LOGINShare
Shattered Innocence
Last Updated:
2025-10-07 08:44:09Elara’s POV
Amoy rosas pa rin ang ballroom. Pero sa ilalim ng halimuyak, may bakas pa rin ng dugo.Nilinis na nila ang marmol, pinalitan ang basag na salamin, pinasindihan nang mas maliwanag ang mga chandelier—parang kayang burahin ng ilaw ang nangyari.Pero kahit anong linis, hindi nawawala ang mga multo.Sa bawat pikit ko, nakikita ko pa rin ‘yung mga putok, ‘yung pulang mantsa sa cuff ni Damian.At ang pinakamasama?Hindi na ako natatakot.Tahimik ako. Kalma.Siguro doon nagsimula—ang unti-unting pagkabasag ng dating ako.---Ilang araw matapos ang insidente. Kumalat ang mga bulong.> The Queen didn’t scream.The Queen watched.The Queen smiled while the men died.Hindi totoo lahat.Pero hindi rin ganap na kasinungalingan.Hindi na ako ‘yung babaeng nanginginig sa harap ng dahas.Ngayon, ako na ‘yung katabi nito—inaaral ang ritmo, ang mga patakaran.
Latest chapter
Kiss of Ruin The Storm Within
Elara’s POVNauna ang bagyo bago dumating si Damian.Nagtipon ang maiitim na ulap sa ibabaw ng kabisera, parang pigil na hininga. Mabigat ang hangin, may lasa ng bakal at ulan. Humahampas ang mga banner sa battlements, sumisigaw sa lakas ng hangin, parang alam ng imperyo ang paparating.Ako rin.Nakatayo ako sa pinakamataas na balkonahe ng citadel, mahigpit ang balabal sa balikat ko, nakatingin sa northern road na humihiwa sa lambak sa ibaba. May mga sulo sa kahabaan nito—isang parating na konstelasyon ng apoy.Bumalik na ang Black Legion.Mabilis kumalat ang balita. Tumunog ang mga kampana. Nagkagulo ang mga courtier na parang mga ibong nagulat. Pabulong ang mga lingkod, tumuwid ang mga guwardya, at biglang naalala ng council kung paano ngumiti ulit.Umuuwi na ang hari.Kumuyom ang mga daliri ko sa batong rehas.Hindi ako nakaramdam ng ginhawa.Naramdaman ko ang banggaan—parang dalawang alon na magtatagpo at magwawasak ng baybayin.Pagpasok ni Damian sa tarangkahan, umalingawngaw ang
Kiss of Ruin The Betrayal Unveiled
Elara’s POVHindi dumarating ang katotohanan na parang kulog.Dumarating ito nang tahimik.Matiyaga.Parang patalim na dahan-dahang sumisingit sa pagitan ng mga tadyang—kapag tumigil ka na sa pagtingin kung saan ito manggagaling.Ang unang hibla lumitaw sa archives.Hindi ko man lang hinahanap.Ganoon nagsisimula ang lahat ng totoong pagtataksil.Sa ilalim ng citadel, humihinga ang archives ng lamig at alikabok—parang baga ng lupa na puno ng bakal, lumang papel, at mga multo ng imperyong naniwalang panghabang-buhay sila. Ang mga estante ay nakatayo na parang mga lapida; bawat scroll, isang pangakong minsang isinumpa at kalauna’y binasag. Naglalakad ako sa makikitid na pasilyo na may disiplina ng isang iskolar, nire-review ang mga border treaty bago ang panahon ni Damian, naghahanap ng pang-pressure sa mga northern lords na nagsusuot ng loyalty na parang hiniram lang.Focus ako.Kontrolado.Hanggang sa hindi na.Luma ang ledger—bitak-bitak ang leather spine, kupas ang tinta na naging m
Kiss of Ruin The Queen Alone
Elara’s POVNawala si Damian pagsikat ng araw.Walang paalam.Walang away.Walang huling halik na sana’y nakabasag ng loob ko at hinila ako pabalik sa bigat ng presensya niya.Wala.Pag-angat pa lang ng araw sa eastern towers, wala na ang mga banner niya sa city walls. Umalis na ang Black Legion—pa-north, papunta sa borderlands, hinahabol ang digmaang wala pang pangalan. Ramdam lang. Parang pressure sa ilalim ng balat. Alam ng council ang nangyari kasabay ng buong imperyo—sa pamamagitan ng bakanteng iniwan niya.Mas malaki ang pakiramdam ng throne room nang wala siya.Hindi is more empty.Mas malawak.Parang espada na tuluyang hinugot sa kaluban—lantad, delikado, at handang gamitin.Mag-isa akong nakaupo sa pagitan ng dalawang trono. Ang puwesto sa tabi ko, sadya kong hindi ginagalaw. Kaya ko naman ipatanggal. Isang utos lang. Pero hindi ko ginawa.Mas malakas ang kawalan kapag sinadya.Kumakalat ang bulungan sa korte parang mga insektong gumagapang sa marmol at seda.“Mag-isa na siya
