ไหวติง แผ่นหลังเขาจมบุ๋มลงไปในกองขยะอิเล็คทรอนิค แหงนหน้ามาก็มีแต่ดอกยางรถยนต์แทนที่จะเป็นท้องฟ้า ณ ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่ารอบตัวเกิดอะไรขึ้น แต่เดาได้จากเสียงว่าพวกมันอีก 2 ตัวคงกำลังเดินต้วมเตี้ยมเข้ามาสมทบ เขาโดนจับแยกชิ้นส่วนแน่ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง นี่จึงเป็นอะไรที่วิกฤตหนักกว่าการยิงเลเซอร์ใส่พวกมันแล้วไม่เข้าซะอีก

.

"สัดเอ๊ย! นี่กูจะต้องมาตายอยู่ใต้ล้อยางสุดอัปรีย์นี้จริง ๆ เหรอวะ ในเวลาแบบนี้ถ้าลำควยกูใช้ได้นะมึง กูจะแยงเข้าถังน้ำมันให้ถังขี้มึงระเบิดเป็นจุลเลยคอยดูสิ"

.

สาบานได้ว่าเจ้าตัวคิดแบบนี้จริง ๆ เพราะนี่คือทางรอดเดียวของเขา ในเมื่อมองอะไรจากตรงนี้ไม่เห็นออปติคอลซูมในม่านตาก็เลยถูกงัดออกมาใช้อีกครั้ง เสียงการคลี่ตัวเป็นใบพัดของมันยิ่งเร่งเร้าให้พวกโรบอทรุมสกรัมเขาเร็วขึ้น แต่เจฟเฟอร์ก็ต้องแลก เปรียบเปรยไปก็เหมือนกับอุลตร้าแมนที่อยู่บนโลกได้แค่ 3 นาทีนั่นแหละ พอไฟบนหน้าอกกะพริบ อุลตร้าแมนต้องบินออกไปนอกโลกเพื่อชาร์จพลังกับดวงตะวันฉันใด เจฟเฟอร์เองก็ต้องการร่างกายของผู้หญิงแก้ผ้า เพื่อทำให้ควยของเขาแข็งกล้าขึ้นมาฉันนั้น

.

ด้วยเหตุนี้องค์หญิงนาตาชาก็เลยตกเป็นเป้าหมายในการปรับโฟกัส!

.

"ผมขอโทษแต่ผมจำเป็น อั๊กกก..ก..ก..! ท่านอยู่ไหนองค์หญิง ผมลุกขึ้นไม่ไหวผมต้องการพลัง~! แอ๊ก ๆ ๆ "

.

สายลับหนุ่มพรั่นพรึงพลางชำเลืองสายตาแบบเลือนลาง ย้อนกลับไปยังทิศที่องค์หญิงโดนรุมอยู่ก่อนหน้า ซึ่งแน่นอนว่า ณ ตอนนี้ในจุด ๆ นั้นต้องเหลือเพียงเธอกับพวกมันเพียงหนึ่งตัวแบบหนึ่งต่อหนึ่ง ทว่าสิ่งที่เจฟเฟอร์เห็นกลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด

.

.

เรียวขาเธอขาวจริงบั้นท้ายเธอก็แน่นตั๊บ พอรับได้อยู่หากจิ๋มจะหลวมไปหน่อย แต่ที่รับไม่ได้เลยคือหน้าอกหน้าใจที่แดงฉานไปด้วยลิ่มเลือด ไอ้หุ่นบุโรทั่งนั่นนั่งคร่อมหน้าเธอเอาไว้ ซ้ำร้ายที่เจฟเฟอร์พอจะประเมินออกว่า มันกำลังจะลงมือฆ่าเธอจริง ๆ