บทที่ 80 : ปลายอุโมงค์ แสงแห่งอลาลัส

แล้วเขาก็เร่ิมเล่าออกไม้ออกมือราวกับจราจรตำรวจ ผู้โบกรถหน้าโรงเรียนกลางแดดรุมร้อน ทุกถ้อยคำที่สื่อสารนำพาความสนใจให้ก่อเกิดในหมู่ผู้ฟังได้อย่างเหลือเชื่อ ทุกคนต่างนิ่งงัน สงบ และตกใจหน้าถอดสี ขนมเค้กที่แบ่งไว้ในจานถึงกับร่วงหล่นออกจากมือเอ็มม่า แคทเธอรีนต้องเดินกลับเข้าไปเปิดไฟให้สว่างโพลง พลางปิดเพลงจิงเกอร์เบลลงด้วยเหตุผลที่ว่า แต่นี้ต่อไปคงไม่มีใครเหลืออารมณ์พอจะปาร์ตี้อีกแล้ว แม้กระทั่งบอสประมุขสาวแห่งองค์กรผู้อยู่ในจุดสูงสุด

.

"คุณอย่าพูดเป็นเล่นน่ะ! เหตุการณ์ไม่น่าจะบานปลายขนาดนั้น แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์รึเปล่าเบอร์แบโต้ แหล่งข่าวอาจจะบิดเบือนก็ได้นะ?"

บอสทำเสียงเข้มใส่ พลางยกตัวเองขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะจ้องเขม็งเข้าไปถึงลูกนัยน์ตาของสายลับฝึกหัด

.

"ไม่ผิดแน่ครับผมจะโกหกทำไม! ป่านนี้พี่เจฟเฟอร์จะเป็นไงบ้างไม่รู้! แกเป็นคนกำชับให้รีบเอาเรื่องนี้มาบอกกับบอสก่อน แล้วผมก็ติดต่อพี่แกไม่ได้อีกเลยตั้งแต่นั้น คือยังไม่เข้าใจหรอกครับว่าพวกมันจับองค์หญิงแห่งอลาลัสไปทำไม แต่ดูจากที่พวกมันฆ่าพี่ปิเก้กับทุกคนในงานจนเกลี้ยงแล้ว บางทีการที่ท่านนายกจัสตินหนีรอดมาได้ อาจจะเป็นความตั้งใจของมัน!"

.

"เป็นจิตวิทยาเพื่อเร่งให้ท่านนายกเร่งลงมือทำตามสัญญา ขู่ให้กลัว.. ไม่เลวเหมือนกันนี่.."

คราวนี้เป็นทีของหมอยูมิโกะพูดแทรกขึ้นบ้าง เธอสอดมือเข้ากอดอกเชยคางขึ้นเล็กน้อย ครุ่นคิดด้วยบุคลิกของคนที่ฉลาดเป็นกรดแบบที่มักจะเห็นกันอยู่ประจำ

.

"อะ.. อืม ผมก็คิดว่างั้นล่ะครับหมอ ทุกคน! เราจะให้พรบ.ฉบับนี้ผ่านไม่ได้นะ! คิดดูสิ.. ถ้าทุกคนเอากันมั่วจนได้ลูกออกมา เด็กต้องถูกส่งไปเลี้ยงในสถาบัน BPI กลายเป็นสมบัติของรัฐบาล พวกเขาจะทำอะไรกับลูกเราก็ได้ ตั้งแต่ประกวดนางงามยันขอทานข้างถนน หรือไม่ก็อาจจะถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารรับจ้างก่อสงครามกันไม่จบไม่สิ้น ประชากรมนุษย์โลกจะเพิ่มขึ้นก็จริงแต่วิธีการมันไม่ใช่! เราต้องหยุดเรื่องนี้! ถ้าใครไม่ทำผมจะเป็นคนทำเอง! ผมจะฆ่าท่านนายกจัสตินเพื่อตัดวงจรอุบาทว์นี้ซะ!"

.

อุดมการณ์แห่งบรรพชนเปี่ยมล้นอยู่ในใจของเบอร์แบโต้ ไฟอันร้อนผ่าวราวกับแดกเตาหมูย่างลงไปในกระเพาะอาหาร ต่อให้เป็นแค่สายลับฝึกงาน แต่เจ้าตัวก็เชื่อเหลือเกินว่าตนเองนั้นเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ องค์กร Parallel ถูกตั้งขึ้นเพื่อธำรงไว้ซึ่งความถูกต้อง พวกเขามีหน้าที่ กำจัด! ยับยั้ง! ขัดขวาง! อาชญากรรมที่อาจเกิดขึ้นทุกรูปแบบ ให้เมืองยอร์คชินซึ่งเปรียบดั่งฐานที่มั่นสุดท้ายของโลกยังคงสถานะอยู่ เปรียบเปรยไปก็เหมือนกับเกลือรักษาความเค็ม ที่ไม่ว่าจะกี่เช้ากี่เย็นก็ไม่เคยเห็นขวดน้ำปลาเป็นเพื่อนร่วมโลก

.

