LM_63 | เชื่อใจผัวหน่อย

และนั่น คงเป็นความสุขเพียงสิ่งแรกที่เริ่มเห็นใจฉัน.. เวลาผ่านมาแล้วหนึ่งปีหลังจากเรื่องของเราเป็นเรื่องที่รับรู้กันไปแล้วทั้งมหาลัย ส่วนเรื่องพ่อกับแม่

ท่านก็แยกกันอยู่ มีไปมาหาสู่ฉันบ้างในบางครั้ง แต่ถามว่าพวกท่านมีครอบครัวใหม่หรือเปล่า.. ไม่มี เหมือนจะใช้ชีวิตอยู่กับตัวเอง เพื่อค้นหาตัวเองในวันที่สายเกินไป แต่เอาเข้าจริงมันไม่มีอะไรสายเกินไปหรอกหากเราคิดจะลงมือทำ

อย่างวันนี้ฉันก็ได้สตอเบอรี่ลูกโตจากแม่ เพราะแม่ไปเที่ยวที่เหนือมาก็เลยมีของฝากมาให้เล็กๆน้อยๆ ส่วนพ่อก็มีส่งข้อความมาหากันบ้าง เลขาคนสวยคนนั้นก็ลาออกจากบริษัทไป คนแบบนี้ก็มีแฮะ ยอมทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวโดยไม่สนสัจธรรมหรือเวรกรรม

ปรื้น ปรื้น~ เสียงบีบแตรดึงสติฉัน พี่ฟ่ามารับฉันแล้ว

“รอนานไหม?”

“ไม่ค่ะ”

บุ๊คกระโดดขึ้นรถ แล้วดีดตัวหอมแก้มอัลฟ่าทั้งอย่างนั้น

“คิดถึงจัง ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็คิดถึงจะแย่”

“ปากหวานแบบนี้ ต้องการอะไร?”

“ต้องการอันนี้ ให้ได้ไหมคะ?” นิ้วเรียวจิ้มที่อกข้างซ้าย พร้อมกับรอยยิ้มที่จิ้มลิ้มและน่ารัก

“เอาไปสิ อยากได้เท่าไหร่ก็เอาไปให้หมด”

“…พักหลังชอบพูดอะไรหวานๆจังนะ”

“ก็กลัวว่าเธอจะหนีไปหาอะไรหวานๆท