King of Engineering [3]

วันนี้เป็นวันหยุดที่แสนน่าเบื่อมาก เพราะยัยนานาน่ะสิชวนฉันมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุด แล้วคิดว่าฉันชอบหรือไง ส่วนยัยจีนี่ก็ไปเที่ยวกับครอบครัว

"ทำไมแกต้องชวนฉันมาด้วยเนี่ย"

"แกจะได้มาอ่านเป็นเพื่อนฉันไง"

"แต่ฉันอยากอยู่ห้องมากกว่าอ่ะ"

"อยู่ห้องแกก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่ดี"

"เห้อออ น่าเบื่อ"

"ไปนั่งกันเถอะ" ฉันจึงเดินตามยัยนานาไปอย่างช่วยไม่ได้ ยัยนี่เรียนเก่งเเล้วยังจะขยันอ่านหนังสืออยู่อีก

"งั้นเดี่ยวฉันไปหาหนังสืออื่นอ่านดีกว่า ^_^"

"ตามใจ"

ฉันจึงเดินไปที่ชั้นนิตยสารต่างๆส่วนหนังสือวิชาการน่ะเหรอ ตัดไปได้เลย ฉันจึงยืนไล่ดูไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่มุมหนึ่ง

"รุ่นพี่นี่นา >_<"

ฉันแอบมองรุ่นพี่ซีไนน์ที่กำลังยืนเลือกหนังสออยู่อีกมุมหนึ่งซึ่งอยู่ตรงข้ามฉัน

"โชคดีจังที่มาห้องสมุด >_<" ถึงแม้ว่าฉันจะรู้อยู่เเล้วว่ารุ่นพี่ชอบอยู่ที่ห้องสมุด แต่ไม่คิดเลยว่าวันหยุดแบบนี้รุ่นพี่จะมาที่นี่

ฉันแอบยืนอยู่อย่างนั้น ก่อนที่จะค่อยๆเดินไปตรงมุมของรุ่นพี่ รู้สึกอยากอ่านหนังสือพวกนี้ขึ้นมาเลยแฮะ

ตึกตักตึกตัก...

เอาแล้วล่ะยิ่งเข้าใกล้รุ่นพี่มากเท่าไหร่ ใจฉันยิ่งเต้นเร็วมากเท่านั้น

"สวัสดีค่ะรุ่นพี่ ^_^"

"......."

แป๋ว! เงียบใส่ฉันอีก คิดว่าเค้กเนยจะหยุดเเค่นี้งั้นเหรอ นี่เเค่ทักทายหรอกนะ

"ฉันชื่อเค้กเนยค่ะ เป็นรุ่นน้องของรุ่นพี่ที่พี่เคยช่วยฉันไว้ไงคะ ^_^"

"......?" คงจำฉันไม่ได้สินะ

"เอ่อ...ไม่คิดเลยนะคะว่าวันหยุดพี่จะมาที่ห้องสมุด ^_^"

"ไนน์ทำอะไรอยู่น่ะ"

"เอ๋..."

เสียงเรียกรุ่นพี่จากทางด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมองก็พบว่าเป็นพี่ซีเนียร์นั่นเอง เข้าทางฉันล่ะ!

"เอ้า! เค้กเน้ย"

"สวัสดีค่ะพี่ซีเนียร์ ^_^"

"เป็นไงเราทำไมมาอยู่ที่นี่ได้"

"พอดีเค้กมาอ่านหนังสือน่ะค่ะ >_<" ฉันพูดไปได้ยังไงเนี่ย

"จริงเหรอ?"

"พี่ซีเนียร์..."

"คิคิคิ พี่รู้จักเค้กดีน่าา"

"ก็เพื่อนเค้กชวนมาน่ะค่ะ เลยมาด้วยแหะๆ ^_^" โดนซะเเล้วเรา

"เเล้วพี่ล่ะคะ" ฉันถามออกไปเพื่อกลบเกลื่อนพลางเหลือบไปมองร่างสูงที่กำลังยืนเลือกหนังสืออยู่ >_<

"พี่ก็ตามไนน์มาน่ะ ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว ^_^"

"อ่อ ค่ะ"

"เเล้วนี่รู้จักกันเหรอ?"

"เปล่าค่ะ แค่ทักทายรุ่นพี่เเค่นั้นเองค่ะ ^_^"

"งั้นเหรอ ไนน์มาหันหน้ามาหน่อย"

"อะไร?"

"นี่รุ่นน้องเราไง เป็นหลานรหัสเนียร์เอง ชื่อเค้กเนย"

"สวัสดีอีกครั้งนะคะรุ่นพี่ ^_^" ฉันหันไปมองหน้ารุ่นพี่พลางยิ้มให้

"อืม"

"เเล้วเรานั่งไหนล่ะ ไปนั่งกับพี่มั้ย"

"เออ ไม่ดีกว่าค่ะพอดีว่าเค้กมากับเพื่อนน่ะค่ะ"

"งั้นก็โอเคจ๊ะ ^_^"

"งั้นเค้กไปก่อนนะคะ"

"จ๊ะ"

กรี๊ดดด รุ่นพี่ตอบฉันด้วยเเหละ ฉันอุตส่าห์คีพลุคตั้งนาน (ไรท์: นี่คีพลุคเเล้วจริงๆ?)

ฉันเดินไปนั่งที่เดิมพร้อมกับยิ้มไปด้วยความสุข คนอะไรยิ่งมองใกล้ๆยิ่งดูหล่อแล้วก็เท่ห์อีก >_<

"ยิ้มอะไรของเธอเค้ก"

"นี่แกรู้มั้ยว่าฉันเจอใคร"

"ฉันจะรู้กับเธอมั้ย ก็นั่งอ่านหนังสืออยู่นี่"

"เออๆ แกก็นะ"

"เเล้วตกลงเจอใคร?"

