Share
KPL 51
Third Person's POV
(Earlier that day)
Tahimik na kumakain ng hapunan nila si Fernando at Martha. Walang nagtangkang magsalita o magbukas ng usapan at tila nagpapakiramdaman silang dalawa. Maging ang mga katulong ay hindi din alam kung bakit gano'n ang mag-asawa.
"Martha, about kanina—"
"I'm finished." Bago pa man makapagsalita si Martha ay tumayo na ito at lumabas na ng dining. Dumiretso siya papunta sa kwarto nila.
Nagpakawala ng buntong-hininga ang matanda at napatigil sa pagkain nang tumunog ang cellphone niya mula sa bulsa.
"Give me a good news," panimula niya sa usapan.
"Sir, natunton na po ng mga tauhan natin kung saan nagtatago sila Ms. Trixie at ang anak nito."
Napangisi si Fernando nang marinig ang balita. Mabuti na lamang ay magandang balita ang dumating sa kanya, kahit papaano'y mababawasa
Kaugnay na kabanata
Kung Pwede Lang KPL 52
Third Person's POVNagpatuloy sila sa pagtakbo at ngayon ay pinaghahabol na sila ng mga tauhan ni Fernando. Napakarami nila at mukhang hindi sila makakaligtas ng buhay kung hindi sila magmamadaling tumakbo. Kahit na masakit na ang katawan ni Derrick dahil pangko niya si Trixie ay hindi siya tumitigil. Kailangan niyang maging matatag para sa asawa."Lucas!" sigaw ni Fernando na ngayon ay nakikipagpalitan na din ng putok."Hayop ka! Alam kong ikaw ang nakabuntis sa asawa ko!"Nagtago sa likod ng puno si Lucas habang pinapakiramdaman ang paligid. Mahigpit ang kapit niya sa baril. Tagaktak na din ang pawis niya dahil sa pagtakbo."We did it because we love each other, Fernando. Kailanman, hindi mo madidiktahan ang puso ni Trina!" tugon naman ni Lucas.Sila lamang dalawa ang nasa kalagitnaan ng gubat. Ang mga kasama ni Lucas ay nauna nang tumakbo sa kanya
Kung Pwede Lang KPL 53
Third Person's POV(2 months later)"Hi, Trixie. I don't know if why I'm doing this but maybe I feel guilty and I can't tell you this directly. Noong mga bata pa kami ng mama mo, nagpunta kami sa isang malawak na parang tapos may bangin sa dulo na matatanaw mo ang napaka lawak na karagatan at kalangitan. Pinangalanan ko 'yong Trixie, tapos napagkasunduan namin ng mama mo na ipangalan din 'yon sayo. We were happy back then, but everything fall down when you gave birth to Marga. Doon ko nalamang… hindi kita kadugo.""But before that, I just want to tell you something at sana pagkatapos mong mapanood 'to, hindi pa din magbago ang tingin mo sa papa. Peter, your boyfriend, hindi siya naduwag na panagutan ka. Ang totoo n'yan, pinapatay ko siya dahil ayaw niyang lumayo sayo. I'm sorry kung naging hadlang ako sa pagmamahalan niyong dalawa and believe me, pinagsisisihan ko na 'yon."&nb
Kung Pwede Lang KPL 54
Third Person's POV-Flashback-"Nasaan ang asawa ko?!"Hindi napigilan ni Martha na pagtaasan ng boses ang babae sa morge. Mabilis na pumasok sa loob si Martha nang ituro ng babae ang daan. Nanlumo siya nang makita ang katawan ni Fernando na nakabalot na sa puting kumot."Fernando," wika niya sa mahinang tinig at halos pabulong na. Kaagad siyang lumapit sa katawan nito at nagsimulang bumagsak ang mga luha habang hinahaplos ang mukha ng asawa."Fernando!" Basag na ang kanyang tinig nang isigaw iyon. Nagpatuloy siya sa paghikbi at paghagulgol habang niyayakap ang katawan ng asawang wala ng buhay.Hindi niya matanggap na namatay ang asawa niya na may samaan pa sila ng loob. Kung alam lamang n'yang huling kita na niya sa asawa noong gabing iyon ay sana pinaramdam niya dito kung gaano niya ito k
Kung Pwede Lang KPL 55
Third Person's POVTumigil ang sasakyan nila Trixie at Derrick sa harap ng mental hospital sa siyudad. Parehas pa silang napatingala doon ng ilang segundo bago na mapagpasyahang bumaba.Matapos ma-discharge ni Trixie ay napagkasunduan nilang mag-asawa na bisitahin si Martha. Kahit na ayaw ni Derrick ay wala siyang nagawa dahil mapilit ang babae.Pagpasok nila sa bulwagan ay nagkalat sa paligid ang mga taong nakasuot ng puting damit at ang mga nurse na kasama nila. Mukha lamang itong isang simpleng gusali na tinitipon ang mga taong kailangan ng kalinga."Good morning, mister and misis Gomez." Sinalubong sila ng doktor na lalaki. Ito marahil ang may-ari ng ospital."Good morning, Doc. Can we talk to Martha Sandoval?" nakangiting wika ni Trixie."Of course, follow me. She's on the second floor."Sinundan nga nila ang dok
