กลลวงร้ายซ่อนรัก

หลายปีก่อน....

"คุณพจน์คุณบอกความจริงกับฉันมาทำไมถึงกล้าทำแบบนี้" อินทิราโยนรูปถ่ายจำนวนหลายสิบใบลงบนเตียงซึ่งมันเป็นรูปที่เธอจ้างนักสืบให้ช่วยตามสืบเรื่องที่สามีของเธอ

"ผมทำอะไร" พจน์ผู้เป็นสามีถามด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เห็นแล้วว่าในรูปถ่ายคือเขากับอดีตคนรักกำลังเดินออกมาจากโรงแรมด้วยกัน

"คุณรู้อยู่แก่ใจว่าทำอะไร คุณอย่าลืมว่าคุณแต่งงานกับฉันแล้วนะคุณพจน์"

"แล้วไงในเมื่อผมไม่ได้รักคุณที่ผมแต่งงานกับคุณเพราะผมถูกแม่บังคับ"

"แต่สุดท้ายคุณก็แต่งงานกับฉันไม่ใช่หรือไงแล้วตอนนี้เราก็มีลูกด้วยกันแล้วถ้ายัยอัยรู้ว่าคุณกำลังมีผู้หญิงอีกคนลูกจะรู้สึกยังไง"

"เพ็ญเขาไม่ใช่คนอื่นสำหรับผมเขาคือคนที่ผมรักถ้าผมไม่โดนบังคับให้แต่งงานกับคุณตอนนี้ผมกับเพ็ญเราก็คงได้แต่งงานกันมีความสุขกันไปแล้ว"

"คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน คุณไม่คิดถึงจิตใจของฉันบ้างเลยหรือยังไงฉันเป็นภรรยาของคุณนะ"

"ใช่คุณเป็นภรรยาของผมแต่ผมไม่เคยรักคุณเลยตลอดเวลาหลายปีที่แต่งงานกันมาคุณรู้ไหมว่าผมทรมานมากแค่ไหนที่ต้องทนอยู่กับผู้หญิงที่ผมไม่ได้รัก"

"คุณพจน์!!!!" น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด

"ผมว่าเราหย่ากันเถอะ"

"ฉันไม่หย่า คุณอย่าหวังเลยว่าจะได้ไปอยู่กับมันฉันไม่ยอมหย่ากับคุณเด็ดขาด"

"คุณไม่ยอมก็เรื่องของคุณเพราะผมจะพาเพ็ญกับลูกของเพ็ญมาอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของผมอีกคนถ้าคุณคิดว่าคุณทนได้ก็ตามใจ"

"ทั้งที่ผู้หญิงคนนั้นเคยแต่งงานมีลูกกับผู้ชายคนอื่นมาแล้วคุณก็ยังรับได้อย่างงั้นเหรอ"

"ผมรับได้หมดเพราะผมรักเพ็ญและที่เพ็ญต้องไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นก็เพราะเพ็ญเสียใจที่ผมต้องมาแต่งงานกับคุณ!!!!"

"คุณโยนความผิดมาให้ฉันอย่างงั้นเหรอคุณพจน์"

"ใช่มันเป็นความผิดของคุณถ้าคุณปฏิเสธเรื่องการแต่งงานตั้งแต่ตอนนั้นเรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้เพราะฉะนั้นผมต้องรับผิดชอบเพ็ญกับลูกของเธอเพราะตอนนี้เพ็ญไม่เหลือใครแล้ว" เท่าที่เธอสืบรู้มาหลังจากที่เธอแต่งงานกับสามีเพ็ญก็ไปแต่งงานกับผู้ชายอื่นแล้วก็มีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคนแต่สามีของเพ็ญติดการพนันจนหมดเนื้อหมดตัวเพ็ญก็เลยหอบลูกสาวของตัวเองหนีออกมาแล้วก็กลับมาหาสามีของเธอแล้วทั้งสองคนก็แอบไปมีความสัมพันกันลับหลังเธอจนเธอเริ่มสงสัยที่สามีไม่กลับบ้านจนกระทั่งสืบรู้ความจริงทุกอย่างตอนแรกเธอคิดว่าสามีจะสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปแต่เปล่าเลย

"คุณไม่เคยรักฉันเลยสินะ"

"ใช่ผมไม่เคยรักคุณเลยผมรักเพ็ญแค่คนเดียวเท่านั้น" คำพูดทิ่มแทงใจของสามีที่อยู่ร่วมกันมาเกือบสิบปีทำให้อินทิราทนไม่ไหวเธอเดินกลับเข้าไปในห้องนอนด้วยหัวใจที่พังสลายแม้ว่าที่ผ่านมาเธอจะรับรู้มาตลอดว่าสามีแต่งงานกับเธอเพราะถูกผู้ใหญ่บังคับแต่พอสามีเธอรู้ว่าคนรักเก่าได้เลอกกับสามีเขาก็รีบไปสานความสัมพันต่อทันทีโดยไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง ความเจ็บปวดผิดหวังเสียใจทำให้เธอหมดความอดทน เธอนั่งลงบนเตียงเอื้อมมือไปหยิบยานอนหลับบนโต๊ะหัวเตียงเทใส่มือก่อนจะกรอกใส่ปากทั้งหมดแล้วดื่มน้ำตามลงไป สักพักสติของเธอก็เริ่มเลือนหายไปทีละนิด

..................................................

