C2- Unfortunate

Birds are chipping outside the hotel due to the good weather, meanwhile, nagising si Aida mula sa pagkakatulog nang bigla niya naramdaman ang sakit ng kaniyang ulo dahil sa sobrang kalasingan. Napa-grunt siya at napahawak sa ulo niya habang nag-uunat nang bigla siya napatingin sa kanan side niya, at laking gulat niya na may katabi siyang lalaki na hindi niya kilala. Nanlaki ang kaniyang mga mata just looking at him, at dahil doon ay unti-unti bumalik ang memorya niya tungkol sa nangyari sa kanilang dalawa kagabi.

Napapikit siya at nadismaya sa ginawa niya kagabi dahil sa sobrang kalasingan niya. Sa hiya at takot niya sa lalaki ay dahan-dahan siya umalis ng kama na hindi nag-iingay para lang hindi ito magising. She, then, grabbed all of her things and left him alone in the room without looking back at him.

Ilang minuto lang ay nagising si President na mukhang nakatulog ng mahimbing.

"This is the first time I had a wonderful sleep after my mother died," he murmured at the back of his mind.

Then, naalala niya ang nangyari kagabi kaya lumingon siya sa kaliwa niya kung saan ay nakahiga ang babaeng tinulungan niya, pero wala na ito sa tabi niya na ikinadismaya niya. Naupo siya sa kama nang magising na siya ng tuluyan, at kinuha ang phone niya na nasa tabing drawer lang. He dialed, and put it beside his right ear.

"Get inside here to my room right now," he demanded, at pinatay na niya ang tawag.

Ilang segundo lang ay may isang lalaking in a black suit ang pumasok, at tumayo sa harap nito.

"Yes, President Li," the man addressed, at iniyuko niya ang ulo niya sa kaniya as sign of respect.

"Carl, find the woman in a blue dress who was with me last night. Check all the cctv cameras, and give her identity to me later before I fly going back to China," he told in a bossy tone.

"A woman, you say, President?" pagtataka ni Carl sa amo niya.

"Yes, a woman. Are you deaf? Do you need a hearing aid?" the President repeated annoyingly.

"No, President. I...I'm just surprised because I thought you're allergic to women," Carl mentioned, at napangiti siya sa kaniya.

"Well, she's different. Now enough with the chitchat. Find her! Out now!" the President replied frankly, at pinaalis na niya siya sa harap niya bago pa siya mainis lalo.

Thereafter, nasa loob na ng eroplano si President at busy siya sa pagbabasa ng libro nang nakita niya in his peripheral view na may tumayong lalaki sa gilid niya.

"President..." banggit ni Carl na napahinto dahil hindi niya alam kung paano sasabihin ang gusto nito iparating na balita.

"What? Speak," he demanded, stopping from reading, and just stared at him seriously.

"Apologies, President, but, we cannot find the woman in a blue dress who was with you last night. I've checked all the cctv cameras too but, it was destroyed. I found no trace of her anywhere," Carl reported apologetically.

Dahil sa panget na balita ay hindi napigilan ni President Li na mapa-clench ng jaw dahil sa inis. Ganunpaman, hindi siya pwede manatili sa bansang Pilipinas at kailangan na niya bumalik sa bansa niya, kaya naman hinayaan na niya ito.

"Never mind. Let's go now," he demanded, at tumingin siya sa bintana as he diverted his attention to something else.

ON THE OTHER HAND, kakagising lang ni Lian, at masaya siya lumabas ng kwarto niya nang bigla siya nilapitan ni Aida, at komprontahin.

"Ikaw, anong ginawa mo sa akin kagabi? You drugged me," galit na sabi ni Aida sa kapatid.

"Huh? Anong pinagsasabi mo? Lasing ka kaya kagabi. Inom ka ng inom, eh. Kasalanan ko ba 'yun? Tumigil ka nga," mataray na sagot ni Lian, at nagpatuloy siya sa paglalakad papunta sa dining table.

Napakagat sa labi si Aida matapos niya marinig ang kapatid, dahil sa totoo lang ay nagpabaya talaga siya kagabi at uminom ng marami kaya naisip niya na hindi niya pwede isisi lahat ng nangyari sa kaniya kagabi.

Fast forward, naggayak si Aida dahil plano niya maghanap ng trabaho nang makita siya ng kaniyang adopted mother. Nagharap silang dalawa.

"At saan ka pupunta?" tanong ni Mrs. Paris.

"Maghahanap po ng trabaho, Ma," magalang na sagot ni Aida.

"Ah. Mabuti naman. Pero nga pala, nasaan ka kagabi, at hindi ka umuwi? Sabi ng kapatid mo nakita ka raw niya na nag-stay sa isang hotel kasama ang isang matabang lalaki. Sabihin mo sa akin ang totoo, saan ka galing kagabi?" kompronta ni Mrs. Paris sa anak.

"Um...matabang lalaki? Friend ko 'yun, Ma. Si Chris po 'yun. Naalala niyo po 'yung friend ko na mataba?" paliwanag ni Aida na natututong magsinungaling para hindi siya tuluyan na magalit sa kaniya.

"Ahh. Oo, naalala ko. 'Yung Chris, bading. Okay. Sige na, alis na ikaw para may mahanap kang trabaho. Ingat ka, ha," dismissed ni Mrs. Paris matapos marinig ang paliwanag ng anak.

Nakapahinga ng maluwag si Aida matapos makausap ang nanay niya dahil nakaligtas siya sa sermon nito.

"Okay, Aida, kalimutan natin ang nangyari kagabi, ah. Mabuti na lang talaga at pinilit ako ni Lexi uminom ng pills kasi baka may mangyari daw sa bar na hindi namin gusto..."

