King of Engineering [5]

กริ๊งงง...กริ๊งงง...กริ๊งงง

"อื้มมม"

กริ๊งงง...กริ๊งงง...ติ๊ด!

เสียงนาฬิกาปลุกดังทำให้ฉันต้องควานหามันเพื่อปิด เพราะมันดังมาก

"หาววว กี่โมงแล้วเนี่ย"

เมื่อดูว่าตอนนี้ 9 โมงเเล้วก็ทำให้ฉันตื่นทันที ถึงแม้ว่าอยากจะนอนต่อก็เถอะ เพราะฉันมีสิ่งที่ต้องทำน่ะสิ

ฉันนั่งอ่านสูตรต่างๆของขนมที่จะทำ เพราะฉันก็เคยทำมาหลายครั้งเพราะเป็นคนที่ชอบมาก ถึงขนาดมีเตาอบไว้ในคอนโดไงล่ะ คิคิคิ ถึงแม้ว่าจะทำอาหารไม่เก่ง แต่ขนมนี่ฉันรับประกันความอร่อยเลยล่ะ จากนั้นจึงลงมือทำอย่างตั้งใจ

เวลาผ่านไปเนิ่นนานในที่สุดขนมของฉันก็จะออกมาจากเตาอบสักที มันต้องน่าอร่อยเเน่ๆเพราะเค้กเนยเป็นคนทำ ^.^

ติ๊ง!

และตอนนี้ก็ถือเวลาเอาขนมออกมาจากเตาเเล้วล่ะ

"ว้าวว น่ากินจัง ต้องอย่างนี้สิ ^_^"

ฉันมองผลงานของตัวเองที่มันทั้งหอมและสวยงาม เป็นคุ้กกี้รสช็อกโกเเลตนั่นเอง ก่อนที่จะรีบจัดขนมใส่กล่องเพื่อที่จะออกไปข้างนอก

วันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเอาขนมที่ทำเองมาให้รุ่นพี่ซีไนน์ เพราะคิดว่ายังไงเค้าก็ต้องอยู่ที่มอแน่ๆ แต่ฉันจะเจอหรือเปล่าก็ไม่รู้และวันนี้ฉันก็ไม่มีเรียนด้วย ^_^

ฉันมาที่มอคนเดียวเพราะไม่อยากรบกวนเพื่อนมากเท่าไหร่ ยิ่งเป็นเรื่องแบบนี้ด้วยมีหวังฉันคงโดนพวกนั้นด่าแน่ๆเลย

"วันนี้รุ่นพี่จะอยู่ในห้องสมุดหรือเปล่านะ"

ฉันแอบมองจากข้างนอกก็ไม่มีหรือว่ารุ่นพี่จะยังไม่เข้ามา

"งั้นนั่งรอที่นี่ก่อนก็ได้แฮะ"

ฉันนั่งกดโทรศัพท์ดูนั่นนี่อยู่ที่หน้าห้องสมุด เพราะห้องสมุดนี้ไม่อนุญาตให้เอาของกินเข้าไปน่ะสิ ก็เลยต้องนั่งที่ม้าหินอ่อนหน้าห้อง

หมับ!

"อ๊ะ!"

อยู่ๆก็มีมือปริศนามาวางที่ไหร่ฉันทำให้ฉันต้องหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นพี่ซีเนียร์กับเพื่อนของเค้านั่นเอง

"สวัสดีค่ะพี่ซีเนียร์ สวัสดีค่ะพี่ๆ ^_^"

"จ๊ะ" ที่จริงฉันก็รู้จักเพื่อนๆพี่ซีเนียร์อยู่เเล้ว เพราะก็อยู่วิศวะเหมือนกัน แต่จะมีคนหนึ่งที่ชอบทำหน้านิ่งเหมือนพี่ซีไนน์ก็คงจะเป็นพี่รามนั่นเเหละ ที่ฉันกลัวมากที่สุดด้วยเพราะใบหน้านิ่ง ดุดันของเค้าด้วยมั้งและนั่นทำให้ฉันไม่กล้าแท้แต่จะมองหน้าเลยแหละ

"วันนี้ไม่มีเรียนเหรอเรา?"

"ไม่มีค่ะ ^_^"

"แล้วมาทำอะไรที่นี่ล่ะ"

"เอ่อ...คือว่า..."

"นี่อะไรเหรอจ๊ะน้องเค้กเนย?"

"อ่อ ขนมน่ะค่ะพอดีเค้กจะเอามาให้เพื่อน ^_^"

"อ่อจ๊ะ"

"งั้นพวกพี่ไปก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกัน ^_^"

"ค่ะ ^_^"

ฟู่ ~~

"เกือบไปแล้วเค้กเนย"

ฉันมองทั้งสามเดินออกไป ก่อนจะนั่งอยู่ที่เดิมแล้วคิดว่าทำไมฉันไม่เห็นพี่ซีไนน์เลยล่ะ ทั้งๆที่พี่ซีเนียร์ พี่รามก็อยู่ด้วยกัน เพราะทุกครั้งฉันจะเห็นพวกเค้าสามคนไปไหนมาไหนด้วยกันไงล่ะ หรือว่าพี่ซีไนน์จะไม่ได้มาวันนี้

"แล้วขนมที่ฉันอุตส่าห์ตั้งใจทำล่ะ"

ฉันนั่งคิดอยู่นานก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อที่จะกลับ เพราะไม่มีวี่แววว่าพี่เค้าจะมาเลยแล้วนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วด้วย อีกอย่างคือห้องสมุดก็แทบจะไม่มีคนแล้ว

"หมดกันสิ่งที่ทำมา"

เห้อออ ฉันถอนหายใจรอบที่ล้านครั้งเเล้วมั้ง

"กรี๊ดดดด"

"รุ่นพี่นี่นา"

"@='*$#/+"

พอฉันจะกลับก็เจอกับพี่ซีไนน์พอดีเลย ถึงว่าเมื่อกี้ได้ยินเสียงกรี๊ดดังมาเเต่ไกลเลย ^_^

"รุ่นพี่คะ ^_^"

"เธอ?"

