CHAPTER 4

Sakto naman at patawid ng daan si Arwina... Armina... Ara Mina?  Ay ewan! Sasalubungin ko na sana siya ngunit napansin ko na may kasama pala siyang lalaki. Medyo pamilyar yung hitsura noon sakin ngunit hindi nako nag abala pang alalahanin kung saan ko siya nakita. Sinundan ko silang dalawa patungo sa kung saang lupalop ng mundo. Umaasang pauwi na rin sila at nang makasabay ako.

Kasabay ng bawat hakbang na ginagawa ngdalawa ay kaparehong hakbang na ginagawa ko. Wala akong balak na ipaalam na sumusunod ako sa kanila. Ang tanging agenda ko lang ay ang makauwi sa amin dahil pagabi na. 

Pinanatili ko ang distansya ko sa kanila at tahimik na sumunod sa kanila. Sana lang at hindi nila ako mapansin. Doon ko na lang din naalala na mayroon nga pala akong facemask na nakatago sa loob ng bag. Mabilis ko 'yong kinuha at saka sinuot nang hindi man lang napapatid ang lakad.

Ilang minutong paglalakad ang lumipas at nagtataka nako sa haba ng nilalakad namin. Hindi nako nagkaroon ng oras na magreklamo ng magkasunod na pumasok yung dalawa sa isang pizzeria. Laglag panga kong tinitigan yung dalawa ng mapagtantong hindi pa sila uuwi at mukhang matatagalan bago ako makarating sa bahay. 

Noon din, pakiramdam ko ay puputok ang manipis na hibla ng pasensya ko. Wala akong choice kung hindi ang maghintay dahil mas gugustuhin ko na iyon kaysa makipag usap sa mga tao rito na hindi ko naman kakilala. Sabihin niyo ng maarte ako, maybe it's just me being the best asocial person I can be possibly. 

I guess, sasama na lang din ako sa loob para maghintay sa pag uwi nitong dalawang love birds na to. Ganoon na lang at padabog kong pinasok yung establishimento. Nanggigigil ako pero ano pa nga ba?

As I stepped inside, I scanned the room and tried to search for the best seat. Yung tipong matatago yung buong pagkatao ko lol. Nang makakita ako ng spot sa bandang likod, marahan ko 'yong tinungo. Pag upo ko pa lang ay may lumapit na agad na crew at inabutan ako ng menu nila. Kinuha ko iyon at saka umorder once I saw their pepperoni pizza on the menu.

"Pa-wait na lang po Mam, 15 minutes," sambit nung lalaking naka puting uniporme na halos mapunit ang ngiti. 

Hindi pa man lumilipas ang minuto ay bumalik ito para bigyan ako ng isang baso ng juice at set ng utensils nila. Napataas ako ng kilay dahil sa baso ng juice na hindi ko naman napansing iginawad ng ibang crew sa mga bagong dating. Maya-maya pa, nakita kong kumindat 'yong lalaki sa akin na siyang lalong nagpaangat ng kilay ko.

"Mam special yan para sayo," aniyang muli. Magsasalita sana ako ngunit pinangunahan nako ng pagiging malamig at hinayaan na lang 'yong huling sinabi niya. Tinatamad ako magsalita.

Di nagtagal at umalis na rin yung lalaki ngunit kahit ganoon, hindi naalis ang panay na pagtingin nito sa direksyon ko. Naiinis na ako pero hinayaan ko na lang ulit. Sa halip, iginala ko ang mata ko sa loob upang hanapin kung saan banda nakapwesto yung si Arwina... basta kung sino man siya. 

Hindi naman ako nabigo ng sumagi sa paningin ko ang ngayon'g tumatawang dalaga. Pshh! ang plastic nito. Halata namang pinepeke niya lang. Dahil doon, nalipat ang tingin ko roon sa kasama niyang lalaki na kumikinang yung mata. Just by observing, I know there's something special about those stares, unluckily mukhang walang meaning iyon sa point of view ng kasama niyang babae. I don't know kung maaawa ba ako but who am I to judge. 