แววตาฉายแววโรจน์ลุกโชติช่วง สายลับหนุ่มยังคงตั้งท่ารอว่าบอสจะว่ายังไง

.

"น่ีบอสพลาดไปรึเปล่าที่ปล่อยคุณไปทำงานกับเจฟเฟอร์เนี่ยะ? คุณคงติดเชื้อบ้ามาจากเขาสินะเบอร์แบโต้?"

.

"ไม่ครับบอส.. ผมเป็นตัวของตัวเอง "It's is a me" นี่คือตัวตนของผม"

.

"สะกดก็ผิด! หยุดเลย แล้วเอาหลักฐานมาดู! คุณมีหลักฐานรึเปล่า บอสจะไม่อนุมัติคำสั่งให้ใครทำอะไรทั้งนั้นถ้าไม่มีหลักฐานมากพอ"

.

เรียกเสียงขบขันฮาล่ันทุ่งไปทั่วบริเวณ จากบรรยากาศที่ตึงเครียดเพราะการเล่นใหญ่ใส่ไข่นกกระจอกเทศของสายลับฝึกงาน บัดนี้กลับมีแนวโน้มผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด แคทเธอรีนเดินกลับเข้าไปภายในอาคารเตรียมจะเปิดเพลงใหม่อีกครั้ง ความสนิทสนมนานนมทำให้เธอพอจะเดาออกว่าไอ้เจ้าโต้น่ะ ไม่มีน้ำยาอะไรหรอก คงไม่แคล้วคว้าน้ำเหลวอีกตามเคย คนสะเพร่าทำอะไรไม่ดูตาม้าตาเรืออย่างหมอนั่น อย่างดีก็มีแต่คำโม้ ถ้าเป็นพี่เจฟเฟอร์ก็ว่าไปอย่าง รายนั้นน่ะของจริงเพียงแต่ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่แกอยู่ไหนก็เท่านั้นเอง

.

แต่ทว่าบางอย่างจากการกระทำก็ทำให้แคทเธอรีนต้องเปลี่ยนความคิด เธอลามือออกจากแผ่นเสียงทำให้เพลงจิงเกอร์เบลอันเป็นสัญลักษณ์ช่วงเทศกาลต้องหยุดชะงักลงไปก่อน สายตากลมโตที่ส่องลอดหน้าต่างออกมาข้างนอก ทำให้เห็นจะ ๆ ว่าเบอร์แบโต้กำลังเดินอาด ๆ เข้าหาทุกคน ก้าวย่างของเขานั้นช่างมั่นใจประหนึ่งหัวโจกยากูซ่า ชนิดที่ว่าถ้าในหนังมี "ดำ เอสโซ่" ผ่านมา หมอนี่ก็คงเป็น "โต้ บางจาก" มิผิดเพี้ยน!

.

"มีดิบอส! ผมมี! ก่อนผมออกมาผมรื้อห้องนังเด็กนั่นซะเละ แล้วก็ได้สำเนาเอกสารมา ได้ยินแว่ว ๆ ว่าจะเอาไปทำเป็นเอกสารอ้างอิงส่งครูอะไรสักอย่าง แต่บอสแน่ใจนะว่าจะดูตรงนี้ต่อหน้าทุกคน!"

.

"ก็เอาสิคะ? ไม่มีปัญหาอะไรหนิ?"

ไม่เพียงแต่บอสสาวแสนสวยแต่ทุกคนทั้ง โค้ชฟิตเนส , แม่ครัว , หมอ , พยาบาล , พนักงานบัญชี ต่างพยักหน้าตามกันเป็นแถบ อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจ้าหน้าที่ภาคสนามผิวหมึกนายนี้จะเล่นใหญ่อะไรให้ดูอีก

.

เขาเลือกที่จะหยุดกึก! ต่อหน้าบอสที่ระยะประมาณ 3 ช่วงตัว จากนั้นก็เริ่มรูดซิบกางเกงยีนขาเดฟที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากพี่ตูนบอดี้แสลมออก เสียงดังแคว๊กกก! เล่นเอาทุกคนที่อยู่รายรอบถึงกับช็อคตาตั้ง! โดยเฉพาะแม่สาวแคทเธอรีนร้านดอกไม้ แผ่นเสียงที่เธอถืออยู่ในมือถึงกับหมดความหมายไปเลย "จิงเกอเบล.. จิงเกอเบล.. จิงเกอร์ออเดอะเวย์" ห่าอะไรล่ะ! วินาทีนี้ต้องเพลงเก่าของ พี่ใหม่ เจริญปุระ ที่ร้องว่า "ควักหัวควยออกมา.. เอาออกมาให้ดูด.. เพราะแค่เพียงลูบ ๆ ไม่พอ!" เพลงนี้สิถึงจะเหมาะ

.

"ดึ๋งงง! , ดึ๊งงง! , ดึ๋งงง!"

.

"อู่ว! Sorry นะทุกคน ประทานโทษครับบอส คือมันเป็นเอกสารลับน่ะ ก็เลยต้องเก็บไว้ในกระเป๋าที่ซ่อนไว้มิดชิดสักหน่อย"

เบอร์แบโต้รีบแก้ตัวดีว่ามีผ้ายืดจากอันเดอร์แวร์ห่อไข่เขาเอาไว้ ไม่งั้นมีหวังควยตั้ง ๆ ได้เด้งขึ้นฟาดปากเจ้านายสาวสุดฮอตเป็นแน่แท้

.

เขาล้วงมือหนาลงไปพลางสอดน้ิวเข้าไปในช่องลับ ที่เย็บไว้เป็นพิเศษติดกับตะเข็บกางเกง มันอยู่ถัดจากแถบซิบด้านในประมาณ 2 - 3 เซนติเมตร และมีความลึกราว ๆ 50 - 60 มิลลิเมตรเห็นจะได้ ไม่ลึกเท่าไหร่แต่ก็มากพอที่จะยัดเอกสารหลักฐานสำคัญลงไปได้

.

"นี่ไงครับบอส! รับไปสิแล้วก็ลองอ่านดู! มีลายมือชื่อท่านนายกจัสตินพร้อมสรรพ แกจะต้องเซ็นอนุมัติให้สร้างสถาบันเลี้ยงเด็กของรัฐบาลโลก (BPI) รวมถึงผ่านกฎหมาย พรบ.ฟรีเซ็กส์ให้เป็นรูปธรรมแน่ ๆ ตัวเลขต่าง ๆ เหล่านี้บ่งชี้ว่าท่านจัสตินจะได้ผลประโยชน์ตอบแทนเป็นแร่ Pussy recon ซึ่งมีมูลค่ามหาศาล"

.

"อะ.. อืม ขอบอสดูหน่อย เอกสารนะไม่ใช่ไอ้นั่นของคุณ!"

.

"ครับเชิญอ่านได้ตามสบาย ทุกคนด้วยจะได้รู้ว่าผมไม่ได้โม้"

.

สะบัดกระดาษอยู่สองสามที เพราะนอกจากตัวเลขดัชนีดันเสือกมีของแถมเป็นขนหมอยกับรอยยิ้มปนมาซะได้ เบอร์แบโต้ยิ้มแหย ๆ ก็แน่ล่ะเพราะเจ้าตัวลงทุนใช้ควยทั้งดุ้นแง้มเอาความลับนี้ออกมาจากปากของชะเอมเชียว ก็เลยต้องมีกะปริดกะปรอยติดมาบ้าง ประมุขแห่งองค์กรส่ายหน้าหล่อนกลั้นใจปล่อยวางให้กับกล่ิน พลางปราดสายตาอย่างรวดเร็วเพื่ออ่านเอาใจความบนเอกสารให้ครบถ้วน จนสุดท้ายก็ได้ข้อสรุปออกมาว่า

.

"เป็นเรื่องจริง! Parallel น่าจะเจองานหินรับปีใหม่เข้าแล้วล่ะ องค์กรเราอาจจะถึงคราววิบัติกันคราวนี้!"

.

ด้วยความสัตย์จริงว่านี่เป็นครั้งแรก ที่เบอร์แบโต้สังเกตเห็นสีหน้าอันจริงจังของบอส จากเมื่อครู่ที่หัวเราะหัวใคร่ล้อเลียนเขาสารพัด ตอนนี้บอสกลับเปลี่ยนบุคลิกดั่งกลายเป็นคนละคน เขารีบรูดซิบกางเกงคืนแบบเงียบ ๆ เพ่งสายตาไปที่ริมฝีปากหล่อนตั้งตารอว่าเธอจะปรารภอะไรต่อ พร้อมกันกับแคทเธอรีนผู้ทอดทิ้งเครื่องเสียง เธอเดินจ้ำอ้าวออกจากอาคารตามมาสมทบด้วย

.

