KASALUKUYANG hindi makatingin sa mga mata ng kaniyang tiyuhin si Leopold. Pakiramdam niya ay batid na niya ang maaaring sabihin nito sa kaniya.
Simula kasi noong mag bitiw siya sa serbisyo anim na taon na rin ang nakararaan ay madalang na lamang silang magkita nito.
Iniiwasan kasi niya na magpakita rito sapagkat palagi lamang siya nitong pinipilit na bumalik mula sa serbisyo.
“Ilang taon tayong hindi nag kita pagkatapos ay malalaman ko lang na nakakulong ka rito, Leo?”
Hindi kaagad na nakasagot ang binata. Napasimangot naman ang nakatatandang Rodriguez dahil dito. “What now? Are you practicing your
rights of silence?”
“I-its not what you think, sir. I didn’t harm anyone let alone kill them. This is all a misunderstanding,” paliwanag niya sa tiyuhin.
“I know. I’m not here to blame you but to bail you out.”
“You don’t have to do that, sir.”
“I’m your uncle. That’s what family do.”
Smug naman na ngumiti lang si Raymund na tila ba proud na proud ito sa ginawang paghingi ng saklolo sa tiyuhin.
Sinenyasan naman ni Leopold ang lalaki na mananagot ito sa kaniya sa sandaling maalis ang rehas nnamamagitan sa kanila na agad namang nagpawala sa mga ngiti ng binata.
Matapos sermunan ang pamangkin ay agad na tinungo ni General Rodriguez ang hepe ng istasyon kasama ang sekretarya nito upang makipag negosasyon.
Ilang minuto lang ang lumipas ay may isang pulis na rin ang nagbukas ng selda at pinalabas si Leopold. Nakangiting tumango lang sa kaniya ang matandang nakausap niya.
“Mauuna na po ako, maraming salamat po sa inyo,” paalam ng binata sa matanda.
“Mag-iingat ka sa labas, Leopold. Hindi patas ang mundo.”
Na-appreciate naman ng binata angnaging payo nito. Hindi lahat ay magagawang magpayo sa mga bagong kilala pa lamang nila.
Marahil katilad nang nadarama niyang gaan ng pakiramdam dito ay ganoon din ang nadarama nito.
“Huwag po kayong mag-alala gagawin ko ang lahat upang matulungan kayong malinis ang pangalan ninyo,” pangako pa ni Leopold sa matanda na tanging ngiti lamang ang kayang ipagkaloob sa kaniyang kabutihang loob ng mga sandaling iyon.
General Rodriguez successfully bailed his nephew out. He coordinated with the chief of police to resolve the matter quietly and to avoid future damages to the institution’s reputation.
He promised them that he would personally lock him in prison after finding out the truth.
“Let’s go,” utos ni General Rodriguez sa dalawang pamangkin.“To where?” Leopold asked.“To my office. I need to discuss something with you.”Raymund felt that he was not needed that moment so he decided to leave the two gentlemen alone after bidding his goodbye to them.
General Rodriguez thank Raymund for informing him about Leopold’s situation and promised to take him out to lunch the next day.
While on the other hand, Leopold was reluctant to go to his uncle’s office since being there reminds him of his past.
But he knew that his uncle would be hurt if he won’t come. Besides, it is him who helped him this time. He owed him a lot.T he two of them went inside the General’s car when it arrived.
After almost half an hour they arrived at his uncle’s office. General Rodriguez took out a bottle of rum and offered his nephew a glass.
“Don’t tell me that you invited me here just to recruit me again?” Leopold asked.
General Rodriguez smirked and shook his head. “I wish I could.”“So?”
“I want you to personally investigate and find out who was the real culprit behind Almeda’s murder.”
Leopold was stunned to hear this. He was not expecting that his uncle would let him investigate rather than giving this mission to his men.
The man honestly think that the old man just wanted to chat with him after being away for too long, but he was mistaken.
“Why would you go this far, Tito?”
“I thought I already told you earlier. You’re a part of my family so I won’t let your ass rot in that jail,” General Rodriguez answered. “And I was the one who sent you out on that mission so it is my fault that your comrades died. You suffered a lot from that mistake, son. I am truly sorry.”
Leopold strangely felt happy on how his uncle cared for him. Even though he cut off his ties from his uncle nearly seven years ago.
Tinungga niya ang alak na inabot sa kaniya nito at tinalikuran na ang matanda. Pero bago pa siya makalabas sa pinto ay muli siyang pumihit paharap dito.
