Crystal POV
"Wala akong panahon para sa mga pambatang trip niyo. Kaya pwede ba paalisin niyo na ako?" ani ni Crystal.
Lumapit naman si Nathalie sa kanya at agad siyang sinampal ng magkabilaan. "Wla kang karapatan na sigawan kami!" galit na sigaw ni Nathalie at biglang hinampas ito ng hawak na kahoy.
Agad namangnapatili si Jane dahill sa nakita. “Damn it! What are you doing Nathalie?" inis na sigaw ni Jane pero tiningnan lang siya ng masama ng dalaga.
Magsasalita pa sana siya ulit ng may kamay na humawak sa kanyang braos at ng tingnan niya ay si Kim pala ito. "Please, Jane huwag ka na makialam at baka madamay ka pa at kung ano pa ang magawa sa’yo nina Nathalie at Sophia.” anas niya.
"Look at what they are doing Kim! This is wrong, this is not part of the plan." nanginginig na wika ni Jane.
"Alam ko Jane pero wala tayong magagawa. Pag sinuway natin sila baka pati tayo pag initan ni Nathalie." bakas sa mukha ng binata ang labis na frustration dahil sa nangyayari.
Walang magawa si Jane kung hindi manahimik habang nakatingin sa dalagang si Crystal.
"Alam mo kung hindi ka lang bida bida baka maging magkasundo o maging magkaibigan pa tayo." sabi ni Nathalie.
"Wala akong balak na maging kaibigan ang isang kulang sa pansin na tulad mo." madiin na saad ni Crystal kahit nahihirapan na ito.
"Matapang ka? Akala mo naman may magagawa ka. Tandaan mo ito Crystal hindi ka na aabutan ng umaga." nakangising sambit ni Nathalie.
"What are you planning to doNathalie? Wala ito sa usapan! ." gulat na sigaw ni Sophia sa kaibigan.
Kahit sina Jane at Kim ay nagtataka sa kung anong ibig sabihin ng kaibigan nila dahil ang usapan lang ay tatakutin lang si Crystal pero ano itong sinasabi niya ngayon? Hindi kaya may iba pa siyang balak ng hindi nila alam?
"Huwag kang boba Sophia! Sa tingin mo ba hindi 'yan magsusumbong sa oras na hayaan natin siyang makatakas? Mag isip ka nga, gamitin mo 'yang utak mo tanga!. Kaya mas mabuting tapusin na lang natin siya." sagot naman ni Nathalie.
Mabilis naman na umalis si Jane sa pagkakayakap sa kanya ni Kim at tiningnan ang kalagayan ni Crystal.
"Seryoso ka ba sa mga sinasabi mo Nat? Tangina hindi tayo mamamatay tao! Nababaliw ka na!" sigaw ni Jane.Mabilis na nilapitan ni Nathalie si Jane at sasampalin sana ng may kamay na pumigil sa kanya."Don't you dare lay your hands on her." seryosong turan nito.
Napairap na lang si Nathalie sa inasta ng binata. "Use your fucking mind! Matalino ka diba? Kaya huwag kang tanga. Sa tingin mo hindi tayo makukulong pag nagkataon na pag nabuhay ang babaeng ito? Mamili ka ang makulong o mamatay siya?"
Bigla na lang natahimik si Jane dahil sa sinabi ng kanyang kaibigan. Hindi siya pwedeng masangkot sa kahit anong gulo. Masisira siya lalo na ang pamilya niya pag nagkataon.
Habang seryoso silang nag uusap ay nabigyan ng pagkakataon na makabangon at makatayo si Crystal. Kahit na hirap na hirap na siya at nasasaktan pinilit niya pa ring maglakad ng mabilis para tumakas. Ngunit nakailang hakbang pa lang siya ng mapansin ito ni Ntathalie at mabilis siya nitong hinablot.
"At saan ka pupunta? Akala mo makakatakas ka? Hindi! Hindi ako papayag na malagay kami sa kahihiyan." sabay sampal niya rito.
Hindi na alam ni Jane at Kim ang kanilang gagawin, masyadong naguguluhan na sila at halo halong emosyon ang nararamdaman nila. Tinitimbang nila kung ano ang dapat na gawin pero kahit anong isip nila ay kailangan pa ring nilang mamili sa huli. Pareho nilang ayaw malagay ang pamilya nila sa kapahamakan at kahihiyan dahil sa bagay na ‘to.