"แม่ขาาาหนูกลับมาแล้วววค่าาาา"

"คุณหนูวิ่งช้าๆ ค่า"

"หนูจะรีบเอาใบเกรดไปให้แม่ดูแม่ต้องดีใจมากๆ เลยที่หนูสอบได้ที่หนึ่ง^^" เด็กเด็กหญิงอัยวาในวัยหกขวบพูดกับพี่เลี้ยงด้วยความดีใจเพราะแม่เคยสัญญาว่าถ้าเด็กหญิงสอบได้ที่หนึ่งจะพาไปซื้อตุ๊กตาตัวใหม่

เด็กหญิงวิ่งขึ้นไปยังห้องนอนของแม่อันเป็นที่รัก เด็กหญิงเคาะห้องอยู่นานแต่แม่ของเธอก็ไม่ยอมเปิดสักทีเธอก็เลยเปิดเข้าไปแล้วสิ่งที่เด็กหญิงเห็นก็คือแม่ของเธอนอนหมดสติอยู่บนเตียงข้างตัวของแม่มียาหล่นเต็มไปหมดแตไม่เพียงเท่านั้นแม่ของเธอมีน้ำไหลออกมาจากปากเด็กหญิงตกใจมากเรียกแม่ให้ตื่นแต่แม่ก็ไม่ยอมตื่น เด็กหญิงเริ่มใจไม่ดีร้องไห้ออกมาด้วยความตกใจ

"ฮืออออแม่จ๋าแม่ตื่นมาพูดกับหนูสิ ฮืออออทำไมือแม่เย็นจัง ฮืออแม่จ๋าแม่" เสียงร้องไห้องเด็กหญิงทำให้คนทั้งบ้านรีบวิ่งขึ้นมาดู

เวลาต่อมา....

"ฮืออออ แม่จ๋า แม่จ๋าาาาา ฮืออออ" เด็กหญิงนั่งร้องไห้อยู่หน้าโลงศพของแม่ด้วยหัวใจที่แตกสลาย

"คุณแม่ท่านไปสบายแล้วนะคะคุณหนูอย่าร้องไห้เลยนะคะ"

"ฮืออออ อัยอยากไปหาแม่ ฮือออ อัยคิดถึงแม่ค่าาาา ฮึก ฮึก ฮึก"

"ยัยอัยแกหยุดร้องซักทีพ่อชักจะรำคาญแล้วนะไม่เหนื่อยบ้างหรือไงร้องตั้งแต่เช้า" พ่อของเด็กหญิงเอ่ยขึ้นอย่างรำคาญ

"อัยคิดถึงแม่นี่คะ ฮึก ฮึกพ่อไม่คิดถึงแม่เหรอคะฮือออ ทำไมพ่อไม่ร้องไห้บ้าง ฮึก ฮึก" เด็กน้อยถามพ่อของตนเองด้วยความสงสัยเพราะเธอไม่เห็นพ่อมีอาการเสียใจต่อการจากไปของแม่เธอเลย

และในเวลาต่อมาไม่นานความสงสัยของเด็กน้อยก็เริ่มหายไปหลังจากที่งานศพของแม่ผ่านไป พ่อของเด็กหญิงก็พาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาอยู่ในบ้านพร้อมกับเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่อายุพอๆ กับเธอ

"ยัยอัยมาไหว้น้าเพ็ญสิน้าเพ็ญจะมาเป็นแม่ของเรา" เด็กหญิงเงยหน้ามองผู้หญิงคนนั้นที่ถึงแม้ว่าจะมีรอยยิ้มสดใสส่งมาให้แต่เด็กหญิงก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกเกลียดชังที่ถูกส่งผ่านมายังดวงตาคู่นั้น

"สวัสดีจ๊ะน้องอัยต่อไปเรียกน้าว่าแม่ก็ได้นะจ๊ะส่วนนี้น้องเอินเป็นน้องสาวของหนูนะลูก^^"

"............" เด็กหญิงไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

"มาให้น้ากอดหน่อยสิลูก" เด็กหญิงถูกกระชากเข้าไปกอดแต่การกอดมันไม่ได้รู้สึกอบอุ่นเลยสักนิด เด็กหญิงร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะถูกผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาใหม่ของพ่อหยิกเข้าที่เอวอย่างแรงพร้อมกับกระซิบข้างหูว่า

"แกทำไมไม่ตายไปพร้อมแม่ของแกซะห๊ะนังเด็กเวร" เด็กหญิงตกใจไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากของผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย