บทที่ 99 : ร่างทดลองหมายเลข #3112B

"ไม่ใช่หรอกเป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นพีี่ไนฟ์จริงต้องไม่ทำกับน้องแบบนี้ พี่ต้องไม่ทำรุนแรงกับน้อง พี่ต้องไม่ทำให้น้องลำบาก แต่นี่อะไรทำเอาฉันเกือบโดนปล้ำ! ก็เห็น ๆ อยู่ว่าฉันคือองค์หญิงนาตาชา แล้วทำไมถึงทำเป็นคนไม่รู้จักกันในงานการ์ล่าดินเนอร์ ทำไมถึงต้องตั้งคำถามมากมายเช็คแล้วเช็คอีกว่าฉันเป็นองค์หญิงรึเปล่า?"

.

"แกมันไม่ใช่พี่ไนฟ์หรอก! พี่ไนฟ์เป็นพี่ชายที่แสนดีที่คอยเล่นกับพวกเรามาตั้งแต่เด็ก ๆ พวกเราสนิทกันจะตาย ฉันยืนยันได้ว่าแกต้องไม่ใช่พี่ไนฟ์อดีตมือขวาของท่านพ่อแน่ ๆ แกใส่หน้ากากอีกใบซ้อนเอาไว้ใช่ไหม! ยอมรับมาซะเหอะ! หรือไม่แกก็ต้องแพ้คลอรีนในน้ำประปา ผิวหน้าแกถึงได้กลายมาเป็นพี่ชายที่ฉันเคยรักและเคารพ"

.

องค์หญิงร่ายยาวเป็นฉาก ๆ ระหว่างพูดไปเธอก็คิดถึงเหตุการณ์ในวันเก่า ย้อนหลังไปถึงประสบการณ์ดี ๆ ร่วมกันในครั้งอดีต องค์หญิงจำได้ว่าเธอกับพวกน้อง ๆ ยิงปืนกันเป็นก็เพราะพี่ไนฟ์นี่แหละที่เป็นคนสอน เขาเปรียบเสมือนชายในฝันที่เธอแอบปลื้มแต่ไม่กล้าสารภาพ จนกระทั่งเกิดคดีสะเทือนขวัญท่อลำเลียงถล่มนั่นแหละ องค์หญิงกับไนฟ์ถึงไม่ได้พบเจอกันอีกเลย

.

แล้วจู่ ๆ เจฟเฟอร์ก็แทรกขึ้น

.

"บัดโถ่! องค์หญิงไอ้ไนฟ์มันก็หน้าตาแบบนี้ล่ะครับ มันเป็นคนวางระบบรักษาความปลอดภัยในอาณาจักร แล้วมันก็เป็นหัวหน้ากลุ่มปฏิวัติอันเดอร์กราวน์ ผู้อยู่เบื้องหลังโศกนาฎกรรมท่อลำเลียงถล่ม ลอบปลงพระชนม์องค์ราชินีกับเชื้อพระวงศ์ญาติพี่น้องท่าน ท่านเองก็อยู่ในเหตุการณ์ไม่ใช่รึไง ยังจะไปให้ท้ายมันอีก"

.

"คุณรู้ได้ยังไง?!"

นาตาชาตวาดเสียงดัง กระเถิบลำตัวออกจากลูกกรงเดินตรงเข้ามาขย้ำคอเสื้อเจฟเฟอร์!

.

"เอ้า! ก็ผมเก่ง! ผมเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างหมดแล้ว ด้วยภูมิปัญญาและความสามารถของผม ๆ ผิดตรงไหน!?"

.

"ไม่จริง! พี่ไนฟ์ถูกใส่ร้าย! ฉันเชื่อมาตลอดว่าพี่แกเป็นคนดี ผู้ชายอ่อนโยนรักสันติแบบนี้ไม่มีทางทำเรื่องเลวร้ายลงไปได้หรอก เหยียบมดตายสักตัวพี่เขายังบวชให้ตั้ง 3 พรรษา ขนาดยุงกัดยังไปงัดคลังกาชาดเอาเลือดมาเทใส่ถาดให้พวกมันกินดี ๆ เลย เพราะงั้นต้องมีคนปลอมตัวมาเป็นพี่แกแน่ ๆ แกบอกมานะว่าแกเป็นใคร แกแพ้เครื่องสำอางมาใช้ไหมถึงได้้มาสวมรอยเป็นพี่ชายฉันแบบนี้"

.