"จำเค้กเนยได้ด้วย ^_^" ฉันยิ้มให้กับร่างสูงตรงหน้า ก่อนที่จะมองไปรอบๆก็เห็นว่าคนที่อยู่แถวนี้เริ่มมองมาที่ฉันเเล้วตอนนี้คนพวกนั้นก็กำลังนินทาฉันอยู่แน่ๆ แต่ใครสนกันล่ะ ^_^

".......?"

"เอ่อ...เค้กทำขนมมาให้ค่ะ ^_^" ฉันยื่นขนมที่ทำมาเมื่อเช้าให้กับร่างสูงที่ยังคงทำหน้านิ่งใส่ฉันอยู่พร้อมกับมองฉันกล่องขนมที่ฉันยื่นให้

ตึก...ตึก...ตึก

"รุ่นพี่!"

ฉันตะโกนเรียกร่างสูงเมื่อเค้าเดินเลี่ยงออกมาอีกทั้งยังไม่รับของฉันอีก ฉันจึงรีบไปดักหน้าเค้าอย่างรวดเร็ว

"หึ กล้ามากเลยนะยัยนั่นอ่ะ"

"ใช่ๆแกดูสิ รุ่นพี่เดินหนีเเล้วยังวิ่งไล่ตามอีก"

"=,_/@$*#"

เสียงซุบซิบเริ่มดังมากขึ้น แต่ฉันก็ยังคงไม่สนใจ ทำไมล่ะก็แค่ทำขนมมาให้คนที่แอบชอบมันผิดมากหรือไงกัน

"เค้กทำขนมมาให้นะคะ ช่วยรับไว้ด้วยค่ะรุ่นพี่ ^_^"

"ทำไมฉันต้องรับ?"

"ก็เพราะว่าเค้กเนยคนนี้ตั้งใจทำให้รุ่นพี่ไงคะ ^_^"

"หึ..."

"นะค่าาา" ฉันไม่รู้ตัวเองเลยว่าทำไมต้องทำตัวอ้อนขนาดนี้ รุ่นพี่เป็นคนแรกเลยนะ นอกจากคนสนิทฉันก็ไม่ทำตัวเเบบนี้หรอก >_<

"ทำเอง?"

"ค่ะ ^_^"

".......?"

"จริงๆนะคะ เค้กตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อทำให้พี่เลยนะ ^_^"

"หึ..."

หมับ!

ฉันรีบเอากล่องขนมยัดใส่มือรุ่นพี่อย่างรวดเร็วเพราะคิดว่าเค้าอาจจะไม่รับของฉันก็ได้

"อร่อยมากเลยนะคะ รุ่นพี่อย่าลืมกินนะคะ ^_^"

"......"

"อ่ะ ถ้าชอบบอกเค้กนะคะ จะทำให้กินบ่อยๆนะคะ ^_^"

"......."

"เค้กไปก่อนนะคะ ง่วงเเล้วว เพราะตื่นเช้ามาทำขนมให้รุ่นพี่นี่เลยนะคะ ^_^"

ฉันพูดย้ำอีกครั้ง ก่อนที่ตัวเองจะบอกลาเเล้วรีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที โดยที่ไม่ได้สนสายตาของใครที่มองมาและฉันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ร่างสูงจะทำหน้ายังไงหรือขนมของฉันเค้าจะกินมั้ย แต่เอาเป็นว่าฉันได้ให้เค้าไปแล้วละกัน คิคิคิ

........................

อีกด้านหนึ่ง

ร่างสูงผู้มีใบหน้านิ่ง แต่ก็ทำให้ผู้หญิงหลงเสน่ห์และแอบปลื้มผู้ชายคนนี้ ที่เป็นคนดังเเละฮอตที่สุดในมอ เจ้าของฉายาราชาแห่งวิศวะ ที่ได้กลุ่มบรรดาแฟนคลับตั้งให้

ร่างสูงยืนนิ่งมองกล่องขนมในมือพลางทำหน้าที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาความคิดนั้นได้

"หึ"

ก่อนที่จะเดินถือออกไปท่ามกลางบรรดาคนที่อยู่แถวนั้นที่มองมาทางเค้าเพราะอยากจะรู้ว่าเค้าจะทำยังไงกับกล่องๆนั้นที่ผู้หญิงคนนั้นให้มา แต่ผิดคลาดเมื่อเห็นว่าเค้าถือมันไปด้วย....

"ฉันว่านะเค้าต้องเอาไปทิ้งแน่เลย"

"ฉันก็ว่างั้นเเหละ ยัยนั่นก็นะ!"

"รุ่นพี่ไม่ชอบอะไรแบบนี้หรอก"

"*/$*@$!,"

เเละเสียงซุบซิบก็ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อร่างสูงเดินออกไปจากตรงนั้น.....

❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇

❤ฝากติดตามเรื่องนี้❤

เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊าา

💜💛