Kung Pwede Lang ENDING
Third Person's POVKinabukasan, pagkatapos makapagpasukat ng gown na susuotin ni Trixie para sa kasal nila ni Derrick ay sabay sila ni Lucas na umalis patungo sa sementeryo. May dala silang basket ng bulaklak at saka kandila. Tinungo nila ang puntod ni Trina.Naupo sila sa damo at saka tinanggal ang mga tuyong dahon at bulaklak na nakatabon sa lapida nito. Inilagay ni Trixie ang bulaklak sa tabi ng lapida at saka naman sinindihan ni Lucas ang kandila at saka pinatong dito."Mama, kasama ko na si Daddy, oh." Bakas sa boses niya ang galak nang banggitin iyon."Inah, itong anak mo, ikakasal na sa susunod na linggo. Dumalo ka doon, ha," wika ni Lucas.Hinaplos ni Trixie ang lapida ng ina habang inaalala ang mga panahong kasama pa ang yumaong babae. Noon ay isa lamang siyang batang babaeng nais laging mamasyal sa parke ngunit ngayon ay may asawa na siya at gumagawa na ng sariling p
Kung Pwede Lang Prologue
Palitan ng putok ng baril. Pagsabog. Patayan. At pagdanak ng dugo. Hindi ko na alam kung magwawakas pa ba ang nangyayaring ito sa paligid naming dalawa ngunit pinagdarasal ko na sana ito na ang huling beses na masasaksihan 'to ng anak ko. Ayaw kong lumaki siya sa takot at pagtatago. Gusto kong magkaroon siya ng buhay na normal. "Trixie! Sumakay ka na, bilis!" sigaw ng taong mahal ko na ngayon ay nakasakay na sa isang speed boat kasama ang munting anghel ng buhay ko. Ngunit nanatili pa din akong nakatayo dito sa lupa at tinatanaw ang nasusunog naming tahanan. "Mommy!" Maging ang aking anak ay umiiyak na. Ngunit bakit ayaw gumalaw ng mga paa ko? Akmang tatahakin ko na ang direksyon papunta sa kanila nang marinig ko ang isang boses ng lalaki mula sa aking likuran. "Trixie—" Nap
Kung Pwede Lang KPL 1.1
Third Person's POV "Ahhhh!" sigaw ng isang babaeng nakaratay sa stretcher habang dinadala na patungo sa operating room ng ospital. Nakasunod naman sa kanya ang mga nurse at ang kanyang madrasta na abala sa pagtingin ng hitsura sa salamin. Manganganak na ang babae! Mukhang hindi na niya kaya ang sakit na nararamdaman mula sa ibabang bahagi ng kanyang katawan. Pakiramdam niya ay nawawalan na siya ng lakas at nais nang bumagsak ng mga talukap ng kanyang mata ngunit pinipilit niyang manatiling gising para sa kanyang anak. "Manahimik ka nga d'yan, Trixie! People are looking at us! Tingnan mo naman ang hitsura ko, talagang ginising mo pa 'ko para lang sa walang kwentang bata na 'yan! Puro kahihiyan na lang talaga ang binibigay mo sa pamilya ko!" sermon naman ng kanyang madrasta sa kanya. Hindi na alintana ni Trixie ang masasakit na salitang narinig mula sa madrasta at ang tanging g
Kung Pwede Lang KPL 1.2
(Continuation of chapter 1) "Magandang gabi po, Mr. and Mrs. Sandoval. Maaari ko po ba kayong makausap?" wika ng doktor kaya naman tumayo agad si Fernando at lumapit sa doktor. Nakasunod naman sa kanyang likod ang asawa. "Ano pong problema?" tanong ni Fernando. "Wala naman pong problema. Maayos na ang kalagayan ng anak niyo at ang apo niyo naman po ay malusog. Dadalhin na lang po dito mamaya ang sanggol, nasaan po pala ang asawa ng pasyente?" Nagtiim bagang si Fernando nang itanong ng doktor ang tungkol sa asawa ng anak. "Iniwan na po siya ng asawa niya," sagot niya. Nang mapansin ng doktor ang pagbabago sa ekspresyon ng ama ng pasyente ay pilit itong ngumiti at binuklat ang papeles na nasa clip board niya. "Naiintindihan ko po. Anyway, gusto ko lang po kayong makausap about sa lumabas sa t
Pinakabagong kabanata