ราวกับสาวกวัดพระบาทน้ำพุที่ปกป้องเจ้าอาวาสก็มิปาน นาตาชาเถียงคอเป็นเอ็นซึ่งจะอลงกตหรืออลงจอร์จก็ไม่รู้ล่ะ รู้แต่ว่างานนี้จะสูงจะต่ำจะดำจะขาว ก็เป็นอันต้องจบลงด้วยคำสารภาพที่ออกมาจากปากของเจ้าตัวเอง

.

"ชู่ววววว! หยุดเถียงกันได้แล้วทั้ง 2 คน เจฟพูดถูกแล้วครับองค์หญิง ผมคือ "ไนฟ์" ตัวจริงมิผิดเพี้ยน"

.

"บะ.. บ้าน่าาา.. เรื่องแบบนี้ฉันรับไม่ได้หรอก! งั้นแล้วทำไมถึงไม่บอกกันตั้งแต่ทีแรกว่าเป็นพี่ล่ะ บอกกันดี ๆ ก็ไม่ต้องรุนแรงถึงขั้นฆ่าแกงกันในงานกาล่าฯ ที่ยอร์คชินแล้ว พี่รู้ไหมว่างานนั้นมีคนตายกี่คน? หนูเองก็พร้อมจะร่วมมือกับพี่อยู่แล้วถ้ารู้ว่าพี่คือแกนนำกลุ่มอันเดอร์กราวน์"

.

คราวนี้กลับกลายเป็นไนฟ์บ้างที่เริ่มเดินเข้าหา เขาใช้ฝ่ามือผลักไหล่ตัวประกอบอย่างเจฟเฟอร์ให้ออกจากทาง ก่อนจะแทรกร่างหนาของตัวเองเข้ามายืนใกล้ ๆ กับองค์หญิง ห่างกันไม่ถึง 2 ฝ่ามือ แต่ส่วนสูงนี่สิน่าจะต่างกันมากกว่า 2 ศอก

.

.

"ก็ตอนที่เราจากกันน้องไม่ได้โตขึ้นมากขนาดนี้นี่นา^^"

"แล้วก็ไม่ได้ดูห้าวขนาดนี้ด้วย นาตาชาที่พี่รู้จักตัวสูงเท่าเอวพี่เองมั้ง แล้วก็อ่อนหวานมากกว่านี้ด้วย^^"

.

"พี่ไนฟ์!"

สาวเจ้ามุ่ยหน้าแก้มบวมป่อง ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร เหมือนเธอกำลังอายและดีใจแบบ 2 in 1 พร้อมกันในทีเดียว

.

"เดี๋ยวก่อนนะ..!"

"งั้นก็แปลว่าเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อน! ก็แสดงว่าพี่เป็นคนฆ่าแม่ของช่าจริง ๆ น่ะสิ พี่ฆ่าพี่น้องของช่าจริง ๆ งั้นเหรอ!"

.

ความเงียบงันเข้าปกคลุมบรรยากาศ อดีตมือขวาของท่านราชานิ่งเงียบ เขาไม่ปฏิเสธองค์หญิงเลยสักคำได้แต่พยักหน้ายอมรับแบบแมน ๆ เสมือนเป็นการสารภาพบาปว่าตัวเองนั้นอยู่เบื้องหลังการกระทำของกลุ่มอันเดอร์กราวน์ทั้งหมด เล่นเอาองค์หญิงนาตาชาถึงกับไปไม่เป็น เธอเม้มริมฝีปากแน่นน้ำตารินไหล จากประทับใจอยู่ดี ๆ ถึงตอนนี้คงมีแต่ความโกรธแค้นอยากจะฝากกำปั้นตั้นท์หน้าเขาไปสักสามสี่หมัด

.