“Thanks, Tito. I would never let you down. I will not tarnish your reputation.”
Ngumiti sa kaniya ang heneral. “I know.”
Matapos nito ay tuluyan na siyang lumabas mula sa opisina nito at nagmadali pauwi kay Lia.Nang makarating siya sa kanilang tahanan ay nadatnan niyang tulog ang bata sa silid nito habang si Harmony naman ang natutulog sa sofa.
Harmony woke up after he felt Leopold’s movements. His eyes widened after realizing that it was just Leopold.
“Bossing!” Harmony wailed. “Mabuti naman nakalabas ka na?”
“Yeah. How’s the restaurant?” Leopold inquired.
“Everything’s good. Kuya Raymund stayed there while you were in prison,” Harmony replied. “Should I wake Lia?”
“Huwag na. Let her sleep. How was she?”
“Okay lang siya. Sinabi ko lang na nasa business meeting ka para hindi ka niya masyadong hanapin.”
“Thank you, Harm. I owe you big time.”
“Don’t mention it.”
Hindi na rin hinayaan pa ni Leopold na umuwi si Harmony at doon na lamang sa kaniyang silid ito pinagpahinga. Hindi naman na ito kumontra pa dala na rin ng pagod.
Leopold went to Lia’s room and watched her sleeping. His lips curved in relief knowing that she was not affected by his father’s situation. He kissed her forehead and went to bed.
KINABUKASAN ay inihatid niya ang bata sa paaralan. Matapos nito ay agad siyang naghanap ng mga clues upang matunton kung sino ang tunay na pumatay kay Crisostomo Almeda.
Bumalik siya sa crime scene. Naroon pa ang police line pati na rin ang lines to preserve the body’s position. Nananatili pa rin sa lupa ang mga natuyong dugo ng biktima.
Leopold started to look around.
Searching for other evidences that might help him to locate the real culprit. He searched down the alley trying to look for any CCTV cameras but to no avail.
He went back to the crime scene to check if there’s any car that had dashcams installed but there are many cars during the night of incident.
He immediately closed his eyes and tried to remember the night when he saw someone attacking Almeda.
Leopold immediately opened his eyes to look for a certain car. Nakita niya ang isang pamilyar na white SUV na naka-park sa isang gilid.
Base sa itsura ng sasakyan ay mukhang hindi pa ito umaalis sa posisyon nito mula nang huli niya itong makita dahil sa makapal na alikabok sa windshield nito.
Mabilis niyang inalis ang alikabok sa parteng itaas ng windshield para makita kung mayroong naka-install na dashcam doon.
Napangiti siya nang makita ang pag blink ng red dot doon. Ibig sabihin lamang nito ay gumagana ang dashcam at maaaring na-record nito ang naganap na krimen.
Tinungo niya ang likuran ng sasakyan at tinandaan ang plate number nito. XYX 2523
Mabilis niyang dinial ang numero ng kaibigan niyang nagtatrabaho sa land transportation office. Inalam niya kung sino ang nagmamay-ari sa puting sasakyan.
Hindi naman nag dalawang isip na tumulong sa kaniya ang kaibigan at ibinigay pa sa kaniya pati ang contact number ng may-ari ng SUV.
Pumayag naman ito na makipagkita sa kaniya kinabukasan sapagkat ilang bloke lamang ang layo nang tahanan nito mula sa pinagpaparadahan nito ng sasakyan.
Kasalukuyang nirereview ni Leopold ang video na kuha mula sa dashcam kasama ang isa sa mga tauhan ni General Rodriguez na bihasa sa paggamit ng kompyuter.
“Sa palagay ko ay sapat na ang ebidensiyang ito para mapawalang-sala kayo Sir,” saad ng tauhan ni General Rodriguez. “Maaari na nating i-submit ito—”
“No. I need to catch the murderer,” tugon naman ni Leopold.
Muli nilang pinanood ang video. Naningkit ang mga mata ng binata nang may mapansin na maliit na detalye sa suot na hoodie ng killer.
Nakasulat doon ang pangalan ng kumpanya na itinatag ng pamilya Almeda.
Ang Almeda Electric Company. Nakapaloob pa ang mga letrang ito sa kidlat na logo ng kumpanya.