Napahinto ako sa train of thoughts ko ng biglang dumating muli yung lalaki kanina dala-dala yung pizza'ng inorder ko. Napatingin tuloy ako sa relo ko at doon napansing iilang minuto pa lamang ang lumipas. Kung tutuusin, nauna pang dumating ang order ko kaysa sa order ng mga nauna sa akin.

"Ang bilis yata? Akala ko 15 minutes pa?" wika ko sa lalaki.

"Hindi po kasi dapat pinaghihintay yung destiny ko ma'am," pambobola nung lalaki. Maya-maya pa, ibinaba niya ang suot na sumbrero na may logo ng pizzeria. Nagpatuloy ito, "I'm Harry. Anong pangalan mo?"

Ilang segundo rin ang lumipas at ganoon pa rin ang pwesto ng kamay niya na hindi ko inaabot. Malamig ko itong pinkulan ng titig at sa tingin ko'y napapaabot ko naman ang mensahe sa kaniya. Nangamot ito ng ulo at saka nag iwas ng tingin.

"Are you serious? Right in front of my precious pizza?" walang buhay kong sambit dito. Huminga pa ako ng malalim at sinubukang kalmahin ang sarili ko dahil sa namumuong inis sa dibdib ko. 

It wasn't the first time that some guy randomly tried to hit on me. Sa daming beses ay hindi ko alam kung bakit hindi pa rin ako sanay at paulit-ulit pa rin akong nandidiri sa mga ganoong galawan nila. Their pick up lines were too used na halos mag wangis grasa na ang mga iyon sa sobrang gamit na. I can say that even I can do better than that, smoother than a butter.

Muli kong tinignan yung Larry... Garry? ...ewan. Inabutan ko ang tingin nito sa malayo ngunit hindi pa rin umaalis sa harap ko. Maya-maya ay lumingon itong muli at saka bumulong ng mahinang 'sorry'. Di ko naman inasahan na makakaramdam ako ng awa sa lalaking to. Halata naman sa kanya na hindi siya sanay sa pakikipag fling kaya ganon ka-awkward ang banat niya.

Out of pitty, I decided to bring out the best in me. If ever there's one thing I could be proud of, maybe that's my flirting skills na natutunan ko pa kay Tita Agnes. Masasabi ko rin na she's the best mentor and I'm proud of her. Just look at how fine-looking Tita Jess is, right? 

I extended my gaze on this guy in front of me. Hinawi ko yung buhok ko pagilid at saka kalmadong ipinatong ang siko ko sa tabi ng umuusok pang pizza. In few minutes, he saw me winked at him and right then, he instantly blushed at the moment. Napawi naman ang maligayang sandali niya ng mabilis kong tapikin ang sikmura niya. I even heard him groan for a second. Mahinang nilalang.

"For unicorn's sake, I'm gay and look..." huminto ako at saka hinatak si Garry. Bumaba naman ito sa level ng inuupuan ko kaya inakbayan ko na rin ito. Napansin ko pang lumingon siya gayong magkalapit ang mga mukha namin. Tinignan ko ang kinilos niyang iyon ngunit pinasundan ko ng rolyo ng mata. Nagpatuloy ako sa naudlot kong linya. Wika ko, "See that girl right there?" Ngumuso ako kahit na alam kong hindi iyon mapapansin gawa ng naka face mask ako. Mabuti na lang at tila nakuha niya naman kung sino ang tinutukoy ko kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita.

"She's prettier than me. She's my type... and I want you to know that I can turn straight girls into gays. Watch me do that so you'll learn from me how to flirt correctly. Naiintindihan mo?"

Walang imik ang lalaki sa pagitan ng akbay ko. I could sense that he is enjoying the moment. I let him slip away from my grasp and I instantly stood out from my seat.