"เปล่าประโยชน์น่ะครับองค์หญิง ผมไม่เซอร์ไพรต์สักนิดเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ท่านแสดงออกตอนนี้ ผมมาไกลเกินกว่าคำว่าพี่ชายที่แสนดีแล้ว ตรงกันข้ามคนที่ผมเซอร์ไพรต์มากกว่าน่าจะเป็นคนที่ชื่อเจฟ ผู้ติดตามคนใหม่ของท่านมากกว่า"

.

"ห๊ะ! กูหรอ?"

เจฟเฟอร์ตกใจเพราะในที่สุดตัวเองก็มีบทบาท

.

"ล้อกันเล่นรึเปล่าฉันเองก็แค่คนธรรมดา ไม่ได้น่าสนใจอะไรขนาดนั้นหรอก แค่รู้ชื่อแกกับจำใบหน้าแกได้บวกกับข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ของอลาลัสอีกนิดหน่อย อย่าเยินยอกันให้มากนักเลย มันน่าอายจะตาย"

.

เจฟเฟอร์ถ่อมตัวอย่างเหนียมอาย ก่อนที่เสี้ยวอึดใจต่อมาไนฟ์จะทำการดีดนิ้วให้สัญญาณเสียงดัง

.

"เปร๊าะ!"

.

ทำเอาทั้งนาตาชาและเจฟเฟอร์ถึงกับสะดุ้ง! ทั้งสองพากันกระโดดเหยงถอยห่างออกจากลูกกรง พร้อมกับเหลือบมองย้อนกลับเข้าไปในกรงขังอีกครั้งเป็นตาเดียวกัน

.

.

ภาพที่ตัดเข้ามาเป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก จนถึงขั้นสามารถจบบทสนทนาอันซับซ้อนของบุคคลทั้งสามลงได้ มันเป็นภาพของลูกสมุนของไนฟ์ที่ลอยตุ๊บป่องผุดขึ้นมาเป็นกลุ่มควันตรงกลางห้องขัง ม่านหมอกสีดำแผ่ปกคลุมมุมนั้นมุมนี้เป็นหย่อม ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นเป็นรูปร่างงอกแขนงอกขา สถาปนาร่างกายขึ้นเป็นทรวดทรงของมนุษย์ ยืนจังก้าพร้อมกับอาวุธมีดสั้น Pussy recon ที่ถืออยู่ในมือ

.

ส่งผลให้บรรดานักโทษชายที่ดูเหมือนจะสงบปากสงบคำลงไปแล้ว กลับแตกฮือขึ้นมาอีกครั้ง จากที่เคยแค่หวาดกลัวมาตอนนี้กลายเป็นว่าเข้าขั้นหลอนกันเลยทีเดียว เนื่องจากนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ลูกสมุน 5 - 6 ชีวิตที่วาร์ปขึ้นมานี้คร่าชีวิตพวกเขาไปแล้วไม่รู้กี่คนต่อกี่คน!

.

“องค์หญิง , เจฟ เชิญทางนี้ครับ เพื่ออรรถรสในการรับชมเชิญไปดูในห้องคอนโทรลกันดีกว่า ดูผ่านกล้องจะได้เห็นหลาย ๆ มุมว่าทำไมผมถึงไม่สามารถอนุญาตให้ผู้ชายเหล่านี้กลับขึ้นไปข้างบนได้”

.

เจฟเฟอร์พยักหน้ากอดอกเดินตามมาอย่างว่าง่าย ในขณะที่นาตาชาก็ยังหน้าหงิกหน้างอปลอยตาเหลือบมองดูแต่ทางด้านหลัง ทอดพระเนตรราษฎรณ์ของเธอด้วยความเป็นห่วง

.

.

“แอ๊ดดดด! , แกร็ก ๆ !”

.

.

เป็นเสียงเปิดประตูที่แง้มเปิดโดยไม่ต้องใช้แผ่นสไลด์ตัวอย่างดินมาแสกนเหมือนทุกครั้ง และทันทีที่ทั้ง 3 สืบเท้าเข้ามาภายใน ห้องแห่งนี้ก็มีเจ้าหน้าที่หัวไหมพรมนั่งประจำที่รออยู่ก่อนแล้ว เขายืนขึ้นทำความเคารพไนฟ์และองค์หญิง พลางเบี่ยงตัวออกด้านข้างให้ทุกคนมองเห็นกลุ่มจอมอนิเตอร์มากมายจากทุกมุม! จากทุกห้อง! นับ 20 ตัวบนผนังในตำแหน่งที่ชัดเจนที่สุด! ก่อนจะนั่งลงรอฟังคำสั่งจากไนฟ์ต่อไป

.