"คนในรัฐสภาถูกฆ่าตายยกเข่ง! ทำให้นายกเทศมนตรีมีอิสระในการทำงานมากขึ้น บอสจึงคิดว่าเราไม่น่าจะยับยั้งการประกาศใช้พรบ.ได้ทัน แต่สถานที่สร้าง BPI สำหรับเลี้ยงเด็กน่าจะยังทันอยู่ เพราะงั้นจงไปซะเบอร์แบโต้! ไปจัดการเรื่องนี้! บอสขอสั่งให้คุณร่วมมือกับ "เฟอร์นันโด" สายลับมือดีของเราอีกคน ช่วยกันสองแรงภารกิจจะได้ลุล่วง จะให้สถาบันนรกพรรค์นี้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด! , ทราบ!!!"

.

"ทราบครับ!"

ชายหนุ่มชิดส้นหงายฝ่ามือขึ้นตะเบ๊ะรับคำสั่ง ต่อหน้าต่อตาเพื่อนพ้องพนักงานทั้งหลายที่ให้กำลังใจอยู่ห่าง ๆ

.

"แต่บอสจะให้ผม Cover กับพี่เฟอร์นันโดจริง ๆ เหรอครับ เท่าที่ผมรู้พี่แกไม่เคยทำงานร่วมกับใครเลย แกเป็นสายลับศิลปินเป็นฮิปเตอร์ผสมฮิปปี้ที่ไม่เคยมีใครเข้าใจว่าแกคิดอะไรอยู่ในหัว"

.

"ช่วยไม่ได้ค่ะ! ในเมื่อทั้งตึกเราเหลือหน่วยภาคสนามอยู่เท่านี้ ปิเก้ตาย! เจฟเฟอร์หายสาปสูญ! ยังไงซะเมืองยอร์คชินก็สำคัญที่สุด พวกคุณคือความหวังสุดท้าย จงตระหนักถึงสิ่งนี้เอาไว้ด้วย"

.

ได้ยินแบบนั้นถึงกับถอนหายใจปลดปลง ไฟในใจที่เคยฮึกเหิมเหมือนจะมอดลงหน่อย ๆ ดูจากการไม่ปรากฏตัวในงานปาร์ตี้นี้ก็รู้ นี่เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า เฟอร์นันโดไอ้หนุ่มผมยาวลูกครึ่งอิตาลีผู้นี้แม่งมีโลกส่วนตัวสูงมาก ห้องพักของเขาถูกเปลี่ยนเป็นแกลลอรี่ มีงานศิลป์ทุกแขนงอัดแน่นอยู่ในนั้น มิหนำซ้ำยังตั้งอยู่บนตึกชั้น 6 ของอาคาร Parallel แห่งนี้น่ีเอง

.

"เฮ้อ.. โอเคครับ ผมจะทำตามที่บอสสั่ง แต่จะว่าไปแล้วเรื่องนี้ก็ไม่น่ายากเท่าไหร่หรอกมั้งครับ งานก่อสร้างคงต้องใช้เวลาหลายเดือน กว่าจะถึงตอนนั้นผมคงปรับจังหวะให้เข้ากับพี่เฟอร์นันโดได้แล้ว"

.

"ผิดถนัด! คุณเข้าใจผิดแล้วสายลับเบอร์แบโต้ จากสำเนาเอกสารที่คุณให้มาแสดงว่านายกจัสตินจะต้องมีแร่ Pussy Recon อยู่ในมือ พลังแห่งการกำเนิดของมันรุนแรงมาก! ตึกหลังโต ๆ แบบนั้นนะ อย่างมากแค่ดีดนิ้วครั้งเดียวก็เสร็จ!"

.

"บะ.. บ้าน่า.. อะไรกัน?! นี่เรื่องจริงเหรอครับบอส?"

.

"ใช่ , แต่บอสไม่ห่วงคุณหรอกถ้าร่วมมือกับเฟอร์นันโดยังไงก็น่าจะไหว คนที่น่าห่วงคือโน่นต่างหาก! เพราะถ้าหากองค์หญิงแห่งอลาลัสมีตัวตนอยู่จริงอย่างที่คุณเล่าแล้วล่ะก็ บางทีเราอาจจะไม่ได้เห็นเจฟเฟอร์กันอีกแล้ว ฉันล่ะเสียดายฝีมือของเขาจริง ๆ "

บอสสาวหลับตาลงพริ้ม เสแสร้งแกล้งหันไปทางอื่นเพื่อบรรเทาความโศกเศร้าจากการสูญเสียบุคลากร ทำให้เบอร์แบโต้ต้องรุกเข้าใส่ด้วยการเอื้อมมือไปสัมผัสท่อนแขน เจตนาจะกระตุกแรง ๆ เค้นเอาความจริงจากคนเป็นบอส

.