Iniisip nila na may punto din si Nathalie sa mga sinabi nito dahil hindi naman nila lubos na kilala ng lubusan ni Crystal, kaya pag nagkataon na sumablay sila ay baka malagay sila sa alanganin. Hindi sila pwedeng makulong, pero ayaw din nilang pumatay!
"Mga demonyo kayo! Wala akong ginagawang masama sa inyo para gawin niyo sa akin ang bagay na ito!" sigaw ni Crystal.
Agad naman siyang hinampas uli ni Nathalie na ikinasinghap nilang lahat. "Wala? Inagaw mo na ang lahat sa akin! Ako dapat ang nasa top 1, ako dapat ang sikat, ako dapat ang palaging pinupuna at hindi ikaw!" nanlilisik ang mga mata ni Nathalie.
"Kahit kailan wala akong inagaw sa’yo Nathalie! Kung ano man ako meron ako ngayon 'yon ay dahil pinaghirapan ko at hindi inagaw. Deserve ko 'yon hindi sa ka gaya mong mas masahol pa kay satanas!" balik sigaw ni Crystal.
"I deserve everything you bitch!" sabay tulak nito sa dalaga na kamuntikan ng mahulog kung hindi ito nakakapit.
"Oh my god!" hiyaw ni Sophia dahil sa gulat.
Kahit sina Kim at Jane ay napasinghap. Hindi nila alam kung kakayanin pa nilang magtagal sa lugar na ‘yon. Masyado na silang naaawa kay Crystal alam nilang hindi nito deserve ang mapunta sa ganitong sitwasyon.
Agad naman itong tiningnan ni Jane na halos hinang hina na, kung hindi ito nakakapit siguradong nalaglag na ito pero hindi niya alam kung hanggang kailan kakayanin ng dalaga ang pag lambitin. Masyadong mataas ang rooftop na ‘to at kapag nahulog siya sa baba tiyak na hindi na siya mabubuhay.
Hindi na ni Jane kinakaya ang mga nangyayari at akma niyang lalapitan si Crystal para hilain sana paakyat. "Sige ituloy mo 'yang balak mo Jane at sama sama tayong mabubulok sa kulungan. Tandaan mo mag kasabwat tayong lahat dito." paalala ni Nathalie.
Napahinto naman siya sa paglalakad at napatingin kay Crystal na nagmamakaawa ang mga mata sa kanya na wari’y humihingi ng tulong. Napayuko na lang siya para hindi niya makita ang mga mata nito.
"Stop it Nathalie!" suway naman ni Kim."Edi hayaan niyong mamatay na ng tuluyan ang babaeng 'yan para tapos ang problema natin. Walang ibang tao ang nandito kung hindi tayo lang." sigaw ni Nathalie.
Napatingin ako si Jane kay Crystal na may nakikiusap na tingin. 'I'm so sorry, Crystal.' mahinang bulong niya habang nakatingin dito na alam niyang naintindihan nito ang ibig sabihin.
Napailing naman si Crystal. "N-no, p-please h-help me. Kim, Jane. Help me. Parang a-awa niyo na. T-tulungan niyo ko. Pakiusap." pagmamakaawa nito.
Ngunit nag iwas na lamang ng tingin sina Kim at Jane. Alam nilang pareho na gusto nilang tulungan at iligtas si Crystal pero wala silang magawa.
"Die Crystal! Rest well darling. See you in hell." halakhak ni Nathalie na parang tuwang tuwa sa nangyayari.
Napakawalang puso!
Walanghiya!
Nagulat si Jane sa biglang pag seryoso ng mukha ni Crystal. "Magbabayad kayong lahat! Isinusumpa ko pagbabayarin ko kayong lahat! Babalikan ko kayo! Hindi ko kayo patatahimikin hanggang sa kabilang buhay!" nakakakilabot ang boses nito.
"Ang sweet naman ng huling habilin mo. Huwag kang mag alala hihintayin namin 'yan. But for now bye my dear." saad ni Nathalie at buong lakas ng hinampas nito ng kahoy ang kamay ni Crystal upang tuluyan na itong mabitawan ang pagkapit at tuluyan ng malaglag
Halos hindi sila makahinga sa bilis ng pangyayari.
