บทที่ 79 : ปาร์ตี้ปีใหม่ กับ แผนการที่วางไว้

ก้อนความคิดถูก Drain ด้วยฝ่ามือฉันใด ครั้นจะพุ่งกลับคืนเข้าไปย่อมทำได้ฉันนั้น ท่ามกลางมวลมหาประชากรอสุจินับพันล้าน เบอร์แบโต้แฝงตัวรวมอยู่ในนั้นอย่างแนบเนียน มันถึงเวลาแล้วที่ดวงจิตของเขาจะกลับเข้าร่าง ช่วงจังหวะที่ซอยยิกปู้ยี่ปู้ยำกลีบผงาของชะเอมซะจนขาดกระเจิง น้ำรักของเธอไหลเยิ้ม น้ำตาไหลพับพรากสิโรราบให้กับความเสียว สาวเจ้าไม่รู้ตัวเลยสักนิดเดียว ว่าเบอร์แบโต้ได้ฉวยโอกาสพุ่งออกจากร่างพี่แฟรงค์ผ่านทางปลายควย!

.

โคตรอุบาทว์แต่แม่งเป็นเรื่องจริง! ในทิศบูรพา 32 องศา 70 ลิบดาตะวันออก ลำควยใหญ่โค้งชักออกจากร่องเสียวเด็กสาวอย่างรวดเร็ว พลันหักหัวไปทางหน้าต่างที่มีผ้าม่านโบกไสว ใช่แล้ว! นี่คือสิ่งที่เบอร์แบโต้วางแผนเอาไว้ทั้งหมด เขาใช้สองมือกระชับลำควย กัดฟันถลึงตามองไปที่เป้าหมาย แล้วก็.. ชัก ๆ ๆ ชัก ๆ ๆ ชัก ๆ ๆ ชัก! ชัก! จนน้ำกามปริมาณ 1.25 ลิตรพุ่งเป็นสายสะบัดจากฟูกเตียงโผทะยานแหวกผ่านผ้าม่าน ไปเปรอะแหมะ! เข้ากับร่างเปล่าของตัวเอง ที่พาดคางไว้กับวงกบหน้าต่างหน้าห้องได้เป็นผลสำเร็จ

.

ในมุมมองที่เล็กพอ ๆ กับจุลินทรีย์ หากส่องกล้องลงไปจะเห็นเลยว่าในมวลอสุจิเหล่านั้น เบอร์แบโต้กำลังออกแรงจ้วงสโค็คฟรีสไตล์สี่คูณร้อยแบบไม่คิดชีวิต เขาในเวอร์ชั่นดวงจิตต้องตีรันฟันแทงแข่งกับอสุจิเป็นล้าน ๆ ตัว เพื่อเข้าไปให้ถึงร่างเปล่าให้ได้เป็นคนแรก เพราะฉะนั้นเราจึงได้เห็นเซลล์อสุจิจำนวนมากมายที่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน ตัวไหนที่เบอร์แบโต้ว่ายแซงไปได้ก็จะถูกถีบให้หยดแหมะ ลงกับพื้นแห้งตายกลายเป็นคราบ ตัวไหนช้าก็จะถูกเขาสะบัดแขนเหวี่ยงจนกระเด็นไปราดรดตามจุดต่าง ๆ ทั้วห้อง เรียกได้ว่าเขาไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น! เขารีบ! และต้องการนำข้อมูลที่ได้ไปรายงานให้บอสทราบโดยเร็วที่สุด

.

คนที่ซวยที่สุดสำหรับเรื่องนี้ก็เลยกลายเป็นพี่แฟรงค์ตัวจริง ไอ้หนุ่มไฮสคูลผู้เคยผยองตนว่าเป็นผู้ชำนาญเรื่องจิ๋มถึงกับยิ้มไม่ออก! เมื่อควยของเขาเริ่มคืนขนาดและเร่ิมเกิดไฟลุก เขาค่อย ๆ เผยอเปลือกตาขึ้นบนเตียง สวนทางกับดวงจิตของเบอร์แบโต้ที่เข้าร่างแล้วเป็นที่เรียบร้อย ทรัพย์สมบัติ , ชื่อเสียง , พละกำลัง คือสิ่งที่โกลโรลเจอร์ทิ้งไว้ในวันพีช แต่สิ่งที่เบอร์แบโต้ทิ้งไว้ให้พี่แฟรงค์แล้วล่ะก็.. มีแต่ โรคหนองใน , ไฟไหม้ , และใจชา ๆ

.