แต่ทว่ามันดันจับไม่ได้! เมื่อจู่ ๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวของบอสก็เละเหลวไหลพรับพรากแตกสลายลงมาเป็นน้ำ ซ่านซึมลงไปในดิน ราดรดดอกไม้กอหญ้าในสวนให้ชุ่มชื่นเขียวชอุ่ม แล้วทุกคนก็เป็นเหมือนกันหมด! ต่างพากันแตกสลายสายธารทีละคนสองคน คงไว้ก็แต่แคทเธอรีนเพียงคนเดียวที่ยังคงยืนเด่นให้เบอร์แบโต้ได้พบเห็นและสอบถาม

.

เธอยักไหล่แบะปากพลางผายมือออกทั้งสองข้าง ทำสีหน้ายียวนชวนหาเรื่อง

.

"ก็เหมือนเดิม.. นวัตกรรมใหม่ของหมอยูมิโกะ คราวนี้เป็นผิวหนังฉ่ำน้ำแตะปุ๊บหลอมละลาย ออกแบบไว้ใช้ยามร่างกายขาดน้ำจากคลื่นความร้อน หรือเอาไว้ใช้ให้สารอาหารพืชในยุคที่พืชพันธุ์ธัญญาหารปลูกยากปลูกเย็น นี่อย่าบอกนะว่าแกเชื่อจริง ๆ ว่าทุกคนลงมาปาร์ตี้กันที่นี่ ไอ้โง่โต้! พวกเขาไม่ว่างขนาดนั้นหรอก.. เด็กใหม่ก็งี้.. เช๊อะ! ไม่ได้เรื่อง!"

.

""เออ ๆ ฉันยอมรับก็ได้ แต่เล่นตัดบทหายวับไปแบบนี้ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าบอสจะพูดอะไรต่อ เธอรู้เรื่องแร่ Pussy Recon บ้างรึเปล่า? แคทเธอรีน?"

.

ต้นไม้แต่ละต้นเร่ิมทยอยหายไปทีละต้นสองต้น เหมือนสาวงามร้านดอกไม้จะไม่ได้ฟังในสิ่งที่เพื่อนชายถาม เธอจัดแจงใช้เครื่องแปรมวลสารขนาดพกพาดูดพืชพันธุ์ทุกอย่างเข้าไปตามที่ได้รับมอบหมาย พร้อมกันนั้นก็ได้เล่าในสิ่งที่เธอรู้ออกมา

.

"ฉันเคยเห็นในก้อนความคิดของใครคนหนึ่งน่ะ แต่ไม่รับรองว่าเป็นเรื่องจริงหรอกนะ คืออย่างงี้มันมีข่าวลือออกมาว่าอาณาจักรอลาลัส คือดินแดนแห่งเดียวในโลกที่มีแร่ Pussy Recon อยู่ แต่มันได้ล่มสลาย! ย้ำว่าล่มสลาย! จนกลายเป็นซากปรักหักพังไปหมดแล้ว ตั้งแต่เมื่อครั้งเกิดสงครามนิวเคลียร์ถล่มโลก เพราะงั้นสิ่งที่บอสต้องการจะสื่อก็คือ พี่เจฟเฟอร์กำลังไล่ตามอะไร? พี่เขากำลังตรงดิ่งเข้าไปในอาณาจักรที่มีแต่เศษซากโศกนาฏกรรมอย่างงั้นเหรอ? แล้วมันจะต่างอะไรจากการหลงทางในเขาวงกต ยกเว้นก็แต่ว่าแกจะพูดโกหกใส่พวกเราไอ้ดำเบอร์แบโต้! "

แคทเธอรีนร่ายยาว

.

ซึ่งคนที่รู้ดีแก่ใจก็คือสายลับผิวหมึก ต้นครีสต์มาสโดนดูดเข้าเครื่องไป จนบางครั้งก็อยากจะ Drain เอาความคิดวิตกกังวลนี้ออกไปบ้างจะได้ไม่เครียด เฟอร์นันโดจะติสต์แค่ไหน? เจฟเฟอร์จะคลำทางผิดพลาดจริงรึเปล่า? ไม่ใช่แค่เราหรอกที่อยากรู้ เพราะขนาดเบอร์แบโต้เองก็อยากจะรู้อยู่เหมือนกัน