KASALUKUYANG nasa Lia’s Gourmet sina Leopold at Andrea para mananghalian. Hindi makakain ng maayos ang dalaga dahil sa mga mata sa paligid na kanina pa nakatitig sa kanila.
“Bakit hindi ka na kumakain?” tanong ni Leopold nang mapansin na hindi na ito sumusubo pa.
“Naiilang kasi ako sa mga staff mo,” tugon naman ng dalaga. Dahil dito ay nilingon ni Leopold ang kaniyang mga empleyado na bigla namang nag iwas ng tingin.
Ang iba ay nagpakaabala sa mga gawain kahit hindi naman kailangan, habang si Harmony naman ay bigla na lamang napatitig sa kisame na animo’y masasagot niyon ang sandamakmak na problema ng bansa.
“Hayaan mo sila. Ngayon lang kasi sila nakakita ng diwata.” Nakangiting payo sa kaniya ng lalaki.
Pinamulahan naman si Andrea ng mukha dahil sa compliment na natanggap mula sa lalaki.
Sanay siyang masabihan ng maganda pero iba ang dating sa kaniya kapag kay Leopold mismo nanggag
“MISS ALCANTARA!” sigaw ni Leopold.Dahan-dahan silang humahakbang papalapit mi Flint sa babaeng nasa dulo na ng bangin.Huminto naman ang babae sa tangka nitong pagtalon. Galit na lumingon siya sa dalawang lalaki.“Hayaan ninyo ako! Bakit ba palagi na lang ninyo akong pinapakialaman!”“Pag usapan muna natin ito, Ms. Alcantara!” sigaw naman ni Flint, habang hindi pa rin tumitigil sa paglapit sa babae.“Diyan lang kayo! Isang hakbang pa at tatalon ako rito!” Lumuluhang babala ni Mariss sa kanila.Napailing naman si Flint at bumulong kay Leopold. “Hindi ba’t ‘yun naman talaga ang gagawin niya kung hindi pa tayo dumating? Bakit parang kasalanan pa natin ngayon na tatalon siya?”“Shut your mouth, Damn it!” sagot naman sa kaniya ni Leopold habang hindi inaalis ang tingin sa dalaga.“Okay, okay! Hindi na kami lalapit pero lumayo
MATALIM ang tingin na ipinukol ni Alice kay Mariss nang pumasok ito sa pinto. Ang maamo nitong mukha noong una siyang makilala nila Leopold ay kaagad na napalitan nang makita si Mariss.“You… what are you doing here?” singhal sa kaniya ni Alice.Hindi siya pinansin ni Mariss at hinila ang upuan sa tapat nito at doon umupo.Mababanaag sa mga mata ni Mariss ang hinanakit at galit sa kaharap.“Bakit mo ginawa ang bagay na iyon?” Malumanay na tanong ng dalaga.“Wala akong dapat na ipaliwanag sa’yo. I want my lawyer!” Alice replied.“Hindi ka ba kinakain ng konsensya mo? Nakakatulog ka pa ba nang mahimbing tuwing gabi?”“Where the fuck is my lawyer?”“Bakit mo siya pinatay?”Nang marinig ito ay mas lalong tumalim ang tingin ni Alice sa kaharap. Ngayon ay para na itong isang tigreng handang lapain si Mariss.Napasinghap at n
ALAM ni Leopold na lasing na si Andrea kaya siya nito kasalukuyang hinahalikan. Hindi niya nais na samantalahin ang kapusukan ng dalaga ng mga sandaling iyon kaya naman iniwas niya ang kaniyang mukha rito upang maputol ang iginagawad na halik sa kaniya ng babae.“You’re drunk. Let’s do this again when you’re sober, Andrea.” Naiilang na wika niya.“I just had a drink. But I am not drunk.”Pilit na iniharap ni Andrea sa kaniya ang mukhang dalaga. Mababanaag sa mga mata nito ang lust na nadarama nito ng mga sandaling iyon. Eyes can’t lie, ika nga ng marami. Pero ipinagtaka rin ni Leopold kung bakit may lungkot siyang nakikita sa mga nito.Ngunit kaagad na nawala ang pagtatakang iyon nang mas palalimin pa ni Andrea ang mga paghalik sa lalaki. Dahilan upang makaramdam ng init sa katawan si Leopold.Tinugon niya ang marubdob na mga halik ng dalaga. Napasinghap pa si Andrea nang dumapo ang kaniyang mga
NAISIN man ni Leopold na sundin ang suhestyon ni Jonas na personal na tanungin si Andrea ay hindi niya ito magawa.Paulit-ulit din na nag re-replay sa isipan niya ang mga sinabi sa kaniya ni Atlas noong nakaraang linggo habang papunta sila sa headquarters. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin niya alam kung ano nga ba si Andrea para sa kaniya.Isang linggo na ang lumilipas mula noong umalis sa kaniyang tahanan si Andrea. Sa loob kasi ng ilang linggong pananatili ng dalaga sa kaniyang puder ay nakasanayan na lamang niya ang presensya nito roon.Ngayong hindi pa rin nagigising si Lia at sa pag-alis ni Andrea ay mas lalong nawalan ng buhay ang minsan na ring naging masayang tahanan ng binata.Nag labas siya ng ilang bote ng beer mula sa fridge at inilapag iyon sa center table. Saglit pa siyang natigilan nang mapatingin sa couch. Nag flashback sa kaniya ang huling gabi na magkasama sila ni Andrea. Napabuntong-hiningang napaupo na lamang siya roon.Pagk