แม้แรงจากกระสุนเสปิร์มที่พุ่งออกมานั้นจะแรงยิ่งกว่าฉายฉีดตูด แต่มันก็ไม่สามารถนำมาใช้ราดรดดับเชื้อเพลิงที่เกิดจากการกำควยเสียดสีผิวหนังได้ มิหนำซ้ำมันยังทำให้ชะเอมตกใจเป็นอย่างมาก จนหล่อนต้องรีบเอาผ้าห่มกับหมอนมาตบ ๆ ให้ ซึ่งดูจากท่าทางหยะแหยงเช่นนั้นแล้ว พี่แฟรงค์นี่รู้ดีแก่ใจเลยล่ะว่า ตนเองกับลูกสาวท่านนายกเทศมนตรีคงไม่ได้มีอะไรกันอีก!

.

ท่ามกลางความโกลาหลกุลีกุจอของสองหนุ่มสาวในห้อง ณ บริเวณหน้าห้องร่างสมบูรณ์กึ่งคนกึ่งโลหะ เร่ิมกระเถิบตัวชันกายขึ้น เบอร์แบโต้ขยับหัวไหล่บิดขี้เกียจอยู่สองสามที แต่หมดไปกับการกำไข่ชักควยเช็คความยืดหยุ่นอยู่ร่วมสองสามนาทีเห็นจะได้ เมื่อแน่ใจว่าทุกอย่างกลับมาโอเคแล้ว เจ้าตัวก็สาวเท้าวิ่งโทง ๆ กระโจนพรวดออกไปจากคอนโดชั้น 3 แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย! ไม่แม้แต่จะร่ำลาหรือขอบคุณจิ๋มของเด็กหญิงที่ทั้งฟิตและชุ่มชื่น ไม่แม้แต่จะเวทนาสงสารหรือสละเศษสตางค์ให้พี่แฟรงค์ไปซื้อยามารักษาแผลพุพอง , ผิวหนังอักเสบ , เป็นหนอง เจ้าของเดียวกับ โทนาฟฟฟ!!!! รึก็ไม่!

.

ความรีบอยู่เหนือทุกสรรพสิ่ง นำมาซึ่งความผิดพลาดอีกครั้งสำหรับเบอร์แบโต้ กล่าวคือเขากระโดดพรวดออกจากจุดเกิดเหตุโดยไม่ลบร่องรอยหลักฐานใด ๆ ทั้งสิ้น ดังที่เราได้เห็นกันในบทที่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นคราบเขม่าดินปืน , เศษกระจก , รอยเหงื่อจากแก้มก้น , รอยไหม้ ฯลฯ สารพัดสารเพที่ชะเอมสังเกตเห็น นี่ยังไม่รวมถึงสภาพห้องทำงานของเด็กสาวที่โดนรื้อซะกระจุยกระจายอีก จึงไม่แปลกใจเลยที่ทำไมเขาถึงยังเป็นได้แค่สายลับฝึกหัด เพราะนอกเหนือจากความถึกทนตอนเอาผู้หญิงแล้ว ก็มีแต่ความปึกในหัวสมองนี่แหละที่เจ้าตัวดูจะโดดเด่นกว่าพี่ ๆ สายลับคนอื่น

.

.

ณ ตึก 7 ชั้นเก่าคร่ำครึที่เปิดเป็นร้านขายดอกไม้ขององค์กรลับ Parallel

.

เบอร์แบโต้เลือกที่จะหยุดฝีเท้าของเขาไว้ที่หน้าประตูร้าน หลังได้ยินเสียงหัวเราะหัวไคร่ของใครบางคนที่เขาคุ้นเคยดังออกมาจากทางด้านหลัง

"ใครกันมาหัวเราะอยู่แถวนี้ ช่างไม่รู้สถานการณ์เอาซะเลย อาชญากรรมกำลังจะพุ่งพรวดขึ้นแท้ ๆ ยอร์คชินกำลังจะกลายเป็นซ่องโสเภณีฟรีค่าธรรมเนียมอยู่แล้ว ยังมีอารมณ์สนุกสนานกันอยู่ได้"

.