Hindi nila akalain na magagawa ng kaibigan nila ang pumatay ng walang pag alinlangan. Ang plano lang naman nila ay takutin ang dalaga at wala sa usapan na aabot sila sa ganitong bagay. Ang pumatay ng tao, ng kaibigan, ng kaklase nila. "O-oh my God! Ooh my, I-is she died?" bakas sa boses ni Sophia ang pagkabahala at takot."What do you think of Phia?" balewalang saad ni Nathalie. Naglakas loob si Jane na ihakbang ang mga paa niya para tingnan si Crystal sa kung saan ito nalaglag. Ngunit parang hindi niya kaya dahil kinakabahan at natatakot pa rin siya, kaya umatras ulit siya pabalik sa kung saan man siya kanina nakatayo. "What's wrong Jane?" takang tanong ni Nathalie. "H-hindi ko kayang tingnan." pag amin niya. "What the hell! Akala ko kung napano ka na." sigaw nito. Naunang humakbang si Nathalie para tingnan kung saan nahulog si Crystal at sinundan naman ito ni Sophia at Kim. Pinilit naman ni Jane na muling ihakbang ang
Jane POV Ilang oras na ang nakalipas ng makarating ako sa bahay nila ngunit mag uumaga na ay hindi pa rin ako makatulog. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang nangyari, parang isang bangungot ito sa akin at sa mismong kaarawan pa ng isang kaibigan ko. Sariwa pa rin sa alaala ko ang nangyari kay Crystal, ang mga mata niyang nagmamakaawa na tulungan ko siya pero wala akong magawa dahil kapag ginawa ko ‘yon ay mapapahamak lang din ako at ang pamilya ko. Nanghihinang napaupo na lang ako sa kama at ilang beses na umiling. “Hindi! Hindi! Wala akong kasalanan. Hindi ako ang may kasalanan! Hindi ako ang pumatay sa kanya.” pagkukumbinsi ko sa sarili. Pilit kung isinisiksik sa utak at sarili ko na wala akong kasalanan sa nangyari, pero kahit anong pilit ko ay hindi pa rin magbabago ang katotohanan na may nagawa akong pagkakamali at naging parte pa ako kung bakit may namatay. Ako ang nagdala kay Crystal sa lugar na 'yon, ako ang nagdala sa kanya sa kapahama
Sa di kalayuan naman ay nakatayo ang babaeng may hawak na laruan na nakangiti. Ng makita niyang nakaalis na ang apat ay saka ito naglakad papunta sa pulang kotse at sumakay. "You did a great job!." aniya ng isang boses pagkasakay niya. "Obcourse! Ako pa ba? Kung nakita mo lang ang mga mukha nila. Halos hindi maipinta sa takot. Ang galing galing kung umakting." sagot naman ng babae. "Kulang pa 'yan sa ginawa nila kay Crystal! Nagsisimula pa lang ako." nakakuyom ang mga kamao nito."Dapat lang magbayad sila. Hindi sila pwede mabuhay ng masaya." segunda din nito. “Ihahatid na kita sa condo mo at ‘yong bayad ay nasa account mo na.” anas ng lalaki. “Ang kulet mo din eh, ang sabi ko huwag mo na akong bayaran dahil tutulungan kita.” pagmamaktol ng babae. “Alam ko naman ‘yon pero hayaan mo na, mas marami pa akong ipapagawa sa’yo.” nakangiting turan ng lalaki at binuhay na nito ang makita ng kotse at saka nag drive paalis. Sa isang c
Napatigil sa pag uusap ang magkapatid dahil sa pagdating ng bagong mga bisita. Agad naikuyom ni William ang kanyang kamao ng makilala ang mga ito. Natatandaan niya ang mga mukha nito, ito yung madalas na pag initan ang pinsan niya. Iyong isa naman ay medyo naging kaibigan ni Crystal at higit sa lahat ang isang lalaking kasama nila na mas nagpapainit ng ulo nito. Ang boyfriend ni Crystal at alam niyang hindi naman talaga nito minahal ang pinsan kung hindi ay ginamit lang para protektahan ang totoong mahal niya. Agad lumapit ang binata sa apat. "Anong ginagawa niyo dito?" mahina pero may diin na tanong nito. "Gusto lang namin bumisita dito. No harm." wika naman no’ng isang babae na sa pagkakatanda niya ay Nathalie ang pangalan, familiar ito sa kanya dahil ito ang madalas na bukambibig ng kanyang pinsan. Akmang magsasalita din si Kim ng bigla itong suntukin ni William. "Wala kang karapatan pumunta dito gago ka! Anong klaseng boyfriend ka? Hindi mo man lang
