2 (Forced)

Mataas pa rin ang araw nang matapos ako sa café. Pawis na pawis ako sa biyahe pauwi, bitbit ang maliit na paper bag ng tinapay para sana sa hapunan ko. Pagdating ko sa bahay, hindi ko inabutan si Tito, salamat naman, pero nadatnan ko ang ilang bote ng beer na nakakalat sa mesa.

Ilang minuto pa lang akong nakaupo sa banig nang biglang mag-ring ang cellphone ko. "Hello?"

"Zarina! May sasabihin ako, as in ngayon na," boses iyon ni Mia, matagal ko nang kaibigan mula high school. Siya 'yung tipo ng kaibigan na kahit anong katarantaduhan, gagawan ng paraan para maging exciting.

"Ano na naman 'yan?" tanong ko habang inaabot ang plastik ng tinapay.

"Girl, may nahanap akong trabaho. As in big time. Sa yate."

Napakunot noo ako. "Yate? Anong trabaho 'yan, maghuhugas ng pinggan?"

"Tanga! Hindi. Bidding work." Boses niya, parang may halong kilig at lihim na excitement.

Hindi ako mangmang. Naririnig ko na 'yan, mga exclusive gathering kung saan pinapresenta ang mga babae sa mayayamang lalaki, parang auction. May kumikita raw ng milyon sa isang gabi. Pero alam ko rin na hindi iyon simpleng trabaho. May kapalit iyon.

"Mia, hindi ako interesado," mabilis kong sagot. "Alam mo naman..."

"Alam ko, alam ko," putol niya. "Pero pakinggan mo muna. Hindi lahat doon may mangyayaring... alam mo na. May iba, escort lang for the night. Plus, ang laki ng bayad kahit hindi ka pumayag sa kahit ano."

Napabuntong-hininga ako. "Bakit ako?"

"Kasi, girl, maganda ka. Alam mo 'yan. Sayang ang lahi mo kung sa café ka lang habang buhay. Isang gabi lang, makakabayad ka sa utang mo. Puwede ka pang bumalik sa school."

"May iba pang paraan na trabaho para kumita ng pera," litanya ko sakaniya habang siya naman ay bumuntong hininga ng malaki.

"Alam ko pero magkano kinikita mo? 500 a day? Jusko ka, napakamahal ng bilihin ngayon dagdag mo pa bigas na 60 pesos na tapos yung ibibigay mo pa sa tito mong panot?" Tuloy-tuloy niyang sabi habang ako ay nakatulala.

Tumahimik ako. Totoo lahat ng sinabi niya, pero hindi ko alam kung handa ba ako.

Kinabukasan, pumunta si Mia sa café para personal na makipag-usap. Nakaupo siya sa pinakadulong mesa, naka-mini dress at mataas ang heels, parang laging handa sa pictorial.

Pagkatapos ng shift ko, hinila niya ako palabas. "Zarina, please. Hindi ito forever. Isang gabi lang, then tapos na. Isipin mo na lang na stepping stone."

"Stepping stone papunta saan?" sarkastiko kong tanong.

"Papunta sa buhay na hindi ka natutulog sa banig at hindi mo iniwasan ang Tito mong lasing araw-araw."

Napatingin ako sa kanya. Diretso ang tingin niya, seryoso. "Hindi ko gusto 'to para sa'yo, pero mas ayokong makita kang ganyan araw-araw," dagdag niya.

Hindi ko alam kung inis o awa ang naramdaman ko, pero alam kong may tama siya.

Gabi na nang tumunog ulit ang cellphone ko.

From Mia: Girl, may slot pa bukas sa audition. Kung ayaw mo, sasabihin ko na lang na wala ka.

Tinitigan ko ang screen. Isang pindot lang ng "No" at tapos na ang usapan. Pero naalala ko ang utang kay Tito, ang bayad sa kuryente na tatlong buwan nang delayed, at ang tuition na wala pa ring kasiguruhan.

Me: Sige. Bukas. Anong oras?

