King of Engineering [4]

ลัลลัลล้า...ลัลลัลล้า

ลัลลัลล้า...ลัลลัลล้า

ฉันเดินฮัมเพลงไปด้วยพลางเดินไปที่ม้าหินอ่อนเพื่อที่จะรอพวกยัยเพื่อนสองคนที่กำลังจะมา เพราะยัยสองคนนั้นเป็นคณะกรมการนักศึกษาน่ะสิ ไม่คิดใช่มั้ยล่ะว่ายัยสองคนนั้นจะเป็นได้ ยิ่งนานายิ่งเเล้วไปใหญ่แต่ยัยนั่นก็ไปสมัครมาโดยที่ไม่บอกฉันด้วยนะ จริงๆเลย ส่วนฉันขอบาย เพราะไม่ชอบอะไรแบบนี้ ขออยู่เเบบคนธรรมดาดีกว่า ถึงจะรู้ว่ารุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบนั้นจะเป็นประธานก็เถอะ

"รอนานมั้ยเค้ก"

"ไม่อ่ะ ฉันพึ่งมาถึงเหมือนกัน"

"แกยัยเค้กเน่า วันนี้รู้มั้ยว่าฉันเจอใครมา"

"ใครอ่ะ อย่าบอกนะว่า..." ด้วยความที่ฉันอยากรู้จึงรีบถามมันกลับออกไป

"ใช่แล้วล่ะ รุ่นพี่มาด้วยเเหละยะ^_^"

"อิจอ่ะ ฉันไปสมัครตอนนี้ยังทันมั้ย"

"แกนี่จริงๆเลย"

"วันนี้ฉันยังไม่ได้เจอพี่เค้าเลย"

"วันอื่นก็คงเจอ ไปกันเถอะ" นานาพูดพลางเดินออกไปทันที

"รอด้วยสิ"

ฉันตะโกนเรียกสองคนนั้นที่เดินนำไปก่อนฉัน เหอะ! ยัยพวกนี้นี่...

.................

"เห้อออ กว่าจะเลิกคลาส"

"ฉันอยากกลับเเล้ววว"

"งั้นเราไปกันเถอะ"

"อื้ม"

ฉันเบื่อมากเลยกับการนั่งเรียนแบบนี้ เพราะฉันชอบปฏิบัติมากกว่าน่ะสิ

เราทั้งสามเดินออกมทจากตึกเเล้ว แต่อยู่ๆยัยนานากลับหยุดขึ้นมาซะดื้อๆ

"เป็นอะไร?"

"จีนี่ลืมไปแล้วหรือเปล่าเย็นนี้เรามีประชุมกันนะ"

"อ๊ะ! จริงด้วยสิ! ฉันลืมไปสนิทเลยแก"

"พวกแกมีประชุมกันอีกแล้วเหรอ"

"ใช่น่ะสิ ฉันก็ลืมบอกแกไป" ยัยจีนี่ทำหน้เศร้า ฉันรู้ว่ามันแค่เเกล้งทำเท่านั้นเเหละ

"งั้นฉันก็ต้องกลับคนเดียวน่ะสิ นานา"

"ถ้าไม่อยากกลับคนเดียวก็นั่งรอฉันก่อนก็ได้นะ"

"......."

"ที่ห้องสมุดก็ได้ เดี่ยวเสร็จแล้วฉันไปหา"

"เอางั้นก็ได้"

"งั้นพวกฉันไปก่อนนะชะนีน้อย"

"อื้มๆไปกันเถอะ นานาฉันรอที่ห้องสมุดนะ"

"อืม"

หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันไป ฉันก็เดินไปที่ห้องสมุดถึงแม้ว่าจะไม่อยากมาก็เถอะ เพราะยังไงรุ่นพี่ก็อยู่ที่ประชุมอยู่ดี เห้อออ ฉันคิดผิดจริงๆที่ไม่สมัครเป็นกรรมการนักศึกษาตั้งเเต่ตอนนั้น

เอาล่ะถึงยังไงก็ต้องรอนานาอีกนานของีบสักทีเถอะ.....

ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะมุมหนึ่ง ซึ่งเป็นโต๊ะเดี่ยว เหมาะแก่การงีบอย่างยิ่งแล้วยิ่งตอนนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ อาจจะเพราะกิจกรรมรับน้องด้วย

ฉันหยิบหนังสือขึ้นมาเล่มหนึ่งขึ้นมาแล้วหันไปมองรอบๆเพื่อดูคน แต่สิ่งที่ฉันเห็นตอนนี้คือร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องนี้ ใบหน้านิ่งตลอดเวลารับกับผมสีดำสนิทนั้น รุ่นพี่มาที่นี่เหรอเนี่ย ฉันคิดว่าเค้าน่าจะอยู่ที่ประชุมไม่ใช่เหรอ?

ตึก...ตึก...ตึก

เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่นั่งลงตรงโต๊ะนั้นคนเดียวฉันจึงคิดว่าจะเดินเข้าไปทักทายซะหน่อย คิคิคิ

"เอ่อ...สวัสดีค่ะรุ่นพี่"

"......."

"เราเจอกันอีกเเล้วนะคะ ^_^"

"......."

"รุ่นพี่จำฉันได้มั้ยคะ"

"......."