Francine POV Pagkarating ko sa comfort room ay biglang bumuhos ang masaganang luha sa aking mata na kanina ko pa pinipigilan. Sobrang konsensya ang nadarama ko. Sobrang bigat sa pakiramdam! "S-sorry Crys, I'm s-sorry. Hindi kita nailigtas." puno ng hinagpis na anas ko. Pumasok ako sa isa sa mga cubicle na narito. Baka biglang may pumasok at makita pa akong ganito. Ng nasa loob na ako ng cubicle ay inayos ko ang sarili ko. Habang nag aayos ako ay narinig kung nagbukas ang pinto senyales na may pumasok rito. Akmang bubuksan ko na sana ang pinto ng biglang may narinig akong kausap niya sa telepono. "Ow hello! Okay lang naman. Ikaw kamusta?" sabi nito sa kausap. "Sigurado ka ba? Syempre! Kailangan talaga nilang magbayad sa nangyari! Hindi maaaring walang may managot, pero mag ingat ka din." bigla akong naguluhan sa sinasabi niya sa kanyang kausap pero ipinagsawalang bahala ko na lang ito. Mabilis akong lumabas ng cubicle kung
Kim POV Natapos na ang klase ay nasa isip ko pa rin ang bago naming kaklase. Kahit na ngayon na nandito na ulit kami sa canteen ay 'yon pa rin ang iniisip ko. "Ang lalim yata ng iniisip mo Kim?" pansin ni Sophia at napatigil din ang dalawa sa pagkain at tumingin sa akin. "Iniisip ko lang 'yong bago nating kaklase." totoong sagot ko. "Crush mo na agad noh?" kantyaw ni Nathalie sabay tingin kay Jane. "Gago! Hindi ah. Isa lang naman ang gusto ko." mabilis na sagot ko. "Bakit anong meron sa kanya?" takang tanong naman ni Jane. "Siguro naman natatandaan niyo siya hindi ba? Nando’n siya sa lamay ni Crystal." tumango naman ang mga ito.
Kim POV Pagkatapos kung maihatid si Jane ay umuwi na ako agad. Pagkarating ko sa bahay ay agad akong umupo sa sofa. Wala ang parents ko dito dahil nasa ibang bansa sila. Kinuha ko ang earphone ko sa aking bag at agad na nilagay sa tenga para makinig ng music. Habang nakikinig ako ng music sa aking tenga ay biglang nag iba ang kanta, kung kanta nga ba itong matatawag o tula. "Tagu-taguan maliwanag ang buwan, pagbilang ko ng tatlo nakatago na kayo. Isa, dalawa, tatlo! Ang mahuhuli ko ay papatayin ko." paulit ulit ito Dahil sa narinig ko sa tenga ko ay hindi ko maiwasan na makaramdam ng kaba. Pakiramdam ko ay may dahilan at kahulugan ang mga katagang 'yon. Bigla bigla na lang pumapasok sa isipan ko si Crystal. Bumabalik sa alaala
Nathalie POV Walang tigil ako sa pagtakbo sa isang madilim na lugar. Hindi ko alam kung saang lugar ako o kung ano ba talaga ang nangyayari. Isa lang ang gusto ko ang makaalis sa madilim at nakakatakot na lugar na ito. Papatayin kita! Papatayin ko kayong lahat! - biglang may narinig ako na boses na sobrang lamig at nakakatakot "Tumigil ka! Layuan mo ako! Tigilan moko!"- buong lakas na sigaw ko ng hindi ko alam kung nasaan ang nagsabi nito. "Hindi ka makakatakas! Hindi kayo makakatakas! Pagbabayaran niyo ang lahat ng ginawa niyo. Magbabayad kayo! Buhay kapalit ng buhay!" Nilagay ko ang mga kamay ko sa tenga ko para matakpan ito at hindi ko marinig ang boses ng kung sin