Ayaw na sanang makipagtalo ni Margaret sa kalsada dahil sa bagay na wala namang kabuluhan.
Matapos makuhanan ng litrato ang nakita niyang eksena, hinila niya si Shaina papunta sa kotse sa kabilang kalsada upang umalis na agad. Ngunit bago pa sila makalayo, may humarang na agad sa kanila. Si Rio, personal na assistant ni Xander, halos ituring nang anino ng asawa. Mula pa noong high school, trabaho na niyang sumunod kay Xander. Tapat siya, walang inuurungan, at tanging si Xander lamang ang sinusunod. Hindi siya nakikihalubilo sa iba. Para siyang robot, walang emosyon, walang pakialam, at walang habag. Bahagyang hinigpitan ni Margaret ang hawak sa kanyang cellphone. Walang emosyon ang mukha ni Rio habang iniaabot ang kamay kay Margaret. Hindi nagsalita si Margaret. Hindi rin siya nagpakita ng intensiyong sumunod. Sa halip, lumingon siya patungo sa direksyon ni Xander . Doon niya nasilayang masaya itong nakikipag-usap kay Cassandra, ang babaeng kabit nito. Hawak ang kamay ng isa’t isa, masinsin ang kanilang usapan, at dama ang lambing na kailanma’y hindi niya naranasan mula sa asawa. Hindi na kinaya ni Margaret ang tanawin. Ibinaling niya ang tingin pabalik kay Rio, malamig na ang kanyang mga mata. "Paano kung hindi ko ibigay?" "You know I never take that as an answer, Madam. Give it." sagot ni Rio, walang bahid ng pakikiusap. "Ano?! Gusto mo pang magnakaw sa kalsada?! May batas pa ba kayo sa katawan?!" sigaw ni Shaina na agad pumagitna kay Margaret. Tahimik na pinagmasdan ni Rio ang mukha ni Shaina bago dahan-dahang magsalita. "Shaina Ramos. You've been a lawyer for six years, five months, and eighteen days. You specialize in civil and commercial appeals, intellectual property disputes, and corporate legal services. Right now, you're working for a law firm that's one of the top in the country." He paused for a beat before continuing. "The Ramirez Group is a client and a partner of your firm. I’m sure your firm won’t run out of good lawyers to replace you... if it comes to that." Namutla si Shaina. Malinaw ang ibig sabihin, Kung manghihimasok siya, puwede siyang tanggalin sa trabaho. May kapangyarihan ang pamilyang Ramirez para sirain ang kanyang career. Pero best friend niya si Margaret… Pinilit ni Margaret ang isang ngiti, pilit pinapawi ang sakit at galit. Hinawakan niya ang kamay ng kaibigan. “Hintayin mo na lang ako sa kotse” Hindi niya kayang makitang masira ang career ng kaibigan niya dahil lang sa kanya. Magsisisi sya habang buhay. Ngunit bago pa makaalis si Shaina, muling humarang si Rio. “Sorry, but I also need to check Ms.Ramos's phone.” Biglang nagdilim ang mata ni Margaret. “Ano'ng kinalaman niya rito?!” Sa inis, tumakbo siya palapit kina Xander at Cassandra. Ngunit mabilis siyang hinarang ni Rio, inilagay ang braso sa harap ng kanyang balikat. Napangiti ng mapait si Margaret, sinubukang tumakas, ngunit nabigo. Pilit siyang bumuwelo, ngunit nadulas siya at naramdaman ang kirot sa kanyang likod. Agad siyang tinulungan ni Shaina. Kunot na kunot ang noo ng kaibigan, hindi niya gusto ang nangyayari at kahit anong oras ay sasabog siya. Hindi na napigilan ni Shaina ang sarili. Hindi na mahalaga kung mawalan siya ng trabaho. Bumwelo siya gamit ang handbag upang ipukpok ito, ngunit hinawakan siya ni Margaret. Masakit na ang katawan ni Margaret sa kasasalo ng pukpok mula sa kaibigan. “Margaret! Huwag mo akong pigilan! Kung gumagamit sila ng kapangyarihan para mang-api, hindi na ako papayag! Nagche-cheat sa public, tapos galit kapag pinicturan? Mga hayop sila!” Pawis na pawis ang noo, nanginginig, ngunit pilit na pinigilan niya ang kaibigan. “Kalma lang... tingnan mo.” Napalingon si Shaina. Hindi niya napansin kanina, ngunit may apat o limang itim na sasakyang nakaparada sa dulo ng kalsada. Nakababa ang mga bintana, at sa loob ay mga bodyguard na naka-itim na suit. Alam nila kung para kanino ang mga iyon. Muling iniabot ni Rio ang kamay. “You ladies were smart enough to know what will happened if you continue that barbaric act” Tulala si Shaina. Hindi makapaniwala. Hindi niya alam na ganito