DAHIL sa lead na nakuha ni Leopold ay kaagad siyang nagsagawa ng background check sa mga empleyadong napag-alaman niyang nagkaroon ng problema sa kumpanya.Nagulat pa siya nang makita ang isang pamilyar na pangalan sa listahan. Arman Chavez. Isa sa mga naging kaklase nila noong sila ay nasa High school pa lamang.Kilala niya ang lalaki. Mabuti itong tao, ngunit katulad niya ay salat din sa pera ang pamilya nito kaya naman ay kasama niya ito na palaging binubully ng grupo nina Crisostomo noong araw.Kung noon ay paloko-loko lamang ang mga masasamang ginagawa ni Crisostomo rito ay iba na ito ngayon.Kasama si Arman sa mga na lay-off na empleyado ng Almeda Electric Corporation.Kagyat niyang kinuha ang address ng dating kaibigan at mabilis na pinasibad ang sasakyan patungo sa kasalukuyang tinitirihan ng lalaki.Nang marating niya ang lugar ay sinubukan niyang hanapin ang dating kaibigan dito ngunit makailang beses na rin siyang nabigo.M
LEOPOLD tried to calm him down but to no avail. Arman continued on attacking him. Driven by something Leopold do not know. But due to the man’s aggression, Leopold had confirmed his hunch that it was Arman who murdered Crisostomo Almeda.Nag hintay nang opening si Leopold sa mga ginagawang pag-atake ni Arman.Nang muli nitong i-angat ang kaniyang patalim ay sinamantala naman iyon ni Leopold at ibinato ang tasang nahawakan niya sa kamay ng lalaki.Naging dahilan ito upang mabitiwan ng lalaki ang patalim.Nagpakawala naman ng isang napakalakas na suntok si Leopold na kumonekta sa panga ni Arman.Napaigtad ito at bumalandra sa lupa.Nahihilo pang tumayo si Arman pero hindi na hinayaan pa ni Leopold na tuluyang makabawi ito kaya agad niyang tinalunan ang lalaki dahilan upang magkabasag-basag ang mga kagamitan sa paligid.Tatayo na sana si Leopold upang itali ang mga kamay ni Arman nang bigla itong pumiksi at suntukin siya sa mukha, pa
MATAPOS malinis ni Leopold ang kaniyang pangalan at mapatunayang hindi siya ang pumatay kay Almeda ay humingi ng paumanhin sa kaniya ang hepe ng istasyon kung saan siya na-detain. Binisita rin niyang muli ang Tito Santi niya sa opisina nito upang magpasalamat sa naging tulong nito sa kaniya. “Sisiguruhin ko na makakabawi ako sa inyo, Tito.” “Bakit ko pa hihintayin na makabawi ka kung puwede mo namang gawin ngayon?” “What do you mean, Tito?” Nagugulumihang tanong ni Leopold. Binuksan naman ng heneral ang drawer sa desk nito at may kinuha roon. Kumunot pa ang noo ng binata nang makita ang dalawang kulay pulang invitation card. “Hindi ako makadadalo sa pagtitipong ito, kaya hinihiling ko sana na kayo muna ni Raymund ang magtungo roon bilang mga proxy ko,” anunsyo ni Gen. Santillan. “What? But I don’t think that I’m—” “Please, son. This is an important event but I have something much more important to do. If you’re wo
ILANG araw na ang lumipas mula nang magtungo sila sa event at kamuntikan nang sumakabilang-buhay dahil kay Raymund.Pero hindi pa rin niya nakakalimutan ang babaeng naka-red dress. May kung ano sa babae ang pamilyar sa kaniya ngunit hindi niya lang alam kung ano ito.“Ano kayang nangyari riyan kay bossing?” tanong ni Harmony sa kapwa serbidor na si Alexis.“Aba, ano’ng malay ko riyan. Kayo ang close ni sir eh, bakit hindi mo sa kaniya itanong ‘yan,” sagot naman ni Alexis.Napasimangot naman si Harmony sa naging tugon sa kaniya ng lalaki. “Wala ka talagang silbi kausap kahit kailan eh no?”Tinalikuran na niya ang lalaki at dahan-dahang nilapitan si Leopold. Halos mapatalon ang lalaki nang bigla siya mag salita sa tabi nito.“What the hell?”Nakangising nag peace sign si Harmony sa lalaki. “Ano ba kasi ang nangyayari boss? Ang aga-aga para kang nananaginip diyan. “
