Panandaliang namayani ang katahimikan sa loob ng kwartong iyon."Ahm, Fe... magpapaalam na kami. Baka aalis na din kami dito sa Pilipinas. Sa Australia na kami maninirahan ni Kevin. Doon na lang kami magbagong-buhay kasama ang anak namin. Lalayo muna kami sa mga mapanuring tingin ng mga tao sa akin. alam kong ako ang sinisisi nila sa mga nangyari kay Mayor Clark." malungkot na wika ni Cindy. Wala cyang naisagot dahil totoo naman ang lahat ng iyon. "Hangad ko din ang kaligayahan niyo ni Clark. Huwag kang mag-alala. Makikipagtulungan ko para mapasawalang-bisa kaagad ang kasal namin." dagdag pa nito"Salamat, Cindy. Sasabihin ko yan kay Clark."Nagyakap muna sila ng mahigpit ni Cindy bago ito umalis. Kahit papaano ay gumaan na din ang pakiramdam niya dahil wala na siyang grudge sa puso niya. Aaminin niyang sumama din ang loob niya kay Cindy noon. Ang akala niya kasi ay magiging magkaibigan na sila pagkatapos silang makaligtas sa pagkidnap ni Bryan sa kanila, pero bigla itong bumaliktad
Lumipas pa ang tatlong araw simula nang hawakan siya ni Clark. Akala niya magigising na ito, pero wala pa rin… Nawawalan na siya ng pag-asa. Doon na siya halos nakatira. Ayaw niyang sa paggising ni Clark ay wala siya. Ang gusto niya ay lagi siyang andoon dahil baka hanapin siya ng nobyo."Iha, matulog ka na kaya muna. Ilang araw ka nang walang tulog..." wika ni Tita Felicia sa kanya.Saglit lang siya kung matulog. Baka kasi habang natutulog siya ay saka magising si Clark. Ang dami niyang iniisip na posibilidad hanggang sa umabot ng tatlong araw, pero hindi pa rin nagigising si Clark. Nawawalan na naman siya ng pag-asa."Ako na muna ang magbabantay kay Clark. Umuwi ka na muna at magpahinga. Nanlalalim na ang mga mata mo, baka ikaw naman ang magkasakit!" nag-aalalang wika nito sa kanya."Ayokong umuwi, Tita. Gusto ko dito lang ako. Baka magising si Clark na wala ako. Gusto ko sa paggising niya, ako ang makikita niya."Buhat nang malaman ni Tita Felicia ang insidente sa kanila ni Clark,
"Ahm, Mayor... Ang mabuti pa, magpahinga ka muna. Kakagising mo lang at wala ka masyadong maalala. Take your time, Mayor. Papainumin kita ng gamot para muli kang makatulog at ma-relax ang katawan mo, ha?" magalang na paliwanag ng doktor.Tango lang ang sagot ni Clark.Nang bigyan ito ng gamot, agad namang nakatulog si Clark. Ni hindi man lang ito tumingin sa kanya bago muling nawalan ng malay... nalungkot siya doon."Doc, ano po ang nangyari kay Clark? Bakit di nya ako kilala?""Ito ang kinakatakutan ko. Hindi ko muna sinabi sa inyo na may posibilidad na magkaroon siya ng amnesia dahil nagkaroon siya ng fracture sa skull noong hinampas siya ni Counsilor Bryan sa ulo ng baril. Dagdag pa ang pagkabaril sa ulo nya, kahit pa daplis lang iyon.""P-Paano yan, Doc... Hindi na ako maalala ni Clark? Si Cindy ang naaalala niya?""Wag kang mawalan ng pag-asa, Ma'am Fe. Habaan pa natin ang pasensya natin at magtiwala lang tayo. Papasaan ba at gagaling din siya." wika ni Doc saka tinapik cya sa ba