"อือ.. ใช่จ๊ะ สนุกจริงล่ะนะ / ฉันไปมาแล้วของเซลล์เพียบเลย นี่ก็ว่าจะถอยกระเป๋าใหม่ / ห่ะ ๆ ๆ ๆ ดีสิ ไว้ไปด้วยกัน ไปหลายคนจะได้สนุก.. / อาหารเป็นไงบ้างจ๊ะ / ฯลฯ"

.

เสียงคุยแบบผู้หญิงจุกจิก ๆ ดังลอยออกมาตามลม สายลับผู้ร้อนรนแยกไม่ออกว่ามีกี่คน แต่หนึ่งในนั้นน่าจะเป็นเสียงของบอส เพราะงั้นเขาก็เลยตัดสินใจละฝ่ามือออกจากที่จับประตู แล้วก็เดินอ้อมไปที่ด้านหลังตึกซึ่งจัดไว้เป็นสวนหย่อมเล็ก ๆ แทน พลันนึกอะไรขึ้นมาได้ระหว่างเดินอยู่

.

"เออ..แต่ก็ใช่! จะว่าพวกเขาได้ไง! ในเมื่อมีเรารู้เรื่องสินบนอนุมัติพรบ.ฟรีเซ็กส์ของท่านนายกจัสตินแค่คนเดียว คนอื่นเขาไม่รู้เรื่องนี่หว่า.."

"แต่ก็นะ! ยังไงซะก็ไม่ควรมาเฮฮากันแบบนี้อยู่ดี ศพของพี่ปิเก้ที่ส่งมาล่ะ?! ไหนจะพี่เจฟเฟอร์ที่ยังไม่รู้ชะตากรรมอีก! หน็อย..ต่อให้เป็นบอสก็เถอะ ผมว่ายังไงมันก็ไม่ควรเห็นทีเราต้องพูดกันตรง ๆ !"

.

"จ้วง ๆ ๆ , ฉึบ ๆ ๆ "

.

สาวเท้าเดินอาด ๆ กึ่งมีน้ำโหอยู่ในที ชายหนุ่มผิวสีเดินลัดเลาะมาตามทิวรั้วจนกระทั่งทะลุมาถึงด้านหลัง พูดก็พูดเถอะว่ามันเหมาะสมจริง ๆ ที่เปิดด้านหน้าเป็นร้านขายดอกไม้ เพราะ ณ จุด ๆ นี้ในเนื้อที่ประมาณ 70 ตารางวาได้คลาคล่ำไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์หลากชนิด มีพื้นหญ้าสีเขียวทอดปกคลุมอยู่เต็มบริเวณ ราวกับฟลอร์บรรเลงเพลงแข้งของนักบอลพรีเมียร์ลีค ดอกคอสมอสสีเหลืองปลูกเต็มแปลงอยู่ทางทิศเหนือ ทิวลิปมากมายหลากสีถูกจับลงกระถางตั้งเรียงลดไล่กันลงมาน่าชมชื่น ใกล้กับฝ่าเท้าของเบอร์แบโต้เป็นไม้ใบจำพวกเฟิร์นและมอสสีเขียวสด พวกมันถูกปลูกแซมอยู่กับธารน้ำตกปลอม ที่เซตไว้พร้อมกับกล้วยไม้และกลุ่มก้อนหิน

.

ให้ตายเถอะตั้งแต่ทำงานอยู่ที่นี่มาเบอร์แบโต้ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ส่วนหนึ่งคงเพราะเขาเพิ่งเข้ามาทำงานที่นี่เป็นปีแรกก็เลยยังไม่รู้วัฒนธรรมของบริษัท แต่นั่นก็ยังไม่เท่าข้อสอง! เพราะอย่างที่เรารู้ ๆ กันแหละว่า โลกในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 4 น่ะมันย่อยยับไม่หมดแล้ว! ถนนหนทางทุกหัวระแหงมีแต่ซากปรักหักพังจากนิวเคลียร์และอาวุธเคมี ต้นไม้สักต้นกว่าจะ Drain เอาก้อนความคิดของเหยื่อออกมาได้ แล้วนำมาเข้าเครื่องแปลงมวลสารนับว่ายากเต็มที

.