ฉันพยายามพูดคุยกับรุ่นพี่ซีไนน์ แต่ทำไมเค้านิ่งแบบนี้ล่ะอีกทั้งยังไม่มองหน้าฉันอีก

"รุ่นพี่คะ"

ฉันเลือกที่จะยื่นหน้าเข้าใกล้ร่างสูง เพราะตอนนี้เรานั่งตรงข้ามกัน ดีนะที่ไม่มีใครสนใจเพราะส่วนมากคนที่อยู่ห้องสมุดสิ่งที่สนใจมีเพียงหนึ่งเดียวคือหนังสือตรงหน้ารวมถึงร่างสูงตรงหน้าฉันด้วย

"รุ่นพี่ซีไนน์คะ"

"ที่นี่ห้องสมุด ถ้าจะคุยก็ออกไปข้างนอก"

พรึ่บ!

ร่างสูงลุกขึ้นเพื่อเดินไปนั่งอีกโต๊ะหนึ่ง นี่เค้าเมินเค้กเนยคนน่ารักอย่างงั้นเหรอเนี่ย เห้อออ...

คิดว่าฉันจะหมดหวังงั้นเหรอ หึ คิดผิดเเล้วล่ะค่ะ

พรึ่บ!

"^_^"

"รุ่นพี่คะ ฉันชื่อเค้กเนยนะคะ เผื่อพี่จะลืม ^_^"

"......"

"ฉันชอบรุ่นพี่ค่ะ ^_^"

"......"

"ฉันชอบรุ่นพี่จริงๆนะคะ ^_^"

พรึ่บ!

ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองฉันนิ่งๆแล้วก็เก็บหนังสือลุกเดินออกไปทันที ฉันงงกับเหตุการณ์ตรงหน้ามาก

"รุ่นพี่คะ!"

นี่ฉันคงทำให้รุ่นพี่ตกใจกับคำสารภาพรักถึงขนาดต้องออกไปเลยเหรอ หรือว่าฉันทำอะไรผิดไป ฉันได้แต่มองร่างสูงที่เดินออกจากห้องสมุดไปอย่างงงงวย ฉันจึงเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง

หมับ!

"เค้กเนย"

"หืมม เธอมาเเล้วเหรอ"

"อืม ไปกันเถอะ"

"แล้วยัยจีนี่ล่ะ?" เมื่อเห็นว่าไม่เห็นร่างชายใจหญิงของเพื่อนฉันก็เลยถามนานา

"กลับไปแล้วล่ะ เห็นว่ามีธุระที่บ้านน่ะ"

"อ่อออ"

"แล้วทำไมถึงนั่งเหม่อแบบนั้นล่ะ มีอะไรหรืเปล่า"

"เปล่าๆฉันก็เเค่สารภาพรักกับรุ่นพี่น่ะ ^_^"

"หะ!"

"เมื่อกี้นี้เอง"

"รุ่นพี่ที่เธอพูดถึงก็คือพี่ซีไนน์?"

"ก็ใช่น่ะสิ ก็ฉันชอบพี่เค้าเเค่คนเดียวมั้ยแกก็ถามแปลกๆ"

"แล้วพี่เค้าว่ายังไงบ้าง"

"ไม่ได้พูดอะไร"

"......?"

"ก็อยู่ๆรุ่นพี่ก็เดินหนีฉันออกไปเลยอ่ะ"

"......."

"แกนิ่งทำไมอ่ะ?"

"ก็คิดว่าแกกล้ามากน่ะสิ"

"^_^"

"แล้วรุ่นพี่อยู่ที่นี่เหรอ? ถึงว่าฉันไม่เห็นในที่ประชุมเลย"

"ตอนเเรกฉันก็คิดว่าพี่เค้าจะประชุมกับพวกแกซะอีก"

"งั้นเราไปกันเถอะ"

"อื้ม"

ฉันกับนานาก็เดินไปรอรถกันทันที ระหว่างนั้นฉันก็นั่งคิดว่าจะทำยังไงดี เพราะเมื่อกี้ฉันอาจจะเผลอสารภาพออกมากระทันหันก็ได้ พี่เค้าก็คงจะตกใจจนกลัวฉันล่ะมั้ง

"แกนึกยังไงไปสารภาพรักรุ่นพี่ล่ะ"

"ไม่รู้สิ ก็กลัวที่ฉันจะได้เจอเค้าแล้วยิ่งวันนี้เค้ามาที่นี่คนเดียวอีกแถมคนก็ไม่เยอะด้วย"

"......?"

"ก็เลยสารภาพออกไปเลยน่ะสิ"

"ฉันคิดว่ารุ่นพี่น่าจะไม่ชอบใครหรอกนะ"

"ก็จริง ฉันก็เห็นในเว็บมอเราน่ะว่ารุ่นพี่เป็นคนดัง แต่ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนได้ใกล้ชิดเค้าเลย"

"ยกเว้นพี่ซีเนียร์"

"อื้ม"

"แล้วแกจะเอาไงต่อไป?"

"ก็คงต้องคิดใหม่เเล้วล่ะ"

"ชอบคนอื่น?"

"เปล่า"

".......?"

"คิดว่าจะทำคุกกี้ให้รุ่นพี่ดีมั้ยนะ ^_^"

"เห้ออ ฉันก็คิดว่าแกจะเลิกชอบซะอีก"

"คนอย่างเค้กเนยซะอย่าง"

"......."

"ไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆหรอกนะ"

"......."

"นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง^_^"

ใช่! นี่มันเพียงเเค่เริ่มต้นเอง คอยดูนะฉันจะตื้อจนกว่าเค้าจะชอบฉันให้ได้เลย ^_^

❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