Para akong superhero na katatapos lang buhatin yung malaking bahagi ng building na kamuntikan ng bumagsak sa syudad. I feel proud and confident gayong wala pa naman akong ginagawa. 

Hahakbang na sana ako palapit sa direksyon ni Arwana nang marahan naman itong tumayo hawak-hawak ang cellphone. Panandalian akong nanigas sa kinatatatayuan nang sandaling magtama ang mga mata namin. Noon din ay nakaramdam ako ng matinding kaba. Walang anu-ano tuloy at napaiwas ako ng tingin sa kanya. Hindi ko alam kung anong naging reaksyon nito ngunit napansin ko na lang na palabas siya ngayon ng kainan. Mabuti na lang at naalala kong may suot akong face mask. Hindi naman siguro ako agad makikilala no?

"Akala ko ba watch and learn?" ani ni Larry na halatang pinipigilan ang tawa.

Tila nagpintig naman ang tenga ko dahil napahiya ako ng konti roon. Sa inis ko ay muli kong tinapik 'yong sikmura niya at saka siya tinulak-tulak palayo. May sa-kengkoy lang siguro siya dahil sa lahat ng tinataboy, siya tong natutuwa pa.

"Oh bakit ka nananakit? Close tayo?" sambit ng lalaki na patuloy pa rin sa tunog dagang tawa nito. Ewan ko ba at may sarili talagang buhay ang mata ko kaya inirapan ko  ito.

"Oh bakit mo ko binigyan ng juice?! Close tayo?!" 

"Oo nga di tayo close, pero special ka nga! Ano na kasing pangalan mo? Sige friends na lang tayo," usal niya pabalik habang hindi pa rin mapigilan ang tawa.

"Kapal mo ha? Ikaw pa talaga mag fe-friendzone sa akin ayos ka lang?" 

Hindi pa man ako nakaka-recover sa pagsasalita ay saka naman siya dumungaw sa harapan ko. Animo'y may sinisilip at binabasa sa harapan ko. Maya-maya pa, muli siyang nagsalita kasabay ang pagtaas baba ng kanyang ulo.

"Margarette Louise Acera. Ganda ng pangalan ah?" seryosong tono niya. 

"Dun ka nga! Nagta-trabaho ka rito diba? Bakit di mo asikasuhin yung ibang customer?" baling ko sa kanya.

Ilang sandali pa at may lumapit na kapareho niyang uniporme sa amin. Wala naman sana akong balak makinig pero malakas yung boses nung babaeng crew kaya narinig ko na rin.

"Sir Harry, pwede po bang mauna na po ako mag out? May emergency kasi sa bahay. Okay lang?"

"Don't worry, ako na bahala sa closing. Bilisan mo na ako na bahala magsabi kay mama," sambit ni Harry. Harry pala, Garry ako ng Garry shocks.

"Thank you po Sir, makisuyo na lang po kay Ma'am Helen pasensya na po talaga," ani nung babaeng Edna ang nakalagay na pangalan sa name plate.

Noon ko lang din napagtanto na itong lalaking to lang ang walang pangalan sa uniporme. Maya maya pa ay nauna na ngang umalis yung babae. Lumingon din sa akin pabalik si Harry kay nagtaas naman ako ng kilay.

"Looks like I really need to work, see you around friend!" huling bati niya bago pumasok doon sa bar counter. Matapos ang pag uusap na yon, sinimulan ko ng kainin ang pizza'ng nasa harapan ko. Mabuti na lang at mainit-init pa rin ito gayong napakuwento rin ako kani-kanina lang.

Inabot ko yung unang slice ng pizza at saka sabay na binaba yung face mask ko. Nang maisubo ko ang pagkain, nailuwa ko ulit iyon ng mapagtantong wala na sa pwesto yung hinihintay kong love birds. Napausal na lang ako ng mura sa kaloob-looban ko nang maintindihan ang sitwasyong kinalalagyan ko sa mga oras na ito.