แล้วนี่อะไรกัน! ทำไมเมืองยอร์คชินฐานที่มั่นสุดท้ายของมนุษย์ถึงยังมีพื้นที่สีเขียวแบบนี้อยู่ เบอร์แบโต้ถึงกับตกตะลึง! เขาปรับจังหวะการเยื้อย่างเข้ามาในบริเวณสนามหญ้าช้า ๆ แหงนหน้าให้กับต้นคริสมาสต์ขนาดมหึมา ที่มีกล่องของขวัญมากมายกองอยู่ใต้โคนและห้อยโตงเตงอยู่ข้างบน

.

"อ้าว! คุณเจ้าหน้าที่ภาคสนามกลับมาแล้วเหรอคะ? มาสิ! มาปาร์ตี้กัน!"

เสียงใสแจ้วทักขึ้นอย่างเป็นมิตร ในชุดลำลองแสนสบาย เสื้อสายเดี่ยวเปิดไหล่ กับกางเกงขาสั้นที่ลู่รัดเน้นริมกลีบร่อง บอสสาวชันกายขึ้นจากเตียงผ้าใบ ผมเธอยาวสลวยถึงแผ่นหลังสะบัดทีนี่หอมฟุ้งจนแยกไม่ออกว่านี่กลิ่นคนหรือกลิ่นดอกไม้ จังหวะที่บอสสลับขาและพลิกตัวมาอีกด้านเพื่อคุยกับเบอร์แบโต้ช่างเป็นอะไรที่น่าติดตรึง ขาเรียวของเธอขาวโบ๊ะ ยิ่งเป็นยามเย็นใกล้ค่ำย่ำแสงแดดอ่อนทอดลงมาฉาบชโลมผิวด้วยแล้ว..ว..ว อืม..ม..ม บอสก็บอสเถอะวะ!

.

"นี่มันเรื่องอะไรกันครับเนี่ยะ?"

เบอร์แบโต้ถามหน้านิ่วคิ้วขมวด แต่คนที่ตอบกลับดันเป็นหมอยูมิโกะที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แทน เธอยืนอยู่นานแล้วเพียงแต่โดนออร่าความขาวของบอสดึงดูดสายตาเอาไปหมด เสียงคุยกันที่ได้ยินเมื่อครู่ก็คือบทสนาประสาหญิงสาวของพวกเธอนี่แหละ

.

"ก็งานปาร์ตี้คริสมาสต์ + ปีใหม่ไงคะคุณเจ้าหน้าที่เบอร์แบโต้ พวกเราจัดแบบนี้กันทุกปีนั่นแหละ อาหารเครื่องดื่มพร้อมพนักงาน Parallel จะมารวมตัวกันที่นี่ แคทเธอรีนร้านดอกไม้ที่อยู่ชั้นหนึ่ง , ครูจอร์จห้องฟิตเนสกับคุณป้าซูซานน่าแม่ครัวชั้น 5 , ยูมิ , นาริตะจัง , แล้วก็พวกเมดแม่บ้าน , อ้อยังมีเอมม่าแผนกการเงินที่อยู่ชั้น 3 ด้วยนะคะ^^ "

.

"อะ.. เอิ่ม.. เอ็มม่าด้วยเหรอครับ..!"

ถึงกับปากสั่นตะกุกตะกัก เธอคงจำเขาไม่ได้หรอก แต่เขานี่สิที่จะไม่มีวันลืมลีลาการเย็ดในตู้เซฟเหล็กนั่นลงเป็นอันขาด มันทั้งแสบ! ทั้งบาด! แต่ก็มันส์ดีชิบเป๋ง!

.

"ใช่ค่ะ..ทุกคนกำลังทยอยกันลงมา คุณมีปัญหาอะไรรึเปล่า?"

.

"ใช่ ๆ บอสเองก็เห็นคุณผิดปกติตั้งแต่เข้ามาแล้ว ภารกิจเอาไว้ก่อนก็ได้ ขนาดบอสยังไม่ใส่ชุดครูปรีชาเลยเห็นไหม นวัตกรรมที่ผิดพลาดของยูมิโกะ.. คริ ๆ "

นายใหญ่สำทับขณะที่หมอสาวนัยน์ตาเฉี่ยว เลือกที่จะหันควับมามองค้อนแล้วยิ้มแค่นหัวเราะออกมา นึกถึงเรื่องนี้ทีไรภาพความขบขันนี่ผุดขึ้นมาเป็นฉาก ๆ มีอย่างที่ไหนเป็นถึงประมุของค์กร แต่กลับทะลึ่งเอาชุดหนังเทียมเป่าลมไปใส่เย่อร์ลูกน้องสาว ๆ ซะได้ แถมยังทำรั่วจนโกลาหลกันไปหมด

.