“ดึงภาพจากห้องเบอร์ 3 ขึ้นจอหลักซิ”

.

“แกร็ก ๆ ๆ , ปั๊ก! ๆ ๆ , โป๊ก! ๆ ๆ , เอ็นเทอร์!”

.

“เรียบร้อยครับ.. ส่วนนี่ไมค์.. เชิญสนทนาได้เลยครับคุณไนฟ์”

.

เจ้าหน้าที่คนเดิมบอกต่อด้วยการปล่อยภาพจากกล้องวงจรปิดขึ้นมา On Air ซึ่งเป็นภาพที่ถ่ายจากมุมบนของห้องขังห้องหนึ่งที่มีการแยกนักโทษชายเอาไว้ก่อนแล้ว โดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะแยกทั้งสามคนนี้ออกมาจากห้องขังรวมเพื่ออะไร แต่ที่รู้อย่างหนึ่งคือต่อให้ห้องขังเบอร์ 3 นี้จะเล็กแค่ไหน ก็ยังมิวายอุตส่าห์มีลูกสมุนหัวไหมพรมของไนฟ์ปรากฏตัวขึ้นเป็นกลุ่มควัน แบบเดียวกับที่อยู่ในห้องรวมข้างนอกเป๊ะ! มันยืนถ่างขาแหงนหน้าขึ้นมองกล้อง ประดุจกำลังจ้องว่าเมื่อไหร่ไนฟ์จะมีคำสั่งใหม่ถ่ายทอดลงมา

.

สักพักเขาก็ลงมือ! คุณพระช่วยเจฟเฟอร์กับองค์หญิงแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง! เมื่อจู่ ๆ นักโทษผู้โชคร้ายรายหนึ่งก็ถูกฉุดกระชากด้วยพละกำลังอันสูงสุด ร่างกายที่ซูบผอมหิวโซมีหรือจะสู้คนที่มีพลังเหนือธรรมชาติจาก Pussy recon ได้ เขาถูกถีบข้อพับขาให้คุกเข่าลงกับพื้น ฝ่ามือข้างหนึ่งถูกรั้งให้ชูเอาไว้ ณ ตอนนั้นเจฟเฟอร์อ่านริมฝีปากจากหน้าจอได้ว่า “อย่า , ได้โปรด , อย่า , อย่าทำฉันเลย!” แต่ไอ้ลูกสมุนก็หาได้สนใจ

.

มันใช้คมมีดวิบวาวเปล่งแสงสีม่วงในมือ เฉือนลงฝ่ามือเหยื่อจนลิ่มเลือดพุ่งกระฉุด! ฝอยละอองโพยพุ่งราวกับน้ำอัดลมเขย่าขวดแล้วเปิดฝา นับเป็นอะไรที่น่าขวัญผวาเป็นอย่างมาก โดยไม่ต้องอ่านปากแค่เห็นนาตาชาก็รู้ในทันทีว่าพลเมืองของตัวเองกำลังร้องโอดโอยด้วยความทนทุกข์

.

กับนักโทษอีก 2 คนที่อยู่ด้านหลังก็ไม่เว้น พวกเขาต่างพยายามหันหน้าหนี แต่จนแล้วจนรอดก็มิวายโดนวาร์ปเข้าไปล็อคตัวไว้อยู่ดี พวกเขาโดนกดให้นั่งคุกเข่า บังคับให้ชูฝ่ามือเตรียมเอาไว้ในลักษณะเดียวกับคนที่เพิ่งโดนไปก่อนหน้า

.

“หยุดนะพี่ไนฟ์! บอกคนของพี่หยุดเดี๋ยวนี้! พี่คิดจะทำอะไรน่ะชีวิตคนไม่ใช่ของเล่นนะ! ฉันเกลียดพี่ที่สุดเลย!”