Kiss of Ruin The Night of Shadows
Elara’s POVTahimik ang city—yung klaseng katahimikan na parang napagdesisyunan na ng mundo na wala na talagang pag-asa.Dumadaan ako sa abandoned passage sa ilalim ng eastern tower, hoodie pulled tight, bawat hakbang kabisado ng katawan ko kahit hindi ng mata. Ginawa ang daanang ’to para sa mga babaeng kailangang maglaho—mga asawa, mga reyna, mga lider na kailangang manahimik para mabuhay.Ngayong gabi, kanlungan siya ng multo ng kung ano kami dati ni Damian.May isang ilaw sa dulo ng hallway.Nandun na siya.Nakatayo si Damian sa pagitan ng dilim at ilaw, parang hinati ng apoy at alaala. Hindi siya lumingon nang marinig niya ako. Hindi niya kailangan.Kabisado niya ang tunog ng mga paa ko.“Dumating ka,” sabi niya.Mababa ang boses niya. Hindi malamig. Pagod.“Sabi ko darating ako,” sagot ko. “Hindi pa rin ako marunong bumali ng pangako.”May lumabas na tunog mula sa kanya—hindi tawa, hindi buntong-hininga.“Ganun din ako,” sabi niya. “Kahit minsan, may kapalit.”Huminto ako ilang h
Kiss of Ruin The Assassin’s Truth
Elara’s POVYung gabi pagkatapos magkawatak-watak ang council… mas mabigat pa kaysa kahit anong battlefield na napuntahan ko.Yung corridors ng palasyo—dating pamilyar, dating safe—parang humihinga ng mga lihim.Shadows stuck to the walls like nakikinig sila.Kahit yung torches, nagfi-flicker na parang takot din sila sa kung ano na ang nangyayari sa empire.Tahimik akong naglakad sa west wing—part ng palace na halos hindi na nilalapitan ni Damian. Hindi simula nang mamatay ang ama niya. Hindi simula ng unang betrayal ng reign niya.Tahimik ang hakbang ko sa obsidian floors, pero yung tibok ng puso ko malakas, parang echo ng giyerang hindi pa namin nareresolba.Yung mga assassin noong trial ko—hindi sila basta mercenary.Hindi sila thugs.Soldiers sila.Trained.Disciplined.At loyal sa isang tao na may sapat na kapangyarihan para makalusot sa inner court.Someone close.The thought twisted in my chest—parang lason na kumakalat.Dumating ako sa archive chamber—isang heavily guarded vau
Kiss of Ruin A War of Hearts
Elara’s POVTahimik masyado ang council chamber.Sobrang tahimik.Yung tipong tahimik na may kasamang hatol.Two thrones sat at the far end—one obsidian, one blackened steel. Dati, simbolo sila ng isang bagay: king and queen, ruling side by side. A united empire. Blood-forged. Devotion-bound.Ngayon?Yung space sa pagitan nila parang sugat.Parang alaala ng unity na minsang nabuhay dito… tapos namatay.Unang pumasok si Damian. Yung tunog ng boots niya parang war drum. Dati, comforting sa’kin ang bigat ng bawat hakbang niya. Ngayon? Para siyang masamang sign.Hindi niya ako tiningnan. Hindi man lang.Yung shoulders niya stiff, parang steel cable. Yung jaw niya sobrang tikom, pwedeng makahiwa ng tao. Galit ang nakaukit sa buong katawan niya—but beneath it, something colder.Lahat ng lalake sa room, yumuko.Ako lang ang hindi.Tumayo ako nang diretso. Hands clasped behind my back. Chin high.Sobrang hapdi pa rin ng paso sa braso ko, pero hindi ko pinahalata. Pain is weakness in this cour