HINDI pa rin maalis sa isipan ni Leopold ang panaginip niya noong isang gabi. Patuloy pa rin siyang binabagabag at kinakain ng guilt sa pagkawala ng kaniyang mga kasamahan at ni Beatriz.Dahil dito ay dinala muna niya si Lia sa tahanan ng kaniyang tiyuhin upang sana’y mapag-isa. Inihabilin na rin muna niya kina Harmony ang pagbubukas ng Lia’s gourmet para sa araw na iyon.At dahil nga ilang araw na siyang hindi makatulog nang maayos ay napagpasyahan niyang bumisita sa kaniyang psychiatrist.Binigyan siya nito ng pills na makatutulong upang mas maging payapa ang pagtulog niya sa bawat gabi. Hiningan din niya ito nang paliwanag kung bakit muling bumabalik ang kaniyang mga bangungot.Pero kahit pa anong sabihing paliwanag at pagpapagaan sa kaniyang kalooban ay tila ba hindi siya makuntento. Pakiramdam niya ay mayroon pa ring kulang.Nagmaneho siya patungo sa kawalan. Tanging ang makalimot lang ang nais niyang mangyari ng mga sandaling iyon
KASALUKUYANG nasa branch ng Lia’s Gourmet sa tagaytay sina Leopold at Lia. Katatapos lang kasi nilang mag punta sa pinakamalapit na amusement park sa lugar.Dito na sila dumiretso upang magtanghalian at para kumustahin na rin ni Leopold ang operations sa branch ni Raymund.Wala roon ang kaniyang pinsan dahil may inaasikaso itong mga papel para sa parating nilang order mula sa mga vegetable suppliers nila na una na niyang nakausap noong mga nakaraang araw.Tanging ang mga empleyedo at assistant manager na si Wendy lang ang sumalubong sa kanila. Magiliw sila nitong binati at pinaupo sa isang bakanteng mesa.Matapos ang pananghalian ay sakto namang dumating si Raymund. Mabilis siyang dinaluhong ni Lia na ligayang-ligaya sa mga dala niyang pasalubong para rito.Habang nilalantakan mg bata ang mga gummy bears na dala ng tiyuhin ay napag-usapan naman nila Leopold at Raymund ang matinding epekto ng frost season sa kanilang negosyo.Maya-maya
NAPABALIKWAS nang bangon si Leopold. Taliwas noong una siyang magising ay wala sa silid si Raymund.Agad siyang bumangon nang muling maalala si Lia. Inalis niyang ulit ang mga tubong nakakabit sa kaniyang mga braso at nanghihinang tumayo mula sa higaan.Nang makatayo ang binata ay sakto namang pasok ni Raymund sa silid. “Kuya!” Tinapik pa niya ang kamay nito nang tangkain siyang alalayan ng pinsan.“Where’s my daughter?”Muli pa ay dumaan ang lungkot sa mga mata ni Raymund. “Follow me.”Hindi naman na nag dalawang sabi pa ang lalaki dahil kaagad naman na kumilos si Leopold. Tinahak nila ang mahabang pasilyo ng ospital.Ilang mga nurse pa ang napapatingin sa kanila dahil halata pa kay Leopold ang panghihina ngunit naglalakad na ito sa pasilyo.Huminto sila labas ng isang silid kung saan mayroong salamin upang makita ng sinumang nasa labas ang nasa loob. Mayroon ding mga titik sa itaas ng pinto
KAUUWI lang ng bahay ni Leopold nang marinig niya ang tunog ng doorbell. Napapakamot na lang siya sa ulo dahil dis-oras na ng gabi ay mayroon pa ring bumibisita sa kaniya.Natigilan naman siya nang mapagtanto ito. Wala ni isa man sa mga kakilala niya ang nagtatangkang magtungo sa kaniyang tahanan ng dis-oras ng gabi.Mabilis niyang kinuha ang baseball bat na nasa tabi ng shoe rack at sumilip sa peep hole ng pinto.Bumungad sa kaniyang mga mata ang pigura ng isang lalaki ngunit hindi niya makilala ito dahil nakasuot ito ng jacket na may hood.Kahina-hinala ang ikinikilos ng lalaki dahil palinga-linga pa ito sa paligid na para bang natatakot itong may makakita sa kaniya sa lugar.Napahigpit ang pagkakahawak ni Leopold sa baseball bat nang sumagi sa isip niya ang hitsura ng lalaking umatake sa kanila ni Lia noong nakaraan. Nagulat pa si Leopold nang marinig ang pag click ng lock, indikasyon na nagawa itong buksan ng lalaki mula sa labas. Napat