.

องค์หญิงตะโกนใส่ทั้งน้ำตา แต่ดูเหมือนว่าฝั่งพี่ชายจะไม่สะทบสะท้าน มิหนำซ้ำยังสวนกลับมาด้วยประโยคที่โคตรจะเรียบเฉย

.

“ดูต่อไปเถอะครับองค์หญิง แค่นี้ไม่ตายหรอกผมกำลังให้โอกาสพวกมันอยู่ต่างหาก ทีหลังก่อนจะตัดสินอะไรกรุณาดูให้จบด้วยนะครับ”

.

แล้วเหตุการณ์ก็เป็นอย่างที่ไนฟ์ว่าจริง ๆ เวลาผ่านไปราว 30 วิ เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่หยดเลือดหยดแรกทำปฏิกิริยาทรานซิสชั่นกับผงแร่ Pussy recon บนใบมีดได้แล้วเสร็จ ส่งผลให้ฝอยเลือดที่น่าจะหยดแหมะลงที่พื้นกลับลอยเท้งเต้งค้างเติ่งอยู่กลางอากาศในสภาพไร้น้ำหนัก! เจอของแปลกแบบนี้เข้าไป! เจฟเฟอร์ถึงกับต้องรีบปรี่เข้าไปดูใกล้ ๆ จนแก้มแนบกับจอ! เขามองสลับไปมาระหว่างหน้าไนฟ์กับหน้าเหยื่ออยู่หลายหน มองแล้วมองเล่างงในงงว่าเหตุการณ์ประหลาดนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่ยังไม่ทันจะได้คำตอบจากอะไรเลย จู่ ๆ ฟองเลือดที่ลอยล้อมรอบตัวอยู่ก็แตกโพล๊ะ! ออกเป็นควันฟู่ฟูฟ่อง!

.

“ฟู่~! , ฟู่~! , ฟู่~!”

.

ไม่มีเสียงร้องหรือทีท่าว่าจะเจ็บปวดเลยสักแอะ แล้วในท้ายที่สุดกลุ่มควันดังกล่าวก็ค่อย ๆ ถักทอกันมัดกันอีรุงตุงนังฉาบเคลือบร่างเหยื่อจนกลายเป็นมนุษย์หัวไหมพรมขึ้นมา ไอ้ลูกน้องคนที่ลงมือก็เลยยิ้มร่าแล้วก็ชี้ไปที่ประตูห้องขัง เพียงเสี้ยวอึดใจลูกสมุนหัวไหมพรมที่เพิ่งได้รับร่างกายมาใหม่ ก็สลายกลายเป็นไอแล้วก็ลอยลอดช่องประตูออกไปตามนั้น เขาได้กลายมาเป็นลูกน้องคนใหม่ของไนฟ์โดยสมบูรณ์ เป็นสุนัขรับใช้ที่ไนฟ์มีอำนาจเต็มในการใช้งาน

.

“หมายความว่ายังไงอ่ะ?! นี่นายสร้างลูกน้องจากแร่ Pussy อย่างงั้นเหรอ นอกจากการรักษากับทำลายล้างแล้วอานุภาพของมันมีลิมิตบ้างไหมฉันอยากรู้?”

คราวนี้เป็นเจฟเฟอร์ที่ถามขึ้นบ้าง แต่ไนฟ์แม่งไม่ตอบเขาอาจจะขี้เกียจก็ได้ หรืออีกนัยหนึ่งเจ้าตัวก็อาจจะต้องการให้อาคันตุกะทั้งสองดูทุกอย่างให้จบด้วยตาตัวเองก่อน

.

ไนฟ์จึงโน้มตัวลงไปพูดกับไมค์โครโฟน เขาออกคำสั่งให้ลูกสมุนในห้องเบอร์ 3 จัดการกับนักโทษที่เหลืออีก 2 คนให้เสร็จ

.