"Anak, wag mo naman sigawan si Fe... Gusto niya lang makatulong!" saway ni Tita Felicia sa anak."I don't need her help, Mom! Hanggang ngayon ay di ko pa rin maisip kung bakit ako nagkaroon ng nobya samantalang may asawa na ako!... Saan ba kasi si Cindy?" muling sigaw nito."She’s in Australia, anak. Doon siya nagtatrabaho, di ba?" pagsisinungaling ni Tita Felicia. Kapag sinabi nilang may bago na itong asawa, baka lalo itong magalit.Napayuko cya, ang pinapanalangin nyang maalala cya ni Clark sa muling paggising nito ay hindi nangyari. Estranghero pa din cya sa mga mata nito. Naaawa na si Tita Felicia sa kanya, pero kailangan pa nilang habaan ang pasensya dahil may sakit si Clark.Paiyak na siya nang dumating ang doktor."Good morning. How’s my patient?" nakangiting bati ng doktor. "How are you, Mayor?"Hindi sumagot si Clark. Nanatili lang itong nakasimangot. Di tulad dati na masayahin at palabati ito, ngayon ay naging bugnutin. Parang napahiya din ang doktor dahil hindi ito pinansin
Kasalukuyan silang nasa kotse, pauwi ng mansion nina Clark. Nasa passenger seat si Tita Felicia, at sila naman ni Clark ang nasa likod. Hindi siya pinapansin nito, nakatingin lang ito sa labas ng bintana na parang sinasaulo ang daan.Pasimple lang siya kung tumingin dito dahil baka magalit ito sa kanya. Kahit na may benda ito sa balikat at ulo ay hindi maitatangging napakagwapo pa rin ni Clark. Pumayat lang ito ng kaunti pero hindi iyon nakabawas sa gandang lalaki nito.Napatingin si Clark sa kanya. Marahil ay napansin nitong pinagmamasdan niya."What are you looking at?" sita nito."Ah, eh... wala..." pagsisinungaling niya. Hindi niya napansin na napatitig na kasi siya dito. Marahil ay nawiwirduhan ito sa kanya.Maya-maya ay napangiwi ito at humawak sa ulo na may sugat. Agad naman niya itong dinaluhan."Babe, are you okay? Masakit ba ang sugat mo? Sabi naman sa'yo, huwag muna tayong lumabas ng ospital. Baka kasi mabinat ka!" nag-aalalang wika niya."Don't touch me!" sigaw nito, pero
"Tonta! Bakit ang tagal mo?!" mura nito pagkatapos uminom ng gamot. Ang init ng ulo nito."Pasensya ka na. Di ko kasi alam kung ano ang ipapainom, babe...""Ganyan ka ba mag-alaga sa akin? Kung hindi ka marunong, umalis ka na lang dito! Get out of my room!"Napatingin cya kay Clark. Ok lang sana kung hinid pa cya nito maalala pero bakit prang inaalila na cya? Katulong ba ang tingin sa kanya?Naluluha siyang lumabas ng kwarto. She’s never been humiliated in her whole life.Paglabas niya ng kwarto ay sakto namang andoon pa ang mga magulang niya, parang hinintay talaga ng mga ito na makalabas siya doon. Dali-dali siyang nagpunas ng mga luha."Nay... Tay... Andyan pa pala kayo?" Pinilit nyang gawing normal ang boses ng hindi mahalata ng mga ito na kakaiyak nya lang. "Sinaktan ka ba niya, anak?""H-hindi po, nay! Nagalit lang siya dahil di ko alam kung anong gamot ang ibibigay ko. Biglang sumakit kasi ang ulo niya." Paliwanag nya. ayaw nya din masira si Clark sa paningin ng mga magulang n
"Bakit ang tagal mong bumalik???" Napaigtad siya nang pagpasok niya sa kwarto ni Clark ay sigaw agad ang sumalubong sa kanya."Ah, pasensya ka na. May inayos lang ako sa labas." nauutal na wika niya. Matalim ang tingin nito habang papasok siya. Inasikaso pa niya ang pag-alis ng mga magulang at anak niya. Gusto niyang ihatid ang mga ito sa airport pero baka hanapin siya ni Clark. Si Rosie at mga magulang ni Clark na lang ang nagpresintang maghatid sa airport. Sila lang dalawa ni Clark ang naiwan sa bahay, bukod sa mga katulong na nasa baba.Pinulot niya isa-isa ang mga pinaghubaran nitong damit na nakakalat sa sahig. Malungkot pa siya dahil nagkakahiwalay na naman sila ng anak niya."Kapag di ka masaya sa ginagawa mo, puwede ka nang umalis!" muling sita nito sa kanya."Ah, hindi… may iniisip lang ako.""In the first place, bakit ka nga ba andito?"Napatingin siya sa gawi ni Clark. Matalim din ang tingin nito sa kanya. "Come here!"Dahan-dahan siyang lumapit sa tabi ni Clark."Ang sabi