สองสาวขำขันกันคิกคักปล่อยให้เบอร์แบโต้ยืนงงในดงตีน เขาไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าคนพวกนี้เป็นอะไรไป พวกเขาจำกันไม่ได้หรือไงว่ายังมีสายลับภาคสนาที่ออกปฏิบัติการกู้โลก โดยเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพันอยู่ ก็เลยโพร่งคำขึ้น!

.

"หมอครับ! บอสครับ! แล้วศพพี่ปิเก้ล่ะครับ! ผมส่งพี่เขามาแล้วด้วย Gravity bike! มีคนตายทั้งคนพวกคุณยังจะปาร์ตี้กันอยู่เหรอ อีกอย่างทำแบบนี้มันจะไม่เป็นจุดสังเกตเกินไปเหรอครับ ยอร์คชินไม่เคยมีพื้นที่สีเขียวแบบนี้ ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปตัวตนขององค์กรเราอาจถูกตรวจสอบได้นะครับ.. ผมว่าทางที่ดีเราควรจะ.."

.

"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะเรื่องนั้นหมอจัดการแล้ว ยูมิกับนาริตะจังพาเจ้าหน้าที่ปิเก้ไปรักษาโดยการปลูกถ่ายเสต็มเซลล์ที่โลกด้านหลังเมือกเจลแล้วล่ะ คุณคงไม่เคยเข้าไปสินะ! ที่นั่นเรารักษาได้ทุกโรคแหละ ไม่เชื่อก็ลองดูที่แขนเจ้าหน้าที่เจฟเฟอร์ก็ได้ พวกคุณทำงานด้วยกันตลอดนี่"

.

"แสดงว่าพี่ปิเก้จะไม่ตายใช่ไหมหมอ ผมดีใจจังเลย!"

.

"ก็ไม่แน่ค่ะ..!"

.

"อ่าวหมอ! ทำไมหมอเหมือนหมาอย่างงี้ ไหงเป็นงั้นล่ะครับ!"

.

"หมอเองก็ไม่การันตี ไว้ยูมิจังกับนาริตะผู้ช่วยหมอลงมา คุณค่อยถามจากปากพวกเธอเองแล้วกัน"

หมอยูมิโกะพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ราวกับเห็นความตายเป็นเรื่องปกติ

.

บีทดนตรีเร่งเร้าให้ปลุกเร้าย่ิงขึ้น สายลมพัดผ่านหอบเอากลิ่นหอมเจือจางของดอกไม้ให้รอยฟุ้งตลบอบอวล อีกเสียงระฆังตีกระดิ่งเคาะที่ประดับประดาไว้ตามกิ่งต้นคริสมาสต์ พวกมันกู่ร้องเฉลิมฉลองย้อมบรรยากาศให้สวนทางกับความเครียดที่ปะทุอยู่ในใจเบอร์แบโต้ เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นแกะดำท่ามกลางพนักงานคนอื่น ช่วงเวลาที่แคทเธอรีนปรากฏตัวออกมาจากประตูหลัง , เอ็มม่าเดิมมาสมทบพร้อมกับถุงขนม , เบียร์ , และกลับแกล้มที่ใช้เงิน Parallel เบิกจ่าย , ป้าแม่ครัว , โค้ชฟิตเนส , และคนอื่น ๆ ทยอยเดินตามกันลงมาเป็นพรวน ให้ตายเถอะ! เกือบ 10 ชีวิตที่หัวเราะร่าเริงยิ้มแป้นไปกับของพรรค์นี้

.

"บอสเป็นบ้าอะไรไป? ทำไมแกถึงไม่สนใจพวกเราเลย ทั้งที่ก่อนหน้านี้กำชับนักหนาว่าเป็นภารกิจสำคัญแท้ ๆ พี่ิปิเก้อาจจะตาย พี่เจฟเฟอร์จะเป็นหรือตายก็ไม่รู้! บอสนะบอส! กร็อดดดดด!"

กัดกรามแน่นกำหมัดยืนตัวสั่นด้วยความโกรธแค้นไม่พอใจ กระทั่งประมุขสาวแห่งองค์กรเริ่มสังเกตเห็น

.