NANG dumating ang araw ng linggo, maaga pa lang ay nasa biyahe na ang grupo ni Leopold patungo ng Ilocos Sur kung saan umano magaganap ang transaksyon ng representante ng Black Sun at isang local drug dealer.Hapon na rin nang dumating sila sa lugar. Kaya naman halos wala na ring tao sa paligid. Taliwas sa inaasahan nilang mga makalumang bahay na makikita nila ay tanging malawak na kaparangan at isang abandonadong factory lang ang natatanaw nila.“Akala ko pa naman sa Vigan tayo magpupunta. Excited pa naman akong makita ang well-preserved spanish colonial town na sikat na sikat dito. But here we are, nasa gitna ng kawalan!” reklamo ni Atlas. “At bakit ba napakahilig sa mga abandonadong lugar ng mga masasamang tao? Weird.”“It would be much weirder if sa maraming tao sila magkaroon ng transaction, Sir Atlas,” komento naman ni Bricks habang ina-assemble ang binocular na gagamitin.“Sabagay! Well done, Bricks! Akala
BAHAGYANG napangiti si Leopold nang masilayan ang mukha ni Mira. May hawak pa itong baril sa kanang kamay at nakasuot ng kulay itim na protective suit na may installed bullet-proof vest na rin.May mga butil-butil ding pawis ito sa noo.“What took you so long?” tanong ni Bricks sa dalaga.“We can’t fly, dumbass.” Nakangusong tugon ni Mira habang isa-isa silang kinakalagan.Leopold stood up, slightly opened the door and peeked through it. He saw Red and some of his peers’ silhouette leaping through the dark. If darkness has something to offer, it is only concealment.He picked up a gun that is lying on the floor and immediately went out in the open to follow Red and his men. He tried his best to avoid multiple gunshots from the remaining enemies.“Go!” Flint wailed, while giving him some cover.His eyes scanned the surroundings and found his peers scattered everywhere whilst fighting Red&
LEOPOLD stirred vegetables in the curry sauce in the skillet. The spicy aroma was warm and heavenly on a cold December afternoon. While not as heavenly as his mother’s cooking, it was one of the few dishes that Malia would eat that contained a reasonable amount of veggies like most kids her age, it was a major chore to get her to eat anything balanced.His eyes strayed to the photos on the nearby living room wall. He bought larger picture frames and materialized some photos from his cellphone so that he could display them on his walls. He missed his daughter badly.Leopold felt mix of emotions as he stirred. It was exactly three months when Lia fell into her deep slumber, and it’s already two weeks since Crow’s last job. Their mission is still on the run but it was temporarily halted since they were still waiting for his general uncle’s piece of information that could help them take down the Black Sun.He rushed to his door after hearing
PINANINIKIPAN na ng dibdib si Leopold sa kanilang usapan. Hindi na rin niya makontrol pa ang panginginig ng kaniyang mga kamay kaya kaagad siyang nagpaalam upang gumamit ng palikuran.Mabilis siyang pumasok sa men’s restroom at naghilamos upang palamigin at kalmahin ang kaniyang kalooban. Muling nanunumbalik ang masasamang alaala ng kahapon dahil sa hindi nila sinasadyang pagkikita ni Damian.Lalo pa noong muling mabuksan ang usapin ng mga nanganap noon sa Palestina. Ilang segundo na ang lumilipas ngunit hindi pa rin nanunumbalik sa normal ang kaniyang pakiramdam. Patuloy pa rin sa panginginig ang kaniyang mga kamay.Pero dahil alam niyang hinihintay na siya nila Damian ay hindi na rin siya nagtagal pa sa loob at lumabas. Nabigla pa siya nang makita si Andrea na nakasandal sa pader sa harapan ng palikuran na para bang hinihintay siya.Napakaganda nitong tingnan sa suot nitong off-shoulder na damit habang nakatucked-in naman ang laylayan niyon sa kan