Napatingin siya dito. "S-show you what?""Show me how much you love me!" walang emosyon nitong wika.Na-gets niya ang ibig sabihin ni Clark. Lumunok muna siya ng ilang beses, dahan-dahang tumayo at lumapit sa nobyo.Nakatihayang naghihintay lang ito sa maaaring niyang gawin. Actually, hindi niya alam kung ano ang gagawin pero nagbakasakali na lang siya.Dahan-dahan siyang umakyat sa kama. Nakatitig sila sa isa't isa. Ang lakas ng kabog ng dibdib niya pero hindi niya alam ang nararamdaman ni Clark sa mga oras na 'yon, hindi mababasa sa mga mata nito.Maingat siyang dumukwang at hinalikan ito sa labi. Hindi tumugon si Clark, hinayaan lang siya sa gagawin niya. Ginalaw niya ang labi sa labi nito. Napapikit siya sa kanyang ginagawa. Aaminin niyang nalilibugan na agad siya just by kissing Clark."Ohhh..." Hindi niya napigilang umungol nang sa wakas ay tumugon na si Clark. Pinagalaw na rin nito ang labi at lalong nilaliman ang paghahalikan nila. Kinabig pa siya nito sa bewang para lalong il
Halos dalawang oras din silang tumagal doon sa parlor. Nagpagupit sila ng buhok ni Lilly. Ang boring na mahaba at unat na unat niyang buhok ay pinagupitan at nilagyan ng kulay na ash blond. Si Lilly ang nag-decide ng lahat para sa kanya. Bagay daw 'yun sa morena skin niya.Napapangiti na lang siya minsan sa pagka pala-desisyon ni Lilly sa buhay niya, pero aaminin niyang nagugustuhan nya rin dahil kung siya lang ay wala naman siyang alam sa pagpapaganda.Palihim niyang tinitingnan si Gray mula sa salamin na nakaupo sa waiting area. Ni hindi man lang niya ito nakikitaan ng pagkabagot. Mukhang may nilalaro ito sa cellphone at mukhang aliw na aliw."Ate, ang ganda mo!" Eksaheradong sigaw ni Lilly nang makitang tapos na siyang ayusan.Napayuko siya dahil tumingin din si Gray sa kanya at tila namalikmata."Ano ka ba, Lilly, ang ingay mo, nakakahiya dito sa parlor.""I'm just telling the truth! Di ba, Ate?" tanong ni Lilly sa bakla na nag-ayos sa kanya."Yes ma'am, Lilly, ang ganda niya. Ang
ROSIE'S POV:Bigla siyang natakot nang pagsulpot si Bianca sa restaurant na kinakainan nila. Wala naman siyang ginagawang masama, pero bakit parang guilty siya? Masama ang tingin nito sa kanya na halos kainin siya ng buhay at gusto siyang saktan anumang oras."Pinagtutulungan niyo ba akong magkapatid?" napalakas ang boses ni Bianca kaya natuon ang atensyon ng mga customer sa kanila."You're making a scene, Bianca. Ang mabuti pa ay umalis ka na. Sinasira mo ang pagkain namin dito." pagtaboy ni Gray"You!" sigaw nito sabay turo sa kanya. "Hindi mo alam ang pinapasok mo. Hindi ako pwedeng ipagpalit ni Gray ng ganon-ganon lang!"Nakita niya ang sobrang selos sa mga mata nito. Bakit nga ba sinabi ni Lilly na siya ang bagong nobya ni Gray?!"Wala tayong relasyon, Bianca, kaya pwede akong mag-girlfriend kung sino ang gusto ko." wika ni Gray."You can't do this to me, Gray! Magsisisi ka!" nanlisik ang mata nito saka nagmartsa palabas ng restaurant. Natahimik silang lahat."Lilly, bakit mo nam