Ito ang dahilan kung bakit ayoko sa mga mahahabang usap o kahit anong interaksyon sa mga tao. Nalilingat ako at napag iiwanan ng mga bagay na pinagtutuunan ko dapat ng pansin.

 "Bwisit!" wika ko sa sarili habang padabog na siniil ng kagat 'yong pizza.

Ala-syete na ng gabi at narito ako ngayon pakalat-kalat sa daan. Hawak ko sa kaliwang kamay yung kahon ng pizza'ng hindi ko naubos sa shop. Walang imik kong ginagala ang mga mata ko sa paligid umaasang makakakita ng himala. 

Di ko maiwasang magalit doon sa Arwani pati na yung lalaking kasama niya kahit wala naman silang kasalanan. Ni wala nga silang ideya na sumunod ako kaya sino nga naman ako para pagsamaan sila ng loob. 

"Need help friend?" dinig ko sa pamilyar na boses.

"Ikaw na naman? Wag mo muna ko biruin. Wala ako sa mood!"

"Ano nga? Feeling ko kailangan mo ng tulong. Hindi naman nakakamatay humingi ng favor," pamimilit niya.

Alam ko wala namang mali roon. Kung tutuosin, iyon nga dapat ang unang-unang ginawa ko kanina pa para hindi na napalala ng ganto ang problema ko. Muli ko tuloy ginala ang paningin ko at mas madilim na ngayon ang paligid hindi katulad kanina. Maya-maya pa, ngumiti yung lalaking katabi ko at saka tumango muli sa akin. Para bang sinasabing tanggapin ko na na minsan sa buhay ko ay hihingi ako ng tulong sa iba kahit na anong hiya at tanggi ko. 

Marahil nasanay lang ako sa ganoon. Yung tipong sino-solve yung issues at problems ko mag isa. Pakiramdam ko kasi kapag humingi ako ng tulong, ticket na yun para sumbatan ako sa susunod na mga panahon. Ayoko lang kasi yung ideya ng utang na loob lalo na kung sa hindi magandang way ipapabalik sayo yung service. Trust me, nakakadala since napagdaan ko na iyon. 

Naputol naman ang pagmu muni-muni ko nang magsalita muli si Harry. 

Aniya, "Ano na? Uuwi na ko. Wala ka talaga sasabihin?" 

Maybe I should really make use of his self. Isa pa, hindi naman siguro ganon ka-big deal ang magtanong saan ang sakayan. Pero kasi nahihiya ako baka sabihin niya ang tanda-tanda ko tapos hindi ko alam pauwi. Pero hindi rin, may reason naman ako para maligaw. Bago ako sa lugar kaya valid excuse ko diba? Hays ewan! Bahala na!

"Ano... U-uhm, pwede magtanong saan sakayan pa-Daang Bago?"

"Daang Bago? Ahhh doon sa-"

Hindi pa man niya natatapos ang sasabihin ay bigla ko na lang akong makaramdam ng hawak sa kaliwang kamay ko. Lilingon pa lang sana ako sa kung sino man iyon, natuon ang atensyon ko sa pamilyar na boses nito.

"Sumabay kana sa amin."

"Oh, ayan pala may kasama kana," ani Harry.

Nilingon ko naman ang direksyon ni Arwina at laking gulat ko na kasama na niya ang kapatid niya ngayon. Energetic pang kumaway yung babae sa akin at bumulong ng mahinang "Hi". I was too occupied to process kaya hindi na ako nakapag-react pa rito.

"Lamu anak kang malati ne? Nandin ka pa ken?" wika noong babae na hindi ko naman maintindihan ang kahulugan. (Para kang batang maliit ne? Kanina ka pa riyan?)

"Sana sinabi mo na lang na naliligaw ka, hindi yung may pasunod-sunod ka pa na parang ninja," 

Iyon ang mga huling salitang narinig ko bago pa man namin iwan ang lugar.