แต่ทว่าครั้งนี้ผลลัพธ์กลับไม่เหมือนเดิม! ทั้งที่ร่างทดลองทั้งสามมีสรีระที่ใกล้เคียงกันมาก ข้อมูลโถชนาการก็บ่งบอกว่ามีค่าดัชนีมวลกาย (BMI) ไม่เกิน 70 ด้วยกันทั้งหมด คือเป็นผู้ชายที่มีความแข็งแรงพอกัน จึงถูกจับแยกออกมาจากห้องขังรวมให้มาอยู่ด้วยกันเพื่อรอวันนี้ วันที่คนหนึ่งรอด! แล้วอีกสองคนต้องตาย!

.

คมมีดจากแร่ธาตุมหัศจรรย์จึงเฉือนลงที่ฝ่ามือของเหยื่อที่คุกเข่าอยู่คนหนึ่ง ละอองเลือดเริ่มพุ่งขึ้นมาลอยเติ่งค้างเอาไว้ ในขณะที่อีกคนกลับสติแตกวิ่งพล่านไปทั่ว ลูกสมุนผู้ปฏิบัติงานจึงเกิดความเดือดดานขึ้นมา เขาหันขึ้นมาสบตากับกล้องโดยไม่ต้องพูดสักคำ ดูก็รู้ว่านั่นเป็นสายตาของคนที่ต้องการฆ่าไม่มีอย่างอืื่น

.

พอไนฟ์อนุมัติฉึบเดียวก็รู้ผล! เหยื่อรายนี้ทิ้งตัวลงหน้าแนบพื้นเลือดไหลเป็นทางรอแค่คนมาเก็บศพ ส่วนอีกคนก็ชะตากรรมเดียวกัน

.

กล่าวคือฝอยเลือดที่เคยค้างเติ่งอยู่ได้แตกตัวออกเป็นก๊าซ ทว่ามันกลับไม่เกาะกลุ่มกันแล้วงอกแขนงอกขาออกมา มันเหมือนกับว่ารหัสพันธุกรรมของเหยื่อรายนี้จะเข้ากับสารประกอบเคมีจากแร่ Pusy recon ไม่ได้ ก๊าซจากเลือดที่ได้ก็เลยถูกสูบกลับคืนเข้าสู่ร่างกาย ไนฟ์จึงไม่ได้ลูกน้องคนใหม่ แต่กลับได้นักโทษชายคนเดิมกลับมาแทน ซึ่งเขาไม่ต้องการ!

.

"จบภารกิจ! นายไปได้แล้วที่เหลือฉันจัดการเอง ไอ้หมอนี่มันต้องถึงมือฉัน"

.

ไนฟ์พูดผ่านไมโครโฟนจากห้องควบคุม ก่อนจะหันหน้ามาบอกกับองค์หญิงนาตาชาแล้วก็เจฟเฟอร์ว่าให้ดูเหตุการณ์จากหน้าจอเอาไว้ เขาไปแป๊บเดียวเดี๋ยวกลับมา

.

“ฟุบบบบ~!”

.

ควันโขมงโฉงเฉงขนตายังไม่ทันงับสนิท ร่างหนาของไนฟ์ก็ไปปรากฏอยู่ในห้องขังเบอร์ 3 แบบตัวต่อตัวกับเหยื่อแล้ว ส่งผลให้เจฟเฟอร์ต้องจ้องมองชนิดไม่วางตา นาตาชาเองก็เช่นกัน พวกเขาต่างก็สงสัยใคร่รู้ว่าไนฟ์จะแสดงอะไรให้ดูกันแน่ ทำไมถึงได้หลายซ้ำหลายซ้อนหลากหลายขั้นตอนเหลือเกิน

.

จากมุมมองในจอหลังเท้าของไนฟ์ดิ่งเข้าไปเตะหัวของศพก่อนเลยเป็นลำดับแรก เขาหวดมันออกไปให้พ้น ๆ ทางจนคอศพกระเด็นขาดออกจากเบ้า ราวกับต้องการขู่ให้คนที่มีชีวิตอยู่หวาดกลัวไปพร้อมกันด้วย

.

“ถ้าแกไม่กลายร่างเป็นลูกสมุนของฉัน ก็หมายความว่าแกเหมาะจะขึ้นไปอยู่ข้างบน อยากกลับบ้านขึ้นไปหาลูกเมียไหมล่ะ?”