"I'm done!" nakangiting wika ni Lilly habang papalapit sa kanila na dala-dala ang mga pinamili."Ang dami naman niyan, Lilly!" reklamo niya."Para sa amin ni Ate Rosabel 'to, kuya! Alam ko kasi ayaw niyang magpabili, kaya binilhan ko na siya.""Ano ka ba, Lilly... Ayaw ko niyan, magagalit sa akin si Nanay!" si Rosie naman ang nagsalita."Hindi 'yun magagalit. Sabihin ko binigay ko sa'yo. Ikaw nga may pasalubong sa akin galing Baguio eh. Dapat meron din akong exchange na bigay sa'yo.""500 pesos lang yung bag na 'yun! Grabe naman ang kapalit ng bigay ko. 50k ata ang price ng balik mo?!" reklamo ni Rosie."Wag ka nang magreklamo, Ate. Nakakainis ka naman eh! Ikaw na nga ang binibigyan eh... hmp!"Nagkatinginan sila ni Rosie at nagngitian. Wala talaga silang panalo kapag si Lilly ang nagdedesisyon. 'Yun ang isa sa ayaw niya sa kapatid, matigas ang ulo nito... lahat ng gusto nito ay ginagawa.Pero ngayong dalawa na sila ni Rosie ang umiintindi kay Lilly kaya ini-enjoy na lang niya ang kat
Nagising siya kinaumagahan na masaya. Ang sarap ng tulog niya. Agad siyang naghilamos at nag-toothbrush. Lumabas agad siya ng kwarto para makita ang dahilan kung bakit siya masaya.Paglabas niya ng kwarto ay narinig niyang maingay sa kwarto ni Lilly. Hindi iyon nakasara kaya sumilip siya. Nandoon si Lilly kasama si Rosie. Masaya ang mga itong nagkukwentuhan. Binigay na ni Rosie ang pasalubong nito sa kapatid niya at tuwang-tuwa ito."Good morning, girls!" bati niya nang tuluyang buksan ang pinto. Nagulat pa ang dalawa sa pagsulpot niya."Kuya, andito ka pala. Ano ang pasalubong mo sa akin from Baguio?"Napakamot siya ng ulo."Pasensya na, Lillyt. Wala akong pasalubong.""Ano ka ba naman, Kuya, bakit wala? Si Ate Rosabel nga merong pasalubong sa akin eh!""Ah eh... 'yan na nga ang pasalubong namin sa’yo. Kami ang bumili niyan na dalawa."Agad na sabat ni Rosie sa pagta-tantrums na naman ni Lilly."Bakit, mag-jowa ba kayo na iisa lang ang pasalubong niyo sa akin?"Napatingin siya kay Ro
GRAY'S POV:Nakangiti siyang pumasok sa kanyang kwarto. Hindi niya alam kung bakit... dahil siguro sa saya na dala ni Rosie sa kanya.Pabagsak siyang humiga sa kama. Malayo ang dri-nive niya pero hindi siya napagod dahil masaya kasama si Rosie. Aaminin niyang kanina ay masama ang loob niya. Pero naramdaman niyang pilit pinapagaan ni Rosie ang loob niya.Nabaling ang atensyon niya sa pinto nang may kumatok. Ang daddy niya ang pumasok."Hi, Dad... May kailangan ka?"Tumayo lang ito sa harap niya na parang binabasa ang kanyang mga mata."Do you like Rosabel, anak?" diretsahang tanong nito."A-ano ka ba, Dad... parang kapatid ko na siya!" agad na sagot niya. Nahihiya siyang aminin sa daddy niya na may special siyang pagtingin kay Rosabel."Hindi ako tutol kung gusto mo siya, iho. Ang sa akin lang ay magtapos ka muna ng pag-aaral, at ganoon din si Rosie. Patapusin mo siya ng pag-aaral. 'Yun lang hinihingi ng nanay niya.""D-Dad, what are you talking about? Akala mo ba sa akin tirador ng ba
ROSIE'S POV:Wala na naman silang pansinan sa biyahe, hapon na sila umalis sa resort at mukhang gagabihin sila pagdating sa Manila..Lihim siyang napahinga ng maluwag nang nagdesisyon si Gray na uuwi na sila. Hanggang ngayon kasi ay iniisip pa din niya kung paano sila mamayang gabi. Iisa lang ang kama at dalawa lang sila doon. Hindi imposibleng may mangyari sa kanila at ayaw niyang mangyari yun.Oo, may gusto siya kay Gray, pero hindi pa siya handa. Madami pa siyang plano sa buhay."Huuuuy... bakit tahimik ka jan, kuya?" Siya na ang naunang pumansin dito, ayaw niyang magkasamaan sila ng loob hanggang sa pagdating nila sa Manila."Pansinin mo naman ako..." wika niya. "Galit ka ba sakin? Sorry na... gusto ko na kasing umuwi eh.""It's okay... hindi ako galit." tipid nitong sagot"Hindi daw pero hindi naman namamansin!? Pilit niyang pinapagaan ang kanilang conversation. Ayaw niyang maging awkward sila sa isa't isa."Paandarin mo lang ang audio... gusto ko ng sounds!" utos niya. Sinunod n