na kasama ang lagay ng kasal ng kaibigan. Sa halip na protektahan, ang asawa pa ang nanggigipit. Mula sa malayo, tiningnan ni Margaret si Xander Wala itong pakialam. Tuluy-tuloy ang usapan nila ni Cassandra. Masaya, malambing, tila ba sila ang tunay na mag-asawa. Si Margaret ang legal na asawa, ngunit halos durugin siya sa harap ng lahat ng tao. Napakasakit. Isinara ni Margaret ang kanyang mga mata. Pagdilat niya, malamig na ang kanyang titig. Bahagya siyang ngumiti, ngunit walang damdamin ang kanyang mga mata. "Tingnan mo," mariing wika niya, "puwede mong burahin ang picture sa cellphone ko. Pero si Shaina, hindi siya kasali rito." "We'll see," mariing sagot ni Rio. "Hinding-hindi puwede." Tumindig si Margaret.. "Kung kaya mo akong patayin sa kalsadang ito sa harap ni Xander at ng publiko, sige, gawin mo. Pero kung hindi, huwag mong gagalawin ang cellphone ng kaibigan ko." Bagama’t pasado alas-diyes na ng gabi, maraming tao sa lugar na iyon. Bar, kainan, at maraming nakamasid. May mga nagsimula nang kumuha ng litrato. Ngunit mabilis silang pinigilan at dinala ng mga bodyguard sa itim na suit. Maaaring mapigilan ang balita, ngunit kapag may nangyaring masama, hindi ito matatakpan. Tumahimik si Rio. Alam niya ang limitasyon, si Margaret pa rin ang legal na asawa ni Xander. Tinuro ni Margaret ang security camera sa labas ng bar. “Tingnan niyo ang CCTV kung gusto niyong malaman kung sino ang kumuha ng litrato.” Tahimik na tumitig si Rio kay Margaret. Maya-maya, tumango siya at sinigurong nabura na ang larawan sa cellphone ni Margaret. Matapos iyon, bumalik siya kay Xander. Ngunit hindi man lang siya tiningnan ng asawa. Sa halip, inaya nito si Cassandra patungo sa isang private restaurant sa di kalayuan. Habang naglalakad, tumingin si Cassandra kay Margaret. Isang mapanuksong ngiti ang ibinigay nito, habang pinupunasan ang lipstick sa kanyang labi. "Mga hayop!" bulalas ni Shaina, halos maiyak sa galit. Tahimik lamang si Margaret.. Hindi siya nagpadaig. Sa halip, binuksan niya ang cellphone. Isang itim na screen na puno ng code ang lumitaw. Mabilis siyang nag-type ng ilang command. Sa screen, lumitaw ang isang invisible lock icon.“Baguio? You're going to Baguio?” Gulat na tanong ni Wayne.Hindi niya alam kung saan naka-kuha ng lakas ng loob si Margaret pra mag-demand ng ganoong bagay.“Cousin,” sabi niya na medyo inaasar pa, “That's too far. Sigurado ka ba?”Tumango si Margaret. “Kung hindi mo kaya, pwede mo na lang akong pahiram ng kotse—”Hindi pa siya natatapos nang itaas ni Wayne ang kamay para pigilin siya, sabay tayo na may halatang excitement sa mukha. “Hindi, hindi, hindi. Sasama ako! Ako na magda-drive!”At siyempre, 19 years old lang siya, edad ng mga batang sabik sa adventure. Eksakto sa rebellious phase niya, at gustong-gusto niyang patunayan ang sarili. Kaya nang marinig niya ang ideya na mag-drive ng halos isang bundok papuntang Baguio, sobrang excited siya. Parang gusto na niyang umalis agad-agad.Pero…“Pababain muna natin ang lagnat mo dahil mahina ka pa,” sabi niya, medyo nagdadalawang-isip. “Dapat kaya maghintay muna tayo ng dalawang araw bago umalis?”Umiling si Margaret. “Aalis tayo ngayon
Medyo nahilo si Margaret at parang umiikot ang ulo niya. Yung mga salitang naririnig niya ay malabo, pati paningin niya, parang may usok sa harap ng kanyang mata. Mainit ang buong katawan niya, at pakiramdam niya ay sobrang hina at walang lakas.Napansin ni Wayne na matagal nang hindi siya nagsasalita, namumula ang mukha, at nang hinawakan niya ang noo nito, grabe, sobrang init!Agad siyang lumabas para tawagin ang maybahay ng bahay.May mataas na lagnat si Margaret. Matapos ang kung anu-anong abala, naipainom din siya ng gamot at nakatulog uli.Pero hindi komportable ang tulog niya. Sa gitna ng panaginip, bumalik siya sa nakaraan…Sa unang beses na nakita niya si Xander.Higit pa sa pitong taon ang nakalipas iyon.Panahon pa na nasa kolehiyo siya. Siya at ang kaibigang si Shaina ay naglalakad sa mababaw na baha, tumatawa sila habang nagkukwentuhan.Napalingon siya at aksidenteng nakita si Xander na nakatayo sa Hallway.May grupo ng tao doon, pero si Xander ang pinakakitang-kita.Hind