ไนฟ์ถามขณะที่มือก็จิกหัวเหยื่อลากมากับพื้น แล้วก็ชูขึ้นจ่อกับบานประตูห้องขัง

.

“อยากครับ.. อยาก.. ปล่อยผมไปเถอะ.. ผมจะไม่พูดจะไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น.. ผมสาบาน”

.

“ดีเข้าใจตามนั้นก็ดี กลับไปใช้ชีวิตให้สนุกล่ะกัน เตือนแค่เรื่องเดียวคือขึ้นไปคราวนี้อลาลัสอาจจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วนะ รู้แบบนี้แล้วยังจะไปอีกไหม?”

.

เขาแกล้งถามไปงั้นแหละเพราะระหว่างที่ใช้มือขวากำคอเสื้อเหยื่อล็อคตัวเอาไว้ มือซ้ายของไนฟ์ก็เลื้อยลงมาล้วงกระเป๋าหยิบเอาแผ่นสไลด์ตัวอย่างดินออกมา พลางเอาไปนาบกับเครื่องแสกนตรงประตูโดยมีพิกัดเป้าหมายเป็นทางเข้าตรงประตูห้องส้วมสาธารณะ

.

“ติ๊ด!” , “แกร็ก ๆ !”

.

“แอ๊ดดดดด!”

.

“พรึบ!!!”

.

“ไป! อยากไปไหนก็ไป ขอให้สนุกล่ะ! เชิญ!”

.

เหวี่ยงแขนด้วยหัวใจถีบส่งด้วยฝ่าตีน ร่างของเหยื่อถูกจับเหวี่ยงออกไปทางประตูมิติด้วยสภาพที่ไม่ต่างจากขยะหรือของเสีย หัวของเขาพุ่งต่ำเฉียดดิน ขาชี้ฟ้าเฉียดจิ๋มเทวดา โดยไม่สนว่าจะไปโผล่ฝั่งโน้นด้วยบุคลิกแบบไหน ก่อนที่ภายในเสี้ยวอึดใจไนฟ์จะวาร์ปกลับคืนมาสู่ห้องควบคุมตามเดิม

.

“ฟุบบบบ~!”

.

เขาสั่งให้เจ้าหน้าที่ห้องควบคุมจัดการแฮ็คระบบกล้องวงจรปิดของโลกด้านบน สวมรอยคอนโทรลกล้องทุกกล้องในสวนสาธารณะที่ขึ้นชื่อว่าไฮเทคที่สุดในโลก และด้วยความที่เขาเป็นคนวางระบบรักษาความปลอดภัยทุกอย่าง โค้ดลับกับรหัสข้อมูลต่าง ๆ นา ๆ ก็เลยถูกไขซะง่ายจนไม่น่าเชื่อ

.

"ขอเวลาแค่ 10 นาทีองค์หญิง , เจฟ จับตาดูดี ๆ ล่ะว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับผู้ชายที่ฉันเพิ่งส่งกลับขึ้นไปบ้าง"

.

.

ประตูห้องส้วมเรืองแสงสว่างเรืองรอง กลุ่มควันเนื้อนวลโพยพุ่ง พร้อมกับชายชาวอลาลัสหนึ่งคนที่วิ่งตื๋อออกมาสูดดมกลิ่นของอิสระภาพ เขาชูแขนวิ่งออกมาแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ แล้วก็พลาดไปสะดุดเข้ากับอิฐปูพื้นถนน ดีที่ไม่ล้มฟาดพื้นเพราะจู่ ๆ ก็มีก้นที่นุ่มราวกับนมของเรดี้นางหนึ่งมารองรับเอาไว้ เธอกับกลุ่มเพื่อนในชุดออกกำลังกายแนบเนื้อต่างก็ช่วยชายผู้นี้เอาไว้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ แลกกับการจด ๆ จ้อง ๆ ตาเขม็งที่เต็มไปด้วยราคะแห่งการกลัดมัน!

.

แผล็บ ๆ พวกเธอจะลุมเลียท่อนเอ็น หรือจะละเลงเลียไข่ด้วยลิ้นก่อน ตอนหน้าคงต้องรอดู..