>>> Nakapasok na sila sa loob ng club na sobrang ingay dahil sa malakas na music, at sobrang daming tao. Ganunpaman ay nakakuha sila ng table nang biglang nagsalita si Lexi, ang babaeng matangkad at may kulay ang buhok na blonde.

"Bago tayo umorder at uminom ng alak para makapaglasing, kunin niyo muna ito, at inumin ang isa, at baka kung anong mangyari sa atin na hindi natin alam. Para wala tayo pagsisihan," paalala ni Lexi.

"What do you mean kung anong mangyari sa atin na hindi natin alam?" tanong ni Aida, innocently.

"Ano ka ba? Alam mo na 'yun. Make-out make-out. Tapos chupaan after. Ito naman pa-inosente, pero nakapanood na," explained ni Chris na kinuha ang isang pakete ng pills sa kamay ni Lexi.

"Ah. Gawain niyo 'yun, eh. Hindi ko naman 'yun gagawin. Kayo na lang," diretsyong sabi ni Aida, at tumawa siya sa kanila.

"Hindi mo alam ang mangyayari, ghorl. Kaya uminom ka na ng isa, then, inom ka ulit bukas. Iinom ka niyan for 5 days kung may gumalaw man sa inyo para wala mabuo. Pero kung wala naman, one is enough for today. Sige na, Aida," pamimilit ni Lexi na pinilit ibigay kay Aida ang isang box para uminom din ng isa.

"Fine, isa lang. Wala naman kasi mangyayari," aniya at uminom ng isang pill.*

"Tama siya. Uminom na rin ako ng isa today at ayoko magbunga ang nangyari sa amin ng lalaking hindi ko man lang kilala. Ang goal natin ngayon ay makahanap ng magandang trabaho para sa ikauunlad ng sarili," banggit niya sa sarili, pampalakas loob, at umalis na siya ng bahay.

==

LUMIPAS ang isang buong araw, halos nakasampu siyang interview sa mga kompanya na kaniyang pinag-applyan as an interior designer. Ibinida rin niya ang mga designs na kaniyang ginuhit, may mga na-impress sa mga gawa niya, at mayroon din na nilait ito dahil masyado raw ordinaryo. However, tinanggap lang niya ang mga compliments at criticism nila. At lahat sila ay sinabihan siya na tatawagan na lang nila siya once matanggap siya.

Hanggang sa dumating na ang gabi, pumasok siya sa isang convenience store para magpahinga sandali, at doon ay naupo siya na tinanggal niya ang heels niyang suot. Napa-hiss siya nang makita niya na nagsusugat na ang likod ng ankle niya dahil sa kakalakad.

"Nagpaltos na," bulong niya sa sarili, at kumuha siya ng maliit na band-aid para sa sugat niya sa magkabilang ankle.

The next morning, nagising na lang si Aida nang buksan ng mother niya ang bintana sa kaniyang kwarto.

"Rise and shine! Wake up na. Wala ka ba interview today?" tanong ni Mrs. Paris sa anak habang inaayos ang mga kurtina.

"Wala, Ma. Napagod ako kahapon. Can I rest for today?" nanghihinang sagot ni Aida, at nagtalukbong siya ng kumot dahil nasisilaw siya sa sinag ng araw na nagmumula sa bintana.

"Go ahead. Just remember, don't give up on finding a job. Makakahanap ka rin," sambit ni Mrs. Paris, cheering her daughter up.

"I will, Ma. Thanks," komento ni Aida na ibinaba ang kumot para ipakita ang mukha niya sa kaniya.

"Okay, alis na kami ng Daddy mo. May breakfast na sa baba, ha," paalala ni Mrs. Paris, at lumabas na siya ng kwarto nito.

Pagkasara ng pinto ay inabot ni Aida ang phone niya sa katabing drawer, at binuksan niya ito habang siya ay nakahiga pa sa malambot niyang kama. Pumunta siya kaagad sa email niya para tignan kung may nag-message sa kaniya, ngunit kahit isa sa pinag-apply-an niya kahapon ay wala man lang nag-response.

Samantala after ng classes ni Lian, naglalakad na siya pauwi nang napahinto siya dahil may tatlong lalaki ang tumayo sa harapan niya.

"Lian, sa wakas at nagpakita ka ngayon. Iniiwasan mo ba ako? Kanina pa ako tumatawag sa'yo, ah," sabi ng matabang lalaki na kausap ni Lian kagabi.

"Huh? Hindi ko naririnig na tumutunog ang phone ko. Isa pa, nasa klase ako kaya naka-silent ang phone ko. Hindi kita iniiwasan, noh. Bakit naman kita iiwasan, Mr. Kim?" matapang na sagot ni Lian.

"Aba, malay ko sa'yo. Kasi nabalitaan mo na walang nangyari sa amin ng babaeng binigay mo sa akin kagabi? Alam mo ba na tinakasan niya ako kagabi," wika ni Mr. Kim na humakbang papalapit kay Lian.

"What? Imposible na magising siya kasi nilagyan ko ng pills 'yung inumin niya kagabi," sagot ni Lian na may kasigaruduhan sa binigay niyang pills sa elder sister niya para patulugin ito.

"Unfortunately, kid, hindi umupekto ang binigay mong pills. At wala din nangyari sa amin dahil tinakasan niya ako. Now I want you to give back the money that I gave to you last night. Give it to me," masungit na aniya, at inilahad niya ang kaniyang kanang kamay in front of her para kunin ang bayad sa dinala nitong babae kagabi.

Itutuloy...