"นี่คุณน่ะยังเป็นห่วงเรื่องสถานที่ตรงนี้อยู่ใช่ไหม เห็นว่าเป็นสายลับฝึกงานงั้นบอสจะอธิบายให้ฟัง คุณไม่ต้องห่วงหรอกค่ะเพราะปาร์ตี้จบเมื่อไหร่ ต้นไม้ใบหญ้าพวกนี้ก็จะถูกนำเข้าเครื่องแปรมวลสารทั้งหมด แคทเธอรีนได้รับมอบหมายให้เป็นคนทำเรื่องนี้ทุกปี ถึงตอนนั้นหากจะมีใครมาตรวจสอบอะไรก็ไม่เหลือหลักฐานอะไรให้ตรวจสอบแล้ว ทีนี้เข้าใจรึยัง มาสนุกกันอย่าเครียดมา ๆ ๆ "

บอสสาวร่ายยาว

.

"แล้วของที่แปรสภาพออกมาได้ล่ะครับ มันจะได้เป็นอะไรออกมาบ้าง?"

.

"ก็แล้วแต่ค่ะ! แต่ส่วนมากจะได้เป็นเงิน ซึ่งก็คือเงินที่บอสเอาไปจ่ายให้พวกเจ้าหน้าที่ภาคสนามอย่างพวกคุณไง คราวนี้รู้รึยังว่าบอสแคร์พวกคุณแค่ไหน.."

.

ทำให้เบอร์แบโต้เร่ิมผ่อนคลายลง เขาเดินเข้ามาในงานมากขึ้นหยิบอาหารเครื่องดื่มจิบกินพอเป็นพิธี แล้วก็มองไปรอบ ๆ จนกระทั่งแน่ใจว่าทุกคนในองค์กรรวมตัวกันอยู่ที่สวนดอกไม้หลังตึกนี้ทั้งหมด ด้วยความสัตย์จริง! เพราะมันเหมาะเหลือเกินที่เขาจะทำการป่าวประกาศเรื่องที่สืบทราบมาให้ทุกคนรับรู้ นี่เป็นเรื่องใหญ่เป็นเรื่องที่จะเปลี่ยนประวัติศาสตร์มวลมนุษยชาติที่เหลืออยู่เท่าหยิบมือ ให้เปลี่ยนหน้าคร่าตาไปเลย

.

สถาบันเลี้ยงเด็กภายใต้การกำกับดูแลของรัฐบาลโลกกำลังจะเกิดขึ้น ผู้คนจะมีเซ็กส์ได้ตามริมถนน แม่ปี้ลูก! ปู่ปี้เด็กอนุบาล! ผัวใครเมียใครเย่อร์ได้หมดโดยไม่ผิดกฎหมาย! และเพื่อผลักดันสิ่งเหล่านั้นให้เป็นจริง พวกมันถึงกับลงมือสังหารหมู่กลุ่มผู้มีอำนาจในการตัดสินใจอย่างเหี้ยมโหด! ฆ่าผู้มีอิทธิพลนับร้อยในงานกาล่าดินเนอร์จนกลายเป็นทะเลเลือดไม่เว้นแม้กระทั่งพี่ปิเก้ จึงไม่ควรมีแต่บอสเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ ทุกคนจะต้องช่วยกัน Parallel จะต้องรวมตัวกันประหนึ่งทีม Avengers ต่อสู้กับ ธานอส เพื่อหาทางยับยั้งหายนะดังกล่าว

.

"ปัง!" , "ซ่าาาา!"

กระสุนส่องแสงถูกยิงออกจากปลายนิ้วของเบอร์แบโต้ ทิศทางที่พุ่งขึ้นฟ้าของมันเจิดจรัสวิบวาวราวกับพลุปีใหม่ ที่จุดแบบไม่แยแสสังคมและนาฬิกาเรือนใดในยอร์คชิน ประกายแสงทอดตัวลงฉาบกับต้นคริสมาสต์สะท้อนกล่องของขวัญ สมาชิก Parallel ต่างแหงนหน้าขึ้นมองมัน พร้อมกันกับเบอร์แบโต้ที่เหยียบกล่องของขวัญใบใหญ่ขึ้นไปแล้วก็เริ่มพูด

.

.

"บอสครับ! ทุกคนด้วย! ผมมีข้อมูลลับที่เพิ่งสืบได้มาจะเล่าให้ฟัง.. กรุณาฟังผมสักแป๊บนึงเถอะ! มันสำคัญจริง ๆ "