"ก็รุ่นพี่ซีไนน์ไงล่ะ >_<"

"......"

"ไม่คิดเลยว่าวันหยุดแบบนี้พี่เค้าจะมาที่นี่ ฉันอยากจะขอบคุณเธอมากที่ชวนฉันมา >_<"

"ไปเจอรุ่นพี่มา?"

"อื้ม แล้วก็พี่ซีเนียร์ด้วย ^_^"

"แล้วได้คุยกันมั้ย?"

"ฉันเป็นคนเข้าไปทักรุ่นพี่เค้าก่อนน่ะ แต่ก็เจอพี่ซีเนียร์พอดี ก็เลยได้คุยกันนิดหน่อย ^_^"

"แล้วเป็นไง"

"ชอบมากกก >_<"

"เห้ออ เธอนี่น๊าา"

ฉันนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว แต่สายตาก็แอบมองรุ่นพี่ตลอด เพราะเค้านั่งโต๊ะตรงข้ามกับฉันไง แต่เค้าก็คงไม่ได้สนใจหรือมองฉันหรอก เพราะพี่เค้ามัวแต่อ่านหนังสือน่ะสิ ฉันก็เลยแอบมองเค้าได้ง่าย แต่ถ้าเค้าเห็นฉันก็ไม่เป็นอะไรหรอก

เตรียมใจไว้เลยนะคะรุ่นพี่....

..............

"แล้วเราจะไปไหนกันต่อหรือว่าจะกลับกันเลย" ฉันถามนานาออกไปเพราะตอนนี้เราก็ออกมาจากห้องสมุดแล้ว และรุ่นพี่ก็กลับไปก่อนหน้าฉันเเล้ว มันก็เลยทำให้ฉันเบื่อน่ะสิ ก็เลยชวนนานาออกมาข้างนอกแทน

"แล้วเธออยากไปไหนล่ะ"

"อืมมม หาอะไรกินดีมั้ย ^_^"

"เอางั้นก็ได้เเล้วค่อยกลับห้องกัน"

"อื้ม ^_^"

@Cofee Cafe

"อร่อย ^_^"

"นี่ไม่คิดจะกินอย่างอื่นเลย?"

"ก็ฉันชอบสตอเบอรี่นี่นา ^_^"

" ^_^"

"เธอยิ้มเเล้วดูน่ารักดีนะ ยิ้มบ่อยๆสินานา"

"ถ้าเรื่องไหนที่ทำให้ฉันรู้สึกดีฉันก็ยิ้มตลอดแหละ"

"งั้นตอนนี้เธอก็รู้สึกดีน่ะสิ ^_^"

"เพราะฉันชอบช็อคโกเเลตน่ะสิ"

"เหอะ!"

"ล้อเล่นน่าา ^_^"

"เธอนี่นะ แล้วกินนี่เสร็จกลับเลยใช่มั้ย?"

"กลับกันเลยก็ได้ เธอไม่ทีทำธุระที่ไหน?"

"คนอย่างเค้กเนยนี่นะมีธุระ"

"......"

"กลับกันเลยดีกว่า วันนี้ฉันอยากนอนจะแย่"

ฉันกับนานาก็นั่งคุยกันเรื่องทั่วไปก่อนที่เราจะกลับคอนโด และตอนนี้เราก็แยกย้ายกันไปที่ห้อง

ที่จริงเเล้วฉันกับนานาอยู่คอนโดเดียวกันก็จริงแต่เราอยู่คนละห้องไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน อีกอย่างคือฉันชอบอยู่คนเดียวมากกว่าน่ะสิและทุกวันก็ชอบไปกินข้าวที่ห้องนานา เพราะยัยนั่นทำอาหารอร่อยมาก ส่วนฉันไม่ต้องพูดถึงเลย

"เอาล่ะ เริ่มทำงานได้เเล้วเค้กเนย"

พอมาถึงห้องฉันก็เอางานออกมาทำทันที เพราะพรุ่งนี้มีส่ง

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

<คุณแม่>

"ฮัลโหลค่ะแม่"

(อยู่ไหนลูก)

"เค้กอยู่ห้องค่ะ แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ ^_^"

(แม่เเค่โทรหาเฉยๆน่ะ กินข้าวหรือยัง)

"ยังค่ะ เดี่ยวค่อยไปกินที่ห้องนานาค่ะ"

(เรานี่ก็ หัดทำอาหารเองบ้างสิ ไม่ใช่ทำแต่ขนม)

"เค้กทำเป็นนะ แต่กลัวว่าจะกินไม่ได้น่ะสิคะ"

(เห้อออ ลูกคนนี้นี่)

"คิคิคิ"

(แล้วตอนนี้ลูกทำอะไรอยู่หืม)

"กำลังจะทำงานน่ะค่ะ"

(เอ้างั้นเหรอจ๊ะ งั้นเเม่วางแล้วนะลูก)

"ค่าา คิดถึงพ่อกับแม่นะคะ"

(จ๊า แม่กับพ่อก็คิดถึงลูกเหมือนกัน)

"^_^"

(ถ้าว่างๆแม่จะขึ้นไปหานะลูก)

"ค่ะ ^_^"

(จ๊าา)

หลังจากวางสายเสร็จฉันก็นั่งทำงานตัวเองต่อจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนเย็นเเล้วและตอนนี้เค้กเนยก็หิวมากเเล้วด้วย คงต้องไปอาศัยนานาอีกตามเคย คิคิคิ

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