Hindi siya napansin ng babae. Patuloy lang ito sa paglangoy paroo’t parito sa pool, at mukhang nag-e-enjoy.Hindi niya maalis ang mga mata sa dalaga. Lalong nag-init ang katawan niya, para siyang manyak na naninilip kay Rosie na walang kaalam-alam na andoon na siya. Naramdaman niyang gusto nang kumawala ang junior niya.“Fuck! Ano ang gagawin ko?” Hindi siya pwedeng magpakita kay Rosie nang nasa ganoong sitwasyon. Hindi rin pwedeng hindi niya ito mailabas dahil sasakit ang kanyang puson! Pwede din siyang lumabas, hanapin si Samantha at yayain ito dahil mukhang game naman ang dalaga... pero ayaw niya.Pumasok siya sa CR. Hindi pa rin siya nakita ni Rosie dahil may glass door na nakapagitan sa kuwarto at sa swimming pool area.Pagpasok niya sa banyo ay dali-dali siyang naghubad ng damit at binuksan ang shower. Kahit doon man lang ay maibsan ang init ng katawan niya. Pero parang hindi sapat ang pagligo lang...Wala sa sariling kinapa niya ang kanyang alaga. Matigas na ito sa galit... gan
GRAY'S POV:Hindi siya papayag na umuwi sila ng Manila na hindi matikman ang labi ni Rosabel. Ang akala niya kagabi ay 'yun na 'yun... pero napurnada pa.Kung magiging first kiss siya ni Rosie, ay ganoon din naman siya. He never kissed a girl on the lips before... ayaw niya. Ang gusto niya, kapag gustong-gusto na niya ang babae, ay 'yun ang magiging first kiss niya. Si Rosabel na ba 'yon? tanong niya sa sarili.Alam niyang bad move 'yong desisyon niyang mag stop-over sila roon dahil sarili lang din niya ang pahihirapan niya. Ilang libong pagtitimpi ang inipon niya na walang gagawin kay Rosie. Ginagalang niya ang babae at ayaw niyang pagsamantalahan ito.Pero kung ibang babae lang iyon, ay baka naikama na niya ito. He's in heat, malibog siyang lalaki, at hindi uso sa kanya ang nagtitimpi.Inaamin niyang inaakit niya si Rosie sa pamamagitan ng paghuhubad sa harap ng dalaga, sa pasimpleng pagdadantay ng katawan niya sa katawan nito. Lalaki pa rin siya at hindi santo. Umaasa siyang bibig
Nag-drive na ito pabalik sa Manila... Wala na naman silang pansinan. Hindi man lang nito pinaandar ang audio para sana may konting ingay sa loob ng kotse. Pumikit na lang sya para kunyaring natutulog. Ayaw naman niyang mag-open ng conversation, hindi niya alam kung gusto din ni Gray na kausapin niya. Hihintayin na lang niyang kausapin siya nito. Ang pagtulog-tulogan niya ay natuluyan. Dahil na din siguro sa antok at sa sarap ng aircon kaya mahimbing siyang nakatulog sa passenger's seat.Nang maalimpungatan ay napansin niyang nakatigil ang kotse. Pagmulat niya ng mata ay nakita niyang nasa isang beach resort sila. "Where are we?" "Mag-stop over muna tayo dito... Pagod na akong mag-drive eh." Napatingin siya ng diretso dito. Ngayon pa ito nagreklamong pagod mag-drive samantalang nakapagpahinga naman ito sa bahay nila!?Hindi na siya nakapagreklamo ng nauna na itong bumaba ng kotse. Bumaba na din siya at sumunod sa likod nito, pumunta ito sa front desk."1 room, please." "Overnight