Kinabukasan, dumiretso ako sa maliit na ukay-ukay sa kanto pagkatapos magtrabaho. Wala akong mamahaling damit, kaya pumili ako ng simpleng black dress na hanggang tuhod pero fitted. Hindi ito pang-yate level, pero wala akong choice.

Pag-uwi ko, nakita ko si Mia sa harap ng bahay, may hawak na malaking paper bag. "Girl, huwag mo nang suotin 'yan. Eto, suotin mo bukas," sabi niya, sabay abot ng pulang silk dress at silver stilettos.

Para akong hindi makahinga nang makita ko iyon. Ang ganda. Parang isang suot lang, kaya nitong gawing ibang tao ang kahit sinong magsuot.

"Mia, hindi ko matatanggap 'to..."

"Tanggapin mo na. Isang gabi lang naman, babayaran mo rin ako pag may pera ka na." Ngumiti siya, pero halatang gusto niyang siguruhin na seryoso ako.

Buong gabi akong nakatitig sa damit na ibinigay niya. Iniisip ko kung paano ako haharap sa mga lalaking alam kong titingin lang sa'kin bilang isang produkto. Iniisip ko rin kung paano kung may makakilala sa'kin doon—baka kumalat pa sa bayan.

Pero may mas malakas na tinig sa loob ko: Ito na ang pagkakataon para makaalis sa impyerno ng bahay ni Tito.

Tinupi ko nang maayos ang dress at inilagay sa paper bag. Wala nang atrasan.

Maaga akong nagising. Naligo ako ng matagal, sinigurong malinis at maayos ang sarili ko. Minsan lang ako mag-effort nang ganito, pero ramdam ko na kailangan ko ng confidence sa harap ng mga taong may hawak ng kapalaran ko ngayong gabi.

Pagdating ko sa meeting place na sinabi ni Mia, nandoon na siya, naka-all white dress at mukhang handang-handa. "Girl, ready ka na?" tanong niya.

"Hindi ko alam," sagot ko, pero ngumiti ako kahit pilit.

Sumakay kami sa kotse ng kakilala ni Mia na siyang magdadala sa amin sa pier kung saan nakadaong ang yate. Sa biyahe, tahimik lang ako habang siya naman ay panay ang paalala: "Just smile, wag ka kabahan, at huwag mo masyado isipin kung ano mangyayari. Dito, ang unang impression, 'yun ang puhunan."

Pagdating namin sa pier, halos mapanganga ako. Ang yate ay parang lumang pelikula ng mga milyonaryo—puti at kintab ang katawan, at halatang puno ng security. May nakapila nang ilang babae, lahat naka-mamahaling gown at sapatos na siguro mas mahal pa sa renta ng buong café.

Ramdam ko ang kaba habang pumipila kami. "Girl, relax. Natural ka lang. Ang ganda mo kaya," bulong ni Mia.

Habang papalapit kami sa entrance, ini-scan kami ng isang babaeng parang event coordinator. Tiningnan niya kami mula ulo hanggang paa, tapos ngumiti kay Mia. "Ikaw ang plus one?"

"Oo, siya si Zarina," sagot ni Mia.

Tumingin siya sa'kin at sandaling tumango. "Pasok kayo. May briefing sa loob."

Pag-akyat namin, bumulaga sa'kin ang liwanag ng mga chandelier at ang bango ng mamahaling pabango na humalo sa hangin ng dagat. Parang ibang mundo ito, malayo sa maliit na café at sa bahay ni Tito.

Sa loob, may mahabang mesa kung saan nakaupo ang ilang lalaking naka-suit, lahat may hawak na tablet. Tiningnan nila kaming parang nag-e-examine ng bagong produkto sa store.

May babaeng lumapit sa'min at nag-abot ng number tags. "Isuot niyo 'to sa audition room," sabi niya.

Habang hinihintay ang turn namin, kumapit si Mia sa kamay ko. "Kaya mo 'to. Isipin mo na lang, pera 'to para sa future mo."

Huminga ako nang malalim. Future. Sana nga.