LOGINIlaria POVPagkatapos niya akong laplapin, lumuhod na siya sa ibaba ko. Pukë ko naman ang tinarbaho niya. Kung kanina, daliri niya ang nanginginig, ngayon, dila naman ang pinanginig niya sa gitnang bahagi ng pukë ko. Ramdam na ramdam ko ang init ng hininga niya at ang init ng dila niya. Binubukaka pa niya akong mabuti para mas lalo niyang malasap ang loob ng pagkababaë ko, na para bang kung titignan siya, para siyang sarap na sarap sa humihigop ng sabaw sa balot. Ganoon ang nakikita ko. Pulang-pula tuloy ang mukha at katawan niya. Kanina kasi, habang naghahalikan kami, tinanggal ko na ang pang-itaas na damit niya. Ang natira na lang ngayon ay pantalon at underwear niya. Hindi ko pa nalalaro at natitikman ang titë niya dahil ako muna ang tinatrabaho niya.Yung sarap at kiliti sa pagkain sa akin ni Keilys ay nakakagigil ng husto. Kapag nararamdaman kong dinidilaan niya ang loob ko tapos sinisipsip pa niyang mabuti, tang-ina, napapapikit ako habang napapakagat ng labi.Lalong nag-iinit a
Ilaria POVNasa private room si Keilys, kasama ng helltrace habang bantay sa dalawang pasyente namin. Ako, lumabas at nagpaalam na bibili lang ng pagkain. Dito ko na tinuloy ang plano ko. Bumili ako nung adobong mani sa may gilid. Yung wala ng balat. Pagkatapos, bumili rin ako ng tinapay sa may malapit na bakery. Bago ako bumalik sa private room sa loob ng ospital, gamit ang cellphone ko, dahan-dahan kong dinurog ang mani na nabili ko. Paglatapos, sinama ko ito sa may loob ng palaman ng tinapay ay ito ang ipapakain ko kay Keilys. Tutal ay kanina pa siya nagpaparamdam, sige, pagbibigyan ko na. Pero gusto ko ‘yung ina-allergy siya para mas may thrill.Pagbalik ko sa private room, tumayo na sina Vandall at Nomad. “Nandiyan na si Miss Ilaria, alis lang po muna kami saglit, Boss Keilys,” paalam nila.“Oh, sige, basta alert lang kayo. Kapag kinailangan ko kayo, pumunta agad kayo rito,” paalam ni Keilys, kaya tumango na lang ang dalawa at saka na sila umalis.Tinignan ko sina Manang Lumen at
Ilaria POVHindi na napagbigyan ang pagiging mainit ni Keilys dahil may nangyaring hindi inaasahan. Hindi namin inaakalang lalala nang ganito ang kalagayan nina Manang Lumen at Tatay Iggy.Nung tanghali, maayos pa silang dalawa, nilalagyan ko lang ng bimpo sa noo, pinapainom ng paracetamol, at iniisip ko, baka simpleng trangkaso lang talaga. Pero ngayong gabi, habang pinupunasan ko ulit si Tatay, ramdam ko na iba na ‘to. Mainit pa rin ang katawan niya, pero nanginginig na siya kahit nakabalot na sa kumot. Si Manang Lumen naman, halos hindi na makabangon. Maputla, nanginginig at parang hirap huminga.“Tatay,” nauutal kong tawag. “Bakit parang lumalala ang lagay ninyo ni Manang Lumen?”Hindi ko na napigilang kabahan. Tumakbo ako palabas ng kuwarto at tinawag si Keilys, na agad ding bumaba mula sa itaas, mukhang nauntol ko pa ang dapat ay pagtulog niya.“Keilys! Hindi maganda lagay nila!” halos pasigaw kong sabi sa kaniya. “Sabay na silang nanghihina, na para bang hindi na ordinaryong la
Ilaria POVToday ay pahinga day. Landian day na rin with Keilys. Bakit? Wala kasi akong pasok. So, maghapon lang akong tatambay sa villa ni Keilys. Bagay na hinihintay ko dahil dalawang araw na akong palakad-lakad sa magkaibang ospital dahil sa clinical hours.Pagdating ko sa sala, napansin kong nakabukas ang ilaw sa guest room. Sumilip ako, at doon ko nakita si Manang Lumen na nakahiga, balot na balot sa kumot. Pawis na pawis siya pero nanginginig. Agad ko tuloy siyang nilapitan.“Manang, okay lang po ba kayo?” tanong ko habang pinapakiramdaman ang temperature niya gamit ang likod ng palad ko. Naramdaman kong mainit siya. Sobrang init.“Ilaria…” mahina niyang banggit sa pangalan ko. “Ang sama ng pakiramdam ko. Nilalagnat ako. Si Iggy rin ata, kanina pa sumasakit ang katawan namin. Sa tingin ko, dahil ito sa pagbibilad namin kahapon sa garden, tapos biglang ligo sa ulan. Tinapos kasi namin ang pagtatanim at pagpapaganda ng gardem kahapon.”Nataranta tuloy ako. Tumakbo na rin ako papun
Ilaria POVBandang tanghali, nagdala ng lunch si Rica—obvious na hindi ordinaryong hospital food. May mga pagkain galing sa restaurant, at may pa-dessert pa. Habang kumakain sila, inalok pa niya ako.“Nurse Ilaria, kumain ka muna. Hindi ko alam kung anong schedule mo pero baka wala ka pang lunch.”Medyo nahiya pa ako. “Ay, naku, Ma’am, bawal po kaming tumanggap—”Ngunit pinutol niya agad ang sasabihin ko. “Ay hindi, huwag ka mag-alala. Kaunting spaghetti lang ‘to. Pareho pa naman tayo, mahaba ang duty,” sabi niya, sabay ngiti. Talagang malaki ang kaibahan niya sa pinsan niyang si Lorcan.Hindi ko na tuloy tinanggihan. Umupo ako saglit at sabay kaming kumain. Feeling close nga ako, pero maganda na rin ito para hindi boring ang maghapon ko dito sa ospital.Habang kumakain, napansin kong tahimik lang si Rica. Parang may iniisip siya.“Okay lang po ba kayo, Ma’am Rica?” tanong ko.Ngumiti siya, pero halatang may malalim siyang iniisip. “Okay naman. Medyo nalulungkot lang ako dahil mag-isa
Ilaria POVNgayon pangalawang araw ko para sa clinical hours, sa Pediatrics Department ng Saint Evalia Medical Center naman ako napunta. Ibang-iba ang pakiramdam ko kumpara sa mga nakaraang rotation. Kung sa Medical-Surgical, puro sugat, IV lines, at post-op pain management ang kaharap ko, dito naman—mga bata ang puro makikita. Masaya, maingay, pero puno rin talaga ng emosyon.Habang naglalakad ako sa hallway papunta sa ward, tanaw ko agad ang mga pader na makukulay, may mga poster ng cartoon characters, rainbow murals, at mga papel na may drawing ng mga batang pasyente. May mga laruan din sa gilid, at amoy baby powder ang paligid. Nakakaaliw at nakaka-relax.“Good morning po, Ma’am.” Nginitian ko ang Clinical Instructor naming si Ma’am Felina, isa sa mga kilalang pedia nurse sa ospital.“Good morning, Ilaria,” sagot niya habang nagche-check ng chart. “Ikaw ang na-assign sa Private Room 203. Ang pasyente mo ay si Ica Villanueva, five years old. May mild pneumonia. Ang mother niya ay n