May eksena sa loob ng isang maliit na villa sa bungad ng isang baryo malapit sa labas ng lungsod.Isang binata ang paikot-ikot na nag-aabang sa may pintuan ng kwarto.Maya-maya, bumukas ang pinto at lumabas ang maybahay. Tumango siya sa binata.“Pinunasan ko siya ng mainit na tubig, pinainom ng salabat, at pinalitan ng tuyong damit. Tulog na siya ngayon.” Ngunit may bahid ng pagkainis ang mukha ng maybahay at sinabing, "Ano ba ‘yan, ganyan ka ba mag-alaga ng girlfriend? Magkakasakit siya kung mababasa nang husto sa ulan.”Nahihiya si Wayne at agad na sumagot, “Hindi ko po sya girlfriend, pinsan ko siya.”Noong una ay sasabihin niya sanang asawa ng pinsan niya, pero dahil sa sitwasyon, pakiramdam niya ay awkward sabihin iyon, kaya “pinsan” na lang ang sinabi.Walang pagdududa ang maybahay at umalis matapos magbilin ng kaunti.Pumasok si Wayne sa sala. Umupo siya sa gilid ng kama, nakalabas ang isang paa, at nakatitig sa maputlang babae na nakabalot nang mahigpit sa kumot. Marami siyang
Magdamag ang naging paghahanap pero sa huli, pinabalik si Xander sa lumang bahay ng kanyang ama."Nasiraan ka na ba ng bait?!" bulyaw ni Papa John sa loob ng study room.Maraming tao ang ipinakalat kagabi, at naging usap-usapan ito. Maraming tao sa kanilang social circle ang nakikialam at nanonood ng eksena. Maging siya, na matagal nang hindi nakikialam sa anumang bagay, ay napasugod.Basang-basa ng ulan si Xander buong magdamag, maputla ang mukha, ngunit wala siyang pakialam."I don't care about what they think,I have to find her."Namaga ang ugat sa noo ni Papa John sa sobrang galit, kaya’t kinuha niya ang tasa ng tsaa sa mesa at ibinato ito."You—!"Handa na sana siyang magpatuloy sa sasabihin nang biglang may kumatok sa pinto.Si Leo, na matagal nang nakatira sa lumang bahay, ay pumasok."Leo, maaga pa, bakit hindi ka pa matulog ulit?" Pagkakita sa kanyang apo, lumambot ang ekspresyon ni papa John at naging mas banayad ang tono."Lolo, I can't sleep po." Maputla ang kanyang mukha
Umugong ang kulog at kumislap ang kidlat. Sa loob ng madilim at malamlam na silid, nanatiling tahimik ang lahat. Ang munting robot na may pulang sumbrero, na muling nabuhay, ay nakahandusay sa pagitan ng dalawang tahimik na tao, bahagyang nakatagilid.Nakatayo si Margaret, nangingilid ang mga luha.Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman. Akala niya'y guni-guni lang iyon, pero kilalang-kilala niya ang boses ni Xander noong kabataan nito. Hindi pwedeng magkamali. Hindi pwedeng balewalain.Hindi niya maintindihan. Magulo ang isipan niya.Ang pitong taong pagsasama nilang mag-asawa, mula sa nakakatawang simula, patungo sa nakakatawang pag-usad, hanggang sa ngayon, mas lalo pang naging katawa-tawa.Kung ang lahat ng “I don't love you” sa loob ng pitong taon ay kasinungalingan… ano na ang saysay ng lahat ng ito? Ano ang totoo?Tahimik siyang lumuha habang unti-unting gumuguho ang kanyang puso.---“Marga…”Nanginginig ang mga mata ni Xander punô ng panibagong emosyon, tila may pangamba. D
"Ano bang gusto kong malaman?"Sandaling nag-alinlangan si Cassandra bago niya pinindot ang file. Mayroong napakaraming impormasyon at ilang mga pictures. Pagkatapos niyang mapanood at mabasa ang lahat, namutla ang kanyang mukha at napakadiin ng kapit niya sa cellphone dahilan para muntik na itong mabasag.‘’This. This is what I wanted to know.’’Habang nasa ibang bansa pa siya noon, malinaw pa rin sa kanya ang mga nangyari kina Xander, Margaret, at Asher pitong taon na ang nakalilipas.Hindi man niya alam kung sino ang nagpadala nito, kapareho ito halos ng mga natuklasan niya noon, mas detalyado pa nga.Malaki ang posibilidad na totoo ito."You lied to me," bulong niya. "Xander, you really lied to me."Pagkasabi nito, bigla siyang tumayo at ibinato ang cellphone sa pader, nagkabasag-basag ito. Pero kahit iyon, hindi sapat para maibsan ang galit at sakit sa kanyang dibdib.Parang isang baliw, winasak niya ang lahat ng gamit sa kwarto. Pulang pula ang kanyang mga mata, puno ng galit at